Zaterdag 28 september 1996 (Privé Sessie)
Deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), Cathy (Shynla), Gail (William), en Julie (Lanyah).
Opmerking: Dit was een privé sessie aangevraagd door Gail. Dit is tevens de eerste keer dat Mary Elias channelt met haar ogen open. Dit was heel interessant voor ons allemaal om mee te maken.
Elias arriveert om 6:52 PM. (Tijd was 1 seconde).
ELIAS: Je wenst een sessie vanavond?
GAIL: Ja. Ik ben verward over de oefening. Ik gebruikte het voor een ander doel – voor het vervagen en verlaten. En ik ben aan het oefenen geweest, maar ik ga telkens terug naar die emotionele plaats, waarvoor ik het in de eerste plaats heb geleerd. En ik weet niet hoe ik het moet veranderen om het anders te maken. Eventuele suggesties?
ELIAS: In de eerste plaats, zal ik een misverstand aanpakken met betrekking tot deze oefening. Wat je aan het doen bent geweest, in je focus tot dusverre, is het niét afstemmen op. {tuning-out ipv tuning-in}. Het doel van de oefening is juist om dat niét te doen. Het doel van de oefening is om in te tunen, afstemmen op.
GAIL: Ik begrijp dat niet. Ik begrijp intunen niet.
ELIAS: De reden dat je het niet begrijpt, is omdat je ook – in je proces – andere elementen van je focus hebt ‘weg-getuned’. Je hebt een realiteit gecreërd, vergelijkbaar met een artiest die zijn appreciatie heeft verloren voor kleur. Dit is niet iets dat onherroepelijk is. Deze oefening is een oefening in helderheid. Je hebt opzettelijk je focus vertroebeld voor je eigen intenties en doeleinden binnen deze focus.
Er zijn momenteel veel kwesties die je aangaat, die allemaal met elkaar samenhangen. In je pogingen om af te stemmen (in te tunen) op de helderheid in je focus, moet je ook realiserend en accepterend zijn van je realiteit. Dit, tot dusverre, zijn ideën. Jij denkt dat je accepterend bent van het concept dat je je eigen realiteit creërt. Maar als je dit waarlijk zou accepteren, dan zou je ook een begrip hebben van je creaties. En in deze, heb je geen gevoelens in je emoties die jij zou classificeren als negatief naar andere individuen toe, omdat zij niet jouw realiteit hebben gecreërd. Jij hebt jouw realiteit gecreërd, voor je eigen doeleinden en ter je eigen opmerken daarvan en je eigen gewaarzijn. En daarom, interpreteer je deze oefening als zijnde een actie, die vergelijkbaar is met alles wat je hebt opgenomen gedurende je focus. Dit brengt kwesties naar voren, die ook je aandacht behoeven. Want jij voert de oefening uit binnen gebieden, die je familiair zijn; het uit-tunen. Dit was je interpretatie. Je koos ervoor om de oefening op deze wijze te interpreteren, in een poging om jezelf de gelegenheid te geven, om andere kwesties naar voren te brengen, zodat je ze tegelijkertijd (simultaan) kunt aanpakken. En net zoals Michael doet, bewegen jullie je beiden naar gebieden toe, en in jullie woorden, “neem je een grotere hap dan je kunt opeten” om zo te zeggen. Je kiest ervoor om in vele gebieden tegelijk te duiken. In één opzicht is dit ten voordele van je, omdat het je bewegingen veel sneller voortdrijft, maar het zorgt tijdelijk ook voor veel verwarring en conflict.
Binnen je verlangen om snel voort te bewegen, biedt je jezelf de gelegenheid om tegelijkertijd meer te kunnen zien dan alleen maar één aspect van je geloofsystemen. En daarom misinterpreteer je de oefening met opzet, want dit zal veroorzaken, in jouw woorden, omdat er geen oorzak en gevolg bestaat, maar in jouw woorden, veroorzaakt dit dat je tegelijkertijd ook andere geloofsystemen kunt zien. Je vindt nog steeds, binnen in je, dat je een slachtoffer bent. Je houd boosheid vast naar diegenen toe die jij ziet als daders.
