Zondag 11 mei, 1997 (Groepsessie)
Deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), Ron (Olivia), Gail (William), Bob (Simon), Drew (Matthew), Jim (Yarr), Carole (Aileen), Tom (James), en een nieuwe deelnemer, Hayley (David).

ELIAS: Goeieavond. (Glimlachend) Een welkom voor de nieuwe essentie!

Omdat jullie, hier in dit huidige focus, binnen deze cultuur, het passend hebben gevonden om deze dag te benoemen als eerbetoon voor jullie moeders (Moederdag), zullen wij over een nieuw onderwerp gaan praten. Het onderwerp gaat over families, en over genen, en over de bijbehorende overtuigingsystemen die vastgehecht zitten aan dit onderwerp.

Laat mij eerst een essentienaam aanbieden. David. (Hayley’s essentienaam).

Welnu; zoals jullie je gewaar zijn, kies je een fysieke manifestatie in te gaan, en binnen die keuze, kies je je ouders uit. Deze individuen zijn al fysiek gefocust. Je kiest waar je het fysieke focus wenst binnen te gaan, op welke tijd, in welk seizoen, en bij welke ouders, en of dat dit een familie van slechts een kind is, of dat het een familie van twaalf kinderen zal behelzen. De keuzes die je in de niet-fysieke focus maakt, voordat je de fysieke manifestatie binnengaat, zijn er velen. Ze zijn zeer complex en veelomvattend, omdat er heel veel elementen zijn die je in beschouwing zal moeten nemen, wanneer je het fysieke focus besluit in te gaan.

De overeenstemming (afspraak) die aan de kant van de ouders wordt gemaakt, behelst slechts dat zij een kind zullen nemen. De essentie die het fysieke focus zal ingaan, is degene die de meeste keuzes zal maken, met betrekking tot de keuze van probabiliteiten en aligneringen. Jullie speculaties zullen zijn geweest, dat zowel de ouders als de binnenkomende focus, evenredig de keuzes maakten. Maar de enige keuze die de ouders maken in deze, is dat zij overeenstemmen om ouders te worden en een kind te krijgen. De focus die zal gaan binnenkomen is degene die de keuzes maakt - over welke ouders hij kiest, en met welke familie hij zal gaan aligneren. Ik spreek hier niet over essentiefamilies. Ik spreek hier over fysiek gefocuste families.

Het zal je zijn opgevallen, dat sommige kinderen gelijkenissen vertonen met de ene ouder, en dat sommige kinderen gelijkenissen vertonen met de andere ouder. Sommige kinderen dragen gelijkenissen met beide ouders. Dit zijn keuzes die het focus maakt, voordat hij het fysieke focus binnenkomt.

Zij kiezen met welke ouder zij in alignering zullen zijn in de fysieke manifestatie. Zij kiezen met welke ouder zijn in alignering zullen liggen qua gedrag, qua emotioneel of gedachtegerichte oriëntatie, en qua het persoonlijkheids-type. Zij zullen ook in alignering zijn met een bepaalde familiegeschiedenis. Binnen de keuze die je maakt om fysiek te manifesteren, kies je ook voor de alignering met bepaalde fysieke elementen. Je wordt niet zomaar willekeurig geboren, om vervolgens maar behoudende te zijn van de genetische kwaliteiten die, alleen binnen die ene bepaalde familietak, behouden worden.

Je draagt ook de genetische kwaliteiten (in je), die manifest zijn in alle andere van je eigen focussen. Sommige mensen noemen dit re-incarnationele genetische kwaliteiten. Wij gebruiken die term niet, omdat al je focussen simultaan plaatsvinden. Daarom is het niet iets wat “doorgeven wordt”, omdat al je focussen zich niet in het verleden afspelen, of op een eerder tijdstip - en zoals je wellicht al kunt opmerken uit deze kleine hoeveelheid informatie, is er heel veel dat onder beschouwing moet worden genomen door de focus, alvorens de focus manifesteert in de fysieke realiteit.

Sommige essenties kiezen ervoor om te focussen in een fysieke manifestatie, maar niét om genetisch te aligneren met de fysieke familieoriëntaties. Daardoor zie je dat in sommige families, die bepaalde kwaliteiten vertonen in hun geschiedenis, dat één individu daar vanaf zal wijken. Een voorbeeld; je zou een familie kunnen zien die een voorgeschiedenis heeft van hart- en vaatziekten, al gedurende vele generaties. Een kind geboren in deze familie, zal opgroeien en gedurende het geheel van zijn focus, deze kwaliteiten niet ontwikkelen en niet vertonen. Op dezelfde manier, zul je families kunnen zien, waarbij iedereen al gedurende vele generaties behoudend is van een uitstekende gezondheid, maar waarbinnen één individu vanaf zal wijken, en op het gebied van de gezondheid vele disfuncties zal vertonen. Dit zijn individuen die er niet voor kiezen om te aligneren met de genetische codes van hun familieleden.

Genetica (genen) is geen absolute, en het is géén vaststaande creatie. Het is een keuze. Je kiest ervoor om je te aligneren met deze genetische codes, of niet. De meesten van jullie in het fysieke focus kiezen te aligneren binnen/met de massa-creatie van genetische codes. Je zou veel kunnen leren over jezelf en over je afstammingslijn binnen een individueel focus op basis van je genetische codering, máár je draagt ook de genetische codes van je andere focussen. Ook dit is een keuze, maar deze keuze gaat verder dan louter de alignering met de genetische codes van je ouders en je familie in je fysieke focus, want in je creatie van je fysieke manifestaties, kies je al je focussen te creëren - binnen iedere bepaalde dimensie - met zeer similaire (soort van) fysieke elementen. En daarom is je genetische patroon zeer gelijksoortig in al je focussen.

Dat wil niet zeggen dat je dit niet op verschillende manieren manifesteert, in de tentoonspreiding ervan, binnen een individueel focus. Je kunt behoudend zijn van de genetische codes van een algehele goede gezondheid doorheen alle van je focussen, maar je kunt ook binnen één individueel focus de keuze maken om hiervan af te wijken en een ziekte te creëren, die niet manifest is in de genen waarmee je aligneert doorheen al je focussen.

Zoals wij al eens besproken hebben, zijn focussen van essentie niet alleen behoudende van een similaire toon – maar zij zijn ook behoudende van een similairiteit in de fysieke creaties. Je keuze van de soort van omstandigheden kunnen heel verschillend zijn binnen iedere manifestatie, maar de elementen die de fysieke manifestaties opmaken, de make up van de fysieke manifestaties, zijn over het algemeen genomen vrij similair. We hebben hier voorheen al over gesproken, maar zeer in het kort.

Wanneer je aan enige fysieke manifestatie gaat deelnemen, maak je jezelf vertrouwd en bekend met de fysieke manifestaties van je ouders. Je kiest deze individuen zeer zorgvuldig uit, zodat zij in alignering zullen zijn met je individuele intentie, en zodat zij in alignering zullen zijn met de richting die je kiest op te gaan binnen de probabiliteiten van je individuele focus; want deze individuen waar je uit geboren zal worden, zullen zeer instrumentaal voor je zijn, en zullen zwaar beïnvloedende zijn van je ervaring.

Sommige individuen kiezen ervoor om zich helemaal niet met een familie te aligneren. Daarom hebben deze personen zich al op zeer jonge leeftijd ge-disassocieërd van de individuen die zij uitkozen om zich fysiek door te laten manifesteren. Sommigen kiezen voor de ervaring van een fysieke manifestatie, via de geboorte, via een bepaald individu, vanwege de ervaring ervan op zich, die wordt opgedaan binnen die tijdsperiode, en vervolgens distantiëren zij zich van die individuen – en bewegen zij zich verder - hun intentie in en hun richting in, een die betrekkende is van andere personen.

