Zaterdag 13 december, 2008 (Privé/Per telefoon)
Deelnemers: Mary (Michael) en Ben (Sumarian).
ELIAS: Goeie Middag!
BEN: Goeie Middag, Elias.
ELIAS: (Lacht zachtjes) En waar zullen we het over hebben?
BEN: Nou, zoals je waarschijnlijk al weet, ben ik de afgelopen anderhalve maand door een hel van een drama-trauma aan het heengaan. Ik wil het over enkele van die details hebben, van wat er gaande is, want ik heb totaal geen idee waar het over gaat. Deze hele beproeving begon ongeveer een anderhalve maand geleden, toen ik dit fysieke ding had waarbij ik mij duizelig en gedesoriënteerd voelde en ik erg bang werd. Ik verhuisde naar mijn ouders, ging naar een psychiater, die mij diagnosticeerde met depressie en gaf mij medicijnen. De laatste zes weken, doe ik niets anders meer als op bed liggen, en ik voel mij erg leeg, en ik heb veel gedachten over het ‘eruit stappen”. Ik ga niet meer naar mijn werk, ik kan er niet meer tegen om in mijn appartement zijn. Het is bijna alsof ik al mijn systemen volledig hebt lamgelegd, en ik zie geen enkele manier om ze weer op te starten. Ik vroeg mij af of je op de een of andere manier kunt verduidelijken wat er gaande is, en wat ik aan het creëren ben op dit moment.
ELIAS: Goed. Ik ben mij ervan bewust dat in dit tijdskader, ervaringen zeer verwarrend en verontrustend en van streek makend zijn voor de meeste individuen – niet voor alle, maar voor de meeste. Dit is een interessant tijdskader. Het interessant in relatie tot de momentele golf die gaande is, en hoe deze golf effect aan het hebben is op jullie wereld, en hoe het effect heeft op jullie allemaal. En het is een interessant tijdskader omdat het een échte golf-stoot in verschuiving is, in het objectief verschuiven, waarvan je de getuigenis over de hele wereld kunt zien.
Je bent begonnen om écht uit het bekende en het vertrouwde te stappen, en bent bezig om het onbekende gebied van significante veranderingen binnen te stappen. Wat je ervaart, is in feite geen depressie, maar het is begrijpelijk dat jullie wetenschap van de psychologie jouw ervaring als een depressie labelt. Momenteel heerst er aanzienlijke opwinding bij jullie psychologen over hoe VEEL individuen zij depressief aan het labellen zijn. In werkelijkheid, is dit niet de situatie. De situatie is dat jullie wérkelijk aan het verschuiven zijn, dat jullie zó dramatisch aan het veranderen zijn, naar richtingen toe die jullie zó onbekend zijn, dat jullie nog geen associaties hebben voor deze ervaringen.
Welnu; zoals ik al eerder heb gezegd, is een associatie een evaluatie en bijna een commentaar of een beoordeling die je genereert in verband met een ervaring die betrekkend is van, of die eraan verbonden heeft zitten; een oordeel. Ongeacht van wat je ervaart, zul je na die ervaring, een associatie genereren, een beoordeling van die ervaring maken, en je beoordeelt die ervaring als het zijn van goed of fout.
Welnu; deze associaties worden ingelogd of opgeslagen in het geheugen, en het lichaamsbewustzijn is datgene wat geheugen {of herinnering} opslaat.
Welnu; wanneer je nieuwe ervaringen opdoet, dan zal het lichaamsbewustzijn automatisch op zoek gaan naar een eerdere ervaring en een associatie die er vergelijkbaar aan is. Een associatie die je zal toelaten om snel je ervaring te assimileren, en een vertaling te genereren via gedachte, waardoor je inzicht hebt in je ervaring. Dit is een normaal iets. Wanneer je een geheel nieuwe ervaring opdoet, zal het lichaamsbewustzijn haar automatische zoektocht opstarten, en wanneer het geen herinnering en geen associatie kan vinden, die overeenkomt met de nieuwe of huidige ervaring, dan raakt het verward.
