Zaterdag 28 juni, 1997 (Privésessie)
Deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), Stella (Cindel), Letty (Castille), Norma (Paul), en Marcos (Marta).
Opmerking: Deze sessie behandeld aardig wat concepten. Goeie vragen!
Elias arriveert om 5:43 PM.
ELIAS: Een goedenavond. Zo, je wenst dus een sessie?
STELLA: Ja.
ELIAS: En waar wil je naar informeren?
STELLA: (Lachend) Ik heb een heleboel vragen!
ELIAS; Ah, maar dat ben ik wel gewend hoor!
STELLA: Het is goed om je weer te zien, Elias. Goed om je te horen! Ik kan je immers niet zien. Ik hoor je. Ik heb wat vrienden meegebracht … met wie ik mij heel verbonden voel. Vooral Letty. Kun jij mij wat meer vertellen over die relatie, over de connectie die er is?
ELIAS: Dit is een connectie binnenin essentie, binnen de actie van een fragmentatie. Met betrekking tot bepaalde aspecten van de actie van fragmentatie, zal een essentie vaak in het fragmenteren van de essentie nieuwe essenties creëren (wat met elkaar overeengekomen is), die parallel zouden kunnen lopen met elkaar in het bewustzijn. Wat niet wil zeggen dat de manifestaties van essenties in de fysieke focus volledig parallel lopen met elkaar in een gegeven focus, maar in toon en in essentie en intentie, lopen zij parallel aan elkaar. En dit is de actie die je aangaat met deze persoon. Jullie zijn beiden gefragmenteerd van(uit) de zelfde essentie. Je bent beiden opnemende van je eigen essentie, maar jullie zijn beiden gefragmenteerd van de zelfde essentie. In deze, lopen jullie ook in bewustzijn parallel aan elkaar, en daarom trekken jullie heel sterk naar elkaar toe binnen een identificatie van deze connectie in bewustzijn.
Zoals het ook het geval is in deze situatie, kiezen individuele essenties er vaak voor om in vele focussen (levens) met elkaar te manifesteren. En daarom zijn jullie behoudend van vele manifestaties met elkaar binnen verschillende rollen van interactie; dus niet altijd manifesterend in dezelfde soort relatie, maar in verschillende soorten van relaties. Ook Lawrence en Michael …
STELLA: Wie is Lawrence? (Vic wijst naar haarzelf).
ELIAS: … gaan een vergelijkbare actie aan, in dat ze in veel focussen (fysiek) met elkaar manifesteren. Hun connectie in essentie is anders, maar ook zij gaan deze zelfde actie aan, van het samen fysiek manifesteren in dezelfde focus, waarbij ze vele verschillende soorten relaties met elkaar hebben. Dit is wat verklaart waarom jullie zo naar elkaar toe worden aangetrokken, en die connectie met elkaar in bewustzijn die jij aanvoelt, gaat nog veel verder dan slechts deze ene fysieke focus.
LETTY: Betekent dat, dat wij ook in vorige levens (focussen) al met elkaar te maken hebben gehad? (Ter opheldering: in Elias zijn woorden, is een focus een leven).
ELIAS: Nogal. Ja.
STELLA: Ook met Marcos, of alleen met Letty? Of hebben wij met z’n allen al eens een leven gedeeld met elkaar?
ELIAS: Dit individu is behoudend van een andere actie in connectie met jou. Dit is geen connectie (die is ontstaan uit) de actie van fragmentatie en parallelle essenties. Dit is een connectie die te maken heeft, of ontstaan is uit, de vele levens die met elkaar gedeeld zijn.
Voor wat betreft je vraag over de connecties tussen jullie allemaal (Stella, Letty, Norma en Marcos); Zoals ik al eerder heb gezegd, kiezen individuen er ook vaak voor – als een actie van essentie – om te manifesteren in groepen. En binnen jullie concept van reïncarnatie – doen jullie dit dan ook heel vaak, met dezelfde individuen, in vele vele focussen. Jullie relaties onderling veranderen en jullie interacties zijn verschillend (van leven tot leven) omdat jullie rollen verschillend zijn, maar je zult voor het grootste gedeelte hermanifesteren met dezelfde individuen – en vaak.
En dat beperkt zich niet alleen tot een bepaald aantal van individuen, zoals alleen de vier waarnaar jij verwijst. Want in je aantrekking naar dit forum toe, zul je ook mensen tegenkomen met wie je al eerder hebt gemanifesteerd. Je bent niet altijd je gehele leven lang interactief met individuen waarmee je samen mee manifesteert in een leven, en soms zul je hen pas halverwege of tegen het einde van je leven tegenkomen. Het is afhankelijk van de keuzes die je maakt en de probabiliteiten die worden beactualiseerd.
LETTY: In een andere sessie zei je dat de essentie kiest hoe het zal manifesteren – en hoe het zijn eigen ouders uitkiest. Waarom zou iemand … ik bedoel; als essentie koos ik mijn moeder, die stierf voordat ik haar kon leren kennen. Ik was twintig maanden oud, dus was de tijd met haar heel kort. Waarom zou ik daar voor kiezen?