Zoals ik al verklaarde, zijn er vele aspecten die ter consideratie moeten worden genomen, alvorens je manifesteert. We hadden al verteld dat alhoewel je je fysieke vorm creërt vanaf z’n inceptie, vanaf het moment van de eerste cel, je niet noodzakelijkerwijs ook op dat zelfde moment het lichaamsbewustzijn al binnentreedt. Iedere essentie kiest voor een bepaald moment waarop hij het ontwerp van zijn fysieke manifestatie wenst te betreden. Sommige essenties kiezen ervoor om een fysiek lichaamsbewustzijn te creëren, maar niet om dit bewustzijn binnen te gaan. In deze gevallen, zal de fysieke manifestatie niet (door)continueren. Deze kunnen worden beschouwd als het zijn van miskramen binnen de zwangerschap, en ook als de afgebroken vormen van zwangerschap (abortus).
Dat wil niet zeggen dat deze vormen geen daadwerkelijke individuen zijn, want ze zijn behoudend van een lichaamsbewustzijn. Zij hebben alleen niet (ook) het geheel van essentie erin opgenomen, omdat zij kiezen voor slechts een deel van de ervaring. Dit - in onderscheid tot een focus die wordt geboren en doorcontinueert - is een overeenstemming die aan beide kanten is gemaakt, ofwel is overeengekomen tussen de binnenkomende essentie en de ouder. Het moge duidelijk zijn dat dit voor de ervaring ervan is, voor beide individuen, en vaak ook voor andere betrokken individuen, omdat de ervaring ook van invloed zal zijn op hen.

Maar, om weer terug te komen op individuen die kiezen manifest te worden in wat jullie zien als de normale cyclus van een levensduur. De binnenkomende focus zal alle informatie gaan vergaren die de fysieke blauwdrukken voor de manifestatie opmaken - in afstemming op de fysieke individuen waar zij interacties mee zullen gaan plegen binnen de familie. Deze aligneringen zijn over het algemeen zeer sterk. En zoals ik al zei, zijn er individuen die kiezen om niet te aligneren met een familie, maar over het algemeen genomen, kiezen de meeste individuen zich toch af te stemmen op het ontwerp van de familie.

Zelfs individuen die kiezen te manifesteren in families die, in jullie ogen en overtuigingsystemen, negatief en disfunctioneel of destructief zijn, zullen kiezen voor deze bepaalde ouders en families, voor redenen ter hun eigen ervaring - omdat het van invloed zal zijn op het opgroeien van het individu, en van invloed zal zijn op de intentie die het individu heeft uitgekozen voor dat ene bepaalde individuele focus. Op je vraag waarom je kiest voor zulk soort ouders, is het antwoord dat zij heel instrumentaal zullen zijn in het motiveren van je intentie, en dus in wat je vervolgens zult manifesteren in de jaren daarna.

Velen van jullie hebben je weleens afgevraagd hoe het zit met relaties tussen familieleden; tussen kinderen en ouders, broers en zussen, en andere relaties. Dit zijn allemaal, zoals ik al zei, zeer precieze relaties die je zeer intentioneel en specifiek hebt uitgekozen, om mee te manifesteren in een focus, omdat dit ter bevordering van de verwezenlijking van je individuele intentie zal zijn. In iedere focus ben je behoudend van een intentie (intent), en je zult jezelf bepaalde invloeden aanbieden, die je intentie naar je toe zullen suggereren, en die als gids dienen in deze manifestatie. Alleen ben je in het bezit van overtuigingsystemen over goed en slecht en juist en fout, en daarbinnen creër je oordelen over het gedrag en de activiteiten die gaande zijn binnen de relaties; en daarnaast ben je ook uit het zicht verloren dat je die situatie hebt gecreërd ter je eigen profijt. (Benefit).

Welnu; Wat je ook serieus ter overweging meeneemt in je keuzes – binnen de keuzes die je maakt ter manifestatie in de fysieke focus – is wat de invloed en de voordelen van je manifestatie zullen zijn (of het ook in het belang is) voor de individuen die je ouders en je broers en zussen zullen zijn. De overwegingen, de keuzes die je maakt, zullen ook moeten bijdragen tot hún waardevervullingen. Als de individuen die de ouders en de broers en de zussen zijn, geen baat ervan ondervinden in hun waardevervullingen – van jouw keuze te manifesteren in relatie tot hen - zul je niét manifesteren met deze bepaalde individuen.

In jullie fysieke focus, lijkt het je niet altijd maar zo over te komen dat het je ten goede komt. Het lijkt niet altijd zo te zijn dat je er ook iets uit terugontvangt. Maar ik gebruik het woord (“benefit”) “ten goede van”, niét in een positieve connotatie. Ik gebruik het alszijnde dat het een ervaring is, die ‘toevoegt aan’. Jullie zien het woord ‘ten goede of ten voordele’ als iets dat ‘goed’ betekent. Maar wat het in deze context betekent, is dat de relatie je ‘profijt’ brengt. En daarom, ben je iets aan het verkrijgen uit de relatie, wat je ten bate komt. Jij bent er altijd profijt uit aan het verkrijgen. Het is je altijd iets aan het opleveren. Je zal dan niet altijd kunnen herkennen wat het nu precies is dat het je oplevert, maar je bent er altijd iets uit aan het winnen. Je doet informatie op, je verkrijgt informatie, uit al je ervaringen.

Je zou er ook voor kunnen kiezen, om te ervaren wat jullie zien als het zijn van moeilijkheden. Je manifesteert niet altijd maar in de fysieke focus enkel en alleen maar om zorgeloos en vrolijk te zijn! Bij tijden kies je ook voor de ervaring van conflict, omdat dit een andere fysieke ervaring is. En daarom zou je ook voor individuen kunnen kiezen, die deze ervaring –in je fysieke focus- zullen versterken bij je. Je zou ervoor kunnen kiezen om deze actie voor tijdelijk aan te gaan, of je zou ervoor kunnen kiezen om deze actie voor het geheel van je focus aan te gaan.

Laten wij ook eens even gaan kijken naar individuen die –en dat zijn er velen- die situaties kiezen te ervaren in de fysieke focus die, naar jullie manier van denken, negatief lijken, of kwetsend, of groteske … of zelfs door en door slecht lijken te zijn!

Het zal je zijn opgevallen, dat veel individuen dit type van manifestatie kiezen te ervaren, op jonge leeftijd. Dit, naar jullie overtuigingsystemen, is héél erg! Maar in werkelijkheid, is dit zeer efficiënt; want als je heel jong bent, ben je in het bezit van een veel groter vermogen om je in het subjectieve te kunnen focussen, en om je bezig te houden met subjectieve acties en interacties – die, naarmate je ouder wordt opeens gedefinieerd worden als het zijn van imaginatie of als het zijn van een terugtrekking, of wat dan ook. Maar juist dit is wat je de mogelijkheid biedt om bepaalde – naar jullie idee negatieve of slechte - ervaringen te kunnen ervaren, terwijl je tegelijkertijd én over het vermogen bezit om er baat uit te trekken, én over het vermogen bezit om je zelf aan te passen (aanpassings- en herstellingsvermogen van jonge kinderen), juist omdát je behoudend bent van veel meer subjectieve adempauzes of uitvalsmogelijkheden, op zo’n jonge leeftijd.

Zoals wij al eerder hebben besproken, gaat er een bepaalde periode van tijd overheen voordat de transitie van het subjectieve naar het objectieve toe ‘volledig’ is, wanneer je je de fysieke focus inbeweegt.
Gedurende de jonge leeftijd, blijft je doorgaan om veel van je subjectieve gewaarzijn te behouden. Net zoals je doorcontinueert om voor een tijdje veel van je objectieve gewaarzijn te behouden, gedurende de transitie, van het objectieve naar het subjectieve.
Terwijl je opgroeit naar de adolescentie en volwassenheid, beweeg je je weg van ervaringen - bepaalde ervaringen die je op oudere leeftijd zou beschouwen als het zijn van ‘slachtoffer’ ervaringen. Dit zijn allemaal keuzes; zeer efficiëntie keuzes, moet ik hierbij vermelden!