GAIL: Ergens, doe ik dat wel – maar op een ander niveau, niét. En ik ben continue in conflict met mijzelf daarover.
ELIAS: Sta mij toe het te verduidelijken. Jouw verlangen verplaatst je naar een gebied toe waarin jij jezelf het vermogen toestaat om te verbinden, en het concept te kunnen begrijpen. Dit is niet een acceptatie, tot dusverre, van het geloofsysteem. Het is een gewaarzijn van de realiteit, maar de realiteit werd niet geaccepteerd. Wat niet wil zeggen dat wat jij accepteert géén realiteit is, omdat het dat wel is. Maar het is een andere realiteit. Je kiest er nu voor om een andere realiteit op te nemen. Dit, ook weer in jouw woorden, is geen nieuwe of recente keuze. Je had er al voor gekozen, in wat jij ziet als je verleden, om de loop van deze focus te veranderen. Je hebt gekozen om niet door te continueren in je separatie. Je hebt in deze actie, er ook voor gekozen, om je gewaarzijn te vergroten. In deze, ga je vele gebieden van het bewustzijn aan, die helder (duidelijk) moeten worden.
Ik had jullie allemaal al aangegeven dat deze oefening belangrijk is. De reden dat deze oefening belangrijk is, is omdat je houder moet zijn van een helderheid in je focus, in de focus van je aandachtsspan, voordat je helder kunt focussen in andere gebieden. Het is van belang dat je je realiseert dat het nu alles is. Er is geen toekomst. Er bestaat geen verleden. Dat is een perceptie. Alles gebeurd nu. Je aandacht is hier gefocust. Dit is je keuze. Je hebt gekozen om je aandacht hier gefocust te laten zijn. Je kijkt naar wat jij ziet als je toekomst, en ziet deze als het zijn van beter. Je ziet de niet-fysieke focus als het zijn van “beter”. Je interpreteert dat gebieden van bewustzijn meer natuurlijk zijn, meer voldoening geeft, meer echt is.
GAIL: Nou, voor een deel van mij, voelde het ook zo aan.
ELIAS: Het is moeilijk om binnen de beperkingen van jullie termen, concepten uit te leggen, die realiteit behandelen, en om tegelijkertijd informatie aan te bieden, dat jullie jezelf “in de maling nemen”, wat velen van jullie doen. Als je gevoelens opneemt, en je interpreteert realiteit middels je gevoelens, dan ben je realiteit aan het creëren. Maar je kunt ook jezelf “terzijde stappen”.
GAIL: Dit vat ik niet!
ELIAS: Ik wens niet dat jij denkt dat wat jij creërt geen realiteit is, omdat het dat wel is. Maar binnen deze realiteit, ben je op zoek naar een groter gewaarzijn, en je neemt acties op om je gewaarzijn te verruimen. Binnen dit verlangen, verplaats je jezelf naar gebieden toe die je periferie openen, die toelaat dat je meer subjectieve informatie laat binnenstromen. In deze actie, houdt je vast aan familiaire acties, die in je geheugen zitten, welke automatische creaties zijn. Je poogt momenteel om voorbij deze automatische, familiaire creaties te bewegen – maar je bent familiair met deze creaties. En daarom zullen jouw emoties met je bekvechten …
GAIL: De hele tijd!
ELIAS: … en ze zullen verwarring voor je veroorzaken. Omdat ze trachten jou voort te duwen, in wat jij ziet als een terugwaartse beweging, terug naar het bekende, je familiare. Binnen je verlangen, duwt het intellect je voort, in wat jij ziet als een voorwaartse beweging, voorwaarts naar het onbekende, het onfamiliaire. Deze oefening is onfamiliair. En daardoor, bezit je een verlangen om er bereikend in te zijn. De emotie zegt tegen je, “Deze oefening is familiair”. Maar dat is het niet.
GAIL: Een deel van mij begrijpt dat, en ik wil weten hoe ik dat juist niét moet doen.
