Maandag 1 april, 1996
Deelnemers: Mare, Vic en Ron.
Opmerking: Dit was weer voor de eerste keer sinds dagen dat Mary genoeg energie voelde om een energie-uitwisseling met Elias aan te gaan, wat frustrerend is voor haar, omdat ze heel veel vragen heeft omtrent haar ziekte. Dit is ook de eerste keer dat ze een onvermogen voelde om te “channelen”.
Elias arriveert om 7:33 PM.
ELIAS: Goeieavond!
VICKI: Hua fuas!
ELIAS: … eindelijk! En zal ik proberen uit te vinden waarom jullie deze audiëntie willen vanavond?
VICKI: Nou, ik heb de vraag hier opgeschreven staan.
ELIAS: Ga door! (Glimlachend)
VICKI: Voor Michael; Waarom kon ik deze plaag {ziekte} niet oplossen en waarom werd ik zo zwak dat ik niet met je kon praten, en wat heeft het voor zin om met je te praten als ik dat toch niet kan doen, en wat is de bedoeling ervan dat ik mij moet herinneren, en wat is er zo bijzonder aan dat bepaalde leven … die ene van de Franse Revolutie … en waarom moest ik die lelijke scene zien, en waarom deed ik van de week die deur niet open, en wat heeft dit er überhaupt allemaal mee te maken???
ELIAS: Is dat alles? (Grinnikend)
VICKI: Dat is het allemaal! Dat is Michael z’n vraag.
ELIAS: En dan zegt hij van mij dat ik langdradig ben! (Lachend) Ik bespeur frustratie in deze vraag! Nou, nou!
VICKI: Het is een moeilijke week geweest.
ELIAS: Waar te beginnen … Wel! We zullen bij het eind beginnen! En wat heeft dit er überhaupt allemaal mee te maken? (Glimlachend). Ik vermoed dat, wanneer genoeg tijd gegeven hiervoor, hij het antwoord op zijn eigen vraag zal begrijpen, maar omdat hij hulp wenst, zal ik behulpzaam zijn.
Waar dit mee te maken heeft, in zijn woorden dan, zijn heel veel probabiliteiten, wat ik al aangaf in onze vorige ontmoeting. Vele kwesties zijn geïnitieerd geworden. Dit zal, naar alle waarschijnlijkheid, niet zijn laatste ontmoeting zijn hiermee, hoewel hij zich heeft verplaatst door deze huidige strijd. Vele kwesties zijn opgenomen geworden in deze sessies met jullie, en ook met Michael. Door te spreken met mij, kies je om naar binnentoe te focussen, en het universum te zien die daar ligt. Dit is niet altijd een comfortabele ruimte om te bekijken, omdat jullie veel geloofsystemen opnemen over dit “zwarte gat”; maar, jullie zijn dit moedig aangegaan, en hebben voorbij de oppervlakte gekeken. Michael streeft hier ook naar, naar dit kijken, maar neemt kwesties op, die al heel lang aanwezig zijn in dit ontwikkelingsfocus. Sommige van deze kwesties werden recentelijk geconfronteerd; en sommige niet; en sommige zijn aan het beginnen.
(Tegen Vicki) Je indrukken zijn zeer inzichtelijk. De strijd was echt. Ik heb geprobeerd om je voor te bereiden op deze strijd, door je al eerder informatie te geven over deze situatie. Je begreep niet wat ik aan het uitdrukken was, omdat je maar één richting opkijkt; die van concepten. Daarom ga je door om nog steeds niet te begrijpen dat deze concepten realiteit zijn, dat ze werkelijkheid zijn. Wanneer ik tegen je spreek over kwesties en uitdagingen, dan spreek ik niet figuurlijk, maar realistisch! Je hoort niet altijd wat ik aan het zeggen ben, maar er zijn ook tijden wanneer je ervoor kiest om niet begrijpend te zijn, waardoor je jezelf verwarring en conflict zal besparen. In dit geval is dat geschied. Ik heb je verteld over de uitdaging die al geruime tijd aan het woeden was. Ik heb uitgelegd over de kwesties van creativiteit wanneer deze niet worden uitgedrukt, en de manifestaties die kunnen worden uitgedrukt als gevolg hiervan. Je bent getuige geweest van een realiteit; van een expressie van deze uitdaging.