Jullie hebben het altijd over de veerkracht van kinderen. Dat heb je zeer juist, omdat zij over het vermogen bezitten om heen-en-weer te drijven tussen de objectieve en de subjectieve realiteit. En terwijl je je steeds meer de acceptatie inbeweegt van een vooral hoofdzakelijk objectieve realiteit, dan raak je dat vermogen kwijt; en dat is de reden waarom volwassenen - in de ervaring van dezelfde soort negatieve gebeurtenissen – er veel meer moeite mee hebben om er objectief mee te kunnen omgaan.
(Hier, pauzeert Elias, begint weer te praten, maar draait zich dan naar Gail om, en lijkt een heroverweging te maken … glimlachend).

We gaan pauzeren, en jullie mogen na de pauze vragen gaan stellen.
(Tegen Gail) Ben ik aanstootgevend? (Gail zegt; “integendeel”). Goed dan.

Opmerking: Dit specifieke onderwerp komt akelig dicht in de buurt van Gail. Wat op zich al een heel boek in beslag zou nemen!

HERVATTING.

ELIAS: We gaan weer verder. Hebben jullie vragen?

DREW: Is de relatie tussen een ouder en kind, er altijd eentje van een counterpart-actie?

ELIAS; Nee.

DREW: Maar, als een relatie altijd ten bate is van betrokken partijen, dan zouden ze toch tenminste van elkaars probabiliteiten moeten afweten?

ELIAS: Tot op een bepaalde hoogte. Je kan het vergelijken, naar jou manier van denken, met de situatie waarbij je eerst een of ander onderwerp zal gaan bestuderen, alvorens je dat onderwerp zal aangaan.

Op een vergelijkbare manier wordt er gekeken naar de probabiliteiten die gekozen werden, inklusief die van de toekomst binnen de simultane tijd – al de probabiliteiten worden dus nader bekeken en ze worden bestudeerd, en vandaar die keuze om een alignering aan te gaan met deze [ene bepaalde] manifestatie.

DREW: Als de ouders altijd de keuze hebben over hun probabiliteiten, als ook de kinderen dat hebben, zou dan ook de mogelijkheid niet bestaan, dat er op een bepaald moment in de relatie, bepaalde keuzes of probabiliteiten zouden gaan afwijken, en dat ze niet langer meer ten bate zouden zijn van diegenen die erin betrokken zijn?

ELIAS: Ja. In die gevallen, zul je de relatie disengageren.

DREW: Is het mogelijk om een relatie te disengageren tussen een ouder en kind zonder te disengageren? (Betekenend: te beëindigen zonder te sterven).

ELIAS: Ja.

DREW: Maar is er niet altijd een relatie gaande in bewustzijn … Nou ja, we zijn natuurlijk allemaal verwant aan elkaar in bewustzijn. Maar, door je gewoon fysiek te verwijderen – fysieke afstand te creëren - zou dat voldoende disengagering zijn van de relatie …

ELIAS: Het is niet alleen maar een kwestie van fysieke nabijheid en van fysieke afstand, en van het fysiek veranderen van je locatie. Het is een ontbinding van een fysiek georiënteerde relatie. Dit betekent de verbreking van alle interactie en alle emotionele verbindingen die er bestaan.

In het bewustzijn, hebben jullie allemaal een effect op elkaar; maar in de fysieke realiteit zijn er individuen die kiezen voor de complete verbreking van een relatie, in alle opzichten.

VICKI: Ik heb een vraag. Zei je daarnet dat het subjectieve bewustzijn soms pas na de geboorte het lichaam binnengaat?

ELIAS: Dat zei ik niet, alhoewel dit bij wijze van spreken ook een keuze zou kunnen zijn. Het lichaam kan niet doorcontinueren zonder de subjectieve interactie. En daarom zou de keuze gemaakt kunnen worden voor een gedeeltelijke interactie met het lichaam, en zal de volledige vermenging pas na de geboorte plaatsvinden. Maar normaal gesproken zal dit niet de situatie zijn. Over het algemeen genomen, gebeurt dit nog alvorens de geboorte plaatsvindt.

VICKI: Je zei ook dat de ouders in principe alleen maar akkoord gaan om een baby te krijgen. Dat is soort van een nieuw idee voor mij. Dus, het is soort van een … verassing in het bewustzijn?

ELIAS: Nee. Want je hebt gekozen een nieuw focus op te nemen – waar je interactie mee zult gaan hebben. Jij continueert gewoon door in je probabiliteiten. Je gaat toevoegen aan je probabiliteiten door de relatie aan te gaan met het kind, zoals ook het kind nieuwe probabiliteiten zal creëren door een relatie aan te gaan met jou - want die probabiliteiten, van jullie beiden, zijn nog niet in kaart gebracht. Aldus, continueer je daar samen in verder, en je creërt een realiteit die in overeenstemming is met beiden, en je kiest je probabiliteiten gezamenlijk en individueel uit, vanaf het punt van manifestatie.

VICKI: Oke, bedankt. Ik zal daarover moeten nadenken.

ELIAS: Jij, kiest voor de ervaring van het opnemen van een kind. Jij, kiest ook voor de probabiliteit van het aangaan van een nauwe relatie met een ander individu, als ouder zijnde. Aldus, is dit jouw keuze binnen probabiliteiten en richtingen. Het individu dat kiest te gaan focussen in de fysieke realiteit moet gewaar zijn van nogeens zoveel meer informatie; omdat het moet kiezen uit vele verschillende gevestigde aligneringen. Probabiliteiten die in je gedachten zitten, zijn al gevestigd.

Omdat de binnenkomende focus zich gewaar moet zijn van probabiliteiten en realiteiten die al gevestigd en geaccepteerd zijn, zal hij ook de keuze moeten maken of hij wenst te aligneren met die gevestigde probabiliteiten in de fysieke realiteit, en of ze in alignering zijn met zijn eigen intentie in dat focus. Jij als ouder, hebt al gekozen, en hebt je richting binnen je probabiliteiten en intentie al bepaald (gekozen).

VICKI: In mijn herinnering, was Bianka gewaar van Tweety, juist? (Elias knikt). Dat soort van impliceert dat er toch een of ander soort van weten was en er een overeenstemming was met …

ELIAS: Ik heb verklaard dat er een overeenstemming (afspraak/overeenkomst) is. Je zou kunnen kiezen om van te voren al te communiceren - in het bewustzijn - met de focussen die zullen dienen als je ouders. Je zou er ook voor kunnen kiezen om niet te communiceren. Dit is afhankelijk van je keus van manifestatie. Je zou kunnen kiezen om niet door te continueren met de manifestatie. Je zou kunnen kiezen om slechts voor een korte periode van tijd te manifesteren, alleen gedurende de zwangerschap. En daarom is het in feite onnodig voor je, om je te introduceren in het objectieve bewustzijn van je ouders. Dit zijn allemaal keuzes die je maakt, binnen de actie om fysiek te gaan manifesteren.

BOB: Maar, het lijkt mij dat iemand die verruimd is of meer gewaar is, of hoe je dat ook zou willen noemen, toch ook over het vermogen zou beschikken om van te voren te kunnen verbinden met het kind - of om connectie te kunnen maken met het kind, nog voordat het geboren wordt, of zelfs nog voordat de conceptie plaatsvindt. Klopt dat?

ELIAS: Ja.

BOB: Maar, dat zou impliceren dat de ouder ‘keuze’ heeft!

ELIAS: Het continueert door om een probabiliteit te zijn. Aldus, kunnen de ouders in gewaarzijn wel verbinden of connectie leggen met een probabel kind, maar de keuze ligt nog steeds bij de focus die gaat manifesteren, en die keuze kan nog steeds veranderen.

BOB: Oke. Dus als de ouder op dat punt besluit om toch geen kind te nemen, dan zou dat de verbreking van een overeenkomst zijn om …

ELIAS: Correct. Maar je moet ook onthouden dat er heel veel elementen zijn - binnen die overeenkomst - die reeds gevestigd waren. Er zijn gewoon een heleboel elementen die al gevestigd worden – binnen en tijdens het proces van de keuze tot fysieke manifestatie - en die elementen waren en zijn - binnen bepaalde richtlijnen – al overeengekomen (met elkaar).