ELIAS: Je keuze van fysieke ouders betrekt vele aspecten in zich – die in lijn liggen met je intentie binnen iedere bepaalde focus.
Ten eerste, kies je de fysieke ouders die je kiest, voor de ervaring die zij zouden kunnen toevoegen aan jouw focus. Dit, in jouw termen, zou voor zeer kort kunnen zijn. Je zou helemaal geen objectieve interactie met deze ouders kunnen hebben, omdat de ouders zich kunnen disengageren van de fysieke focus (sterven) op het moment van je geboorte. En daarom zal de ervaring die je jezelf hiermee aanbiedt – binnen de keuze van deze ouders – deels alleen subjectief zijn, behalve ook dat je ‘een afkomst’ hebt.
Je intentie in je manifestatie is niet altijd om interactief te zijn met individuen die je ziet als ouders. Je zou in een focus helemaal geen objectieve interactie kunnen hebben met je ouders, omdat je alleen kiest voor de genetische codes die je jezelf aanbiedt binnen deze connectie; waardoor je jezelf een specifiek erfgoed aanbiedt.
Binnen de overtuigingen in deze dimensie, worden je vele aspecten van de objectieve realiteit (aan)geleerd die zeer beïnvloedend zijn van hoe je denkt en voelt met betrekking tot relaties binnen de familie. In deze, ben je in het bezit van expectaties, verwachtingen - doelen die dienen te worden bereikt in een fysiek focus. Dit is een vervorming van overtuigingen die verwarrend voor je kunnen zijn, maar het dient ook zijn doel binnen het design van jouw ervaring (in dit leven); want in ieder focus kies je voor elke probabiliteit en voor de aspecten van een actie, omdat je nog niet behoudend van die ervaring bent.
LETTY: Komt er een bepaald punt in tijd waarin de essentie besluit om niet meer fysiek te manifesteren?
ELIAS: Ja. Iedere essentie die kiest om ook maar enig gebied van de fysieke focus in te gaan, in enige dimensie van fysieke focus, kiest voor een cyclus van manifestatie(s). Hierbinnen, is iedere fysieke dimensie, in jouw woorden, behoudend van een vereiste van een minimaal (aantal) fysieke focussen die dienen te worden bereikt binnen de actie van de ervaring. Binnen deze dimensie kies je, in overeenstemming hiertoe, om voor tenminste drie maal te manifesteren. Je zou er dus ook voor duizenden kunnen kiezen. Het is jouw keuze voor wat betreft het aantal fysieke focussen dat je wenst te volbrengen. In deze, kies je je focussen uit en projecteer je die – en dat gebeurd allemaal tegelijkertijd. En daarom worden al je focussen ook op dit moment, nu, (tegelijkertijd) gerealiseerd. (Je leeft al je levens nu, tegelijkertijd). Het is alleen maar in je waarneming dat zij in het verleden of in de toekomst lijken te gebeuren. En in deze actie, kies je ook wanneer je de actie van de fysieke manifestatie wenst te disengageren.
Welnu; je zou ook een fysieke manifestatie in de ene dimensie kunnen disengageren en doorcontinueren in andere fysieke dimensies. Je bereikt op een bepaald moment ook een punt, in jouw woorden, dat je volledig zal disengageren van de actie van de fysieke manifestatie (in z’n geheel).. In deze, zul je volledig in de niet-fysieke focus verblijven en volledig subjectief gewaar zijn; je zult geen objectief gewaarzijn meer hebben.
Individuen die kiezen niet meer te hermanifesteren voelen dat aan van binnen, zij soort van weten of voelen aan dat zij niet meer zullen doorcontinueren na dit focus, om zo te zeggen. Je zal dus een innerlijk weten hebben van je finale fysieke manifestatie.
LETTY: Zouden die essenties onze gidsen zijn? Ik denk hier aan mijn moeder die stierf. Ik denk dat zij mijn gids is, maar dat haar essentie niet hermanifesteerde. Kun je dit volgen?
ELIAS: Dit dient je als hulp, om zo te zeggen. Je bent opnemende van de terminologie “gidsen” als een verklaring naar jezelf toe. Ook dit is de ontwikkeling van een overtuiging, zoals ook meesters en engelen dat zijn. Maar, het zijn wel essenties en ze continueren door in hun interactie met de fysieke focus – maar alleen tot op een bepaalde hoogte.
Nu, je moet begrijpen dat als een individu kiest om niet langer meer fysiek te hermanifesteren, dat het individu wanneer aangekomen te zijn op een bepaald punt van de transitie, niet meer interactief zal zijn met de fysieke focus. Ze zijn dus niet meer behoudend van focussen in hun essentie, die fysiek manifest zijn – en disengageren de interactie met de fysieke focus. Dit is nogal gecompliceerd, omdat ik deze verklaring ook zou kunnen lijken tegen te spreken, maar je zou die actie niet kunnen begrijpen, wanneer ik hem zou uitleggen. En daarom, zal ik ter jouw begrip ervan uitleggen dat in jouw termen, de actie van het aangaan van de fysieke focus alleen doorcontinueert tot aan het punt waarbij de essentie bereikende is geweest van de actie van transitie. Wanneer dit eenmaal is bereikt, zal de essentie zich verder bewegen – de volledige subjectieve activiteiten in – en zal niet meer interactief zijn met het fysieke focus.