Welnu; wanneer het lichaamsbewustzijn verward raakt, begint het te reageren op ongewone manieren, want het kan geen referentiepunt vinden voor wat je aan het ervaren bent. Dit verwart ook het gedachtemechanisme, omdat het niet voorzien wordt met accurate informatie, of, het wordt helemaal niet voorzien van enige informatie, en dat schept verwarring in het gedachtemechanisme. En daardoor, kan je denken verward zijn, of vertroebeld zijn, of het zou moeilijk kunnen zijn gedachten te behouden. Je kunt vaststellen dat je gemakkelijk vergeetachtig wordt. Of het gedachtemechanisme zal zich gaan vasthechten aan één bepaalde richting van denken en zal, bij wijze van spreken, disfunctioneren en herhalende denkpatronen creëren, waarbij het in één richting op blijft voortbewegen, over en over, zoals de opneming van de gedachteproces van het discontinueren of zelfmoord. De reden dat het aangespoord wordt om die richting op te gaan, is omdat het lichaamsbewustzijn blijft continueren in de poging om een associatie en herinnering te vinden, en het vind dit niet. Daardoor gaat het lichaamsbewustzijn een boodschap doorcommuniceren; die van géén keuze – geen keuzes, geen keuzes, geen keuzes.
Terwijl het die communicatie genereert, is het niet ongebruikelijk voor het gedachte-mechanisme om die mededeling te vertalen naar het zijn van de enige keuze; opheffing, afsluiting, uitschakeling, ophouden te bestaan. Dit zijn de vertalingen die het gedachtemechanisme produceert vanuit de communicatie die het krijgt van het lichaamsbewustzijn, wat zich uitdrukt als aanzienlijke verwarring en een uiting is van geen input, geen keuzes. Dit heeft ook een effect op de motivatie, of het kan effect hebben op de motivatie. De reden dat motivatie beïnvloed wordt, is omdat je daadwérkelijk aan het veranderen bent, dit is aan het gebeuren; maar je bezit geen plan van wat die verandering is, of inhoudt, daar je die verandering nog niet kunt definiëren, omdat je nog steeds die verandering aan het assimileren bent.
Nu, dat gevoel van gebrek aan motivatie lijkt zeer indringend en overweldigend te zijn. Op dezelfde manier als dat de meeste individuen dit doen, begeef ook jij je in de richting van het generaliseren, en vind je dat je ongemotiveerd bent in alles, wat niet helemaal correct is. Individuen ZIJN voortdurend gemotiveerd, alleen gaan die motivaties nu hele andere richtingen op, dan dat ze aan gewend waren. De richtingen die zij eerst gemotiveerd waren te volgen, bezitten nu nog maar weinig interessants voor hen. In feite is dit wereldwijd aan het gebeuren. Om die reden, is die energie zelfs nog krachtiger en heeft het nog meer invloed. Ieder van jullie is in feite een verschuiving aan het ervaren, die leidt naar het zijn van een zelf-leidend iemand.
Nu; al vele jaren lang spreken wij met jullie over het zijn van zelf-leidend, wat in wezen een voorbereiding is geweest, op wat je nu aan het ervaren bent. Individuen denken dat zij zelf-leidend waren, en zij dachten dat zij dat concept over het zelf-leidend zijn begrepen, maar in werkelijkheid, zijn er, en waren er, vele vele vele factoren die beïnvloedend zijn op ieder van jullie, die je verhinderen om daadwerkelijk zelf-leidend te zijn. Zelf-leidend zijn is het bewegen naar, en van het in de richting zijn, van de richting die jij wilt, en wat je interesseert, en waar je een nieuwsgierigheid voor opneemt, en een affiniteit voor hebt zónder de beïnvloeding van externe bronnen.
Welnu; dit is een zeer onvertrouwd en onbekend iets voor de meeste individuen op je planeet. Want of je het nu wel herkent of niet, je bént opnemend van vele vele externe invloeden, die absoluut jouw gedrag bepalen; wat je doet, wat je niet doet, wat je behoort te zoen, wat je niet behoort te zien, wat wenselijk is, wat niet wenselijk is. Deze invloeden komen voort uit hoe je bent geïnstrueerd door andere individuen, door scholing, door je samenleving, en door wat van je verwacht wordt, en door wat jullie van jezelf verwachten, in wat jullie zien als je normale bewegingen, zoals het naar school gaan, het ontwikkelen van een carrière of richting daarin, het opnemen van werk, het ontwikkelen van vaardigheden. En voor een tijd, hebben veel mensen zelfs de perceptie gehad, die overigens zeer echt is, dat zij genoten van de richting waar zij ingingen, en dat zij genoten van hun baan, en dat zij hun vaardigheiden en talenten appreciërden en ervan genieten.
