Sessie # 23
Zondag 23 juli, 1995
Groep deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), Ron (Olivia), Jo (Joseph), Cathy (Shynla), en laat arriverend, Carole (Dimin).
Elias arriveert om 6:06 PM
ELIAS: Goeieavond. (Pauze) Shynla, nogmaals, welkom.
CATHY: Dank je wel.
ELIAS: Wij waren ‘het element van je psyche’ aan het bespreken. Wensen jullie door te gaan met deze discussie?
VICKI: Ja zeker!
ELIAS: Dan zal ik dit onderwerp op een wat andere manier gaan bespreken. In onze vorige sessie wenste je informatie over stoornissen. Nu zullen wij de wat meer direct aanwezige problemen van de psyche bespreken.
Je moet begrijpen dat in je psychologische make-up, je overtuigingsystemen zitten verweven. Je mag dan denken dat je bepaalde overtuigingen hebt geëlimineerd, maar deze overtuigingen laten zich toch zien in de psychologische expressies die je bezigt, tijdens je interactie met andere individuen. Je psyche, die je psychologische make-up is, interpreteerde oorspronkelijk (ooit) je gevoelens en je gedachten, en nam deze in je essentie op vanuit de fysieke focus. Dit leverde geen conflicten op, omdat je (toen) nog geen overtuigingen had ontwikkeld. Je zou deze psychologische make-up (van toen) nu vergelijken met de psychologische make-up van een dier, die de rationaliteit niet helemaal opneemt, op de manier zoals jij rationaliteit beziet. Jullie geloven dat je geëvolueerd bent en zeer rationeel denkende individuen bent geworden.
In werkelijkheid, heb je alleen maar allerlei overtuigingen in je opgenomen, doordat je gescheiden bent (geraakt) van je essentie, en hebt daardoor je psychologische make-up gecompliceerd. Hierin opgenomen zitten religieuze overtuigingsystemen. Met religieuze overtuigingen wordt niet noodzakelijkerwijs ‘het geloof’ bedoeld, en ze sluiten niet noodzakelijkerwijs aan op Christelijke geloofsystemen, maar in basis, in jullie land, zullen wij aan deze religieuze focus vasthouden, want het is de meest dominante, en de meest invloedrijke. Alle religieuze geloofsystemen hebben effect op psychologische acties en reacties.
Je hebt (jezelf) bepaalde elementen aangeleerd; van hoe om te gaan met de samenleving, met relaties, met alle interacties die betrekking hebben op andere individuen. Je hebt woorden geleerd zoals juist en verkeerd, goed en fout, en je hebt woorden geleerd zoals verantwoordelijkheid en eigenbelang, en je bekijkt al deze woorden alszijnde tegenpolen van elkaar.
Dit vormt psychologisch ideeën, welke van invloed zijn op hoe je met je wereld omgaat. Deze concepten of ideeën zijn geen waarheden, maar je heb ze zo diep in je opgenomen, dat je er niet eens meer over nadenkt. Je reageert er alleen maar op (automatisme). Je reageert in gegeven situaties op wat je gelooft juist te zijn, of goed, of verantwoordelijk. Je gelooft in aardig zijn, en medelevend zijn, en behulpzaam zijn, en begripvol zijn. Dat wil niet zeggen dat je al deze dingen al niet bent in je essentie, maar als gevolg van de afscheiding van essentie, heb je het gebruik van deze woorden en acties verkeerd geïnterpreteerd. Je hebt allemaal wel een keer de situatie meegemaakt, dat je reageerde op iets, in het omgaan met andere individuen, maar tegelijkertijd verwarring of conflict voelde (op je eigen reactie). Dit komt doordat je overtuigingen hebt, en psychologisch reageert op verschillende situaties.
In basis, zijn de termen die ik gebruik vrij eenvoudig. Ik ben geen “verheven waarheden” aan het uitdrukken die je niet kan bevatten, maar als je oplettend bent, kun je in je opnemen wat ik je uitdruk, en in het opnemen van deze dingen, zul je jezelf verbazen omtrent je connectie met jezelf, en met anderen in essentie. Conflict in deze fase van je ontwikkeling is niet nodig. Je hebt alleen nog niet uitgevonden hoe deze te elimineren. Het is niet zo moeilijk als je denkt. (Het is een kwestie van opmerkzaamheid.) Ik geloof dat wij een symbool zouden moeten bedenken, dat enkel maar één woord zou betekenen – en dat is: OPMERKEN! Als je opmerkzaam bent, zul je conflict kunnen voelen. Maar je zult ook kunnen voelen, wanneer er geen conflict aanwezig is.
In je psychologische make-up zitten al je ervaringen geregistreerd in je geheugen en je psyche. Dit wil niet zeggen dat al je ervaringen zitten opgeslagen in je fysieke brein. Dat is niet zo. Je kan een gedeelte van je fysieke brein weghalen, en je zal merken dat een gedeelte van je ervaringen ook weg lijkt te zijn. Aan de andere kant, kun je je brein in tweeën splitsen, en de ene helft van je brein verwijderen, en geloven dat je je geheugen zult verliezen, en dat blijkt dan niet te gebeuren. Al je ervaringen zullen er nog steeds zijn. Je brein is niet bevattend van jou. Je psyche is niet je fysieke brein. Dit is waarom jullie wetenschappers en jullie psychologen zulke frustratie en verwarring ervaren, in de poging je psyche te herstellen, omdat zij niet werkelijk weten wat je psyche is.
Het is ook niet je essentie, daar het individueel aan je focus is. Je psyche is anders ten opzichte van een ander zelf. Het is dat gedeelte van je bewustzijn welke je identificeert met een bepaald focus (leven). Het zit opgenomen in je essentie, maar het is niet alles. In het afgescheiden zijn van essentie, wordt het aan zichzelf overgelaten om te interpreteren en te ervaren. Waar je problemen binnenhaalt op dit gebied, is door het “kat en muis spelletje” dat je speelt. Je hebt ervaringen, je hebt relaties, je hebt vriendschappen, je hebt werkrelaties. Deze worden allemaal in je psyche geregistreerd, als een onderdeel van je ervaring.
Wanneer je ervaringen hebt die ongemakkelijk zijn, dan creëer je een special plekje voor hen. (Glimlachend) Je bouwt een “tempel” voor hen, en je houd hen vast, en je aanbid ze bijna. Je bewaart ze, en je houdt de sleutel die ze opsluit stevig vast. Je laat ze niet toe “weg te vliegen”. In deze, zou je die sleutel kunnen gebruiken wanneer je ook maar wenst, door ervaringen te bekijken waar je niet gelukkig mee bent. Je mag ze bewust in je herinnering brengen zo vaak je maar wilt. En jij, die zo sterk vasthoudt aan dit heiligdom, die zo vreselijk beschermend ervan is, zal niet toestaan dat iemand anders het ook maar zal durven weg te halen! Wanneer je geconfronteerd wordt met een dergelijke situatie waarbij je deze heiligdommen moet laten gaan, dan zul je heel snel een andere vergelijkbare situatie creëren om een andere tempel te creëren, die bijna identiek is aan het origineel.
Dit is de manier waarop je je patronen herhaald, en in het herhalen van je patronen, vermom en camoufleer je ze weg onder de termen van goedheid en hulpvaardigheid, en compassie, en bedachtzaamheid. Dit geeft je toestemming … (hier, wandelt Caleigh, de hond, naar Elias toe.) Wij verwelkomen vanavond een ander individu, in de erkenning van het feit dat haar participatie minder conflicterend (voor haar) zal zijn dan wie dan ook! (Gelach) In de uiting van dit idee, kunnen wij onze kleine vriend gebruiken als een voorbeeld.
Als dit bewustzijn (Caleigh) zal stuiten op een soortgelijk bewustzijn die onderdrukkend is, of die haar kwetst, of die in strijd is met haar, zal ik durven zeggen dat zij deze relatie niet zal continueren! (Gelach) Zij zal zichzelf verwijderen, en totaal niet worden gehinderd door enige vorm van overtuigingsystemen m.b.t. verplichtingen. Zij zal zich niet “slecht voelen” omdat zij een ander z’n gevoelens kwetst, of omdat zij “haar deel niet doet” als individu en dat zij daardoor niet “goed” of “slecht” is, in haar ervaring. (Vicki giert het uit) Zij is gewoon.