ELIAS: Ten eerste, moet je je realiseren dat je niet aan het dis-verbinden bent! Dit focus, dit aandachtsspan, is alles dat is; omdat je gewaarzijn gecentraliseerd is binnen dit focus, niet het geheel van je essentie. Je hebt op succesvolle wijze de actie opgenomen van het jezelf ón-familiair maken met jezelf gedurende dit focus. En nu, is het je verlangen om jezelf te familiariseren met jezelf. In deze, vereis je duidelijkheid. Als je niet in het bezit bent van helderheid, in dat wat je kent, dan zul je niet kunnen begrijpen wat je niet kent (weet). Binnen een gebrek aan het begrip hebben van elementen die je niet kent, zul je automatisch misinterpreteren en vervormen. Jij gelooft niet dat je vervormt, maar dat doe je wel. Je vertaalt automatisch naar wat je kent (weet). Je doet dit continue in je droomstaat. Je visualiseert objecten die je familiair zijn. Je visualiseert mensen die je familiair zijn. Je visualiseert scènes die je familiair zijn. Heel veel gebeurtenissen in je droomstaat hebben geen familiariteit voor je. Je interpreteert ze op deze manier. Dit is automatisch. Terwijl je die helderheid, duidelijkheid leert opnemen binnen deze aandacht (dit focus/leven/richting van aandacht/aandachtsspan/aandachtsgebied/de aandacht waarmee je focust in dit leven) dan zul je ook leren om de realiteit te gaan zien in andere focussen.
GAIL: Sinds de laatste vier jaar, zie ik kleuren en objecten op een véél helderdere manier dan ooit tevoren. Wat is het doel daarvan? Is dat voor deze realiteit?
ELIAS: Ja.
GAIL: En dus zal aandacht schenken aan al mijn vijf zintuigen, maken dat ze allemaal helder worden in deze realiteit?
ELIAS: Ja. Het doel van het opzettelijk uit-tunen van een gegeven zintuig, is om je in staat te stellen om intentioneel en opzettelijk je helderheid te manipuleren. Het is niét bedoeld om uit te tunen.
GAIL: Oke. Dus dan is het soort van wat je hebt met de televisie. Dat het wazig is, en dat je het gewoon afstemt, (tuning in) en dat is de bedoeling van deze oefening.
ELIAS: Precies.
GAIL: En ik heb mijn hele leven lang al niét-afgestemd op -, dus moet in nu ga leren om wél erop af te stemmen (in te tunen) …
ELIAS: Precies.
GAIL: … en het zo duidelijk mogelijk maken als dat de kleur en het beeld dat is.
ELIAS: Ja.
GAIL: Oke. Ik ga eraan werken.
ELIAS: Alle individuen spreken de waarheid als zij zeggen dat “Deze oefening zeer moeilijk is”. Het is ook zeer moeilijk, voor ieder van jullie, omdat jullie ieder ónt-focussen gedurende je gehele leven, in jullie woorden.
GAIL: Dus je bedoelt hiermee te zeggen dat ik niet de enige ben??? Ben ik even verbaasd!
ELIAS: Jullie maken julliezelf “on-sensitief” naar jullie focus. Je maakt je aandacht steeds smaller. Als kinderen, ben je behoudend van grootste helderheid. Je bent niet alleen behoudend van grootste klaarheid van alleen je zintuigen, maar ook van het geheel van je gewaarzijn. Terwijl je opgroeit en aligneert met geloofsystemen en je door je focus heenbeweegt, wordt je steeds minder sensitief op de vele elementen van je bewustzijn. Wat het meest overduidelijk weerspiegelt wordt in je fysieke zintuigen. En dit is waar we zullen beginnen, in een herkenning dat zelfs die elementen van je bewustzijn, die je het meest overduidelijk zijn, en die dagelijks en constant worden gebruikt, niet meer gefocust zijn, ontfocust zijn.
GAIL: Ik kan mij herinneren op welke leeftijd het vaag werd. Op drie, zes, en elfjarige leeftijd, verloor ik al die zintuigen.