Maar in deze tijd, dit tijdskader, is er zich een belangrijke verandering aan het voordoen, en die verandering is er een van het je wégbewegen van wat je GELEERD is appreciërend van te zijn, of dient fijn te vinden, of waar je een afkeer van dient te hebben, of waar je geïnteresseerd in moet zijn of niet in geïnteresseerd dient te zijn. Het is aan het veranderden naar een expressie van échte en waarlijke ontdekking van het zelf, van waar JIJ écht in geïnteresseerd bent, en voorkeur voor hebt en afkeer van hebt, en welke vaardigheden of creativiteiten JIJ écht in feite op een natuurlijke wijze tot uitdrukking brengt. Voor het grootse deel, weten de meeste individuen niet objectief wat die expressies zijn. Ze weten niét wat ze willen, wat ze fijn vinden, waar ze een hekel aan hebben, wat hun wérkelijke interesses zijn, wat ze niét zijn, en waar ze echt van genieten.
En zelfs wanneer ze ook maar mogelijk bij zichzelf bepaalde elementen en expressies kunnen identificeren van wat zij willen en waar ze plezier in hebben en van waar ze geïnteresseerd in zijn, dan nog zijn jullie allemaal zo overspoeld met informatie over hóe je dit dient te bereiken, dat je automatisch op bepaalde manieren denkt. Bijvoorbeeld, je zou in feite een idee of een actie kunnen identificeren bij jezelf waar je werkelijk in geïnteresseerd bent en graag wil doen, en dan zul je automatisch tegen jezelf zeggen, “Maar dit zou onmogelijk een werkelijk inkomen kunnen genereren”. Of een individu zou kunnen zeggen, “Ik kan zien in mijzelf dat ik écht een passie voor lezen heb. Ik ben daar oprecht in geïnteresseerd, en ik zou werkelijk deze actie willen aangaan, en als ik volledig zelf-leidend was, en daardoor genereerde wat ik op ieder moment wil doen, dan zou ik ervoor kiezen om aan het lezen te zijn”.
Welnu; vanaf dat punt, heeft het individu er totaal geen idee van hoe zij die actie ook maar mogelijk kunnen incorporeren en zich dan ook nog fysiek en financieel kunnen ondersteunen. En dit is nu het punt. En wat nu aan het gebeuren is, is dat individuen beginnen te herkennen, dat zij hiermee stuntelen, of dat zij zich hiermee verloren voelen, omdat zij niet werkelijk weten hoe je zelf-leidend kan zijn.
En wat jullie nu aan het doen zijn, is dat jullie jezelf allemaal aan het pushen zijn, bijna julliezelf aan het forceren zijn, om jezelf te verplaatsen, te begeven, naar het ingaan van deze richting. Het is een deel van deze verschuiving.
Jullie herkennen dat er momenteel in jullie wereld, significante veranderingen plaatsvinden of gebeuren, die vereisen dat ze aangesproken worden – jullie planeet zelf, jullie economieën – en dit beperkt zich niet alleen tot een beperkt aantal landen. Dit zijn situaties die op wereldschaal aan het gebeuren zijn. Deze verschuiving betrekt het geheel van jullie wereld, and jullie beginnen dat nu werkelijk te bewijzen aan julliezelf. Er zijn bepaalde fundaties in jullie wereld die ineffectief zijn, inefficiënt, en jullie zijn die ontgroeid, en dat vereist veranderingen. De intensiteit waarin de wereldwijde activiteiten plaatsvinden, en de noodzaak voor veranderingen in bepaalde gevestigde collectieve structuren; dat is hetgene wat er op individuele basis wordt uitgedrukt. Je kunt geen collectiviteit uitdrukken zonder individuen; en daarom, begint die beweging bij het individu. Je neemt jezelf waar als het zijn van depressief of beperkt of …
BEN: Leeg voelen.