BOB: Hoe zit het dan met het feit dat je zei dat degene die nog niet geboren is, geboren moet worden uit iemand die al geboren is? Dat zei je!

ELIAS: Ze moeten manifest zijn, voor jou - om fysiek te kunnen manifesteren. Je kunt deze essenties uitkiezen, en je doet dat in de simultane tijd …

BOB: Zelfs nog voordat de ouders manifesteerden?

ELIAS: … wat jij zou zien als een iedere tijd, of moment. (Bob kreunt). Maar om fysiek manifest te kunnen zijn, moet je manifesteren via deze fysieke manifeste ouders.

BOB: Oke. Goed dan. Maar het is dus niet zo, dat die keuze wordt gemaakt, pas nádat twee mensen trouwen met elkaar. Die keuze kan dus gewoon ten alle tijde gemaakt worden … zelfs nog voordat die focus manifesteert.

ELIAS; Ja.

BOB: Dus je zou die persoon gewoon kunnen kiezen als ouder, nog voordat hij of zij manifesteert. Je zou hen gewoon soort van alvast kunnen reserveren voor de toekomst.

ELIAS: Ja, dat is juist – of – je zou een keuze kunnen maken, die toekomstig al plaatsvindt. (Starend naar Bob). En je zou, in jouw denkwijze, achterwaarts terug (in de tijd) manifesteren!

BOB: Ja, ik weet ‘t… (Elias grijnst).

VICKI: Ik heb een andere vraag. De genetische codering … Het lijkt mij dat de fysieke manifestatie van enig element dan ook, die in alignering is met de genetische codering, dat dit óók een gemaakte keuze zou zijn.
Maar het lijkt ook zo te zijn, dat (de genetische code) een factor is die zeer van invloed is in het fysieke focus.
Dus is mijn vraag; is dat ook weer iets dat een massageloof is? Dat die alignering met genetische coderingen sterker zou zijn (bepalend is) - dan andere massageloven die wij erop nahouden? Kun je mij volgen?

ELIAS: Je hebt massageloven (massaovertuigingen) ontwikkeld rondom het thema genetische codes. Je fysieke manifestatie is géén geloofsysteem. Je fysieke lichaam is géén geloofsysteem. Het is de creatie van (je) essentie – in enig gegeven fysieke realiteit – in enig gegeven bepaalde dimensie. Het is een, binnen iedere dimensie, overeengekomen vorm(geving), en is een vorm die overeenkomstig is met de bepaalde essentiefamilie(s) die in verbinding staan, met die bepaalde fysieke dimensie. In deze, is de manifestatie zelf, géén geloofsysteem. Het is de manifestatie die overeengekomen werd, in essentie, van een energie vorm - wat jullie materie noemen. En daarom zijn de ontwerpen van je longen of hart of zenuwgestel of brein of genen of chromosomen, of hoe je deze fysieke elementen ook wenst te benoemen, manifestaties die overeengekomen zijn – om op deze wijze fysiek tot uiting te komen. Het zijn de projecties van (je) essentie … zéér complexe en efficiënte projecties van je essentie! In deze, heb je dus gecodeerde elementen gecreërd, in je fysieke manifestatie, die gedirigeerd worden (geleid worden) door je subjectieve bewustzijn.

Ik zal je een voorbeeld geven, over jullie kristallen. Dit zijn leidende (dirigerende) elementen. Het zijn fysieke manifestaties die behoudende zijn van bewustzijn, die dirigerende kunnen zijn van energie. Op dezelfde manier, creër je een fysieke manifestatie. Je plaatst binnen die fysieke manifestatie gecodeerde computerchips, die behoudende zijn van informatie, die je hebt vergaard en hebt opgenomen en hebt geaccepteerd, met betrekking tot je fysieke ‘lijn’. En ook bevat je de gecodeerde informatie van al je andere focussen, waardoor je fysiek alle elementen van (je) essentie opneemt; en dit is dan ook de reden waarom ik tegen je blijf zeggen, dat je lichaam géén voertuig is! (Bij ieder woord op Vicki’s knie tikkend – om ze kracht bij te zetten). Dit is de expressie van (je) essentie, en het bevat, zelfs fysiek, alle gecodeerde elementen van het geheel van (je) essentie. Maar, net zoals je computer ‘geleidt’ moet worden, m.a.w. je het informatie zal moeten voeren zodat het kan functioneren, zo ook moet deze fysieke manifestatie gevoed worden – via het subjectieve bewustzijn – zodat het zal functioneren. (Pauze).

VICKI: Oke, even kort. De alignering die je hebt met genetische coderingen … Normaal gesproken, in onze samenleving, is het zo dat als twee Oriëntaalse mensen een kind krijgen, het ook zal manifesteren als een Oriëntaalse. Is ook dat weer een keuze, gemaakt door de manifesterende essentie? Met andere woorden, zouden twee oriëntaalse ouders een ‘hispanic’ (spaans) kind kunnen krijgen?

ELIAS: Als de manifesterende focus zo kiest.

VICKI: Dus, genetische codering is iets waar wij mee kiezen te aligneren, maar het is niet hoofdbepalend, om zo te zeggen.

ELIAS: In de fysieke manifestatie, kan het dat wel zijn (hoofdbepalend); alhoewel het geen ‘vast gegeven’ is – omdat er geen gesloten systemen bestaan! (Omdat er geen vaststaande hoofdregels zijn.) Onderstreep dat!
Je genetische coderingen zijn daarom leidende van je manifestatie, zoals je deze subjectief geïnstrueerd hebt te doen, omdat je in alignering bent met je gekozen genetische manifestatie. Maar je zou ook anders kunnen kiezen. Je zou bijvoorbeeld kunnen kiezen om deze alignering te beëindigen, en te manifesteren – zoals jullie dat noemen – buiten je afstammings-lijn.

VICKI: Dus in principe, zijn onze ideën over genen, gewoon alleen maar wetenschappelijke geloofsystemen?

ELIAS: Je continueert door met dezelfde vraag! (Grinnikend).

VICKI: Ja, dat weet ik! Omdat ik het niet vat!

ELIAS: Zoals ik al zei, het is niet helemaal een geloofsysteem. Het is een geaccepteerde manifestatie, die je gewoon kan kiezen te veranderen – maar het is niet, in zijn geheel, een geloofsysteem. Het is een element (een onderdeel) van je manifestatie, dat niet alleen gecodeerd is met informatie over deze ene bepaalde focus alignering (dit leven en deze genen), maar het is ook gecodeerd aanwezig in al je andere focussen; net zoals deze fysieke expressie die je opneemt, dit lichaam, ook géén geloofsysteem is. Het is een manifestatie, van (je) essentie.

VICKI: Dus wat ik in feite daarnet aan het zeggen was, was zoiets als dat mijn voet een geloofsysteem is, en dat is onjuist.

ELIAS: Correct.

VICKI: Oke, ik denk dat ik het begin te vatten.

ELIAS: Dus, hoewel je allerlei geloofsystemen (overtuigingen) hebt ontwikkeld rondom genen, zijn het, op zichzelf, toch geen geloofsystemen.

JIM: Dus, kun je te allen tijde gedurende het fysieke focus afstappen van je genetische codering … Je zou kunnen zeggen, “Dat wil ik niet” of “Ik stap daar vanaf”, en je kiest voor iets anders?

ELIAS: Ja, dat kan. Alhoewel ik je erbij moet vertellen dat het in jouw realiteit zeer gemakkelijke woorden zijn om te uiten, maar of dat het volbrengen ervan net zo gemakkelijk is… Dit zijn zeer sterkte geloofsystemen en aligneringen die overkomen zouden moeten worden. En dat, is weer heel wat anders!

JIM: Dus, die oogafwijking die in mijn familie zit – kan ik dus gewoon kiezen te stoppen? Ik kan gewoon kiezen het niet te accepteren?