Je identificeert met deze interactie van deze essentie - die jij identificeert als het zijn van je moeder – die je identificeert als een gids zoals jij dat noemt, omdat haar actie van transitie nog steeds doorcontinueert. En daardoor continueert de actie van (haar) interactie met de fysieke focus ook door. Binnen de actie van transitie, heeft deze essentie ook nog geen keuze gemaakt of ze zal hermanifesteren of niet. Aldus, bestaat er nog steeds een probabiliteit dat zij zal hermanifesteren. Het wordt alleen niet bereikt in dit huidige nu.
NORMA: Waarom is het dat twee essenties kiezen om te manifesteren met elkaar in een leven, zoals een moeder en dochter, maar elkaar toch blijven confronteren en nooit hun problemen met elkaar kunnen oplossen?
ELIAS: Vaak kiezen mensen ervoor om interactief te zijn in focussen waar zij van rollen wisselen met elkaar. Alle van je andere focussen hebben een invloed op dit focus, zoals dit focus ook de invloed zal dragen op al je andere focussen. In deze, zou je dus kunnen kiezen om te manifesteren in omgekeerde rollenspellen, om zo te zeggen. In een ander focus, zou jij de ouder kunnen zijn en de ouder het kind. Je hebt ook vele focussen met deze zelfde persoon waarin je manifesteert als broer en zus. In deze, zou er wat competitie kunnen zijn, en je zou ook bepaalde acties kunnen manifesteren ten behoeve van de emotionele ervaringen die je – in jouw objectieve waarneming – niet zou zien als het zijn van positieve ervaringen – alhoewel je goed moet begrijpen – dat er geen negatief of positief bestaat. Het is allemaal ervaring. Aldus, bloeden deze ervaringen ook naar dit huidige nu toe door, in dit focus, en is van invloed op de interactie die individuen hebben met anderen in hun relaties.
Je zou in een ander focus de ervaring kunnen hebben van een oncomfortabele relatie. Je zou heel veel moeilijkheden kunnen ervaren met een individu in dat andere focus – voor de ervaring ervan – en die ervaring zou ook kunnen doorbloeden naar dit focus en zou dus van invloed kunnen zijn op dit focus, alhoewel de energie ervan wordt herschikt. Waardoor je dus ook een conflict zou kunnen ervaren in dit focus met een individu. Wanneer je meer van zelf zult gaan begrijpen en van essentie en van de actie van manifestatie van al je focussen, en je meer gaat begrijpen van de realiteit van overtuigingsystemen, zul je ook meer gaan begrijpen en toleranter gaan worden van de relaties die je creërt, omdat je je zult realiseren dat jij je realiteit creërt. Ieder moment van je realiteit, objectief en subjectief, ben je op ieder moment aan het creëren. En wanneer je objectief deze acties kan begrijpen, en ze ook kan opnemen als een werkelijkheid, en niet alleen als concept, dan zal dit van invloed zijn op het veranderen van je waarneming van je (eigen) ervaring(en).
NORMA: En wanneer stopt dat dan? Wanneer je dit niet begrijpt of weet, en je daardoor steeds weer opnieuw een ander focus kiest om hetzelfde te doen, om van rol te wisselen, wanneer stopt dat dan?
ELIAS: Dit is geen kwestie van karma! Je bent niets aan het “uitwerken”. En dus, stopt het wanneer jij kiest om de actie te stoppen! (Grinnikend). Het continueert alleen maar door omdat jij kiest de actie te laten doorcontinueren. Aldus, kun je op ieder moment kiezen om de actie te beëindigen. Het is geen geval van het “overdragen” van ervaringen en uitwisselingen – in de context van dat het “een moeten” is. Het is geen noodzaak. Het is een keuze die je maakt – omdat je kiest je realiteit te creëren op de manier waarop je dat wilt!
Je kiest voor elke probabiliteit. Geen enkel ding wordt je opgedrongen. Geen enkele actie is een vereiste of een moeten. Geen enkele interactie moet worden doorgecontinueerd. Het is allemaal een keuze. Je bent altijd, op ieder moment, in het bezit van de keuze om je realiteit te veranderen als je dat wilt, en je kunt het veranderen in wat voor richting en manier dat je het ook maar wenst te veranderen. Je bent dus in het bezit van een enorme vrijheid, omdat je niet gebonden bent aan al die overtuigingen die je dicteren hoe je interactief dient te zijn binnen bepaalde richtlijnen. Je manifesteert niet binnen het overtuigingsysteem van karma! Er zijn geen lopende focussen die je moet ervaren, omdat je het tegenovergestelde al hebt ervaren. Je bent niet verplicht en onder geen enkele obligatie om de rol van een slachtoffer te ervaren, alleen maar omdat je in een ander focus hebt gekozen om een moordenaar te zijn. Je kunt ervoor kiezen om geen slachtoffer te zijn. Op dezelfde manier, kun je ervoor kiezen om wel een slachtofferrol te ervaren, en daar hoef je niet noodzakelijkerwijze ook een moordenaar voor te zijn geweest. Het is allemaal een keuze die je maakt, in wat je kiest te ervaren.