ELIAS: Ja. En zie hoe dat wordt weerspiegeld, wereldwijd, over je hele wereld. Wat is de expressie van jullie economieën? Depressief en leeg wordend. En wat is de expressie van het individu? Turbulentie, en de economie en de planeet zijn turbulent. De reden is dat je dit feitelijk aan het ervaren BENT, maar je hebt dat nog niet gedefinieerd. Je bent VERANDERING aan het ervaren. Wat belangrijk wás, is niet belangrijk meer. Wat als waardevol werd gezien, wordt niet noodzakelijkerwijs meer als waardevol ervaren. Wat de norm was, is niet langer meer de norm.
Ik heb jullie al heel vaak verteld, jullie allemaal, dat deze verschuiving een Bron Gebeurtenis is. Het is zó een dergelijke grote ‘grootse’ Bron Gebeurtenis, dat de energie van de verschuiving, gewoon niet in al zijn volheid kan worden uitgedrukt in jullie fysieke realiteit. Met die volume van energie en die volume van verandering, kun je niet verwachten dat jullie de significantie van deze veranderingen kunnen uitdrukken, zonder dat er enige vorm of enig element van trauma voorkomt; en zoals ik al vanaf het begin heb gezegd, zal deze verschuiving niet zo makkelijk zijn. En jullie beginnen dat nu te herkennen. Want wat je aan het ervaren bent is niet je dood, en alhoewel het aanzienlijk ongemakkelijk is, is het bij wijze van spreken, een geheel nieuwe geboorte. Want je bent je percepties, je waarneming, aan het her-configureren, en doordat je dat aan het doen bent, her-configureer je je realiteit. Jullie zijn wérkelijk julliezelf aan het her-definiëren, jullie termen, jullie wereld.
Werk is een van die termen die jullie aan het her-definiëren zijn. En in dat proces van het her-definiëren daarvan, is je attractie ernaar of je interesse erin, bijna nihil aan het worden. Omdat de structuur waarin het werd gecreërd, geen zelf-leidendheid ondersteund of aanmoedigt. En dit is waar je uiteindelijk naar toe aan het gaan bent.
Nu; Ik herken al de zorgen die jullie allemaal opnemen in deze verandering, want op dit moment, blijft het onbevatbaar voor jullie, hoe dat je realistisch en praktisch kunt bestaan zonder een fundering van uitwisseling. Op dit moment in jullie tijd, zijn jullie er niet klaar voor om volledig die structuur van ruil af te schaffen, maar, jullie zijn wel begonnen om dit te ontmantelen.
En dus, zoals ik ook al zei in onze recente groepsinteractie; geldt nu voor elk individu, dat je meest significante keus nu zal zijn, om oftewel MEE te bewegen met deze golf, of om er tegenin te gaan. Als je er in meebeweegt, zul je zonder al te veel moeite op deze golf kunnen meerijden – terwijl je herkent dat je er niet helemaal zeker van bent wat de destinatie van golf is, maar dat je toelaat dat dit zich gewoon zal ontvouwen. Of je kunt het doen zoals je dit doet met een letterlijke golf, je kunt worstelen en er tegenin zwemmen, en blijven proberen terug te zwemmen naar de vorige lokatie – en je zult gehavend worden door de golf, en je zult die vorige lokatie net zo min terugbereiken dan dat je zult doen, als je meerijdt met de golf. Ertegen vechten zal louter je verwarring en je distress verlengen. En ik begrijp dat in dit tijdskader, dit ook je grootste uitdaging kan zijn, om ervoor te kiezen en te implementeren dat je ermee meebeweegt, en jezelf toelaat daar te zijn, in plaats van jezelf te dwingen in richtingen op te gaan, waar je feitelijke lichaamsbewustzijn zich tegen aan het afstoten is en tegen vecht.
En dus, is het een kwestie van vechten met jezelf en tegengesteld zijn aan jezelf, óf toelating. Ik erken dat toelaten moeilijk is. Omdat er vele associaties zijn in dat toelaten die je lichaamsbewustzijn kan vinden, en het zal associaties vinden die zullen af doen aan jezelf, om tegen datgene te zijn wat {je} onbekend is. Laat mij tegen je zeggen, mijn vriend, een element dat onbekend is aan jullie allemaal, een ervaring die jullie allemaal onbekend is, is de dood.
