Zaterdag 30 december, 1995
Deelnemers: Mary, Vicki, Ron, en Cathy.
Note: Deze conversatie werd gehouden op verzoek van Ron.
Elias arriveert om 9:12 PM.
ELIAS: Goedeavond.
RON: Goeieavond.
ELIAS: Dus, we nemen onze piramide op! (Grinnikend, en dan tegen Vicki) En, wens jij ook met Elias te spreken? (Lange pauze)
VICKI: Wel, als je enige informatie voor mij hebt dat behulpzaam zal zijn, in het uitdokteren voor mezelf waarom ik mij de laatste tijd zo raar voel, dan zou ik ernaar luisteren.
ELIAS: Ah, we nemen Sophia’s woord “raar” op!
VICKI: Nou, het is ongebruikelijk, omdat dit gevoel alleen maar in onze groep is geweest.
ELIAS: Ik zal Lawrence een vraag stellen: Hoe lang ben je van plan om het bekijken van je eigen gevoelens te ontkennen?
VICKI: Nou, ik ben mij er niet gewaar van dat ik ze ontken, dus weet ik niet hoe lang dat zou zijn.
ELIAS: Je hebt, recentelijk, zeer efficiënt, een muur gecreëerd. Dit is niet Michael’s muur, hoewel hij dit zal zien als zijnde zijn verantwoordelijkheid, wederom! Dit is Lawrence’s opneming van een “af sluiten”.
VICKI: Nou, ik begon hier al een aardig sterk vermoeden van te krijgen, omdat het er maar blijft zitten.
ELIAS: (Glimlachend) Lawrence neemt een openheid op voor Elias, maar niet andersom.
VICKI: Ik begrijp het niet.
ELIAS: Ik geef je afleiding. Mijn aanwezigheid en mijn energie leidt je aandacht af. Je laat jezelf toe om geoccupeerd te zijn met mijn informatie, en ook met de troost in de energie. Wanneer Elias geen afleiding geeft, moet Lawrence focussen op zijn eigen realiteit en gevoelens. Je neemt boosheid op. Je verdriet is het gevolg van een onwil om met die boosheid om te gaan. Daardoor, vertaal je dit naar het ongelukkig zijn.
VICKI: Hoe komt het dan dat ik niet weet waar ik boos over ben? En de muur?
ELIAS: De muur is aanwezig voor je protectie. Dit staat je toe om jezelf af te sluiten van de elementen die deze boosheid in jou creëren.
VICKI: Dus, de individuen in de groep is wat boosheid in mij aan het creëren is?
ELIAS: (Tegen Cathy) Antwoord! (Arme Cathy!)
CATHY: Gedeeltelijk is het omdat we Elias niet aan het opnemen zijn, en het andere gedeelte is omdat ik ga vertrekken, fysiek.
ELIAS: (Tegen Vicki) En waarom ben je boos?
VICKI: Ik voel me niet boos, dus is dat een moeilijke vraag om te bentwoorden! (Ze is gefrustreerd aan het raken!)
ELIAS: Je voelt je niet boos, omdat je die boosheid aan het blokkeren bent. Net zoals dat je geen frustratie voelt in het uitdagen van Elias. Maar je hebt frustratie opgenomen, waar je je later gewaar van werd. Shynla heeft een realiteit gecreëerd, en heeft een keuze gemaakt, waar jij het niet mee eens bent. Ook begrijp je het niet. Daardoor, creëert dit frustratie. Je bent op zoek naar een geldig antwoord, die je niet krijgt. En daarom, incorporeer je boosheid.
Je herkent ook je machteloosheid, zoals jij dit ziet, om de situatie te kunnen veranderen. Een ander element van jezelf drukt uit naar je, dat je het vermogen bezit om beïnvloedend te zijn; en frustratie resulteert in het niet weten, hoe je van invloed kunt zijn. Waar je zicht op verliest, omdat je het niet wenst te zien, is dat ieder individu, jouw beïnvloeding, mag kiezen, of mag blokkeren. Frustratie wordt opgenomen ten gevolge van een gebrek aan begrip.
Hierin, zie je dat Paul en mijzelf, keuzes en waarheden uitdrukken tegen Shynla. Je ziet dat Shynla die afwijst. Je begrijpt dit niet. Dit creëert frustratie. Dit wordt nog eens verergerd, omdat de anderen binnen onze groep deze intensiteit van focus op één richting niet delen, om een probabiliteit te veranderen; omdat de anderen dit accepteren. En daardoor, creëert dit ook frustratie en boosheid, vanwege hun gebrek aan samenwerking, voor een gefocuste richting van het veranderen van probabiliteiten.
VICKI: Dus, je zegt dat dit gevoel die ik al voor weken met me meedraag, is dat ik het gevoel heb dat ik iets wil bereiken, en dat wat ik wil bereiken is het veranderen van Shynla’s probabiliteiten?