Zoals ik al zei, kun je voor zo weinig als drie fysieke manifestaties kiezen in deze manifestatie van deze bepaalde dimensie en cyclus – en dit geldt alleen voor de ervaring van de seksuele oriëntatie, want binnen deze dimensie en deze fysieke manifestatie, kies je te manifesteren met een bepaalde seksuele geaardheid. Het is dus een intiem element van deze dimensie. In het binnengaan van de cyclus van deze bepaalde fysieke dimensie, ga je dus akkoord om te manifesteren als man, als vrouw, en als ‘zo’n andere’! (Gelach) Verwarring! (Grinnikend) Dit zou in de erkenning zijn van de homoseksuele oriëntatie - waar jullie allemaal behoudend van zijn! Verassing, verassing!
STELLA: Om terug te komen op keuzes (maken), waarom zou ik gekozen hebben voor … Ik bedoel, ik koos zo’n ongelooflijk rottig leven! (Elias lacht zachtjes). Ik bedoel, echt waar. Ik ben daar nu vrij van. Ik ben geen slachtoffer meer, maar wat heeft het mij nou eigenlijk opgeleverd? Je zegt dat ik het op ieder moment gestopt zou kunnen hebben. Ik weet trouwens, dat dit mijn laatste leven is… Dit is mijn laatste manifestatie of leven. Ik kwam hier schoppend binnen, en nu ben ik er klaar mee! Misschien had ik het nodig om dat alles te ervaren, zodat ik niet meer terug zou hoeven te komen? Ik weet het niet!
ELIAS: Ah! Laten wij dat niet zeggen alleen maar omdat wij niet terug willen komen!
STELLA; Nee, in ieder geval niet meer op die manier. Misschien kom ik terug zoals jij bent!
ELIAS: Laat mij je dit meegeven. Het is vaak zo dat in een laatste manifestatie … alhoewel dit geen regel is! … maar vaak kiest de focus in een laatste manifestatie voor heel veel conflict en moeilijkheden.
STELLA: Dan zal dat het zijn!
ELIAS: Dit is voor de ervaring ervan, en het leent energie in behulpzaamheid toe om in de transitie door van die hele sterke vastgehouden overtuigingsystemen heen te gaan.
STELLA: Geweldig! Oke, dat verklaart een hoop, het verklaart een hele hoop! Dan ben ik dus ook mijn intentie aan het vervullen?
ELIAS: Je bent altijd je intentie aan het vervullen … altijd. Er is geen enkel moment waarin je niet je intentie aan het vervullen bent, want als je niet je intentie aan het vervullen zou zijn, zou je het focus disengageren. Je zult niet doorcontinueren ermee. En daar je kiest te continueren, ben je dus ook je waardevervulling en je intentie aan het volbrengen. Je plaatst alleen overtuigingen van goed of slecht en fout en verkeerd op je ervaring. Waardoor je jezelf verward in je denken, en vervolgens vraagt, “Waarom manifesteer ik zo’n verschrikkelijke realiteit?”
STELLA: Maar het was verschrikkelijk! Het was vreselijk! Het was echt slecht. Ik zou het nooit meer opnieuw willen meemaken. En dat ben ik dus ook niet van plan, echt niet!
ELIAS: En wanneer je het gebied van de transitie ingaat, zul je nog verbaasd zijn om te horen hoe vaak je deze verklaring al hebt herhaald!
STELLA: Nou ja, dat zal dan wel. Ik ben haar moeder geweest, ik ben haar vader geweest, en nu nok ik ermee! Ik nok er totaal mee! (Wij moeten allemaal lachen, inclusief Elias). Ik zou het niet nog een keer kunnen!
ELIAS: Dit is je keuze, en er bestaat hier geen goed of fout in. Het is allemaal acceptabel.
STELLA: En ik heb nog een ander dingetje. Ik heb nog zo’n andere overtuiging, die van de dwangmatigheid, van het compulsief zijn. Mijn persoonlijkheid is heel erg dwangmatig, in het verslaafd zijn. Ik dacht echt dat ik eroverheen was, maar … en ik weet dat het vreselijk klinkt, maar ik blijf die verslaving maar houden …
ELIAS: (Lachend) Persoonlijke invalidatie! Merk dit op! (Gelach)
(Opmerking van Vic; hier zat ik echt op het puntje van mijn stoel! Want ik zit te denken, waar zou Stella, van alle mensen!, nou in godsnaam verslaafd aan kunnen zijn????)
STELLA: Ik wil weten wat ik eraan kan doen. Ik heb dit ding met peentjes. Ik begin inmiddels oranje te worden, en hoe meer ik oranje word … Ik bedoel, mensen vragen weleens of ik ziek ben ofzo! (Veel gelach) Ik hou van penen! Ik ben helemaal gek van penen, en ik word er gestoord van omdat ik maar niet kan stoppen met eten van penen! Ik ga echt nog zelf een peen worden, en ik maak me hier toch echt heel veel zorgen over!