Nu; voor de meeste individuen, wordt de dood op een bepaald moment op een enigszins spontane wijze gegenereerd. Zelfs individuen die een ziekte genereren die hen uiteindelijk zullen bewegen naar dat punt toe, is dat moment, dat punt, van de dood enigszins spontaan, en het individu is het niet objectief aan het plannen. Er zijn wat individuen die wel objectief hun terugtrekking plannen, en zich verplaatsen naar die richting van het intentioneel implementeren daarvan - dat wat jullie termen als zelfmoord.
Nu; individuen die zich bewegen in die richting van het opzettelijk plannen en implementeren van de uitvoerring van hun eigen terugtrekking, hebben hier enorme moeite mee en nemen veel tijd op. Een individu die aangeeft dat hij werkelijk wil doodgaan zal dit uiteindelijk kunnen bereiken, maar dat proces, zal een aanzienlijk tijdskader opnemen. Het zal niet spontaan gebeuren. Over het algemeen gesproken, zal het individu diverse pogingen doen, voordat zij dit daadwerkelijk zullen volbrengen. En gedurende dat proces en dat tijdsbestek, zal het individu een aanzienlijk conflict creëren voor zichzelf, en enorme hoeveelheden ongemak en distress.
Nu; de reden dat dit gebeurd, is omdat het lichaamsbewustzijn niet een separate entiteit is. Het is een deel van jouw, en het dient een zeer specifieke functie, als alleen de fysieke functies. Die specifieke functies zijn het opslaan van geheugen/herinnering, en het preserveren van het bestaan in de fysieke realiteit. Daar dit twee taken van het lichaamsbewustzijn zijn, of twee hoofd verantwoordelijkheden zijn, functioneert het zeer goed en zeer sterk in die verantwoordelijkheden. Dit zijn haar twee belangrijkste doelstellingen om te handhaven.
Wanneer je een onbekende ervaring presenteert aan het lichaamsbewustzijn, dan zal het ernaar streven om te behouden wat bekend is in haar bestaan. De dood vormt een bedreiging, want het is een onbekende ervaring. Ongeacht de hoeveelheid informatie die je jezelf aanbiedt met betrekking tot het onderwerp van de dood, blijft de ervaring op zich toch een onbekend iets. Daarom zal het lichaamsbewustzijn zeer beïnvloedend zijn op hetgeen wat bestaat en wat gekend is. En op een vergelijkbare wijze, ben je je aan het verplaatsen naar een onbekende ervaring. Je neemt geen herinnering op van een eerdere ervaring, die te maken heeft met het volledig zelf-leidend zijn. Zelfs als klein kind, zelfs als peuter, ben je niet volledig zelf-leidend, want je steunt op externe invloeden, met betrekking tot bepaalde interacties en met betrekking tot het onderhoud van het bestaan.
Wat nu gebeurd, is dat je een nieuwe ervaring aan het genereren bent, en die nieuwe ervaring incorporeert geen enkel frame of kader van referentie, en het lichaamsbewustzijn zal automatische proberen om terug te keren naar wat familiair is. En dus, continueert het haar zoektocht naar associaties, die jou het bekende, het familiaire in zal drijven. Maar omdat je niet separaat bent van je lichaamsbewustzijn, daar het een element van je is, verplaats je jezelf in de oppositie. Je kunt jezelf niet meer dwingen om het bekende aan te gaan, en daardoor, ervaar je dat je in een soort van onzekerheid, een ongewisse (limbo), verkeert. Want je kunt niet terugkeren naar het vertrouwde, maar je weet ook niet waar je je naartoe aan het begeven bent in het onbekende.
BEN: Soms voelt het zelfs aan alsof ik helemaal niet meer beweeg. En hier heb ik nog grotere problemen mee. Ik zit hier maar te wachten.