Ik heb gezegd in vorige sessies dat je heel wat kunt leren van jullie dieren, want zij scheiden zichzelf niet zo ver (af), en zij staan in connectie met een opgeruimd bewustzijn. Zij worstelen niet met overtuigingsystemen of met rationaliteit, en jullie, jullie reduceren hen terug naar het zijn van instinctieve dieren, waarbij instinct slechts een actie is, een actie die telkens stomweg wordt herhaald. Zij zijn niet “gedachteloos”. Jullie ervaren (ook) instinct – het instinct van het pijn doen van jezelf. Laten wij daar eens even over nadenken!
Dieren, in hun opgeruimde bewustzijn, ervaren instincten die alleen opnemend zijn van zaken zoals overleving, verzorging, géén gedachteloosheid, samenleving, gemeenschap, gevoelens, het beschermen, hulpvaardigheid. Wat zij niet in zich opnemen is het instinct van agressie, voor de agressie zelf. Zij hebben ook geen instincten van het aldoor kwetsen. Zij hebben ook geen instincten voor ‘het hulpvaardig zijn’ naar een ander bewustzijn toe, die niet wenst te worden geholpen. Mensen, aan de andere kant, zijn opnemend van instincten als het zijn van niet-koesterend, van het hulpvaardig zijn naar anderen toe die niet geholpen wensen te worden, van compassie in compassieloze situaties, van het zichzelf, en anderen pijn doen, van agressie voor het doel van agressie.
Nu, ik vertel dit niet zodat je jezelf zal zien als “slecht” of “minder belangrijk” dan een dier, want dit is volstrekt onjuist. Jullie zijn prachtige, mooie wezens. Je separeert alleen af, je laat jezelf niet toe te zijn wat je van nature bent.
Je bent in het bezit van overtuigingen die je psychologische make-up vervormt, en neemt daardoor veel verwarring en conflict in je leven op. Je creëert fysieke situaties van ziekte of pijn, door wat je psychologisch voelt. Je psyche wordt ongelukkig met zijn focus, want het heeft zoveel heiligdommen in zich opgenomen dat het niets anders meer kan zien. En in het toelaten van een expressie van een hoop dat deze heiligdommen zullen verdwijnen en “weg vliegen”, creëer je fysieke expressies binnen in je lichaam. Deze kunnen manifesteren als een ziekte, zij kunnen manifesteren als depressie, zij kunnen zich manifesteren in condities die geen ziektes zijn. Dit kunnen hoofdpijnen zijn, of rugpijnen, of vingerpijnen, (glimlachend) of iedere andere vorm van pijn en pijntjes die een plausibel excuus voor je creëren, om conflict te kunnen ervaren. Wanneer je niet weet uit te vinden hoe met je essentie te verbinden, bedenk je een fysieke expressie om te kunnen continueren met het ervaren van fysiek conflict. (Wauw!)
Je denkt dat dit alles is wat er is. Je hebt het gevoel dat je geen andere keus hebt. Zoals ik zei in onze laatste sessie, je hebt altijd keuzes. In het bekijken van je keuzes, heb je altijd de keuze om strijd te creëren, of om geen strijd te creëren. Wanneer je naar jezelf kunt kijken, zonder dat je je acties kunt bezien als het zijn van goed of fout of als juist of slecht, dan kun je de keuze maken om (iets) zonder conflict te ervaren. Het lijkt erop dat voor vele individuen de meest voorkomende conflicten te maken hebben met andere individuen. Dit is een onderdeel van je gebrek aan begrip, m.b.t. tot je separatie van essentie. Het zit niet in je natuur om gesepareerd te zijn. Je bent zo ver van huis geraakt, en je bent je (eigen oorspronkelijke) taal zo goed vergeten, dat je je niet eens meer herinnert dat je niet afgescheiden bent. Je probeert je individualiteit en je eigen ervaringen te beleven, maar je voelt een aantrekking om betrokken te zijn met andere individuen, en je weet niet precies hoe je dit moet opnemen.
Daarom breng je de meeste tijd van je ontwikkelingsfocus door met het proberen, en proberen, en proberen; en je blijft het gevoel maar krijgen dat je iets “niet helemaal juist doet”. Maar, er is niets om ‘juist’ te doen, want er bestaat geen juist! Het is enkel maar een ervaring. Binnen deze ervaringen, is je grootste klacht dat je alleen maar gelukkig wenst te zijn. Dit zie je als je grootste uitdaging en de meest moeilijke taak. Dit is amusant, want het is geen uitdaging, en het is de meest simpele en meest moeiteloze taak. Wanneer je waarlijk accepterend en verbindend, en in communicatie met je essentie bent, zul je geen strijd ervaren. En zul je daarom gelukkig zijn.
Ik zeg je ook, dat er (nu nog) niet zoiets bestaat in deze focus als het ultiem gelukkig zijn met alles, want je verschuiving heeft nog niet (helemaal) plaatsgevonden. Daarom, zul je met andere individuen moeten leven met wie je het niet kunt vinden, of die conflicteren met jou, maar je kan deze conflicten verminderen, door meer op te nemen van jezelf. Dat is moeilijk in de omgang met een ander individu, want je moet je realiseren dat jij alleen jezelf mag opnemen. Je hebt geen controle over een andere essentie, maar, je hoeft het ook niet eens te zijn met een andere essentie. Binnen in je essenties, heb je allemaal connectie met elkaar. Je bent ook fysiek verbonden in de leefruimte. Het is niet nodig dat je intiem verbind met iedereen. Het is belangrijk dat je erkent en opmerkzaam bent, als je nauw verbonden bent met een individu, en er conflict gaande is. Wanneer zich conflict voordoet, kun je refereren naar onze oefening betreffende eliminatie van conflict.
Je moet je ook beseffen dat in iedere situatie in je dagelijkse leven, je psyche overtuigingen heeft opgenomen die deze situaties beïnvloeden, en dit creëert vaak conflicten. Als voorbeeld dit kleintje (Caleigh); als zij puppies zou hebben, en als deze puppies haar zouden bijten, dan zal zij hen niet terugbijten, maar zij zal zichzelf verwijderen van de situatie en weglopen. Zij zal daar niet blijven liggen en de kleintjes aanmoedigen haar te bijten totdat zij bloed! Hierin, zie je mogelijk een vergelijking, en hoe je onnodig strijd opneemt.
In de psychologische make-up van sommige individuen, willen zij opnemend zijn van conflict, maar zij kunnen dit conflict niet compleet individueel ervaren, omdat zij de planeet niet voor henzelf bezitten. Zij zijn op deze planeet opgenomen met andere individuen. Er zijn situaties van dit soort, waarbij individuen een dergelijke mate van separatie en conflict hebben gecreëerd, dat zij zo verward zijn geworden, dat hun psyche gilt om hulp. Het weet niet hoe zichzelf te helpen. Het begrijpt niet hoe het kan herverbinden. Je zal echter zien, dat bij deze individuen, wanneer zij aan henzelf worden overgelaten, hun essentie antwoord zal geven, op de een op andere manier. In jullie fysieke termen, zul je dit benoemen als een situatie waarbij iemand “de bodem heeft geraakt”.
Er zijn vele individuen die een realiteit creëren, die zij moeten uitspelen tot aan het absolute psychologische einde, waarin zij voelen dat zijn geen andere richting meer hebben te gaan dan de dood, of te focussen op henzelf. In deze situaties, waarin je wenst te helpen, bewijs je hen geen dienst door hulpvaardig te zijn. Hun essentie zal dat voor hen doen – het zal hen de antwoorden geven. Je zou kunnen zeggen, “Ja maar, als ik niet help, dan zouden zij hun leven weleens kunnen beëindigen!”. Maar als zij hun leven beëindigen, dan hebben zij hiervoor gekozen, en hun essentie heeft gekozen in die expressie te beantwoorden.
Er zijn tijden, zoals in alle individuele ervaringen, dat individuen hulp van andere individuen nodig hebben. In deze tijd van je wereld, zul je heel veel schreeuwen om hulp horen waarin je niet zal kunnen assisteren. Het zal steeds overduidelijker gaan worden dat iedereen om je heen grote nood en verwarring schijnt te ervaren, en je kunt het gevoel hebben dat je behulpzaam moet zijn. Dit is een symptoom van het begin van jullie verschuiving. Individuen zijn afgescheiden (geraakt) van hun essentie. Zij zijn verward, en ervaren conflict. Zij begrijpen niet hoe ze kunnen herverbinden.