ELIAS: Laat mij je ten eerste mededelen dat je een negatief label vasthangt aan deze ervaring. Ten tweede, laat je jezelf beperken door het overtuigingsysteem van oorzaak en gevolg. Daardoor plaats je er ook een negatief label aan vast en is er de non-acceptatie van je ervaring. Soms, kiezen bepaalde individuen voor een ‘dwangmatigheid’ voor de intensiteit van de stimulus van de ervaring. Het is dus alleen maar het overtuigingsysteem dat je eraan vasthecht - dat het fout is, wat maakt dat je het niet erkent.
Je hoeft niet automatisch de oranje kleuring van pigmentatie te creëren, alleen maar om de reden dat je deze vegetatie consumeert! Dit is een overtuigingsysteem! Je kunt consumeren wat je ook maar zou willen, en het zal niet noodzakelijkerwijs van fysieke invloed op je zijn, als je niet aligneert met de overtuigingen die je hieraan vasthecht. Er zijn heel veel elementen in jullie fysieke focus waar jullie negatieve overtuigingen aan vasthechten; dingen zijn slecht, dingen zijn schadelijk, ze creëren ziektes, ze creëren disfunctioneringen, ze creëren de dood, ze creëren een verkleuring van de huid! (Gelach) Dat zijn allemaal overtuigingsystemen. Geen enkel element creërt deze acties. Het is geen situatie van oorzaak en gevolg.
NORMA: Maar alles waar té voor staat, wat excessief is, is een disfunctioneren, juist?
ELIAS: Dit is een overtuiging.
NORMA: Alles wat excessief wordt gedaan … we praten hier over excessieven, toch?
ELIAS: Jazeker praten wij hierover, maar ook dit is een overtuiging. Je hecht het woordje ‘fout’ vast aan excessieven. Je hangt er automatisch een negatieve gedachte aan vast.
NORMA: Maar als je, bijvoorbeeld, veel te veel alcohol drinkt of je rookt teveel, dan is het weldegelijk een realiteit dat je toch dat vergif in je lichaam zal hebben zitten! En dat is geen overtuiging, dat is iets echts!
ELIAS: Het is een realiteit, maar alleen in relatie tot jullie overtuigingsystemen!
NORM: Jullie overtuigingsystemen? Betekent dat iets waar je in gelooft?
ELIAS: Nogal; en daar je dit gelooft …
NORMA: En als je er niet in gelooft dat het schadelijk is, dan zal het ook niet schadelijk voor je zijn?
ELIAS: Juist. Op het moment dat je in deze dingen gelooft, creër je het ook, en dat zijn realiteiten!
NORMA: Nee, nee, nee! (En wij barsten allemaal in lachen uit).
ELIAS: Ah! En vervolgens klimmen wij het hamsterwiel weer in! Ga door.
NORMA: Maar stel dat je iemand op een eiland neerzet en je vertelt hem niet dat iets schadelijk voor hem zal zijn als hij het excessief doet … dan denk jij dat het niet schadelijk zal zijn voor hem?
Als hij iets doet zoals bijvoorbeeld teveel eten, of als hij iets eet dat hem ziek zal maken, dan zal hij ook ziek worden! En niemand vertelde hem dat! Dus … we hebben het hier wel over excessen …
ELIAS: Hij zou kunnen ervaren dat hij ziek wordt, in jouw termen, als reactie op zijn afkeer van iets dat hij gegeten heeft. Dit is geen automatische reactie dat een waarheid is! Het is een overtuiging waar je aan vasthoudt. Overtuigingen zijn realiteit in deze dimensie! Het is jullie focus. Je kunt niet in de fysieke focus verblijven zonder overtuigingen! Waardoor ze dus een intiem deel zijn van je creatie en je realiteit; maar ik zeg je daarnaast ook dat je in het bezit bent van een grote vrijheid, omdat je kan kiezen om niet te aligneren met overtuigingen – en dan zul je ook niet creëren wat je gelooft dat je moet creëren!
NORMA: Dus, als je dik wilt zijn, dan ben je dik. Als je slank wilt zijn, dan ben je slank.
ELIAS; Nogal.
NORMA: Als je daarin zou geloven.
MARCOS: Maar betekent dit dan ook, dat bijvoorbeeld ieder slachtoffer van een moord, ook vermoord wil worden? Of dat hij zichzelf in een situatie plaatst waarin hij ook vermoord zal worden?