Voor wat betreft de reden voor de visualisatie. Voorheen, was het onnodig om deze deuropening te zien. Er was geen probleem aanwezig, die voldoende dichtbij was om dit focus te initiëren. Door de sessies en onze interactie, ben je, in bewustzijn, dichter naar jezelf toe bewogen. De deuropening verscheen. De reden dat hij er voor koos om deze deur niét te openen, was omdat hij er niet zeker van was, of hij wel of niet naar binnen wilde gaan.
Ik heb al deze opeenvolgende dagen interactie opgenomen met Michael, continue, hoewel hij niet helemaal gewaar is van deze interactie. Zijn besluiteloosheid vloeit voort uit een groot verlangen om te bewegen. Dit is die beweging. Hierbij, is hij er niet helemaal zeker van welk pad te nemen; want zijn verlangen is groot in één gebied, maar zijn verlangen om ervaringen te blijven ervaren is ook groot. Zijn begrip van connectie met andere individuen is zeer sterk, en hij wenst te continueren, want dit creërt opwinding; maar, die nieuwsgierigheid, die heel motiverend is, voor wat hij ziet als “daar voorbij”, is ook heel sterk. (pauze)
Het is nog niet zijn “tijd”, zoals jullie dat noemen. Ik heb jullie al eerder verteld, in onze sessies, dat jullie dingen te doen hebben. Jullie mogen deze boodschap dan vergeten zijn, maar ik niet! (Glimlachend) Je ijver mag dan voor je uit hollen, maar dit was de overeenkomst die wij hebben aangegaan; dat ik behulpzaam zal zijn door je hieraan te herinneren. Daarom werd die aarzeling ervaren om de deur te openen.
Je hebt het juist, in jouw termen, dat je een vijftig-vijftig kans hebt, want dit is zeer accuraat. Want het genomen besluit kan op dit punt een van beiden kanten op zijn bewogen. De keuze om deze deuropening niet te openen, en niet door de deuropening heen te stappen, betekent niet dat hij ervoor koos om te blijven. Er werd alleen een keus gemaakt om dit bekijken uit te stellen. Wat een heel goed voorbeeld is voor hemzelf, dat hij geen angst ziet, en dit kan, in toekomstige gebeurtenissen, minder aarzeling geven, omdat hij geen angst heeft om deze deur te openen, en dat als hij er doorheen zou stappen, er geen fysiek focus meer zou zijn.
Het zien van de deur, die hij wel open deed, was door behulpzaamheid van mij. Door de realisatie dat er geen angst meer is om door deze deur heen te reizen, was ik “behulpzaam” door toe te laten dat hij een scene zou zien, die niet zo prettig was om te zien. Dit wil niet zeggen dat deze bezichtiging een angstaanjagend aanzicht was, want dat was het niet, want niét de kwestie van het verlaten van fysieke focus was beangstigend; maar de emoties opgenomen in die scène, creërde een beeld van zwaarte. Hij interpreteert dit als het zijn van koud en donker; onaangenaam. Hij is er niet helemaal zeker van wat de onaangenaamheid betekent, maar hij is heel erg zeker van haar realiteit.
Er bestaat helemaal geen onaangenaamheid als je door deze deuropening heenstapt. Maar, daar het nog niet, wat we zullen termen, de juiste tijd hiervoor was, leek mij een afschrikking wel op zijn plaats.
Binnen {aangegane} overeenkomsten in essentie, kunnen essenties soms behulpzaam zijn met je visualisaties {beelden}, hoewel je die behulpzaamheid niet zult kunnen herkennen. Ik ben Michael continue onze overeenkomst aan het uitdrukken geweest. Hij herinnert het niet. Je mag hem vragen of hij (Elias klopt een paar keer op de tafel) ervaart op zijn hoofd, zoals hij al eerder heeft ervaren, vóórdat wij op deze manier geegangeerd waren. Want in die tijdsperiode, heb ik vele, vele malen onze overeenkomst uitgedrukt, en dan hoorde ik Michael zeggen: “Er is iets wat ik mij zou moeten herinneren, maar ik weet niet wat!” Hij wordt aangetrokken naar elementen toe die hem eraan herinneren dat hij het niet begrijpt.