ELIAS: Dat kan. Je zou ook kunnen uitvinden dat dit makkelijker te volbrengen is, wanneer je dit doet in de wetenschap, dat je aligneert met deze genetische codering, alszijnde dat het een geloofsysteem is. Het is niet nodig voor je om door te continueren met genetische aligneringen, tenzij je daarvoor kiest.

VICKI: Heb je ook genetische aligneringen die je gewoon niet kiest te beactualiseren als fysieke probabiliteit?

ELIAS: Zoals ik al verklaarde, kiezen veel mensen te aligneren met het genetische erfgoed van een familie in een individueel focus – en kiezen daar weer vanaf wijken binnen een (volgende) manifestatie – en vervolgens aligneren zij dus niet met de genen, zoals deze al geaccepteerd werden en gemanifesteerd werden, gedurende hele generaties.

VICKI: En dit zou een probabiliteit zijn, juist?

ELIAS: Correct.

JIM: Even over de uitspraak “Je subjectieve aandacht creërt je verlangen” – ; Als het verlangen subjectief is, dat je wenst te manifesteren met een oogafwijking, zoals in mijn geval – en ik wil dat niet - dan zou ik dat subjectief moeten verlangen, dat ik dat niet wil?

ELIAS: Je moet onthouden dat je niet in oppositie staat tot jezelf – je staat subjectief en objectief niet in oppositie. Dat beweegt zich in harmonie met elkaar. Wanneer je dus objectief behoudende bent van een overtuiging, zul je er subjectief niet helemaal tegenin kunnen gaan, omdat je bewustzijn – zowel het objectieve als het subjectieve – samenwerken met elkaar.

CAROL: Hoe werkt de daadwerkelijke dynamiek ervan? Van wanneer een ongemanifesteerde focus besluit om fysiek te gaan manifesteren, en ouders uitkiest? Wat gebeurt er nu eigenlijk, hoe werkt dat?

ELIAS: (Je) Essentie bestemt een focus. Die een (bepaalde) persoonlijkheids-toon bevat. Die in het niet-fysieke focus andere focussen zal gaan opzoeken - die in overeenstemming zullen zijn (met hem), om te manifesteren, fysiek. Dit kan volbracht worden op vele verschillende manieren (acties).

Je zou een focus kunnen zijn die in transitie zit, die zich door het gebied van de transitie aan het heenbewegen is, en die kiest – in jullie woorden - te her-manifesteren. In deze, zul je een aspect van jezelf laten her-manifesteren, die zal doorcontinueren binnen een nieuw focus.
Dit aspect zal allerlei informatie gaan opzoeken en vergaren over een bepaalde manifestatie en omgeving, die hem ten bate zal zijn, in zijn intentie. Het zal vervolgens een overeenkomst aangaan, of ingaan, met die focussen die aangewezen zijn om de fysiek gefocuste ouders te zijn. Het zou dan kunnen kiezen om fysiek te manifesteren gedurende de zwangerschap van de fysieke moeder. Gedurende die tijdsperiode, zal de focus zijn expressie van zichzelf creëren, zijn fysieke expressie. Het zal een fysieke image (beeld) van zichzelf projecteren – en zal het creëren in - wat jullie materie noemen. Dan zal het een moment uitkiezen om zich subjectief samen te vermengen (of te versmelten) met de fysieke manifestatie; waardoor de fysieke doelstelling, in jullie woorden, zal zijn voltooid. Dit kan worden gedaan binnen de periode van de zwangerschap, of na de fysieke geboorte.

CAROL: Nu, een essentie zou kunnen besluiten dat het een bepaalde voorliefde heeft voor bepaalde (soort) ervaringen, en zou dan vele aspecten (van zichzelf, van essentie) manifesteren, in vele verschillende tijds-frames, die in onze termen historisch zijn – en zou dan in staat zijn om meer van zijn intentie te ervaren?

ELIAS: Ja, als het daarvoor kiest. Het zou vele focussen kunnen creëren die behoudende zijn van dezelfde of van een vergelijkbare intentie. Het zou ook vele focussen kunnen creëren, die een diversiteit aan intenties hebben.

CAROL: Om het even op mij persoonlijk te betrekken, in mijn familie werd het mij al zo vaak en op vele verschillende manieren verteld, dat ik extreem anders ben dan de rest van mijn familie – en zo heb ik mezelf ook altijd gevoeld – bijna alsof ik vanuit het niets ben komen binnenvallen in die familie. Ik ben zo anders dan de rest van mijn familie. En dat is altijd al nogal een probleem geweest voor mij, dat ik zo anders was dan de rest. En of dat nu komt omdat ik besloot mijn eigen weg te gaan, of omdat ik onbewust kennis had van wat mijn intentie was, en daarom mijn richting veranderde… ik weet het niet.

ELIAS: Dit zijn situaties die je objectief het bewijs aanbieden, dat het daadwerkelijk de (manifesterende) focus is, die kiest welke elementen erin betrokken zullen zijn. Het zijn niét de fysiek gefocuste ouders die het kind kiezen. Het is de manifesterende focus die kiest het kind te zijn. In deze, bied je jezelf dus het bewijs aan van al die keuzes – door ‘anders’ te zijn dan de rest van de familie.

Ieder individu kiest zijn eigen aligneringen en manifestaties uit, of gebrek aan aligneren uit. Je zou de keuze kunnen maken om te manifesteren binnen een familie die behoudende is van hele sterke aligneringen met elkaar, voor de ervaring ervan – en je zou ervoor kunnen kiezen om niet in alignering te zijn met hen – in bijvoorbeeld je persoonlijkheids-type, of binnen je genetische codering.
Je zult fysieke genetische coderingen manifesteren die in alignering zijn met de familie – zoals je in alignering zult zijn met bepaalde fysieke creaties. Je bloedtype zal in alignering zijn met je familie. Je beenmerg zal binnen de alignering vallen van je familie. Je genetische afstamming met betrekking tot ziektes, of wat je ziet als malfuncties - wat het niet zijn - zullen gecodeerd zijn. Dat wil niet zeggen dat je ook altijd maar al die informatie ook zult activeren, maar het zal gecodeerd aanwezig zijn, en beschikbaar zijn.

CAROL: Ik heb nog een dingetje. Het lijkt erop dat de meeste kinderen meer interactie hebben, en meer in verstrengeling zijn met hun moeders, dan met hun vaders. Ik weet dat hier expectaties in meespelen; maar over het algemeen gesproken, zijn of de vaders fysiek niet aanwezig, of ze zijn emotioneel niet betrokken. De meeste verstrengelingen zijn met de moeders. Jaren later, wordt de relatie met de moeder nog steeds voortgezet, en een heleboel vaders worden daar niet in meegenomen. Kun je daar enige informatie of opheldering over geven?


ELIAS: Over het algemeen, is dat een onderdeel of element van de ervaring. Dit is een aspect ervan - van je creatie in de fysieke ervaring - van de erkenning van de nauwe connectie met een ander individu – die meer intiem is dan dat hij zou zijn binnen andere relaties. Dit is over het algemeen genomen zo – omdat het niet consistent zo is in alle situaties.
Je hebt gekozen, in overeenstemming daartoe, om dit type van realiteit te ervaren – tot op een bepaalde hoogte – en dit is ook waarom je gekozen hebt dat alleen een bepaalde sexuele oriëntering, (dat alleen vrouwen) kinderen kunnen baren. Dit is ook een keuze; omdat in andere fysieke manifestaties, niet alleen één bepaald iemand of soort [alleen een vrouwelijk geslacht], kinderen kan baren.
Je hebt gekozen te manifesteren in déze realiteit, dit type van realiteit. Je hebt gekozen dat in dit type realiteit – alleen [een vrouw] kinderen zal kunnen baren. [En omdat dit hiermee samenhangt] - maak je ook gelijk de keuze, voor een specifieke relatie, die van een relatie tussen twee focussen - alhoewel, wederom, er géén gesloten regels bestaan!
Er bestaan ook verschillen in de gemaakte en geaccepteerde en overeengekomen keuzes - die gemaakt worden tijdens manifestatie. Daar zitten verschillen in. En daarom zul je dus naar het gehele spectrum van manifestaties moeten kijken die bestaan binnen deze relaties, of gebrek aan relaties.