ELIAS: Gedeeltelijk.
VICKI: Oh. Ik had dat totaal niet geïdentificeerd.
ELIAS: Dit is vanwege de reden dat je een muur hebt gebouwd! Je hebt ervoor gekozen om niet naar dit element te kijken, omdat binnen jouw rationele logica, dit Shynla’s probabiliteiten zijn.
VICKI: Juist! (Dat is het eerste juiste wat hij tot nu toe heeft gezegd!)
ELIAS: Dit zijn Shynla’s keuzes, en dus hebben ze niets te maken met Lawrence! Binnen gevoel, hebben ze te maken met het effect, dat Lawrence niet de emotionele elementen die hieraan verbonden zijn wenst te onderzoeken. De muur werd gebouwd, en blokkeert daardoor je zicht! Je hebt je herinnerd, en je hebt je gerealiseerd, dat dit zeer sterke connecties zijn. Je continueert in je beweging in deze richting van deze connecties, die ook je gevoelens intensiferen. En daarom, creëert dit in je “nu”, een veel moeilijkere situatie van fysieke separatie. En daarom, hoe meer je verbind, hoe meer je deze irritatie opneemt, daar je deze emotie steeds meer blokkeert. Jullie hier aanwezig zijn allemaal gedachte-gefocuste individuen. En daardoor zijn jullie zeer goed in het blokkeren van je emotionele element. Dit wil niet zeggen dat je geen emotionele elementen bezit! Je bent alleen maar efficiënt in het camoufleren van die emoties.
VICKI: Wel, dat verklaart waarom het erger wordt in plaats van beter.
ELIAS: Ook, moet je nu verbinden. Binnen je recente tijdsperiode, heeft Lawrence veel meer verbonden met emotionele elementen, waardoor de openheid is ontstaan voor het toelaten van deze ervaring. En terwijl je open bent geworden om het emotionele element op te nemen, die jij ziet als groei, open je ook wat jij ziet als het pijnlijk zijn ervan, en dat je dit niet wenst te ervaren. Het is veel gemakkelijker voor gedachte-gefocuste individuen om woedeaanvallen te hebben, (grinnikend naar Cathy), en om irritatie en frustratie op te nemen, dan om andere emoties op te nemen. (Gelach, en een lange pauze)
En nu, mag je je fysieke lichaam richting Shynla toebewegen en haar wurgen, (Elias maakt gebaren alsof iemand stikt), en uitroepen “Ga niet weg”!, en dan mag je haar omhelzen, en haar het beste wensen. (Nog een pauze; emoties woekeren hevig!)
VICKI: Toch voel ik helemaal die boosheid niet. Ik voel me wel verdrietig. Maar, ik aanvaard wat je zei.
ELIAS: Boosheid zou onfatsoenlijk zijn! We moeten onszelf temperen, en fatsoenlijk gedrag tonen! (Gelach, en een pauze)
De connecties zijn erg sterk. Je bent begonnen, vanavond, om je connecties te ervaren. Je bent juist dat deze connecties de betrokkenheid hebben van Zieners, daar jullie Zieners zijn. Je bent ook juist in het incorporeren van de piramide. Jij bent de kern; dit is onze Nieuwe Agenda, in zijn originele focus. (Glimlachend) Deze connecties zijn sterk genoeg, om fysieke afstand te kunnen overbruggen! Het is geen toeval dat jullie vier het nieuwe boek, oude boek, hebben opgenomen. Die jullie ieder, Olivia ook, volledig hebben opgenomen binnen deze tijdsperiode. Omdat je verbind, ongeacht afstanden; en ook, omdat Shynla doorgaat met het incorporeren van een open deur. Je kunt je vliegende vervoer nemen, en je kunt ook je keuze omkeren, zelfs nadat deze keuze al gemaakt werd. Er bestaan geen gesloten kaders! De Veranderaar van Probabiliteiten mag op ieder moment probabiliteiten veranderen! Je zou jezelf de gelegenheid kunnen bieden om verbindingen te kunnen zien die buiten het domein van fysieke aanwezigheid zijn, omdat je grootser bent dan fysieke aanwezigheid! (Pauze, glimlachend naar Vicki) Nogmaals, ik zeg geen “Het spijt mij” tegen Lawrence!
Ik geef je ook aan, dat een deel van je irritatie bij Michael ligt. Deze irritatie identificeer je op dit huidige moment niet, omdat informatie wordt achtergehouden; die, natuurlijk, door Elias zal worden onthuld! (Breeduit grinnikend, en wij liggen in een deuk) Michael neemt dezelfde ervaring en gevoelens op, die Lawrence ook opnam, tijdens onze laatste privé bijeenkomst. Waar Lawrence, in bewustzijn, mee heeft verbonden, in het niet geïdentificeerd worden ervan; maar waarvan een gewaarzijn bekend is. Hij heeft zijn bereiking niet opgenomen. En daardoor, incorporeert hij hetzelfde “mislukking gevoel”, die Lawrence herkent en mee identificeert. Dit is ook, gedeeltelijk, Michael’s blokkering van de tweeling. Je mag hem vertellen dat Elias “het geheim heeft verklapt”! En daarom is het onnodig voor hem om zich te verbergen!