ELIAS: En nu neem je de actie van het verhelderen ervan op. En van het terughalen van je helderheid. In deze, en zoals ik al zei, heb je ook te maken met geloofsystemen, die, in jouw realiteit, base (basis) geloofsystemen zijn, zoals ook het geval is bij al die andere individuen. Iedereen is behoudend van base (basis) geloofsystemen op verscheidene gebieden. Maar deze geloofsystemen zijn wat je noemt cruciaal voor je voortbewegingen; want deze geloofsystemen, aangegaan en geaccepteerd geworden, is datgene wat je in staat stelt om te verruimen.
GAIL: Maar ik creër situaties waarin ik geconfronteerd zal worden met deze geloofsystemen.
ELIAS: Absoluut. Je zal geen actie aangaan, als je er niet mee geconfronteerd wordt.
GAIL: Zoals het verzoeken om een sessie? (Elias knikt).
ELIAS: En ook is het zo dat hoe meer je het verlangen opneemt om er doorheen te bewegen, hoe meer je ge-objectificeerde geloofsystemen aan jezelf zult presenteren. En daardoor, ondervindt je dat je wordt ‘overspoeld’ met je geloofsystemen, omdat je ervoor gekozen hebt om ze aan te gaan.
GAIL: Daarvan ben ik mij wel bewust. Ik heb een andere vraag. Met het subjectieve en het objectieve – is het mijn doel om alleen maar subjectief te reageren en moeiteloos te zijn, en om toe te laten dat alleen maar moeiteloosheid het zal overnemen, in tegenstelling tot het analyseren en bevragen van dingen?
ELIAS: Laat mij je vragen – is dit jouw doel?
GAIL: Ja, dat geloof ik wel.
ELIAS: Dan zeg ik tegen je; onderzoek je doel; want je occupeert het fysieke focus. En dus, heb je objectief gewaarzijn … door keuze.
GAIL: Oke. Waarom – wanneer ik mezelf toelaat om moeiteloos te zijn – vinden er dan situaties plaats, wanneer ik gewoon “moeiteloos doe”? Zoals in die zaak waar ik een kop koffie ging drinken, en die jonge jongen ontmoet, en ik die ontzettende grote aandrang heb om over zijn rug heen te wrijven, en dat ik kan zien waar hij pijn heeft, en ik een manier moet zien te vinden om dat te kunnen doen, maar, het is ook enigszins moeiteloos om dat te doen. Het was niet iets waar ik bewust over dacht om te doen, zoals je zou doen met “Oh, ik moet opstaan en gaan douchen, en dan moet ik naar mijn werk”. Dat zijn geplande dingen in mijn hoofd, maar deze situatie was compleet moeiteloos. En dat vind ik fijn! Dus … is dat ook objectief?
ELIAS: Ja. (Grinnikend)
GAIL: (Frustratie uitdrukkend) Maar ik wil dat juist veel meer doen dan al die andere dingen. Is dat, … wat is dat???
ELIAS: Dat is een toelating van een vermenging van subjectieve informatie en de objectieve opname ervan. Je wordt subjectief gemotiveerd. Je beweegt een fysiek lichaam, wat objectief is. Objectiviteit is niet altijd maar opnemend van gedachten!
GAIL: Nou, ik vind het fijn om niet te denken! (Gelach) Sorry! Ik word gewoon moe van dat analyseren en nadenken en besluiten moeten nemen! Wat ik heerlijk vind is dat gedeelte waar het gewoon enkel maar moeiteloos is!
ELIAS: Creër dat dan!
GAIL: Dat zal ik doen! (Lachend) Oke, ik heb nog een vraag. Deze gaat over probabiliteiten. Ik had een droom waarin ik verschillende tijdsperiodes aan het zien was. Ik kan er eentje tamelijk goed herinneren, maar die andere schonk ik niet zoveel aandacht aan, en het ging over de jaren 1700. En ik voelde aan dat ik daar was, maar dat ik mijzelf aan het zien was daar. Nu, is dat een verleden of een toekomstig leven van mij die ik zag ik die droom?
ELIAS: (Het onderzoekend) Andere focussen. (Pauze).
GAIL: Oke. En over probabiliteiten. Ik heb probabiliteiten in dit focus. Is dit correct?