Wees niet bang voor hen, want hun essentie is in controle en zal antwoorden, en is veel meer in staat tot behulpzaamheid dan individuen in fysieke focus. Dit wil niet zeggen dat je maar “op jezelf” moet zijn, en niet moet geven om andere individuen. Je zal echter uitvinden, dat in de verbinding met je eigen essentie, je compassie, en je tolerantie, en je acceptatie, en je behulpzaamheid en je liefde, zal worden uitgedrukt op een correcte wijze, die effect zal hebben op een behulpzaamheid zonder dat deze conflict bij je veroorzaakt. Je zult het verschil weten. Ik ben mij ervan bewust dat jullie allemaal de ervaring hebben gehad behulpzaam te zijn en tegelijkertijd conflict te ervaren. Als je conflict ervaart, ben je je doel voorbij aan het schieten.
Ik zal jullie nu de gelegenheid geven vragen te stellen, als jullie dit wensen. Maar eerst, zal ik twee dingen zeggen tegen Lawrence. Wij zijn erkennend van je, en geven je een “punt” voor het zijn van zo een fijne meid! Nu mogen jullie allemaal geloven dat jullie gelijk staan!
Ook, prefereer ik geen eieren en spek, maar, Belgische wafels zijn wel erg lekker! (Elias zit breeduit aan het grijnzen, en Vicki giert het uit) (1)
Wij hebben nog veel te onderzoeken m.b.t. tot dit onderwerp over de psyche, en ik zal jullie individuele vragen behandelen, maar ik zal jullie niet gaan overweldigen met teveel informatie in één keer.
RON: Ik zou graag een vraag willen stellen. Zijn er situaties waarin je je niet van conflict zou willen afkeren?
ELIAS: Absoluut! Je hebt deze focus gecreëerd voor je ervaring. Er zijn veel individuen die hun focus creëren alleen maar vanwege het ervaren van conflict.
(Ron zegt, “oh ja, dat was ik vergeten!”, en we moeten allemaal lachen.)
Ik zal je echter betuigen dat in bepaalde religieuze focussen, en in sommige sociale situaties, (in relatie tot dit onderwerp over conflict), je bepaalde termen bent aangeleerd. Termen zoals dat je dient te “houden” van je conflicten en je negatieve ervaringen, want dit zou hen zogenaamd toelaten “weg te vliegen”! Dit zal hen niet toelaten weg te vliegen! Ik zal je betuigen dat als je van je conflicten aan het houden bent, je een nog groter psychologisch probleem hebt dan je je al realiseert! (Gelach) Dit is belachelijk! Je houdt niet van conflict, je houdt niet van gehaat worden, je houdt niet van pijn gedaan worden; maar, je kunt ze wel accepteren. Hier zit een verschil tussen.
JO: Hoe zit het met iemand die niet gelukkig lijkt te zijn, behalve wanneer zij vreselijk, vreselijk conflict hebben?
ELIAS: Dit zou de uitdrukking zijn van een individu die heeft besloten conflict te ervaren tot in het ultieme einde, of een individu die de keus heeft gemaakt fysieke manifestatie te ervaren ten doele van de ervaring van conflict. Tot jullie grote ongeloof, zijn er individuen die zijn gemanifesteerd simpelweg voor het ervaren van conflict.
JO: Ik geloof je! Ik ken er een paar die zo zijn.
VICKI: Wanneer een individu “de bodem heeft bereikt”, zoals je zei, en dit is een individu waar je van houd, en dit individu komt naar je toe voor hulp na het belanden op de bodem, hoe weet je dan wat werkelijk deze persoon zal helpen?
ELIAS: Dat is een interessante vraag. Jullie zijn geen onintelligente personen, je hebt je ogen bij je, en je hebt hersenen bij je, en je kan zien of een individu eerlijkheid uitdrukt in het wensen van een verandering in diens realiteit. Het individu zal zelf zijn realiteit (moeten) veranderen. Jij zal het niet voor hen (moeten) veranderen. Je kunt helpen, en je ‘zelf’ zal je laten weten wanneer je behulpzaamheid echt nodig is, en geaccepteerd zal worden, en opgenomen zal worden; want je zult geen conflict ervaren.
Dat wil niet zeggen dat een individu die heeft gekozen zijn realiteit te veranderen, niet zal vallen of struikelen, want hij heeft sinds lange tijd die bepaalde realiteit gecreëerd, en in jullie termen, zo lang al, dat hij hieraan gewend is geraakt. Het is hun natuurlijk geworden. Het is onnatuurlijk voor hen een nieuwe realiteit te creëren. Het is makkelijk om terug te vallen op wat familiair is. Als het individu er niet klaar voor is om een nieuwe realiteit te creëren, dan zal het ook niet manifesteren. Zij zullen het proberen, gedurende een korte periode, vanwege de invloeden die van buiten afkomen, maar zij hebben niet gekozen voor van binnen liggende redenen. Je essentie zal het verschil weten, want je zult conflict ervaren in het behulpzaam zijn. Je zou dit conflict niet gelijk kunnen ervaren. Je kan behulpzaamheid uitdrukken, en niets anders als behulpzaamheid ervaren. Maar, je zou, al zeer snel daarna, over deze situatie kunnen gaan nadenken. Wanneer je je hulp in oprechtheid hebt uitgedrukt, en het is in oprechtheid ontvangen, dan zul je niet gaan nadenken over de situatie. Echte expressies en echte acceptatie zullen “wegvliegen” als een positieve ervaring. Zoals wij al eerder aangaven, je houdt niet vast aan positieve ervaringen. Je houdt vast aan je fascinaties, en wij zijn ons zeer gewaar van wat jullie fascinaties zijn, met je “heiligdommen” en je “muizen”! (Gelach)
CATHY: Dus je zegt dat wij conflict zouden moeten vermijden, of wij moeten het ervaren, en dan misschien proberen op te lossen?
ELIAS: Dat is jouw keuze. Wanneer je conflict wenst te ervaren voor de ervaring van het oplossen ervan, en de fijne kneepjes van het oplossen wil ervaren, zou dit een keus kunnen zijn, wat je optie is. Wanneer je spreekt over onnodig conflict die je niet wenst te ervaren, dan zou ik zeggen dat je ook de keus hebt van het vermijden ervan. Je hoeft geen conflicterende situaties binnen te gaan. Je hebt altijd keuzes! Als je geen conflict wenst te ervaren, hoef je het niet te creëren. (Glimlachend) Als je nu denkt dat anderen het creëren, en je geen andere keus wordt gelaten als daarin mee te doen, is ook dit onjuist. Je hebt altijd de keuze! Je kunt ervoor kiezen niet mee te doen. Je creatuur (Caleigh) kiest er niet voor dat een Saint Bernard zal langskomen en zal proberen haar in het gezicht te bijten, maar ze kiest er ook niet voor om stil te staan en toe te laten dat dit creatuur haar zal bijten! Ze zal zichzelf verwijderen van de situatie. Jij, in het niet wensen te ervaren van conflict, hebt dezelfde optie als je creatuur.
CATHY: Het is gewoon een kwestie van kiezen. Dus, mensen die ruzieachtig zijn gaan conflict aan omdat zij dit fijn vinden?
ELIAS: Dat is, vrij vaak, juist. Er zijn veel individuen die genieten van dit soort conflicten. Zij zijn heel bewust op zoek naar reacties. Het is interessant voor hen. Mensen, individuen, doen geen dingen waar zij niet iets voor terugkrijgen. Als je niets uit een situatie verkrijgt, zal je het niet creëren of er in participeren. Je zult alleen participeren wanneer je er iets voor terugkrijgt. Jullie spreekwoord “je krijgt niets voor niets” is zeer waar! Je houdt je niet bezig met dingen waar je niets voor terugkrijgt, of het nu positief of negatief is. Het maakt niet uit. Iets zal worden ontvangen.
(Pauze) Wat zijn we allemaal nadenkend! (Gelach)
CATHY: Wat over mensen die niets doen en toch een reactie krijgen? Ik ben hier vrij goed in!