CAROL: Dank je.

JIM: Hebben onze dieren allemaal dezelfde keuzes en aligneringen met hun ouders – als in hoe zij zouden kunnen kiezen te manifesteren?

ELIAS: Nee. Hierbinnen, kiezen zij de fysieke genetische coderingen uit die in alignering zijn met de ouders; maar ze nemen niet dezelfde hoeveelheid aan informatie op (van te voren), zoals jij dat zou doen. Het is niet zo’n dergelijke complexe situatie. Dieren manifesteren ook als verschillende [soorten] dieren van focus tot focus. Ze kunnen bijvoorbeeld niet doorcontinueren binnen dezelfde species, behalve jullie aquatische zoogdieren – zij kunnen dat wel. Zij hebben een uitwisseling met elkaar, maar dit gebeurt niet bij de andere dieren in manifestaties.

VICKI: Waarom is dat?

ELIAS: Het is de keuze van deze manifestatie van bewustzijn. Het is ook de keuze, zoals overeengekomen, van jullie – zoals jullie deze constructies van energie bewustzijn hebben gecreërd te zijn, in déze dimensie en fysieke focus.

JIM: Kan een giraf kiezen te manifesteren als een dolfijn?

ELIAS: Nee. Ze kunnen kiezen om te manifesteren als een ander dier, maar alleen de aquatische zoogdieren kunnen binnen hun eigen soort blijven manifesteren.

JIM: Dus is er een hoger bewustzijn aanwezig, om zo te zeggen, binnen deze dieren… dit zijn niet de juiste woorden.

ELIAS: Ik ben niet blij met die term - “een hoger bewustzijn! Het (bewustzijn) is anders.

JIM: Oke, het is een ander [soort] bewustzijn. Dat begrijp ik.

CAROL: Dus de/het bewustzijn zou vooraf al bestaan – zoals bijvoorbeeld dat wolven een partner voor het leven hebben en ganzen dezelfde partner voor het leven hebben? Dat bewustzijn bestaat al vooraf, en dan zou het alleen nog een keuze zijn om te manifesteren binnen die fysieke manifestatie, vanwege die predisposities of intenties of keuzes? … Nee – ze hebben geen intenties.

ELIAS: Jawel, dat hebben zij wel! Predispositie bestaat niet.

CAROL: Laat mij het anders verwoorden, omdat ik dit echt wil kunnen begrijpen. Weten wolven bijvoorbeeld van te voren dat zij een partner voor het leven hebben, en daarom willen zij die ervaring beleven?

ELIAS: Dit zeg ik je net. Zij hebben geen neiging of voorkeur tot [predispositie]. Ze manifesteren in die richting van bewustzijn, voor de ervaring ervan, ja; maar ze ‘leunen’ hier niet naartoe. Er bestaan geen gesloten systemen. Bewustzijn dat heeft gekozen te manifesteren als een dier in deze dimensie, zou ervoor kunnen kiezen om een beer te zijn. Vervolgens zou het zijn keuze kunnen veranderen in een wolf, en omdat predispositie niet bestaat, zou het - als het daarvoor kiest, omdat het een vrije wil heeft – de keuze kunnen maken om geen partner voor het leven te kiezen. Het kan keuzes maken, die binnen de aligneringen liggen van het massabewustzijn – wat géén geloofsysteem is! Maar binnen de – in het massabewustzijn overeengekomen - gedragingen in het fysieke focus, kan het kiezen te aligneren en een partner voor het leven te nemen.

CAROL: Oke. Wat ik probeer te begrijpen is wat de reden zou zijn - voor het specifiek kiezen van iets anders … Is dat omdat zij een vrije wil hebben, of is het gewoon een keuze?

ELIAS: Het is gewoon een keuze – voor ervaring.

CAROL: Oke, bedankt.

PAUZE EN HERVATTING.

ELIAS: We gaan weer verder. Laten wij eventjes verder ingaan op het onderwerp van een focus die kiest fysiek te manifesteren, en op de overeenkomsten die zijn aangegaan, tussen de manifesterende focus en de focussen die al manifest zijn als de ouders.

Er zijn, zoals ik vanavond al opmerkte, veel, heel veel elementen die het manifesterende focus zal moeten opnemen en waarmee het zal moeten aligneren, voordat hij kiest te manifesteren, binnen enige gegeven familie. Het komt heel vaak voor dat de manifesterende essentie al een zeer nauwe connectie heeft met mensen in het bewustzijn – en waarmee het zal gaan manifesteren. Dit zal niet altijd het geval zijn, maar vaak wordt de keuze gemaakt, aan de hand van deze connecties.

Ook doen situaties zich voor, waarbij de manifesterende focus zal kiezen geboren te worden bij ouders, die zelf ook focussen zijn van dezelfde essentie. Het is dus niet beperkt tot slechts één methode.

Je zou ervoor kunnen kiezen om te manifesteren bij ouders, die focussen zouden kunnen zijn van de essentie, waarvan jij een fragment bent. Je zou de keuze kunnen maken, om te manifesteren bij bepaalde mensen, vanwege counterpart-acties. Je zou kunnen kiezen om te manifesteren bij mensen waarmee je geen aligneringen hebt, en waar je geen sterkte connecties mee hebt in het bewustzijn.
Maar de meeste mensen kiezen een relatie op te nemen, met die bepaalde individuen, waar zij al vele ervaringen mee hebben doorlopen, in andere focussen en in het bewustzijn. Aldus, zullen die connecties heel erg sterk zijn.

We hebben al eerder verteld dat essenties manifest zijn in groepen. Je her-manifesteert met/bij andere essenties, waar je al in connectie mee bent geweest, in manifestaties in andere focussen. Je soort relaties kunnen dus veranderlijk zijn, vanwege de ervaring ervan, maar je manifesteert meestal bij dezelfde essenties (mensen). Deze zaken worden dus ter consideratie meegenomen, bij de manifesterende focus.


De focus die manifesteert is dat niet alleen aan het doen ten behoeve van zijn eigen waardevervulling, maar doet dat ook voor de waardevervulling van de anderen die erin betrokken zijn. En daarom zou je het een verenigde gebeurtenis kunnen noemen – alhoewel het niet zo is, dat de ouders de vele keuzes maken. Het is een keuze, die rust bij het kind.
Jij kiest, terwijl je opgroeit en volwassen wordt, om nog weer een andere actie te ervaren – het zijn van een ouder. Je had al gekozen voor de actie van manifestatie, net zoals het kind dat nu doet, en je had dus ook al gekozen voor alle acties en probabiliteiten die hierin opgenomen zijn. De actie van het zijn van een ouder, is weer een andere ervaring. En daarom is het onnodig voor je, om de keuzes van het kind in je op te nemen. Het kind zal zijn eigen individuele manifestatie zijn. Het kind zal zijn eigen realiteit kiezen en creëren, en het kind zal kiezen te manifesteren, of dat nu wel of niet in alignering is, met diegenen die hij kiest zijn familie te zijn.

En dus, is de uitdrukking die jullie plegen te gebruiken, dat je alleen je vrienden kan uitkiezen, maar niet je familie – zeer onjuist! Je kiest óók je familie. Je kiest de ouders uit waar je mee wilt manifesteren, en doet dat in de kennis van de wetenschap dat er wel of geen broers of zussen zullen zijn. En dus, kies je je gehele familie uit. Je zou ze dan niet kunnen mogen, (grinnikend), in de fysieke realiteit, maar je hebt ze wel uitgekozen, en ze zijn je allemaal ten bate binnen je intentie. (Tegen Bob) Ja?

BOB: Herinner ik het mij juist dat je zei dat wij dit leven binnenkomen, of dat je enig fysiek focus binnenkomt, met overtuigingen die al bij je aanwezig zijn?

ELIAS: Dat is afhankelijk van je bewegingen in de transitie en van je keuzes.

BOB: Maar het kan wel zo zijn?

ELIAS: Ja. En meestal, doen jullie dat ook.