ELIAS: (Ferm) Je hebt continue probabiliteiten; in dit focus, in alle focussen, in essentie, in bewustzijn, in alles!
GAIL: Oke. Dus, in probabiliteit, kan ik nu een probabiliteit uitkiezen van die tijdsperiode. Is dit correct?
ELIAS: (Pauzerend) Gedeeltelijk.
GAIL: Kun je mij een voorbeeld geven van hoe ik dat zou moeten doen?
ELIAS: Als je aan het focussen bent op een actie die je hebt gezien in een ander focus, dan kun je deze actie ook recreëren in je huidige richting van aandacht in dit focus.
GAIL: En is dat waar het masseren vandaan komt?
ELIAS: Je neemt informatie op van andere focussen, wat iets is dat je ook continue doet. Alle van je focussen gebeuren simultaan. Ze hebben allemaal een effect op elkaar. Iedere actie die je opneemt en kiest, heeft effect op andere focussen van je essentie. Iedere actie die iedere (andere) focus uitkiest, heeft een effect op jou. Je voelt deze effecten niet voortdurend, op objectieve wijze; alhoewel je dat bij tijden, wel voelt. Je herkent ze alleen niet. Je denkt dat het je eigen ideën zijn, je eigen verlangens, je eigen inspiraties, je eigen motivaties; die dat, in één opzicht, wel zijn. In een ander opzicht, worden ze beïnvloed …
GAIL: Ik voel die invloed van … Ik voel zeker weten die beïnvloeding. Wanneer ik het gevoel heb dat ik daarbuiten in de natuur moet vertoeven, dan weet ik dat ik daar niet over aan het nadenken ben, maar ik wordt voortgestuwd om de natuur in te gaan om dat gevoel dat over mij heen komt, te vervullen. En ik weet dat dat {gevoel} niet de mijne is, en ik weet dat het masseren niet noodzakelijk van mijzelf is. Het gebeurt gewoon, en ik weet dat het ergens vandaag komt, in plaats van uit mijzelf.
ELIAS: Het komt vanuit jouw.
GAIL: Wel, oke. Ik begrijp het.
ELIAS: Het kan beïnvloed zijn door een actie die wordt opgenomen door andere focussen, maar jij bent ook een actieve participant, omdat jij kiest om die actie op te nemen, of niet. Jij kiest je probabiliteiten uit.
GAIL: Het is zoals het voorbeeld wat je gaf. Waar die vrouw aan het stoffen was, en de bijbel oppakte, omdat een andere persoon ook die bijbel oppakte.
ELIAS: De beïnvloeding is continue. En die actie wordt uitgekozen, want alle acties zijn probabiliteiten.
GAIL: Nu, voor mijzelf, als ik terugkijk op mijn kindertijd en kijk naar wat er gebeurde, en door dat anders te bekijken veranderd mijn perspectief in het objectieve focus. Heeft dat ook invloed op mijn andere focussen?
ELIAS: Ja. Het beïnvloed ook andere individuen, en ook beïnvloed het die individuen die in het verleden betrokken waren in acties, omdat je continue effect aan het hebben bent op gebeurtenissen. Er zijn geen gesloten systemen. En dus, wanneer eenmaal een actie is opgenomen, dan is dat niet “in concreetheid vastgezet”. Het is altijd onderhevig aan verandering.
GAIL: Ja … het is net zoiets als kijken naar lucht. Het is gewoon een constante beweging, motie. En het is ook soort van “trippen” om daarnaar te kijken.
ELIAS: Tamelijk.
GAIL: Nou, ik heb nog een andere vraag. Tijdens een sessie, spraken we over ‘psychics’ en ‘helder’zien. Iemand staat je toe iets te zien, en iemand staat je niét toe om iets te zien. In die sessie, kwam Chelsea naar mij toelopen, en in mijn beschouwing, liet zij mij toe om haar puppies te zien die nog binnenin haar zitten. Is dit een juist ‘zien’?