JO: Maar niets doen is iets doen.
CATHY: Niets doen is iets doen?
ELIAS: Dat is juist. Iedere expressie, of het nu gaat om een niet-expressie of een openlijke expressie, is ontworpen voor wat je noemt “feedback”. Wanneer je geen feedback ontvangt in het experimenten met verschillende situaties, dan zal je ze niet herhalen. Dit is ook de reden waarom het niet participeren in andermans conflicten deze conflicten doet stoppen, want hun doel is de interactie en continuering van conflict, en als zij hun zin niet krijgen, is het niet nodig te continueren. Het zou vruchteloos zijn.
VICKI: Wanneer een individu een grote scheidingsangst ervaart van iemand die heel dichtbij hen staat, en waar ze heel afhankelijk van zijn, is dit omdat zij meer afgescheiden van hun essentie zijn, dan een persoon die dit niet zo zou ervaren?
ELIAS: Dit is juist. Hoe meer je separeert van je essentie, hoe meer verwarring je opneemt. Daarom, in het creëren van deze verwarring, zoek je het in dingen/mensen (die van) buitenaf komen, gelovend dat dit is waar je je connectie zult vinden. Dit is wat jij zou termen, psychologisch, als je onzekerheden. Dit is een uitdrukking van iemand die zoekend is naar verbinding, maar die zoekt in de verkeerde richting. Zij zoeken het buiten henzelf, en zien andere individuen van een sterker psychologisch focus, en hopen dat in het verbinden met deze individuen, zij hun connectie zullen vinden. Als zij binnenwaarts zouden keren zouden zij hun connectie kunnen vinden, en hun angst zou verdwijnen. Hun angst wordt alleen versterkt door het zoeken in het van “buitenaf” komende.
VICKI: En als een individu merkt dat hij makkelijker verbind met, zeg maar, een hond dan met andere individuen van zijn eigen bewustzijn, wat geeft dat dan aan?
ELIAS: Dat, is soms een teleurstelling (die mensen hebben) met de separatie van de individuen van je species, en een opmerken hiervan. Er zijn vele momenten waarop een individu deze extreme separatie zal opmerken, en verdrietig zal worden van deze situatie, waarbij zij niet helemaal zullen begrijpen in hun psyche waarom zij deze expressie aan het voelen zijn. Dieren ervaren deze separatie niet. Zij zijn vrijelijk gevend, en vrijelijk aan het uiten, en vrijelijk liefdevol, en misleid jezelf niet door te denken dat dieren niet liefdevol zijn, want dat zijn zij wel. In deze herkenning ervan bij deze dieren, zul je een connectie voelen, en zul je gedeeltelijk ook, in wat je onbewust noemt, een benijden voelen, een wens voelen op dezelfde manier verbonden te zijn in dit fysieke focus.
Vele malen is het veel gemakkelijker om connectie te maken met een dier, dan met een ander individu van je species. Dit is vanwege de reden dat jullie dieren opgeruimd (in hun bewustzijn) zijn. Zij dragen hun heiligdommen niet met zich mee, want zij hebben geen heiligdommen. Jullie hebben een uitdrukking; die van ‘individuen die hun “bagage” met hen meesjouwen’.
Jullie hebben allen heel wat bagage verzameld, sommigen veel meer dan anderen. Deze heiligdommen worden zeer zwaar, zeer belangrijk, en ze blokkeren je zicht, en sommige individuen bemerken dit en zullen zich verwijderen van deze situatie. Zij wensen niet meer te participeren in deze continuering van deze afscheiding. Zij vinden geen individuen waarmee zij zich zouden kunnen aansluiten in gelijkachtig bewustzijn, en in plaats daarvan verbinden zij zich met hun dieren.
Jullie hier aanwezig zullen vinden dat je boft, als er al zoiets bestaat als boffen, wat niet bestaat, (gelach) want jullie hebben andere bewuste individuen gevonden binnen je eigen species en focus waar je mee kan aansluiten.
Je zal dan niet allemaal dezelfde gemeenschappelijke ervaringen delen met elkaar, maar je deelt allemaal dezelfde gemeenschappelijke wensen, en jullie zijn je gewaar van meer dan alleen je fysieke expressie, en hebben een verlangen hiermee te verbinden. Je deelt ook het gewaar zijn van de connectie die deze essenties met elkaar hebben.
JO: Kun je ons vertellen wat Cathy’s connectie met ons is?
ELIAS: In deze groep van individuen… JO: Ja, in deze groep.
ELIAS: Je zult ons even een momentje moeten geven. (Pauze) Deze essentie is vrij interessant! Deze essentie werd ook gefragmenteerd van Paul. Dit zou zijn wat je zou noemen je grootste connectie. Deze essentie heeft een aardige diversiteit van ervaringen in focussen in deze fysieke dimensie ervaren. Heeft een affiniteit voor een Australische connectie, met inheemse individuen, met een bepaalde stam van de Aboriginals, een grote affiniteit voelend voor deze bepaalde focus. En ook, interessant genoeg, opneming van Zuid Afrikaanse connecties.
Deze essentie heeft connectie gehad met Joseph in het begin focus van je kalender minus een paar jaar. Is ook opnemend van een focus als een Zuid Amerikaanse Indiaan, niet de Inca’s, maar de Maya’s. Heeft veel gereisd om veel verschillende ontwikkelingsfocussen te ervaren in verschillende culturen. Is ook vrij ervaren in andere dimensies. Dit zou ook een connectie zijn die ze heeft met Lawrence, en ook met Dimin, in deze andere dimensionale focus. Is ook opnemend van veel behulpzaamheid en compassie in vergelijkbare richting als die van Elizabeth, in een Oost Indische focus. Grote spiritualiteit en verbinding.
Is dit behulpzaam voor je, m.b.t. je connecties in deze groep? (Pauze, gedurende welke iemand eindelijk zegt, “Cathy, is dit behulpzaam?”)
CATHY: (Lachend) Ik wordt gewoon overweldigd, alleen al luisterend naar al deze dingen. Tuurlijk! Ik weet niet waarom ik hier ben. Ik wist dat er een reden was, ik wist alleen niet welke dat was.
ELIAS: Je bent aan het verruimen.
CATHY: Ik ben wat? (Iemand zegt “verruimen”) Ik ben aan het verruimen, hé?
ELIAS: Je zult deze individuen zeer behulpzaam merken te zijn op een “niet-conflicterende” manier (glimlachend, gevolg door gelach) voor je verruiming in je gewaarzijn. (Pauze) Wij verwelkomen Dimin.
VICKI: Ik heb nog een vraag betreffende het opmerkzaam zijn van conflicten. Dus, je hebt een beslissing te maken, en in het nadenken hierover, merk je op dat als je de ene richting opgaat je conflict ervaart, en als je de andere richting opgaat je geen conflict ervaart, en omdat je conflict wenst te vermijden, je dus die richting opgaat. Correct?
ELIAS: (Grinnikend) Ga door … (Wij moeten allemaal lachen om Elias z’n weigering zichzelf vast te leggen voordat hij de rest van de vraag heeft gehoord)
VICKI: Mijn vraag komt eigenlijk neer op die zaak van het compleet in je essentie vertrouwen, wat moeilijk kan zijn, omdat gegeven het scenario wat ik net geef, men zich zal afvragen, als men de naam Lawrence draagt, of men de ervaring juist aan het inschatten is of niet! (Gelach)
ELIAS: Je zult merken dat je de ervaring correct aan het inlezen bent wanneer er geen conflict heerst. Je zal ook merken dat het niet altijd een zwart-wit situatie is. Je zal niet altijd direct naar een tegenovergestelde situatie van geen conflict kunnen gaan. Je zou door variaties van “minder conflict” moeten heenstappen, voordat je geen conflict hebt bereikt. Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat jullie allemaal eerst “minder conflict” moeten ervaren, maar je zal de sprong niet altijd maar automatisch kunnen maken, in je opmerken, naar geen conflict. Het zou kunnen voorkomen, dat in je opmerken, je eerst andere scenario’s moet uitspelen voordat je arriveert bij die ene die geen conflict creëert. Maar je zult dat “lampje die gaat branden” opmerken, en je zult confirmatie van binnen voelen in je essentie, en je zal het weten wanneer je bent aangekomen bij geen conflict.