BOB: Oke, en je bent behoudende van die overtuigingsystemen, in je essentie?

ELIAS: Nee.

BOB: Waar zitten ze dan opgeslagen?

ELIAS: In fysieke focussen. Zoals je behoudende bent van vele fysieke focussen in vele andere fysieke dimensies, zijn de overtuigingssystemen waarvan je behoudend bent in déze fysieke dimensie, niet van relevantie in andere fysieke dimensies. In deze fysieke dimensie kies je voor vele manifestaties, en kun je er ook voor kiezen om al die overtuigingsystemen door te dragen in al die manifestaties, in al die vele focussen van je, in déze dimensie en realiteit. Hoewel de overtuigingsystemen – over het algemeen gesproken – niet door zullen dragen in enige andere [fysieke dimensie van] manifestatie, kunnen ze, soms, wel doorbloeden. In die situatie zul je getuige kunnen zijn van mensen die verwarring ervaren, omdat ze overtuigingsystemen opnemen, die niet van relevantie zijn, voor déze fysieke dimensie …

BOB: Hoe worden ze dan van daar naar hier gedragen? Wat is het voertuig voor de overtuigingen – welke voertuigen gebruiken overtuigingen om dit fysieke focus binnen te komen? Als ze niet behouden worden in je essentie, en je gaat dood in een focus, waar worden de overtuigingen dan opgeslagen of bewaard, van dát fysieke focus, voordat ze zichzelf hermanifesteren in dít fysieke focus?

ELIAS: Binnen het aspect van het bewustzijn, dat jij kiest te hermanifesteren.

BOB: Dus, het zit in de DNA code, of in de genetische code?

ELIAS: Nee. Ze zijn niet fysiek gecodeerd. Ze zijn geen onderdeel van je fysieke expressie. Ze maken geen deel uit van je fysieke brein. Ze zijn een deel van je bewustzijn. Ze zijn een deel van je objectieve bewustzijn, die wordt behouden. Als je kiest te hermanifesteren, en je kiest dat te doen binnen een similaire intentie, binnen een similaire tijdsperk, binnen een similaire cultuur, binnen dezelfde dimensie, dan zou je voor tijdelijk een transitie kunnen aangaan, maar je zal niet helemaal het gebied van de complete subjectiviteit ingaan – waardoor er dus een element van objectief gewaarzijn behouden wordt, welke dát aspect [van bewustzijn] zal zijn, dat her-manifest zal zijn [in déze fysieke focus].

BOB: Dus is objectief bewustzijn helemaal geen functie van een fysieke manifestatie. En zijn objectief en subjectief bewustzijn altijd één, of zijn de verschillende aspecten van één bewustzijn, die bij je essentie blijft zitten. Dus wanneer wij denken, dat subjectief bewustzijn iets is dat meer etherisch is, en objectief bewustzijn iets is dat meer in verbinding staat met het brein, dan is geen van beide het geval. Bewustzijn is dus geen functie van het denken, staat niet in verbinding met denken.

ELIAS: Bewustzijn is geen product van [het] denken, maar objectief bewustzijn is wel van betrekking op het fysieke focus.

BOB: Ik dacht dat je zei dat je behoudend blijft van objectief bewustzijn wanneer je de transitie ingaat, nadat je je lichaam verlaat, en gaat naar waar je geen fysiek lichaam hebt.

ELIAS: Correct. Maar je blijft een gewaarzijn houden van de fysieke focus die wordt doorgecontinueerd binnen het gebied van de transitie, en je behoudt je objectieve gewaarzijn. Als je kiest voor niet-remanifestatie, zul je gebieden inbewegen in de transitie, waar je zult dis-associëren van alle objectieve gewaarzijn. Als je kiest voor hermanifestatie zul je, binnen de toon die je momenteel herkent … - - probeer mij te volgen - - ... zal dit element zich gebieden gaan inbewegen waar het zal disassociëren van objectief gewaarzijn, en waar het zal doorcontinueren binnen niet-fysieke subjectieve bewegingen - - maar dat aspect van objectief gewaarzijn, welk een element van je was, zal ietsje afwijken in toon, en zal hermanifesteren in het fysieke focus, en is een nieuwe creatie geworden. En dus, zal het zijn eigen persoonlijkheid en toon dragen, maar zal het toch ook jij zijn.

BOB: Oke. Ik denk dat het beter is als ik hier even over ga nadenken! (Elias lacht). Bedankt.

ELIAS: Je bent welkom. Ik geniet nogal van onze uitwisselingen! (Grinnikend).

BOB: Ik ook!

DREW: Kun je uitleggen wat het verschil is tussen een groeps-gebeurtenis ten behoeve van een wederzijdse waardevervulling, en counterpart-acties?

ELIAS: Een groepsgebeuren kan opnemende zijn van verschillende intenties, die allemaal vervuld kunnen worden, binnen een gegeven specifieke richting of gebeurtenis.
Counterpart-acties zijn gerelateerd aan dezelfde intentie, maar verkent alle mogelijkheden van actie, die zijn aangesloten of verbonden, op dat ene onderwerp.

DREW: Eén onderwerp … betekent gebeurtenis?

ELIAS: Nee. Een onderwerp kan vele gebeurtenissen bevatten. Het is één concept.

DREW: Of één probleem [issue/kwestie]?

ELIAS: Correct.

DREW: Je zei eerder dat wanneer een focus zal gaan manifesteren en zijn ouders aan het uitkiezen is, dat het de probabiliteiten bestudeerd van die ouders, om te kunnen besluiten of het wel of niet die focussen zijn ouders zal laten zijn – en je zei hetzelfde over de zussen en broers, alvorens het een besluit neemt.
Maar je hebt ook gezegd dat probabiliteiten niet ‘vóór ons staan’. Dus, hoe werken die twee dingen tesamen? [Probabiliteiten zijn niet ‘voorgefabriceerd’ of ‘gereed’ voor onze neus klaarstaand - ze moeten nog ‘gemaakt’ worden, ze worden gecreërd - al gaande weg en terplekke, in de actie van het moment].

ELIAS: Net zoals je bijvoorbeeld geschiedenis zou bestuderen. Je bestudeerd niet je toekomst, omdat het niet manifest is in je realiteit; maar je kan wel bestuderen wat alreeds gevestigd is binnen je tijdsframewerk nu, en je kan bestuderen wat alreeds in de geschiedenis gekozen werd en wat dus manifest was.

DREW: Maar als je ouders kiest die zelfs nog niet eens zouden kunnen bestaan, hoe kun je dan probabiliteiten bestuderen, die nog niet zijn voorgevallen?

ELIAS: Omdat je je in de niet-fysieke focus je in de simultane tijd bevindt. Waardoor je niet alleen het verleden, maar ook de toekomst opneemt. En daardoor kun je binnen de simultane tijd, gekozen en beactualiseerde probabiliteiten bekijken. Dat wil niet zeggen dat ze solide zijn, omdat ze dat niet zijn, maar het zijn indicaties van een richting binnen probabiliteiten. Want binnen de simultane tijd, kunnen zelfs die probabiliteiten die worden beactualiseerd en uitgekozen, weer veranderden.

DREW: Oke. Zoals ik het begrijp, zijn de keuzes van de manifesterende focus … De keuzes liggen voornamelijk bij de manifesterende focus zelf, in termen van hoe dat focus zal gaan manifesteren. Betekent dat eigenlijk niet dat het soort van een dobbelspelletje is – voor de ouders - in termen van wat voor soort kind zij zullen krijgen, van wat voor soort persoon het zal zijn? Het schijnt mij toe, dat zij maar heel weinig controle hebben, bij wijze van spreken, sinds er helemaal geen overeenstemming over is?

ELIAS: Ze hebben er geen controle over, omdat geen enkel individu de controle heeft over enig ander individu!

DREW: Ik zal de volgende keer mijn woorden wat beter uitkiezen! Maar er is dus geen enkele overeenkomst aangegaan over de acties die dat manifesterende focus zal aangaan. Is dat juist?