ELIAS: Ja, dat voelt zo maar is het niet. Het is niet feitelijk een zaak van zitten en wachten. Je bent reeds bewegende, maar je hebt dat nog niet gedefinieerd. Je bent reeds veranderingen aan het aangaan, maar je hebt dat nog niet geassimileerd. Je BENT al aan het verschuiven, maar je hebt daar nog geen associatie mee gegenereerd. Je hebt er nog geen associatie van gevormd. Maar je bént beweging en actie en verandering aan het aangaan, en je bent dat ook heel erg sterk naar jezelf toe aan het bewijzen. Je laat jezelf weten dat je NIET meer kunt gaan werken. Je probeert dat en vertrekt weer. Dat is bewijs van verandering. Je kunt niet meer terugkeren naar je huis; je kunt je niet meer handhaven in die familiaire omgeving. Dit is nog een ander bewijs van verandering. De moeilijkheid of het conflict in deze, is dat je niet weet waar je in of naar aan het veranderen bent.
BEN: Precies.
ELIAS: Maar je BENT aan het veranderen, en dit is het punt. Er is geen kaart. Er is geen plan. Dit is een zaak van het werkelijk toepassen en het in de praktijk brengen van alles wat ik jullie heb verteld. Het is een kwestie van echt vertrouwen, van het werkelijk toelaten van het ontvouwen van dit proces, niet forceren, niet pushen – maar van het werkelijk erkennen dat je betrokken bent in een proces en dat het nieuw is en dat het onbekend is. En dat je WEL jezelf kunt vertrouwen dat het zal ontvouwen, en dat je ZULT gaan definiëren wat je aan het doen bent, en je zult gaan beginnen met jezelf te inspireren, en je zult een begrip ervan gaan genereren. Maar het is noodzakelijk om het nieuwe, het onbekende, te laten ontvouwen.
Je kunt niet structureren wat je niet kent. Je kunt geen richting (op)plannen die je niet kent of die je niet kunt zien. En daarom, is het een kwestie van het waarlijk erop vertrouwen en toestaan dat je individuele proces zich ontvouwt, en dat het zich zal ontvouwen. Het is slechts een kwestie van tijd, werkelijk. Hoe meer je niet tegen jezelf ingaat en hoe meer je niet met jezelf vecht, hoe minder tijd het zal kosten om te ontvouwen. Hoe meer je met jezelf vecht, hoe meer je afdoet aan jezelf, en hoe meer je vast blijft grijpen aan oude associaties, hoe langer het zal duren voordat je je eigen ontvouwing kunt zien.
BEN: Ik denk dat ik aardig wat aan het vechten ben geweest de laatste anderhalve maand, bijna automatisch, omdat ik niet wist wat anders te doen.
ELIAS: Ja, en ik zou willen zeggen dat dit niets ongewoons is. Dit is zeer algemeen aan het worden. Want dit is het punt ervan; je weet niet wat te doen, en je bent VEEL sterke associaties aan het uitdrukken met wat je aan het doen bent. En daarom, is het heel makkelijk om je te bewegen in de richting van het tegengesteld zijn, en om af te doen aan jezelf, en te vechten met jezelf, omdat je geen helder beeld opneemt van wat je aan het doen bent. En daarom, DENK je dat je niets aan het doen bent, maar in werkelijkheid, ben je acties aan het genereren, en je BENT beweging aan het genereren, en je BENT aan het veranderen.
BEN: Nou, hoe zou toelating er dan uitzien? Mijn dag is tamelijk leeg. Toelating zou dan een soort van niet vechten zijn met deze leegheid, en als ik niet gemotiveerd ben om ook maar iets te doen, dan ook gewoon niets te doen? Het is vrij bizar aan het worden allemaal. De tijd is letterlijk gestopt. De dagen gaan maar heel langzaam voorbij, en het voelt alsof ik alleen maar rond zit te hangen en zit te wachten op een of ander wonder. Dus wat zou toelating dan zijn? – gewoon mee-flowen en erop vertrouwen dat uiteindelijk de dingen zich zullen ontvouwen?
ELIAS: Ja, en jezelf toelaten om te doen wat je ook wilt doen op ieder gegeven moment. Ik begrijp, nogmaals, dat er een zeer sterke associatie bestaat met deze actie; dat je dat nooit zou mogen doen en dat het volkomen onverantwoord is, en de belichaming is van luiheid; maar in werkelijkheid, is dit een element van die toelating. Als je op het moment een kop thee wilt drinken, drink een kop thee. Als je een kom met soep wilt eten, eet een kom met soep. Als je een tijdschrift wilt lezen, lees het tijdschrift. Als je televisie wilt kijken, doe dat dan. Als je een tukje zou willen doen, doe dat dan.