ELIAS: Dit is een zeer goed voorbeeld van datgene waarover wij vanavond gesproken hebben; dat je automatisch interpreteert naar wat familiair voor je is. Door de filtratie van je geloofsystemen heen, en ook door je verlangens die effect hebben op je geloofsystemen, en ook door het toelaten van een subjectieve door-bloeding, plaats je alle elementen tesamen en mixed ze heel mooi op, en interpreteert het in wat jij uitkiest als het beeld ervan. Dit wil niet zeggen dat dit de ook de probabiliteit is die wordt geactualiseerd, want net zoals ik al zei dat je emoties je percepties kunnen kleuren, is dit je realiteit, maar het kan ook – in termen van een groter gewaarzijn – een distortie zijn.
GAIL: Nou, hoe vervormde ik het dan? Hoe doe ik dat?
ELIAS: Het is een automatische actie. Je vertaalt het naar termen waar je familiair mee bent. En dus, vergaar je informatie en je vertaalt dat. Binnen deze actie van dit kleine scenario, zal ik het uitleggen. Je vergaart de informatie dat dit creatuur de gelegenheid heeft opgenomen om wellicht kleine puppies te creëren. In deze, plant je die informatie in je psyche. Je continueert, en je verbindt met een fysiek verlangen van andere personen, om de manifestatie te zien van deze probabiliteit. Verschillende personen nemen dit verlangen voor deze probabiliteit op om manifest te worden, vanwege verschillende redenen daartoe. Sommigen ter validatie van hun eigen “geloof”, om zo te zeggen, en sommigen voor puur fysiek gefocuste redenen, in jouw woorden. Je ziet subjectief de verlangens. En dan, benadert het creatuur jou. Zijn actie, in bewustzijn, is zeer anders dan dat jij het interpreteert te zijn. Maar gebruik makend van de objectieve informatie die je hebt vergaard, en gebruik makend van de subjectieve informatie die je jezelf toestond om te zien, plaats je deze elementen tesamen, en creër je een beeld. Nu, begrijp dat in het creëren van deze visie, je een realiteit creërt. Dit wil niet zeggen dat het creatuur ervoor kiest om die probabiliteit manifest te maken. Je hebt ervoor gekozen om een visualisatie te creëren die gebaseerd is op een interpretatie. Het creatuur creërt ook zijn eigen realiteit. En dus, is hij niet onderhevig aan het manifesteren van jouw creaties. Dit zijn keuzes.
GAIL: Oke, en hoe zit het dan met die visuele ervaring die ik uitwisselde met mijn vriendin Chris, toen zij mij vertelde over haar ervaring met haar moeder? Was dat een vergelijkbare situatie?
ELIAS: (Pauzerend) En dit is de reden waarom het nodig is dat je de oefening opneemt. Want als je je helderheid zou opnemen, dan zou je het vermogen hebben – objectief – in dit focus, om te kunnen onderscheiden tussen de elementen die jij creërt en beïnvloed via de filtratie van je geloofsystemen, en die elementen die pure subjectieve herkenningen zijn. Je bent wél in het bezit van beide acties. Maar je identificeert het niet. Je neemt het gewaarzijn niet op, om te kunnen identificeren welke van de twee welke is.
GAIL: Ja, dat probleem ken ik!
ELIAS: Zoals ook alle andere individuen dat probleem kennen! (Lachend) Je zult niet het punt bereiken, in het fysieke focus, van een complete subjectiviteit. Want als je in het fysieke focus een complete subjectiviteit zou verkrijgen, dan zou je “weg poefen”! (Gelach)
GAIL: Nou, op enig punt, hoop ik precies dat te kunnen doen!
ELIAS: Fysieke focus in zichzelf is een keuze. Het is een cyclus die je hebt uitgekozen. Niet alle essenties kiezen voor fysieke manifestatie. Degenen die voor fysieke manifestatie kiezen, kiezen dat voor de ervaring ervan. (Pauze). En daarom, dien je te realiseren dat jij ervoor hebt gekozen om fysiek te manifesteren, voor de ervaring van fysieke manifestatie.
GAIL: Het was gewoon erg verwarrend, met alles dat gebeurd is in m’n verleden, om het onderwerp van het objectieve focus te kunnen begrijpen, en om te proberen één persoon te zijn in plaats van acht. Ik heb daar nog steeds problemen mee.