Deze focus is belangrijk, en het doet er wel toe. (De Franse Revolutie focus). Er werd een verdrag gemaakt, voor dit focus. Zijn overeenkomst werd verzegeld, toen, wat ook nú is! (Grinnikend). Daardoor kan hij heel makkelijk van de een naar de andere overstappen, omdat ze beiden aanwezig zijn! Binnen dit bepaalde focus, werd onze overeenkomst verzegeld.
Je bent juist; we hebben samen vele ontwikkelingsfocussen gehad, niet slechts een. Hoewel deze ene … hoe zeiden we dat ook alweer … de “favoriete” is; de favoriet van deze essentie is, en ook de favoriete van deze essenties zijn. En vandaar je makkelijke en moeiteloze visualisaties {beelden}. Dit leven, zo te zeggen, kan heel gemakkelijk naar voren poppen in je geest. Je kunt deze scènes moeiteloos zien, omdat je identificeert met dit focus. Het was … het is … belangrijk. Daarom, wanneer hij een trekking voelt naar deze periode die hij ziet als het verleden, en hij het gevoel heeft dat hij iets moet herinneren, dan is dát hetgene wat hij wil herinneren; en is dit ook de reden waarom dat je aangetrokken zult worden naar dit bepaalde focus.
Laat mij ook vertellen dat, heel privé gesproken, dat als wij niet deze overeenkomst hadden aangegaan, ik misschien niet dit laatste scenario had kunnen aanbieden, van “het door de deuropening heenstappen”, tijdens die besluiteloze periode.
Ik zal jullie, een andere keer, vertellen over connecties die jullie heel sterk hebben met elkaar, maar, vele essenties hebben hele sterke connecties met andere essenties, die door dimensies heen manifesteren, door ontwikkelingsfocussen heen manifesteren, en die sterk zijn in niet-fysieke focus. We zijn niet zo heel anders dan jullie! (Glimlachend) Je kunt niet jij ervaren, binnen je emoties, en je passies, en vervolgens nul zijn, want ze zijn allemaal een deel van je essentie, en ze gaan ook door in het niet-fysieke focus. Het is anders, maar er zijn connecties. Er zijn {aan} trekkingen.
Daarom, kun je je nu veilig voelen, want de keuze is gemaakt … tijdelijk. Het zal niet al te snel weer verschijnen, hoewel ik ook niet kan beloven dat het helemaal niet meer zal verschijnen. Ik kan ook niet beloven dat ik net zo behulpzaam zal zijn in fysieke focus, bij de volgende ontmoeting hiermee. Ik heb ook een “gevestigd belang” hierin. (Pauze, en dan tegen Vicki) Je kunt zeer zeker je plan opnemen als je een overeenkomst hebt die sterk genoeg is.
Was dit voldoende antwoord voor deze doorgaande, zeer lange vraag? (Glimlachend)
VICKI: Het is zeker interessant. Het gevoel dat wij hadden, dat wij zelf in staat hadden moeten zijn om dit te achterhalen, en zelf wat acties hadden moeten initiëren, dat gevoel was erg sterk aanwezig. Hebben wij ook maar iets bereikt?
ELIAS; Ah! Jazeker! Jullie luisterden. Jullie ontvingen boodschappen, en handelden op die boodschappen. Energie is realiteit. Ik heb jullie dit al vele malen verteld. Je zou idioot zijn als je over energie praat alsof het een stoel is, hoewel het echter is dan een stoel!
Individuen deponeren continue energie. Jij doet dit ook. Je kunt ook overal waar je maar wilt gedeponeerde energie “achterlaten”. Dit, echter, was een zeer waar luisteren; want in deze situatie en dit scenario van deze strijd, was die achtergelaten energie nodig, want de strijd zou zich naar een andere richting van probabiliteiten hebben kunnen bewegen, zonder deze “extra energie” opname.
Jullie begrijpen gewoon niet hoe zeer verbonden je fysieke expressie is met je bewustzijn in fysieke focus. Het is noodzakelijk. Net zoals ik heb uitgedrukt dat het geen voertuig is, is het een noodzakelijk “bewust deel element van expressie” van je bewustzijn. Het is jij. Zonder goede aandacht voor zijn behoeften, zal het niet goed functioneren, wat zeer van invloed is op je energie. Denk aan jezelf als een perfect wiel.