Ik ben mij ervan bewust dat het lijkt alsof je helemaal niets aan het doen bent met deze acties, maar in feite ben je significatie actie aan het aangaan. Je bent aan het toelaten, en je bent aan het oefenen met het toelaten. Je bent ook aan het oefenen om daadwerkelijk te luisteren naar jezelf, en om dat niet te ondermijnen. DIT is de factor die jullie allen geheel onbekend is, omdat jullie allemaal gewend zijn om jezelf instructies te geven van wat je zou moeten doen, en dat is gebaseerd op invloeden van buitenaf, of, jullie zijn eraan gewend om te worden geïnstrueerd door invloeden van buitenaf, die jullie direct vertellen wat je zou moeten doen. En dit wat je nu doet is een daadwerkelijke uitvoering van het toestaan van jezelf om te doen, wat je jezelf ingeeft om te doen, zonder enige beïnvloeding.
BEN: Elias, al die dingen die ik heb gedaan de afgelopen week, zoals de interactie met psychologen, psychiaters, familieleden, vrienden; ik merk dat alle informatie die in ontvang, dat ik daar enorme weerstand tegen heb. Het lijkt alsof dit niet de richting is - om te gaan graven in mijn verleden om dingen te veranderen in het heden. Ik merk dat ik weerstand bied tegen al deze bewegingen, en dan doe ik mijzelf weer tekort, omdat ik vind dat ik wel iets moet doen om uit deze toestand te geraken.
ELIAS: En dit is een andere factor, mijn vriend; het écht LUISTEREN naar je eigen intuïtie, het wérkelijk beoefenen van het luisteren naar je eigen weten, luisteren naar jezelf, en niet te bewegen naar die richting van het vraagtekens zetten bij jezelf, door te zeggen, “Eigenlijk voel ik dit, deze intuïtie in relatie tot mijzelf, maar al die andere personen geven aan dat ik een andere richting moet opgaan”. En dus, heb ik het misschien bij het verkeerde eind, en misschien is het nodig dat ik mijzelf afvraag of ik het juist heb, omdat die andere personen vrij solide lijken over te komen in hetgeen zij zeggen en zij zeer overtuigd zijn in hetgeen zij mij zeggen. Dus, misschien heb ik het fout. Néé! Dit nu is een element van die verandering die gaande is. Dit is een element van de verschuiving, van het worden van het zelf-leidend zijn.
BEN: Elias, luister ik nu eigenlijk wel naar mijn eigen stem, soms? Want vaak kan ik die intuïtie-stem eigenlijk helemaal niet horen. Waren die veranderingen die ik maakte, zoals bijvoorbeeld het gaan naar mijn ouders, niet naar mijn werk gaan, het niet meer tekenen, waren dat voorbeelden van het luisteren naar mijzelf?
ELIAS: Dat zijn voorbeelden van het aangespoord worden, en jezelf toestaan die aandrijvingen te volgen. En daarom, ja, IS dat, bij wijze van spreken, luisteren naar jezelf. Het is niet noodzakelijk je intuïtie waar je naar luistert, maar het is een reageren op impulsen. Het is een respons op je eigen aandrijvingen en je eigen impulsen en ze niet teniet te doen en ze niet bevechten. Vervolgens vecht je met jezelf, want je volgde wel je impulsen – maar eigenlijk, ben je aan het vechten met je eigen associaties. Maar wat erkend moet worden is dat je wel je aandrangen volgde; je volgde wél de impulsen op. En zo onlogisch als dat ze je nu lijken over te komen, zijn ze …
BEN: Het is een beetje moeilijk om in het huis van mijn ouders te verblijven. Ik voel mij al verward genoeg, en dan komen ze ook nog met suggesties. En ik vraag mij af, ik kan niet echt een plek vinden waar ik in vrede met mijzelf kan zijn, en daarom verblijf ik maar hier op het moment.