ELIAS: Het is de keuze van het individu. Ze zouden het over bepaalde probabiliteiten eens kunnen worden. In deze, zouden ze overeenstemming kunnen bereiken over bepaalde gebeurtenissen, die probabel zijn, niét absoluut. Maar ze mogen niet de richting uitkiezen; omdat ieder individu zijn eigen richting bepaalt, en ook zijn eigen intentie uitkiest.

DREW: Is dat ook een van die dingen die maakt dat een counterpart-actie een counterpart-actie is, als in tegenstelling tot enig soort van andere overeenstemmingen?

ELIAS: Binnen counterpart acties, is er die overeenstemming.

DREW: Oke. Dus zonder die overeenstemming, is het geen counterpart-actie. Is dat juist?

ELIAS: Dit is moeilijk te verklaren gebied. Ik zou zeggen – voor nu – ja; máár, dit zou suggereren dat het een absolute is, en dat is het bepaald niet. In de toekomst, als je het beter zult kunnen begrijpen, zal ik er dieper op ingaan.

DREW: Is het mogelijk, binnen de relatie tussen ouder een kind, dat het bijvoorbeeld alleen ten bate zou zijn van het kind, of alleen ten bate zou zijn van de ouder?

ELIAS: Nee.

DREW: Dus, het zal ofwel beiden ten bate zijn, of het zal geen van beiden ten bate zijn.

ELIAS: Als het beiden niet ten bate zal zijn, zal de manifestatie niet continueren.

DREW: De fysieke manifestatie?

ELIAS: Correct.

DREW: Van het kind?

ELIAS: Correct. Als het de ene wel ten bate is, en de ander niet, zal de relatie niet continueren.

DREW: Het zal zich beëindigen, zoals je al eerder zei,

ELIAS; Correct.

BOB: Kun je nogmaals definiëren wat ‘ten bate’ ook alweer was, in de context van deze discussie? Omdat ik weer in de richting van ‘goed of slecht’ zit te denken…

ELIAS: Het is geen kwestie van goed of slecht. Het is een kwestie van ‘toevoegen aan - het voegt toe’…

BOB: Maar alle ervaring is toch een ‘toevoegen aan’?

ELIAS: Het voegt toe - aan de ervaring – van het volbrengen van je intentie – en dat is je waardevervulling.

BOB: Dus is een hoop van ervaring triviaal, en alleen van betrekking op je intentie. (Elias grijnst, en wij moeten lachen). Als het niet toevoegt aan [datgene] wat ‘je ten bate’ zou zijn, dan staat het eigenlijk buiten je intentie.

ELIAS: Het staat ook buiten je intentie. Het is niét triviaal!

BOB: In dat het wel iets betekent voor een ander, maar niet voor mij!

ELIAS: Het zal ten bate zijn, binnen bewustzijn.

BOB: Oke. En ik begrijp het nog ook! (Veel gelach).

VICKI: Kunnen we de term ten bate op dezelfde manier zien als dat wij waardevervulling zien?

ELIAS: Ja.

DREW: Dus; alles draait om dingen in termen van het je ten bate zijn en waardevervulling, en ongeacht wat zich afspeelt in iemands leven, zal - als die relatie [tussen ouder en kind] niet ten bate van beide is – er een beëindiging zijn door … de ouder of het kind?

ELIAS: Het is afhankelijk van de keuze die de individuen maken. Soms, is het de ouder, en soms het kind.

Een voorbeeld. Een individu kiest fysiek manifest te gaan worden. Het kind, gaat deze actie aan, wat in verband staat met de gekozen ouders. Op het punt aangekomen waarbij het geboren zal gaan worden, bestaan er tussen de moeder en het kind geen aspecten meer, die beiden ten bate zouden zijn. Daardoor zal er niet voldaan worden aan waardevervullingen. Maar de continuatie van het kind zal wel toevoegen aan de waardevervullingen van andere [betrokken] individuen. De moeder, zal tijdens de geboorte van het kind, sterven [‘disengageren’].
Op dezelfde manier, zou je voor dezelfde scenario kunnen kiezen, maar hierbij zal de continuering van het kind niet toevoegende zijn aan de waardevervullingen van andere individuen – en zal daarom het kind sterven [‘disengageren’].

DREW: Het is dus mogelijk dat andere aspecten worden vervuld in je bestaan, wanneer je relatie met je ouders je geen vervulling brengt?

ELIAS: Ja.

DREW: Als hun waarde óók niet vervuld wordt binnen de relatie? Omdat je op dat punt zou sterven, en dus zou enige andere soort waardevervulling irrelevant worden?

ELIAS: Het is geheel afhankelijk van je intentie en je probabiliteiten, en van de richting die je kiest. Je zou de keuze kunnen maken om geen waardevervulling aan te gaan, binnen de relatie met de ouders, en fysiek zou je de relatie kunnen beëindigen, omdat je waardevervulling, en die van anderen, elders zou kunnen liggen.

DREW: Als het hetzelfde geval geldt voor de ouder, dan begrijp ik het niet, want zei je niet dat iemand zou ‘disengageren’, wanneer op dat punt aangekomen dat er geen waardevervulling vervuld wordt, tussen zowel de ouder als kind?

ELIAS: Niet noodzakelijk.

DREW: Maar iemand gaat er toch ‘disengageren’!

ELIAS: Nee. Ik zei dat dit keuzes waren. Ik zei dat als je geen vervulling aan het opdoen bent binnen de relatie, je voor andere probabiliteiten zou kunnen kiezen, zoals het disengageren, of continueren, en binnen die continuatie, zullen de waardevervullingen, binnen de relaties met andere individuen, wel vervuld worden.

VICKI: Zou adoptie daar een voorbeeld van zijn?

ELIAS: Ja. Je zult dus kiezen voor andere omstandigheden en probabiliteiten.

DREW: Misschien heb ik het misbegrepen, maar ik dacht dat dit het geval zou zijn als de waardevervulling van alleen één van beiden niet vervuld werd. En ik dacht dat je zei, dat iemand zou ‘disengageren’ wanneer voor geen van
beide partijen aan de waardevervulling tegemoet gekomen werd.

ELIAS: Binnen de vervulling van je intentie en de richting van je focus. Het kan dus binnen je intentie liggen, dat je kiest te manifesteren bij individuen die niét toevoegen aan je waardevervulling … en het zou binnen je intentie kunnen liggen dat andere individuen, of dat andere omstandigheden, je waardevervullingen brengt. En in dat opzicht, daarbinnen, zijn de ouders die je hebt gekozen, weldegelijk aan het toevoegen aan je waardevervulling.

En op dit punt in de sessie, komt er een of ander beest binnenvliegen. Wat een hoop commotie veroorzaakt, en een hoop toestanden en hilariteit veroorzaakt…

ELIAS: Nou, dat zal ik de sessie gaan beëindigen, zodat jullie jezelf kunnen bezighouden met jullie nieuwe creatuur!
(Breeduit grinnikend!! – omdat iedereen opeens druk bezig is om met verwoede pogingen het beest te vangen, of naar buiten toe te jagen, en niets werkt, en er een hoop gelach gaande is... kortom commotie.)


VICKI: Ik heb nog één vraag voordat je wegvliegt! Wat was die lichte onderbreking in de energie?

ELIAS: Dit was slechts een interferentie, of eigenlijk ook niet helemaal, maar een vermenging met andere essenties, die ook opnemende zijn van deze energie uitwisselingen. Dat creërt een fluctuatie. Dat zou het niet zijn, wanneer Michael bekend zou zijn met de energie en de toon, maar dat is hij niet, en dus wordt hij afgeleid, wat jullie zien als een interferentie [onderbreking] in de uitwisseling.

VICKI: Oke, bedankt.

ELIAS: Je bent welkom. We zullen verdergaan op onze volgende bijeenkomst. Met veel genegenheid voor jullie allemaal, au revoir!

Elias vertrekt om 10:47 PM, en ontsnapt via het badkamer raampje!

© 1997 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.


Vertaald door

---

Copyright 1997 Mary Ennis, All Rights Reserved.