Je spint en draait en rolt zeer netjes, heel moeiteloos, en erg soepel; maar, als dit wiel beschadigt raakt, en een “deel” of aspect ervan platter wordt en vierkant, of hoekig, dan zal het niet moeiteloos rollen. Het zal hobbelen. Het zal niet werken.
Op deze zelfde manier, als je geen aandacht besteed aan je fysieke expressie, zal het ook niet “werken”; en zonder de opname van deze fysieke expressie, zul je niet zijn. Je bewustzijn zal rondvliegen, maar je zult niet zijn. En daarom, is het belangrijk.
In die verzwakte staat van fysieke expressie, was het noodzakelijk de behulpzaamheid van de achtergelaten energie op te nemen. En daarom was dit erg behulpzaam.
Laat mij je ook vertellen dat voorbij dit, in je hulpvaardigheid van het brengen van deze energie, het Michael’s keuze was. Daarom zou jij bijvoorbeeld, in je wens behulpzaam te zijn, continue een meditatie hebben kunnen uitvoeren, en dit zou dan niet noodzakelijk behulpzaam zijn geweest, omdat het zijn keus is.
Ik heb je al eerder verteld dat deze uitdaging naderde. Ik heb je verteld, dat vele elementen werden opgenomen in deze fysieke beweging. Een nog veel grotere beweging werd geïnitieerd binnen de probabiliteiten. Je kunt er dan voor gekozen hebben om te volgen, maar je kunt niet, voor een ander, hun eigen expressie kiezen.
VICKI: Ik denk dat ik het een beetje begrijp. Om terug te komen op de energie; die energie werd daar achtergelaten als het resultaat van een verzwakte conditie?
ELIAS: Nee.
VICKI: Door keuze?
ELIAS: Jullie allemaal, iedereen deponeert energie, altijd. Dit veroorzaakt geen verzwakkende conditie bij je. Het is een natuurlijk iets. Je kunt energie deponeren in ieder element waar je doorheen gaat. Dit verarmt niét je energie of je essentie.
VICKI: Het was enkel maar behulpzaam om de energie toe te voegen vanwege de situatie?
ELIAS: Correct. Want binnen dit scenario van een verzwakte conditie, is het behulpzaam om deze energie “toe te voegen”. Dit, zal ik ook zeggen, was behulpzaam in meer dan alleen deze wijze, want ook de expressie van ondersteuning en bezorgdheid was behulpzaam; want hierin, moet je begrijpen dat ieder van jullie in fysieke focus vele elementen opnemen van het “kiezen” tussen fysieke focus en niet-fysieke focus. Je kiest niet enkel of tussen het ene verlangen of een andere. Er zijn vele elementen die zich bijvoegen in deze keuzes. Je weegt je situaties af. Je verlangens kunnen aan de ene kant heel groot zijn, maar je voegt je afwegingen ook aan de andere toe. Als je niet genoeg gewichten aan de andere kant hebt, zie je af van die kant.
En in deze situatie, werden de gewichten die op het fysieke focus lagen, onderzocht. Michael is niet wat jij noemt “bewust gewaar” van deze kwesties, maar dit is in werkelijkheid de ervaring die zich heeft voorgedaan.
VICKI: En door te verbinden met deze ene ontwikkelingsfocus, zal het Michael behulpzaam zijn in het herinneren van de overeenkomst?
ELIAS: Correct; maar niet in termen zoals jij denkt. We zijn niet met elkaar overeen gekomen, “Ik zal met je ontmoeten in je twintigste eeuw, en ik zal een geest zijn, en jij zult met mij spreken!” (Gelach) We namen wel een overeenkomst op om te continueren in een connectie, zeer langdurend, gedurende vele levens.
VICKI: En gewoon even uit nieuwsgierigheid, is het feit dat Fromasch dezelfde symptomen heeft, ook een gevolg van haar opneming in dit bepaalde ontwikkelingsfocus?