Ik stel voor dat wij een korte pauze inlassen, en dan zullen wij terugkomen, maar ik zal mijzelf niet zo uiten na de pauze, en ik zal uitleggen waarom in onze volgende bijeenkomst, want het is nu niet van belang voor jullie informatie.
BREAK 7:42 PM HERVATTING 8:18 PM
ELIAS: Wij zullen doorgaan, maar voordat wij de vragen gaan beantwoorden, wil ik eerst Lawrence’s misvatting adresseren. Ik was er bewust van dat er misinterpretaties zouden zijn toen ik eerder met je sprak, maar het was nodig voor je juiste richting van denken, om bepaalde ideeën en concepten te uiten in een specifieke richting. Je hebt deze richting opgenomen en hebt daarbij misinterpretaties aangenomen.
Ten eerste, in verband met hulpvaardigheid naar andere individuen toe, zal ik je zeggen dat in het verbinden met je eigen essentie en in de erkenning van deze verbinding, je zult begrijpen dat “condities ten aanzien van hulpvaardigheid” niet nodig zijn. Wanneer je hulpvaardigheid aan het uitdrukken bent, ben je dit aan het uiten voor de feedback naar jezelf toe. Het is niet belangrijk hoe het wordt ontvangen.
Als je de keuze maakt om een ander individu behulpzaam te zijn, met het oog op feedback krijgen van buitenaf, dan zal je dit meteen weten, en wel omdat ik je nu vertel dat je verkeerd bezig bent. Als je verlangen is om behulpzaam te zijn, en je kunt een ander behulpzaam zijn, zonder het veroorzaken van moeilijkheden of conflict binnenin bij jezelf, dan ben je het juist aan het uiten. Wanneer je hulpvaardig bent in de verwachting dat er een resultaat te zien zal zijn in een ander individu, dan is dat een onjuiste uitdrukking. Je hulpvaardigheid moet vrijelijk uitgedrukt en gegeven worden. Ik zal je zeggen dat je dit meestal niet doet. Je drukt hulpvaardigheid uit en verwacht er iets voor terug.
Net zoals wij eerder hebben aangegeven, zul je iets niet doen wanneer je daar niet iets voor terugkrijgt. Dit betekent niet dat je ‘terugkrijging’ een materiële expressie moet zijn. Je terugkrijging zal of van buitenaf, of van binnenuit komen. Het ontvangen van binnenuit is de correcte expressie. Het ontvangen van buitenaf is de incorrecte expressie. Als je wordt geconfronteerd met een individu buiten je huis, op straat, die een vreemdeling is en om geld vraagt, zou je dit dan wel of niet geven aan deze vreemdeling? Dit zou je niet kunnen doen, want je zou kunnen denken dat hij dit geld zal verkwisten, geld dat jij vrijelijk hebt gegeven. Maar je hebt niet vrijelijk gegeven, want als je vrijelijk gegeven zou hebben, dan zou het niet belangrijk zijn geweest voor je wat hij met dit geschenk zal doen. Het is aan hen om ermee te doen wat zij kiezen. De verantwoordelijkheid is niet de jouwe. Hun essentie zal met hen spreken wanneer zij klaar zijn om te luisteren.
Jij, ondanks al je pogingen hiertoe, zal niet worden gehoord totdat zij hun eigen essentie hebben gehoord. Vrij(elijk) geven geeft - in expressie - terug aan jou zelf. In jou (Vicki’s) behulpzaamheid aan die oude vrouw, verwachte je helemaal niets terug van dat individu. Het was niet van belang voor je wat haar interpretatie van deze handeling was. Waar zij heenging of wat zij koos te doen naderhand, was niet van belang voor je, want je gaf [een] vrije(lijke) expressie, daardoor jezelf een positief geschenk terug gevend, accepterend van essentie naar jezelf. In het geven aan een ieder individu, of het nu een vreemde of een geliefde is, kun je het gevoel hebben een slechte dienst te doen, maar, als je geen terugontvangst van buitenaf verwacht, zal het niet uitmaken. Alle vrije(lijke) expressie wordt opgenomen door essentie, middels de psyche, tot in het individuele fysieke focus. Het zou dan in eerste instantie nog niet kunnen worden opgenomen, of op dat moment, maar het zal worden opgenomen.
Daarom is het, zoals voor alle energie geldt, geen verspilde expressie. Het verschil wordt bepaald door of je vrij(elijk) aan het geven bent, of wanneer niet. Als je in jezelf kunt kijken en kan geven aan een individu in nood, ongeacht hun omstandigheden, of hun focus, of hun creatie van hun manifestatie, en je kan deze expressie laten “wegvliegen” zoals een zeepbel, en je maakt je geen zorgen over waar (het gegevene) heengaat of naartoe verdwijnt, dán ben je vrijelijk aan het geven. Wanneer je geeft, en je bent niet tevreden over de manier waarop het gegevene wordt ontvangen, dan ben je niet vrij aan het geven, en is daarom een incorrecte expressie. Het doet er niet toe wat jouw perceptie van een individu z’n creatie van manifestatie is. Jij bent het niet aan het creëren, en je hebt de redenen niet om het zo te creëren. Het is hun creatie en hun ervaring, en vanwege hun redenen gecreëerd. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om het te beoordelen. Essentie oordeelt niet. De creërende universele Een en Al oordeelt niet. Alleen in fysieke manifestaties oordelen individuen, over elkaar en over henzelf.
Dit is wat je aan het leren bent vóór je verschuiving. Je bent een opname van essentie aan het leren, welke spreekt van tolerantie, en acceptatie, en compassie, en onvoorwaardelijke liefde, niets terugverwachtend. Dit concept, is tot uitdrukking gekomen in al je religieuze focussen in alle dimensies, maar in alle dimensies en alle focussen heb je het verkeerd geïnterpreteerd. Je begrijpt de term vrije expressie niet. Ik spreek vrijelijk tegen jullie. Ik anticipeer of verwacht geen expressie terug. Het is jouw keuze. Als je kiest niet te luisteren, als je kiest het niet in je op te nemen, als je kiest weg te lopen, zal het geen effect hebben op mij, en ik ervaar geen conflict, want ik ben mij niet aan het uitdrukken met een verwachting. Jij ook hebt het vermogen om dit te bereiken, zelfs in fysieke manifestatie, maar je bent vergeten hoe. Daarom moet je oefenen, en terwijl je oefent, zal het makelijker en meer natuurlijk worden, en je zal in connectie raken met essentie, die je expressies zal eren.
VICKI: Dus, als ik probeer te beslissen of ik iemand wel of niet zal helpen, zou mijn doel moeten zijn hen te helpen en er niets voor terug te verwachten, net zoals bij die oude vrouw, en wat mensen dan verder doen met die hulp heeft er verder helemaal niets mee te maken.
ELIAS: Het is niet jouw verantwoording. Je verantwoording is naar jezelf en naar je essentie toe, en om waar te zijn aan je expressie. Als je iemand aan het helpen bent … laat ons een voorbeeld geven, niet over geld, maar laten wij een voorbeeld geven over behulpzaamheid m.b.t. het geven van eten of onderdak aan een individu die deze dingen nodig heeft, want zij hebben een realiteit gecreëerd waarbij zij niet langer meer in staat zijn om zelf deze dingen te bereiken. Als je een schenking doet van deze dingen, en je hebt spijt, of je anticipeert spijt te krijgen, of je was eerder al een negatief gevoel aan het anticiperen, of je ervaart een negatief gedachtepatroon, dan is je expressie niet vrijelijk. Als je het vrijelijk uitdrukt, zul je geen conflict ervaren. Als je een geschenk doet maar conflict ervaart, dan is het beter om het geschenk niet te geven dan conflict te ervaren, en nog meer conflict te creëren.
VICKI: Dus, de kwestie is niet of je de persoon echt aan het helpen bent. De kwestie is of je wel of niet vrijelijk vanuit jezelf de hulp kan geven.
ELIAS: Dat is correct, want in het helpen, zoals ik al zei, is een vrijelijk gegeven geschenk een expressie van energie die nooit verloren gaat, een die altijd geaccepteerd wordt, en opgenomen zal worden. Een gegeven geschenk die je betreurt, zelfs wanneer je niet gelooft dat je het betreurt, is een geschenk gegeven in conflict, of het zal vervolgens conflict gaan veroorzaken, en is niet behulpzaam. Het is versterkend van een negatieve creatie. Wordt dit beter begrepen?