ELIAS: Misschien zou je jezelf kunnen toelaten om hun huis als je residentie op te nemen, maar jezelf ook toelaten om voor aanzienlijke tijden gedurende de dag, een fysieke locatie op te zoeken dat prettig aanvoelt en rustgevend voor je is. Zoals het strand of een andere locatie die verheugend en kalmerend werkt, waar het niet van je vereist wordt om om te gaan met andere personen, als je dit niet verkiest. In feite, kun je vele omgevingen opzoeken waar het niet van je verlangd wordt om interactie aan te gaan met andere personen, en jezelf het comfort toelaten van een aangename omgeving waar je jezelf kalm in kunt voelen en waar je geen last zult hebben van de druk van buitenaf.
BEN: Oh, maar dat zal een beetje lastig beloven te worden. Ik beweeg mij tussen huizen in, tussen mijn broer en mijn ouders en mijn eigen huis, dus dat creërt wel een beetje een cirkel.
Is de medicatie die ik inneem op enigerlei wijze belemmerend of schadelijk voor mijn fysieke lichaamsbewustzijn?
ELIAS: Nee. Nee, dat is het niet.
BEN: Wat ik je hoor zeggen, is eigenlijk dat ik in beweging ben, en dat ik soort van moet leren om te ontspannen, en het gewoon moet toelaten om zich te ontvouwen, ondanks dat het heel, heel vreemd is allemaal, omdat ik veel leegte voel, en omdat dat soms zeer beangstigend is.
ELIAS: Ik begrijp het. Dit is zeer begrijpelijk, want je beweegt je het onbekende in. En daarom, lijkt het zeer leeg over te komen. Want wat gekend is en wat familiair is, is zeer vol, maar het onbekende zal ook vol zijn. Het is alleen maar dat dit nog niet gedefinieerd is. Daarom, kan het zeer zeer leeg aanvoelen, maar dat is maar tijdelijk.
BEN: En tijdelijk kan ook een paar maanden of langer betekenen?
ELIAS: Dat is afhankelijk van jou. Het zou zeer snel kunnen verdwijnen als je niet vecht tegen jezelf, want je hebt al een aanzienlijke tijdsperiode opgenomen waar dat in gebeurd is, en je continueert hier doorheen te bewegen, ongeacht of jij dat nu wel of niet aan het definiëren bent. En daarom, ben je wel bereikend aan het zijn, ongeacht of dat jij denkt van niet ….
BEN: Dat is een geruststellende gedachte.
ELIAS: En daarbij, nu dat je ook meer informatie hebt opgenomen, zou het ietwat makkelijker voor je kunnen zijn om te stoppen met vechten met jezelf, en dat zal versnellend werken op je beweging in deze.
Ik zou zeggen dat de meeste individuen al bezig zijn geweest met de opneming van deze ervaring, voor een periode van ongeveer een tot drie maanden, en voor het grootste deel, hebben de meesten van jullie reeds een aanzienlijk deel van deze beweging doorlopen. En daarom, zou al vrij snel, de nieuwe richting zich kunnen gaan ontvouwen. Wees aangemoedigd, mijn vriend, in plaats van verbijsterd te zijn.
BEN: Het is een angstvolle rit. Ik heb een zeer angstige anderhalve maand gehad.
ELIAS: Ik begrijp het. Maar net zoals dat een holbewonend creatuur zich zal ingraven in een zeer donkere tunnel, zal het uiteindelijk toch omhoog komen en op zoek gaan naar een nieuwe locatie voor nieuwe avonturen.
BEN: Ik heb een kleine, korte vraag voor mijn vriend. Hij wilde de oriëntatie van zijn al sinds lange tijd ex-vriendin confirmeren, en hij vroeg of zij “common” georiënteerd was.
ELIAS; Ja.
BEN: Dat is ze. Wel, onze tijd zit erop.
ELIAS: Goed dan. Ik ben in anticipatie van onze volgende ontmoeting, en ik zal mijn aanwezigheid en mijn ondersteuning continue aan je aanbieden, mijn vriend.
BEN: Dank je wel daarvoor, want ik soort van kon je niet meer zien, en ik begon bezorgd te worden.
ELIAS: Ik ben altijd aanwezig. Daarvan, kun je verzekerd zijn.
BEN: Dank je Elias.
ELIAS: Je bent zeer welkom, mijn vriend. In enorme affectie en veel liefde, au revoir.
Copyright 2009 Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.
Vertaald door
Copyright 2008 Mary Ennis, All Rights Reserved.