ELIAS: Ja. Hoewel ik wel wat problemen heb met jouw terminologie van “het willen”, omdat objectief gezien niemand van jullie pijn gedaan wil worden of gekwetst wil worden, maar je creërt wel overeenkomsten daartoe (afspraken) binnenin essentie en je kiest weldegelijk voor dat soort ervaringen. Ze gebeuren niet per ongeluk, of per toeval, en het is ook niet willekeurig. Als je betrokken bent in de actie van het zijn van een slachtoffer, dan heb je binnen een overeenkomst hiertoe gekozen om slachtoffer te zijn, voor die ervaring ervan – omdat geen enkele ervaring ‘slecht’ is! Ze zijn allemaal neutraal. Het zijn allemaal alleen maar ervaringen, en je bent behoudend van vele, vele, vele focussen binnenin essentie, die allemaal tegelijkertijd aan het ervaren zijn. Aldus, ben je alle aspecten van deze realiteit aan het ervaren, en niet alleen van de focus van je eigen essentie, maar ook binnen die van al van je aspecten, en al je counterparts, die behouden kunnen worden binnen verschillende essenties. Daarom is het in deze, slechts de keuze van een probabiliteit, waar jij persoonlijk -binnen een individueel focus- kiest je zelf in te beactualiseren.
Alle … onderstreep alle ... ervaringen zijn opgenomen binnenin je essentie, omdat je jezelf menig weg aanbiedt om ervaringen op te nemen. Alle ervaringen zijn ervaringen, Ze zijn niet goed. Ze zijn niet slecht. Ze hebben geen oorzaak en gevolg. Ze zijn niet behoudend van consequenties. Het zijn slechts ervaringen.
We zullen voor een moment gaan pauzeren, en daarna kunnen jullie weer verder met jullie vragen.
GROUP: Bedankt.
ELIAS: Je bent zeer welkom. (Tegen Norma;) Ik wil je meegeven dat ik geen conflicten bij je wens te creëren, of je staat van emotie van slag wil brengen. Ik ben slechts realiteiten aan het uitten.
HERVATTING.
ELIAS: (Glimlachend naar iedereen). We gaan weer verder.
LETTY: Nou, ik heb een onmogelijke vraag, maar ik ga hem toch stellen. Wat gedeeltelijk onze focussen hier gemakkelijker kan maken, naar mijn idee, is dat stukje waarbij je (het) accepteert of begrijpt. Bestaat daar ook een kortere weg voor? (Zowel Letty als Elias schieten in de lach). Ik bedoel, vaak begrijp ik intellectueel wel waar ik de fout inga en waarom, maar het ook daadwerkelijk toepassen op die manier is nogal ...
ELIAS: Ten eerste, ga je “de fout” niet in!
LETTY: Oke.
ELIAS: Omdat er geen “fout” bestaat! Je kiest alleen anders. Ieder van jullie kiest je realiteit anders te objectiveren. Je aligneert met allerlei massaovertuigingen dat bepaalde acties of elementen van je wezen ‘verkeerd’ zijn, maar dat zijn ze niet. En daarom, zou je inderdaad als eerste kunnen gaan proberen om er accepterende van te zijn. Je zou de volgende oefening kunnen uitproberen, als je dat wenst – je gaat ieder moment op je dag proberen te herkennen, of je gaat jezelf ‘op heterdaad betrappen’, wanneer je vanuit je overtuigingen werkt, en wanneer je de actie aangaat van de niet-acceptatie van wat je uitdrukt, en waar je energie toeleent aan het geloof van goed of slecht. Je kunt jezelf daar informatie mee aanbieden, omdat je gaat herkennen hoe ongelooflijk vaak je gedurende de dag jezelf invalideert, hoe vaak je niet accepterende bent van je zelf, én je die niet-acceptatie ook uitdrukt. Jullie zijn allemaal zeer bedreven in deze acties, maar als je die acties ook kunt herkennen, dan zul je zien dat je, in jullie termen, sneller je periferie zal kunnen aangaan en sneller je perceptie zal kunnen veranderen, wat van invloed is op het gemakkelijker (of moeitelozer) creëren in je focus.
In het begin van de sessies, bood ik individuen in het forum een oefening aan, waarbij zij dit niet alleen dienden op te merken, maar zij ook ieder moment moesten opschrijven op een lijst, wanneer zij hun zelf aan het invalideren waren, of aan het reageren waren op een overtuigingsysteem. Je kunt reageren op –wat jullie termen- een negatieve of positieve manier. Het doet er niet toe. Maar iedere keer dat je je reactie opmerkt, biedt je jezelf ook informatie aan over hoe je aligneert met overtuigingen. Een voorbeeld hiervan is dat je zou kunnen reageren op een persoon die je vertelt dat zijn ouder het fysieke focus heeft verlaten, en je onmiddellijke respons zal er een vanuit jullie overtuigingsystemen zijn, en je zult zeggen, “Oh, wat vreselijk spijtig”. Waarom??? (Gelach) Niets negatiefs is gebeurd met deze persoon. Deze persoon heeft intentioneel gekozen te disengageren van de fysieke focus. Deze persoon beweegt zich naar het gebied van de transitie toe en biedt zichzelf meer keuzes aan. Waarom dan, zou je spijtig zijn?