VICKI: Ja. Dank je voor de opheldering.
CAROLE: Ik heb een vraag die daarmee samenhangt. Soms voel je dat je onvoorwaardelijk iets aan iemand aan het geven bent, of de drang en noodzaak iets te geven of deze persoon te helpen is zo groot, dat het onvoorwaardelijk aanvoelt. Wat als blijkt dat het niet zo is, of hoe kunnen wij daar zeker van zijn? Omdat voor mij deze drang iemand te willen helpen dat ik als onvoorwaardelijk beschouw, mij, denk ik, in een positie plaatst van het niet kunnen aanvoelen of het enig soort conflict zal gaan creëren.
ELIAS: Je zult, als je opmerkzaam bent, conflict herkennen. In je opmerkzaamheid, zul je jezelf alle mogelijke scenario’s voorschotelen, en jezelf een respons toelaten. Als je gelooft dat je vrijelijk aan het geven bent … (Hier, begint Elias te hoesten, en lijkt dan te stikken. Hij neemt een slokje drinken). Wij zullen Michael instrueren om niet te spelen met chakra’s, want hij is mij daarmee niet aan het helpen! (Nog meer gehoest) In het vrijelijk geven, zou je jezelf kunnen afvragen hoe je jezelf zou voelen als dit individu reageert op je geschenk op wat je een ongepaste wijze zou noemen. (Pauze) Excuseer mij, ik moet even met Michael praten! (Lange pauze) Hij zal nu met deze actie discontinueren. Ik heb vaak het gevoel dat ik te maken heb met een klein kind! (Gelach) Het is erg speels, en begrijpt niet wat hij in zijn speelsheid veroorzaakt. Om door te gaan, en excuses, alsjeblieft … (Elias begint weer te stikken, en zegt dan, zeer luid) Wij zullen Michael nu mededelen, dat blauwe chakra's opschonen de situatie niet aan het verbeteren is, zeker wanneer je niets begrijpt van chakra’s opschonen! (2)
Ik verontschuldig mij. Hij is zeer speels! Ik zal mij betuigen voor mijn drankje. (Hij neemt een lange slok) Dank je. Het is een prachtig ding om zoveel van hem te houden, anders zou ik een positie moeten aannemen van geïrriteerdheid! (Gelach) Gelukkig voor Michael, raak ik nooit geïrriteerd. (Glimlachend)
Nu, wij gaan weer verder. Laat ons een klein scenario presenteren. Laten we zeggen dat je hebt besloten dat er een individu in nood is, en je wenst hulpvaardigheid uit te drukken. Neem een moment voorafgaande aan deze expressie van hulp, en stel jezelf wat vragen. In het stellen van vragen, speel in je gedachten alle mogelijke scenario’s af. Als je een steek ervaart, wat geen overweldigend gevoel hoeft te zijn, maar enkel een steekje van welke aard ook, dan zul je weten dat het niet noodzakelijkerwijs een vrijelijke expressie is. Vaak is ons verlangen groot, en wensen wij hulpvaardig te zijn, en wensen we werkelijk verbonden te zijn, en wensen wij het werkelijk vrijelijk uit te drukken, en later zijn wij dan teleurgesteld omdat wij de hulp toch niet vrijelijk geuit hebben.
Dit is waar ik je kenbaar maak dat het beter is om het dan niet tot uitdrukking te brengen, dan het uit te drukken met reservering, want je bereikt niet alleen wat je juist niet bedoelde te bereiken, maar je creëert ook nog eens conflict binnenin jezelf. Het is soms moeilijk te weten, binnenin jezelf, wanneer je eerlijk bent. Je zou ook bij de ontvangende partij kunnen informeren, hoe zij jouw expressie bezien. Je zou tamelijk verhelderd kunnen worden door hun perceptie, want als je het niet vrijelijk aan het uitdrukken bent, zal hun essentie dit weten, en zij zullen dit onmiddellijk waarnemen. Je kan jezelf dan vertroebelen met je overtuigingsystemen en je intenties, maar een andere essentie, in het ontvangen, zal niet vertroebeld zijn, en zal het weten. Je vraagt hen niets, omdat je dan niet zo “nobel” zal overkomen in je expressie, maar je zult meer nobel in je expressie zijn als je wel vraagt naar de waarheid. Nederigheid is een natuurlijke expressie van je essentie. Het beoogt niets voor zichzelf, want het bevat alles al. Het is alleen de fysieke focus die deze voeding nodig heeft.
Wij zullen Ron even adviseren dat in je toekomstige ontmoetingen (met Paul), je eerst even moet overleggen met Paul voordat je speelt met dingen die je niet begrijpt. Volg Michael’s leidende positie niet op dit gebied! (Gelach) Hij is soms iets te ijverig. Echter, moet ik ook zeggen dat hij aan het leren is, en net zoals geldt voor een kind, kun je niet leren als je niet speelt. (Pauze) Heb je nog meer vragen?
CATHY: Ik wil weten of dieren hun eigen pijn creëren zoals mensen doen.
ELIAS: Dieren nemen niet dezelfde (soort van) psychische focus op. Dieren zijn met de natuur verbonden in een andere expressie van focus, want zij hebben zich niet afgesepareerd zoals jij hebt. Op het gebied van pijn creëren, in het concept van zoals jouw idee erover is, nee, dat doen ze niet. Maar, in het concept van pijn creëren, of ziekte creëren, of een situatie creëren van het gewond raken, ja. Maar zij doen dit niet voor de redenen dat jij dit doet. Want dieren zijn zeer verbonden met hun bewustzijn, en zijn zeer verbonden met hun lichaam en fysieke expressie. Zij zijn ook zeer verbonden met hun gewaarzijn van hun focus, en vanwege individuele redenen kunnen zij kiezen voor een verwonding of een ziekte, en daardoor een situatie creëren van zorgzaamheid, of dood. Zij creëren geen situaties van pijn voor de aandacht. Zij creëren situaties in hun uitdrukking van verlangen voor herfocus, of in de expressie van hun wens voor koestering. Als zij een behoefte aan koestering voelen, en zij een gevoel hebben dat deze expressie hen ontbreekt, kunnen zij kiezen gewond te raken, of zij kunnen kiezen voor de creatie van een niet-dodelijke ziekte voor een tijdje. Dit is géén expressie van een pijndoen jegens henzelf. Jij begrijpt het dier z’n bewustzijn niet in zijn expressie van een conditie van iets dat slepend kan zijn.
Dit gebeurd in gedomesticeerde dieren, want zij hebben van jouw species enkele van jullie “niet zo goede” instincten overgenomen/geleerd, en zij kunnen kiezen dit te kopiëren en dit uit te drukken t.b.v. doeleinden van koestering. In het wild, kunnen dieren een verwonding of een ziekte creëren, en continueren in het bestaan, maar zij ervaren pijn niet op de manier zoals jij dit begrijpt. Ze kunnen binnen een kudde kiezen voor een slepende focus, maar zij zullen hierin geen pijn ervaren. Zij zullen dit voor de extra protectie doen, want de kudde zal beschermend zijn van hen. Een dier dat een dergelijke situatie creëert en alleen is, zal geen pijn opnemen, en zal compenseren voor de ervaring die het creëert, of zal kiezen zijn focus te beëindigen. Zij creëren geen situaties, psychologisch, zoals mensen doen.
CATHY: Dus, als gedomesticeerde dieren iets creëren, laten we zeggen een ziekte, en ze krijgen de zorgzaamheid en de koestering die zij verlangen, gaat de ziekte dan weg vanwege die koestering, vanwege de koestering van een mens? Of zullen zij er gewoon mee blijven doorgaan zodat zij nog meer koestering zullen krijgen?
ELIAS: Het is theoretisch mogelijk voor een dier om een ziekte ongedaan te maken. Dit gebeurt over het algemeen niet. Een gedomesticeerd dier zou een ziekte kunnen creëren, en een expressie van zorgzaamheid toelaten van een menselijk individu waarmee het verbonden is, en dan zal het overgaan. Zij creëren niet tijdelijk iets. Dit is waar zij in verschillen met jou.