ELIAS: Incorrect. (Pauze) Dit, in bewustzijn, was een expressie, die vrij typerend is voor dit individu en haar keuzes, het was enkel maar om deze fysieke expressies te spiegelen, in een uitdrukking van connectie en compassie, door het gevoel te hebben dat dit nodig was, daar Michael dit ook naar haar heeft uitgereikt. En daarom werd binnen bewustzijn, een spiegel expressie aangeboden als respons. Eentje heeft hulp aangeboden, en de ander, die accepterend wenst te zijn van de hulp, drukt zich vervolgens uit op een wijze waar ze bekend mee is: sympathie.
VICKI: En is dit, in werkelijkheid, ooit echt behulpzaam?
ELIAS: Niet echt. Het werd niet ontworpen, binnen het individu haar bewustzijn, om behulpzaam te zijn. Michael heeft behulpzaamheid geuit richting Fromasch. In ruil daarvoor drukt Fromasch behulpzaamheid uit door het opnemen van een evenement van sympathie en empathie, door het creëren van een gelijke ervaring. Dit is niet behulpzaam voor Michael. Het is ook niet behulpzaam voor Fromasch, want het enige wat ze doet is een bestendiging opnemen van een bekende expressie, die ik voorheen al met haar heb besproken.
VICKI: En geldt hetzelfde voor Sophia?
ELIAS: Nee.
VICKI: Het is gewoon voor iedereen weer anders?
ELIAS: Correct. Ieder individu die een ziekte opneemt binnen deze tijdsperiode is niet aan het verbinden met elkaar. Hoewel we de verbinding tussen deze massa expressies van ziekte zullen gaan bespreken, want ze hebben een connectie; maar binnen datgene wat wij aan het bespreken zijn vanavond, over deze uitdaging en focus, zijn ze niet verbonden.
Michael heeft, enkel voor het gemak, gekozen om zich in lijn te brengen, binnen een massale overeenstemming van ziekte; die, indien uitgekozen, heel gemakkelijk een bepaalde keuze zou toelaten, tezamen met een zeer handige uitleg. (Glimlachend)
VICKI: Wel, een persoonlijke vraag nu. Ik heb wel een idee waarom, maar ik ben toch nieuwsgierig waarom die kleine meditatie die wij hadden, waar we energie in gingen halen, waarom die zo emotioneel was voor mij.
ELIAS: Omdat dit een herkenning is van de reden van waarom deze handeling zo belangrijk was. Zoals ik al zei, je “denkt” en begrijpt niet altijd, wat je weet in bewustzijn, Je neemt wel een herkenning op van realiteiten, en van de ernstigheid van de situatie. Ik gebruik dit woord ernstigheid niet als wat jij interpreteert alszijnde een negatief iets. Het is enkel maar bedoeld om de realiteit uit te drukken van de concepten die jij niet als realiteit ziet. Hierbinnen, zou dit scenario alszijnde ernstig waargenomen worden; als zeer reëel.
VICKI: En Elizabeth’s opneming van ziekte op het zelfde moment?
ELIAS: Zoals ik al heb gezegd, dit is niet noodzakelijk verbonden. Het is verbonden binnen een massa gebeurtenis, en voor haar eigen redenen. (Pauze)
VICK: Nou, Elias …
ELIAS: Ja, Lawrence …
VICKI: Heel erg bedankt, voor alles.
ELIAS: Je bent zeer welkom. Heb jij nog vragen, Olivia?
RON: Nee, mijn vraag werd beantwoord.
ELIAS: Goed dan. Ik zal over een tijdje, ingaan op jullie connecties, die vrij similair zijn aan die van mij en Michael, waar jullie je zeer gewaar van zullen zijn in jullie “volgende”, om zo te zeggen, aangewezen fysieke focus, omdat jullie dezelfde positie zullen ervaren als dat Michael op dit moment doet, en jullie zullen het begrijpen; want hoewel ik informatie kan aanbieden over diepe connecties, zullen jullie nu niet begrijpen hoe ver die reiken. Denk er maar aan in julliezelf, als jullie dromen vanavond, dat jullie samen levens en universa hebben gedeeld.
Als dit alles is, zal ik niet langer blijven hangen. Ik spreek jullie weer op onze volgende “reguliere geplande tijdsperiode”. (Glimlachend) Au revoir!
RON: Dank je.
VICKI: Au revoir.
Elias vertrekt om 8:30 PM.
Copyright 1996 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.
Vertaald door
Copyright 1996 Mary Ennis, All Rights Reserved.