Dit is een overtuigingsysteem. Het is een automatische reactie, wat je continue doet! Je zou ook troostend en zorgzaam kunnen zijn n je respons, wat jullie niet zien als negatief … Maar in deze respons zul je ook kunnen herkennen dat je net zo goed aan het aligneren bent met een massaovertuiging, en dat je in deze je energie aan het toelenen bent aan de versterking van deze massaovertuiging. Je bent ook je eigen overtuiging aan het versterken – die overtuiging waar negatieve elementen worden vastgehecht aan de actie van overlijden - en je leent energie toe aan je eigen overtuigingen van angst, en dat allemaal binnen één troostende opmerking.
NORMA: Maar, dan praat je over het ontkennen van gevoelens, over het niet accepteren van gevoelens, en dat is nu eenmaal deel van gevoel! Als iemand dit focus verlaat, dan mis je die persoon. Het is leuk dat je reageert van “nou ja, ik begrijp dat hij ging omdat hij dat nu eenmaal wilde” - - maar ik mis die persoon toch, ongeacht! Dus, hoe zit het daar dan mee?
ELIAS: Dit is ook zeer echt! Ik ben je … NIET … aan het zeggen dat je je gevoelens moet ontkennen, of je emoties, of je gedachten! Ik probeer je slechts dat framewerk duidelijk te maken waarbinnen je die gedachten en gevoelens uitdrukt. Dat wil niet zeggen dat dit verkeerde expressies zijn, omdat er geen ‘verkeerd’ bestaat. Ik vertel je dus niet dat je jezelf moet gaan ontkennen, omdat dit onmogelijk is, omdat dit je realiteit is! Het wil ook niet zeggen dat je een ander persoon geen troost mag aanbieden. Probeer alleen wel te herkennen dat deze expressie stamt vanuit een overtuigingsysteem.
NORMA: De expressie van gevoelens? De expressie van wat?
MARCOS: Hij bedoelt; wanneer je zegt, “Het spijt me voor je”. Je weet wel, het eerste wat wij zeggen wanneer iemand doodgaat is, “Oh, wat spijtig.”
NORM: Maar dat is omdat je het ook zo voelt! Ik praat hier niet over wat iemand anders mij vertelt dat ik zou moeten voelen. Zelfs als ik geen “wat spijtig” zou zeggen, dan voel ik dat nog steeds zo! En dat heeft niets te maken met dat ik wil dat iemand weet dat ik het spijtig vind. Nee. Het is iets dat je van binnen voelt, iets innerlijks, weet je wel? Ik draag geen overtuigingen van mensen met mij mee over hoe mijn verdriet moet zijn of over hoe ik aardig moet zijn - want dat zijn dingen die ik van binnen zo voel. En ondanks dat ik begrijp en accepteer dat deze persoon besloot om te sterven omdat hij een betere wereld voor zich kon zien ofzo, vind ik het toch nog steeds spijtig. Het is wat ik voel, en ondanks dat ik het kan accepteren, voel ik nog steeds dat ik het spijtig vind dat die persoon er niet meer is.
ELIAS: Nogal.
NORMA: Ik reageer niet zo omdat mensen mij zouden hebben verteld dat het zo hoort, en dat zij mij gezegd hebben dat als “Een persoon sterft, dan behoor je dat spijtig te vinden”. Want mijn man zou kunnen komen te overlijden of mijn moeder zou kunnen sterven, en misschien zou ik dat helemaal niet zo spijtig kunnen vinden, weet je wel? Mensen zullen zeggen; “Je moet je rot voelen omdat je man is gestorven, of omdat je moeder is gestorven”. Maar misschien voel ik mij dan helemaal niet rot ofzo, weet je?
ELIAS: Ik begrijp wat je bedoeld te zeggen. Probeer te begrijpen wat ik je probeer uit te leggen. Het geheel van je realiteit wordt door overtuigingen heen-gefilterd. Het doet er niet toe of deze je verteld zijn of niet. Er zou misschien nog nooit, gedurende je gehele focus, iemand kunnen zijn geweest die je de daadwerkelijke verbale woorden had gezegd, dat je je zus of zo “moet” of “behoort” te voelen. Binnen je keuzes van de aligneringen die je maakt met overtuigingen, zul je automatisch, wel degelijk gevoelens hebben. Deze bepaalde dimensie is zeer gefocust op de ervaring van emoties. Daardoor, zijn emoties dus ook nauw betrokken bij alles dat je creërt. In deze, worden je emoties ook beïnvloed door je overtuigingsystemen. Deze overtuigingen zouden, zoals ik al eerder verklaarde, ook doorbloedingen kunnen zijn van je andere focussen. Er hoeft je dus niet perse objectief aangeleerd te zijn … alhoewel ik je beloof dat dit wel zo is … dat je je ‘moet’ uiten volgens de omgangsvormen die gelden. Ongeacht, zul je jezelf toch uiten binnen dit framewerk, omdat je in alignering bent met de massaovertuigingen. Laat mij je vertellen dat er vele individuen zijn, die objectief niet behoudende zijn van wat zij noemen religieuze betrokkenheden, voor het geheel van hun focus. Zij zullen je vertellen dat zij nog nooit naar een naar een religieuze instelling zijn geweest, en dat hun ouders nooit met hun gesproken hebben over enige soort of vorm van religie. Desondanks, zul je nog steeds behoudend zijn van religieuze overtuigingen, omdat jullie cultuur is gebaseerd op religieuze overtuigingen. En dus, bloedt dit door naar je bewustzijn, en je accepteert dat. Jullie cultuur zegt tegen jullie, “Je mag een ander niet vermoorden. Dat is fout”. En dat, is een directe reactie op religieuze overtuigingen.