Ook, zoals aangegeven in voorgaande sessies, zou je bewust moeten zijn van het effect dat je hebt op gedomesticeerde dieren. Ze hebben gevoelens. Ze hebben een bewustzijn. En zij denken. Ze reageren ook op je energie. Als jij als individu zeer depressief bent, zal een dier dat je huisdier is, aanvankelijk proberen om je energie te voeden, om je bewustzijn af te leiden om niet depressief te zijn. Als dit niet bereikt wordt, zal het huisdier depressief worden, en kan zelfs door de depressie zijn focus beëindigen. Zij zijn zeer gevoelig in hun bewustzijn voor hen die rondom hun aanwezig zijn. Zij zijn zeer gevoelig voor de emotionele uitingen van de individuen waar zij het meest nauw mee zijn verbonden, en zij zullen hier op reageren.
Ik zal een voorbeeld geven van een hond, die vrij intelligent zijn, zoals jij dat zou termen. Een hond wordt opgevoed binnen een gezin. Het heeft nog nooit de ervaring van persoonlijke wreedheid ervaren. Het is nog nooit mishandeld, en kan zonder enige aanwijsbare reden opeens iemand van het gezin gewelddadig aanvallen. Sommige individuen schrijven dit toe aan het soort ras van de hond. Dit is niet waar.
Deze hond hoeft niet mishandeld te zijn, maar het kan opnemend zijn van het bewustzijn en emotionele expressies van de individuen om hem heen, en zal hun gevoelens (die zij proberen te onderdrukken) in zich opnemen. Het dier, dat geen rationaliteit opneemt, en gelijk reageert zonder op alles op te hopen totdat het explodeert (zoals mensen doen), drukt zich uit. Het dier ziet geen goed of fout. Het drukt alleen uit. Daarom lijkt zijn expressie opeens uit het niets te komen, maar in werkelijkheid, wordt het dier al voor lange tijd gevoed door de emotionele gesteldheid van de individuen om hem heen, waardoor zijn expressie wordt gecreëerd, door gevoelens die zijn menselijke tegenhangers niet kunnen uiten. (Pauze)
CATHY: Hoe weet je dit toch allemaal? (Gelach)
CAROLE: Ik wil ingaan op iets dat eerder deze avond werd besproken. In het inzien dat er waarschijnlijk toch wel een verandering nodig is in iemands leven, en in het omgaan met de “conflict situatie” naar de “niet conflict situatie”, is het soms best eng om een conflict situatie los te laten, omdat het meestal al je zekerheden betreft, de dingen waar je aan gewend bent, je financiële zekerheid, dat soort dingen.
Als iemand er niet voor kiest de overgang te maken, als wij ervoor zouden kiezen geen wenken op te volgen, hebben wij hier dan werkelijk een keus in, of wordt uiteindelijk gewoon het kleed onder je voeten vandaan getrokken?
ELIAS: (Glimlachend) Ik zal deze vraag in twee delen beantwoorden. Ten eerste, zal ik je vertellen dat jullie in deze groep, niet verschillen van enige andere essentie. Je bent niet anders dan een Charles Manson die in de gevangenis zit! (Gelach) Jullie zijn allemaal hetzelfde. Jullie gewaarzijn kan dan ruimer zijn, maar jullie essenties zijn hetzelfde.
Ten tweede, zal ik je ook vertellen dat, zoals ik Oliver ook al mededeelde, er geen “kosmische laars” bestaat! (Meer gelach) Je zal geen “kosmische schop onder je kont” krijgen, en er zal geen “kosmisch kleed” onder je vandaan getrokken worden! Er zou een stoel onder je vandaan geschopt kunnen worden om je aandacht te verkrijgen, maar dit zal alleen ter liefdevolle informatie zijn. (Glimlachend)
Met betrekking tot consequenties, de enige consequentie is die aan jezelf. Er is niemand die jou “dreigend in de kosmos” in de gaten houdt, die met een wijzende vinger zegt, “Dimin moet dat doen”! Jij maakt je keuzes. Als je angst je belemmert je gewaarzijn te erkennen, of als je angst je belemmert in de richting van je essentie te bewegen, zal jij met jezelf te maken krijgen! Je essentie zal niet weggaan. Want het is net zoals jullie gezegde al zegt, “Waar je ook gaat, daar zal het zijn”! (Gelach) Je zou je ogen kunnen bedekken en doen alsof je het niet ziet, maar je hebt het al gezien.
Zelfs in religies, is de enige echte zonde dat je wegloopt van de waarheid. Dit is geen zonde, want er is geen zonde, want er is geen oordeel, alleen datgene wat je toebrengt aan jezelf. Als je niet afgescheiden was, en je geen disconnectie had, zou je jezelf ook niet beoordelen. Maar je bent afgescheiden, en er is geen connectie, en hierin, in het verruimen en gewaar worden, spreekt je essentie tot je om een brug te slaan in de connectie. Je kunt ervoor kiezen niet te luisteren.
Catherine heeft gekozen niet te luisteren. Het gevolg ervan, als je zou denken in termen van gevolgen, is het ongelukkig zijn. Als je nu angst en verdriet voelt, en je loopt weg voor een gegeven, zal je het zelfs nog meer voelen. Je zal jezelf niet beter gaan voelen door je angst te voeden. Je zal geen conflict voelen, en je zal je beter voelen, wanneer je door je angst heengaat.
Ik begrijp heel goed dat dit niet makkelijk te bereiken is. Het meest separerende element in je fysieke focus is je angst. Angst houd je tegen en bind je vast, meer als enig ander element. Je moet er niet overheen springen, en je moet er niet omheen lopen, en je moet het niet wegduwen. Je moet er doorheen gaan. Je moet er bewust doorheen gaan, en jezelf de ervaring ervan toestaan. Je bent ’t nu aan het wegduwen. Je merkt momenteel deze angst op en zegt, “Nee, nee, nee”! Je bent er niet doorheen aan het gaan. Je houdt het op afstand. Doe zoals Lawrence deed, met het water, visualiseer dat je angst het water is, en zwem er doorheen.
Zoals ik al eerder aangaf, is “houden van je angst” niet iets om van te houden, net zo min als dat je van negativiteit “houdt”. Dit is belachelijk en ridicuul! Angst is niet iets om van te houden, maar het moet wel worden geaccepteerd. Het is een realiteit, en als het niet aanvaard wordt, wordt het niet ervaren, en als het niet ervaren wordt, zal het alleen maar terugkomen! Dit is dan ook wat je momenteel ervaart. Je dacht of geloofde, dat je je angst zou overkomen, door proberen hier te komen en deel te worden van zittingen met mij. Er valt niets te veroveren. Je bent geen strijder. Je bent een liefhebbende essentie, en je hoeft je alleen maar door deze angst heen te bewegen. Ik zal je verklappen dat je hierin geen “gehoornd monster” zult tegenkomen.
Stel je het slechtste scenario voor; wat zou er zo verschrikkelijk kunnen zijn? Je zou mij kunnen zeggen, “Maar Elias, ik zou kunnen eindigen als een zwerfster…”, en als je een zwerfster zou zijn, zou je een samenkomst van essenties kunnen ervaren die niets te geven hebben, en die niet worden bezwaard door dingen. Je houdt net zo sterk vast aan je dingen als je heiligdommen. Ze zijn niet belangrijk. Niets van dit alles is van belang.
Wat belangrijk is, ben jij, en je connectie, en je essentie, en er zijn er altijd die je zullen helpen. Je gelooft dit alleen niet, want je blokkeert en separeert jezelf zelfs nog verder af. Je bent zo volbracht in het separeren! Het is een van de dingen die je het beste kan! (Glimlachend, gevolgd door gelach) Je wantrouwt niet alleen jezelf, maar je wantrouwt alle andere essenties. Je separeert niet alleen van je eigen essentie af, maar je weigert zelfs accepterende te zijn van andere essenties. Vergeet onze verklaring over nederigheid niet. Net zoals ik heb verteld dat bidden gewoon praten is, en je niet zo goed bent in het luisteren, is geven vrij makkelijk. Ontvangen staat gelijk aan luisteren. Zou je het geschenk van een ander aan hun essentie ontkennen door hun geschenk aan jou te ontkennen? Je zou het niet waarderen als een ander individu jouw expressie van het vrijelijk geven zou ontkennen. Maar als zij zo geblokkeerd zijn dat zij niet kunnen ontvangen, dan zul je pijn ervaren, want je zult geblokkeerd worden en niet toegestaan worden het geven te ervaren.