ELIAS: Omdat je acties opneemt die je familiair zijn. En dit zal je behulpzaam zijn, want je zult je klaarheid fijntjes gaan afstemmen.
Ik begrijp dat deze oefening schijnbaar zeer elementair overkomt. Maar binnen die schijnbaar elementaire actie, is ook veel beïnvloeding opgenomen van andere aspecten van je bewustzijn. En terwijl je jezelf het vermogen toestaat om bereikend te zijn in deze elementaire oefening, zal het expanderen, wat je ook veel meer mobiliteit zal geven binnen de gebieden van je andere kanalen/zenders. Realiseer je wél, dat dit het gebied van bewustzijn is waar je op focust. Als je niet kunt manipuleren binnen dit gebied, dan zul je veel verwarring en conflict opnemen in andere gebieden, omdat ze niet familiair zijn. (Pauze).
JULIE: Mijn vraag, die ik niet gepland had om te vragen, heeft te maken met probabiliteiten. Ik heb een fixatie met een persoon. En ik deed een TFE, en ik ben er vrij zeker van dat deze persoon iemand was waarmee ik getrouwd was in een vorig leven. Ik heb het nooit bevestigd gekregen, maar ik vroeg mij af of mijn intrige met deze persoon te maken heeft met het aangaan van probabiliteiten, die invloed hebben op mij, over iets dat ik deed in het verleden of de toekomst?
ELIAS: Net zoals ik William al uitlegde – hebben alle van je focussen een effect op dit focus. En daarom kun je duidelijker die invloed in sommige elementen identificeren. In bepaalde elementen van je gewaarzijn, binnen je connecties met andere personen, kun je er soms wat sterker mee identificeren, vanwege de interactie die je op dat huidige moment hebt in andere focussen. Dit zijn je “connecties”, waarover wij al eerder hebben gesproken, en waarvan Lawrence vind dat het een zeer inadequate term is, waar hij juist in is! Maar omdat jullie dit kunnen begrijpen, zullen wij doorgaan met het gebruik van dit woord – tijdelijk. Je hebt connecties met andere individuen. Sommige bevinden zich binnen je poel van bewustzijn, en kiezen ervoor om samen met jou te manifesteren, en relaties met je te hebben in vele focussen. Deze individuen zul je duidelijker kunnen identificeren. In deze, zul je een aantrekking voelen, of in jouw woorden, en preoccupatie mee hebben.
GAIL: Lichtjes! (Gelach)
ELIAS: Veel individuen zijn ook counterparts van je. We zullen in de naaste toekomst de discussie aangaan over counterparts, omdat dit ook verweven is met ons onderwerp over probabiliteiten; en ook verweven is met andere zelven.
GAIL: Nou, ik denk dat je sommige van mijn vragen wel hebt beantwoord. En dingen wat duidelijker hebt gemaakt voor me. Het zal waarschijnlijk wel wat tijd kosten om het te laten bezinken.
JULIE: Mag in nog een vraag stellen? Wat was de significantie van dat individu waar ik het over had, die verscheen in haar droom? (Wijzend naar Gail). Was zij mijn gevoelens aan het oppikken?
ELIAS: Zeer goed!
CATHY: Géén geheimen!
ELIAS: Absoluut! (Pauze)
GAIL: Heeft iemand anders nog vragen?
CATHY: Ik moet nog even broeien op de mijne. (Elias begint te lachen, wat ons allemaal in lachten doet uitbarsten).
ELIAS: Goed dan.
GAIL: Dank je wel.
ELIAS: Je bent zeer welkom. (Glimlachend). Ik laat jullie weer over aan jullie interactie met elkaar voor vanavond. Ik wens jullie een zeer “toegenegen” … quotaties (toe)! (Grinnikend naar Cathy, en we barsten weer in lachen uit).
CATHY: Heel leuk! Zeer amusant hoor! (Je had hier bij moeten zijn!)
ELIAS: (Lachend) Au revoir!
Elias vertrekt om 7:56 PM.
Copyright 1996 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.
Vertaald door
Copyright 1996 Mary Ennis, All Rights Reserved.