Er bestaat geen mislukking! Een grote bereiking werd gemaakt binnen een redelijke tijdsperiode. Beïnvloeding heeft plaatsgevonden, en hij beweegt zich dichter naar zijn herinnering toe, en met de incorporatie van de herinnering zal de beïnvloeding zijn completering hebben. (Pauze)
(Grinnikend naar Vicki) Verandering van energie! Veel meer acceptabel!
(Glimlachend naar Cathy) Zal ik ook aanbieden dat “Er geen afscheid nemen bestaat”. (Cathy huilt in de achtergrond, en ik huil terwijl ik dit typ)
Ik straal veel liefdevolle affectie naar deze groep uit. (Pauze)
CATHY; Ik geef het terug. (Wat zijn we toch een stelletje gestoorden!)
ELIAS: Geaccepteerd. (Glimlachend) Wens je meer informatie?
VICKI: Ja. Dit gevoel van bereiking, of hoe je het ook wilt noemen, dat ik aan het voelen ben geweest, je zei dat dit alleen maar voor een deel gerelateerd was aan het willen veranderen van Shynla’s probabiliteiten. Wat is het nog meer?
ELIAS: Je irritatie.
VICKI: Met Michael? (Elias knikt) Oke.
ELIAS: Je zult ook gaan ontdekken, dat er andere incidentele elementen zijn die niet belangrijk zijn voor je om mee te verbinden, omdat je jezelf zal toelaten om deze uit te dokteren, omdat ze niet belangrijk zijn.
VICKI: Oki doki!
ELIAS: (Tegen Ron) Dank je!
RON: Dank je.
ELIAS: Want als wij moeten gaan zitten wachten totdat Lawrence en Shynla de “geeltelefoon” oppakken, dan zitten wij hier nog een eeuw te wachten! (Gelach). Gelukkig, verandert je eeuw snel! (Pauze)
CATHY: Nou, ik weet niet wat ik zeggen moet. Ik heb mijn besluit genomen, en ik ben veels te bang om het te veranderen. Ik maak me veelteveel zorgen over iedereen behalve mijzelf!
ELIAS: Ook dit, is geen mislukking! (Pauze)
CATHY: Wat bedoel je? Ik bedoel, ik weet dat ik mijzelf niet aan het vertrouwen ben, maar, ik kan nou eenmaal niet zomaar “Nee” tegen Carl zeggen. Als het daarover gaat. Dat kan ik gewoon niet doen!
ELIAS: En daarom, zie je dit als negatief en als een mislukking, en neemt conflict op. Je zichtpunt, om zo te zeggen, is gewaar van jezelf, maar niet helemaal verbonden met de richting die jij het geeft; zoals met Lawrence met zijn andere focussen; zoals met Michael met zijn fysieke pijntjes, zoals met zovele individuen. Dit betekent niet een mislukking!
CATHY: Het neemt wel conflict op. (Lachend en huilend tegelijkertijd)
ELIAS: Ah, dat is waar, maar je zult je door het conflict heenbewegen. Je hebt jezelf tijdelijk op een zijspoor gezet, maar, je hebt jezelf ook de gelegenheid geboden om opmerkzaam te zijn. Je begrijpt je conflict.
CATHY: Dat is wat het juist erger maakt!
VICKI: Misschien dat je je toch beter voelt als ik je wurg! (We lachen allemaal, inklusief Elias)
RON: Ik zou er een kick van krijgen! (Elias z’n gelach maakt dat wij in een deuk liggen)
ELIAS: Ik zal toekijken! (Pauze, en tegen Cathy) Je moet eerst identificeren, voordat je effect kunt hebben.
CATHY; Je bedoeld dat ik nog steeds niet hebt geïdentificeerd?
ELIAS: Ah, je hebt weldegelijk geïdentificeerd!
CATHY: Dat dacht ik toch ook!
ELIAS: Maar dit is ook, in zichzelf, een voorwaartse beweging, in jouw termen. (lange pauze)
CATHY: Klok je deze pauze, Ron? (Gelach)
ELIAS: Ik ga jullie verlaten. Als je nog een audiëntie wenst, mag je mij roepen. (Tegen Vicki) Je mag je nu gaan bezighouden met je gewurg, of je omhelzing; en ik, binnen energie, zal jullie allemaal omhelzen. Au revoir.
Elias vertrekt om 9:54 PM.
Vertaald door
Copyright 1995 Mary Ennis, All Rights Reserved.