Jij, op jouw beurt, doet hetzelfde in het niet ontvangen. Het is moeilijk voor je om door angst heen te zwemmen, maar je hebt het vermogen ervoor, en het is geen vloek om uit te reiken naar anderen voor hulp. Hier heb je dus de tegenovergestelde situatie van individuen die geen hulp willen ontvangen, die zij werkelijk nodig hebben. En andere essenties, in hun gewaarzijn hiervan, zullen uitreiken naar je, maar je zult merken dat in fysieke focus, individuen maar tot zo ver zullen uitreiken, want zij wensen niet dat de deur te vaak in hun gezicht zal worden dichtgeslagen.
Dit is nog niet het geval, maar ik geef hier uiting van om te voorkomen dat je dit zal doen. Ook, zouden andere individuen in hun gewaarzijn hiervan, steun moeten verlenen. Zoals wij te kennen hebben gegeven, is deze groep een politieke gefocuste groep met betrekking tot interactie.
Je mag niet geven zonder interactie. Je mag niet ontvangen zonder interactie. Toch zul je merken dat door je angst heengaan makkelijker gaat wanneer je connectie maakt met andere essenties. Het is niet nodig voor je om nog verder af te scheiden en alles alleen te doen. Als dit het geval was, zou ik niet spreken in een politiek forum. Ik zou individueel met je spreken. Wij, in onze focus, rennen niet apart en alleen door de kosmos heen omgeven door capsules! Wij zijn vermengd (met elkaar). Er zijn geen aparte entiteiten. Er zijn opgenomen essenties. Daarom zeg ik tot jullie, integreer en maak connectie!
VICKI: Waarom is het zo moeilijk dat … weet je… het is zo frustrerend… omdat mensen die zeggen dat ze naar een sessie komen, dat zelfs niet eens kunnen doorzetten, laat staan dat je een conversatie of interactie hebt. Waarom is dat zo moeilijk?
ELIAS: (Glimlachend en naar Vicki toeleunend) Waarom is dat zo belangrijk? (Zachtjes lachend)
VICKI: Alleen maar omdat jij blijft doorgaan over interactie, denk ik dat het misschien belangrijk is.
ELIAS: (Weer naar haar toeleunend) Heb je niemand om interactie mee te hebben?
VICKI: Nee, dat is niet waar. Ik heb een paar geweldige mensen om interactie mee te hebben.
ELIAS: Waarom maak je jezelf dan zorgen om diegenen die geen interactie wensen te hebben?
VICKI: Ik maak mij hier eigenlijk helemaal geen zorgen om. (De groep lacht) Ik ben gewoon een beetje nieuwsgierig waarom zij die keuze maken.
ELIAS: (Glimlachend) Voor hun ervaring! (Wij moeten allemaal lachen) We blijven maar zeggen, “Waarom, waarom, waarom stapt het kind in een plas met water?!” (Humorvol) Waarom heeft ‘t kind een reden nodig? Niet dat deze individuen niet hun redenen hebben.
Die hebben zij wel, want het zijn geen kleine kinderen meer, en terwijl je naar volwassenheid groeit in je ontwikkelingsfocus verwerf je redenen, of wat je denkt redenen te zijn, wat excuses zijn, om te creëren wat je wenst te creëren. Het moet van geen zorg voor je zijn. Ben ik bezorgd?
VICKI: Dat betwijfel ik.
ELIAS: Zie je mij bij jou informeren, waar deze individuen iedere week zijn?
VICKI: Nee.
ELIAS: Want het is niet mijn zorg. Het is hun keuze. Als zij kiezen mee te doen, dan kiezen zij hun bewustzijn te verruimen, en ben ik beschikbaar voor hulp. Als zij kiezen niet mee te doen, dan kiezen zij niet te verruimen, en kiezen zij alleen maar door te continueren in fysieke manifestatie, in enkel de fysieke ervaring.
Dit is hun keuze, en wij respecteren deze keuze. Zoals ik al zei, ik ben mijn woorden niet aan het prediken, en jij bent geen prediker van het evangelie van Elias. Je enige zorg is jouw essentie; en degenen die wel interactie wensen, is waar je concentratie op moet zijn.
VICKI: Dus, zolang je zelfs maar een persoon hebt om interactie mee te hebben, is dat voldoende?
ELIAS: Dat is correct. (Pauze) Alleen zie ik het niet als ‘maar één individueel’ die aanwezig is. Ik zie een aardige gelegenheid voor connectie en interactie.
Het is jou te volgen keuze, en dit mag je Michael ook vertelen, dat hij niet verantwoordelijk voor de hele wereld hoeft te zijn. Ik herinner mij dat ik dit al eerder heb gezegd, maar hij luisterde weer ‘ns niet. Hoewel ik hier bij wil opmerken tegen jullie, dat als je dan toch een “ingewikkeld” focus moet kiezen, het beter is om een verantwoordelijke te kiezen, dan een totaal losgekoppelde! (Elias lacht, en wij lachen allemaal) Hebben jullie nog meer vragen, of wensen jullie de sessie te beëindigen?
CAROLE: Ik heb nog een dingetje. Een tijdje terug werd een naam naar voren gebracht tijdens een sessie. De naam van iemand die een impact zal gaan hebben op de groep, en deze naam blijft mij maar bezighouden. Het gaat over iemand met de naam Dave. Is er iets, of is er een reden voor, waarom ik mij hier zo bewust van ben? Is het omdat deze gebeurtenis dichterbij aan het komen is?
ELIAS: Het is nog niet helemaal bereikt, want Lawrence is nog steeds met Elias aan het redetwisten op literair gebied. Ik ben in overweging. Maar het moment nadert snel, en je zal onze Dave gaan ontmoeten. Wees opmerkzaam. Deze Dave zal een specifieke functie hebben. Het zal geen toeval zijn.
RON: Is Dave een focus of een essentie naam?
ELIAS: Het is een ontwikkelingsfocus naam. (Lange pauze) Wat een stilte!
Ik ga jullie een goede avond wensen, en ik kijk uit naar onze volgende ontmoeting, ook feliciteer ik jullie allemaal met jullie droom interacties, en uit de hoop dat het zal door continueren, en ik betuig jullie een glorieuze genegenheid. En wees opmerkzaam, want ik zal in connectie zijn. Goeieavond. (Wij eindigen om 9:40 PM)
VOETNOTEN: (1) Eerder die dag was ik op mijn werk, waar ik een serveerster ben. Ik zag drie mensen gaan zitten aan een tafel, dus ik pakte drie sets bestek en ging naar de tafel. Toen ik aankwam, besefte ik dat er vier mensen zaten. Ik verontschuldigde mij, en zei dat ik meteen weer terug zou zijn met nog een set bestek. Minder dan vijftien seconden later, kwam ik weer bij de tafel, legde het bestek neer, en zag dat er maar weer drie mensen zaten. Ik keek naar die mensen en vroeg hen waar de vierde persoon zo snel naartoe was verdwenen. Zij staarden mij alleen maar aan alsof ik “gek geworden” was! Op dat moment in de tijd, werd het mij duidelijk dat er iets “ongewoons” was gebeurd. Ik maakte een grap over hun denkbeeldige vriend, ik zei dat ik hem wat spek en eieren zou brengen, en wij lachten allemaal. Ik wil Elias een speciaal bedankje geven voor het ophelderen van mijn verwarring!
(2) Mary vertelde ons later dat zijn aan het “rondneuzen” was bij haar blauwe chakra in een poging de stijfheid van haar schouder te verminderen. Ze zei dat deze stijfheid was verdwenen na de sessie. Ze gaat ervan uit dat Elias iets gedaan moet hebben om het weg te halen, en aldus haar aandacht had afgeleid van de situatie. Ze was er totaal niet bewust van dat Elias aan het stikken was, en was zeer verrast toen ze dit op de tape terugzag. Hij was die avond vaak en veel aan het stikken!
1995 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden
Vertaald door
Copyright 1995 Mary Ennis, All Rights Reserved.