Je hoeft helemaal geen interactie met een ander te hebben die je zegt, dat je verdrietig moet zijn wanneer je moeder het fysieke focus verlaat. Je zou je automatisch, echt verdrietig kunnen voelen. Dit is een realiteit. Dit is ook een filtering door overtuigingen heen. Je bent je niet altijd objectief gewaar van wat deze overtuigingen zijn, maar ze bestaan, omdat ze je realiteit zijn. Je zou inderdaad heel anders kunnen reageren, als je man zou komen te overlijden en je zou je niet verdrietig kunnen voelen, maar ook dat zal beïnvloed zijn door een overtuigingsysteem – en je zou niet verdrietig kunnen zijn vanwege het overlijden van een individu, omdat je misschien om te beginnen al niet erg blij was met dit individu! (Gelach) En als je verdrietig bent, dan moet je wel zeer gehecht zijn geweest aan dit individu en hem missen, omdat je gelooft - - sleutelwoord! - - dat alle interactie is verbroken. Als je zou kunnen begrijpen dat er geen separatie bestaat, dan zouden je emoties ook niet worden beïnvloed; maar ook dit is voor je ervaring (ervan), omdat deze dimensie opnemende is van emotionele ervaringen. En daarom, bestaat er geen goede of foute reactie. Het is slechts jouw reactie, en het is geldig, en het is realiteit.
(Ferm gesproken) Ik zeg je niet dat je deze realiteit moet ontkennen, maar dat je het zou moeten accepteren. En dat je alleen maar opmerkt welke overtuigingen van invloed zijn op je expressies; en dat je geen oordelen velt over die overtuigingen, maar dat je toestaat dat je het effect van overtuigingen kunt identificeren. Want binnen de actie van je verschuiving, zul je je verschuiving in bewustzijn niet kunnen verwezenlijken als je in eerste instantie de overtuigingen niet identificeert, en het bestaan ervan accepteert. Je kunt geen overtuiging accepteren wanneer je niet van het bestaan ervan afweet! Het doel van de verschuiving is om accepterende te leren zijn van overtuigingsystemen.
Deze actie van het aanvaarden van overtuigingstemen zul je heel erg moeilijk gaan vinden, maar je zult die acceptatie actie al helemaal niet kunnen aangaan als je jezelf het besef niet zou toelaten dat overtuigingen ook bestaan, en dat ze zeer van invloed zijn op ieder aspect van je realiteit, en dat heel je realiteit door je overtuigingen worden heen-gefilterd. Dit wil niet zeggen dat je maar nooit acties of reacties zult ervaren die buiten je overtuigingen vallen, omdat dit wel zo is - - alhoewel dit niet vaak zal voorkomen. Je zou heel soms de objectivering kunnen ervaren van bepaalde acties wat subjectieve doorbloedingen zijn, die niet direct zijn beïnvloed of die niet direct door je overtuigingen zijn heen-gefilterd – alhoewel ze in een ander opzicht wel worden beïnvloed door het overtuigingsysteem van het massabewustzijn; want als het massabewustzijn in het geheel niet gelooft in de mogelijkheid van het kunnen bereiken van een actie, dat zal het ook niet worden bereikt. Het zal worden geblokkeerd.
Als het massabewustzijn, in haar geheel, niet accepterende is van de mogelijkheid van de manifestatie van extraterrestrials, dan zal niemand, maar dan ook niemand van jullie, een extraterrestrial materialiseren! Je hoeft helemaal niet behoudend te zijn van een overtuiging dat deze extraterrestrials ook ‘bestaan’, en toch zul je deze actie kunnen tegenkomen, omdat energie wordt toegeleend aan de objectivering van de extraterrestrial, door de massa. En dus, zou je een ervaring kunnen aantrekken die buiten de grenzen van je eigen overtuigingen valt, omdat deze door de overtuiging van de massa wordt heengefilterd, en ook jij bent verbonden met de massa.
En daarom zeg ik je, dat alhoewel je ervaringen zou kunnen aantrekken die buiten jou individuele overtuigingen vallen, geen enkel ding wordt geobjectiveerd in je realiteit die niet binnen de grenzen valt van (je) overtuigingen, omdat deze ook worden beïnvloed door de massa.
MARCOS: Elias, ik begrijp eruit dat de essentie drie - en zelfs wel - duizenden focussen kiest. Op enig moment, kiest de essentie ervoor om geen focus meer te hebben, en wat gebeurt er dan? Zijn er andere dimensies waar de essentie zich dan op gaat richten? En wat is het doel hier nou eigenlijk allemaal van, behalve het hebben van ervaringen?
ELIAS: Het doel binnen bewustzijn is zeer simpel. Binnen essentie en binnen bewustzijn, ben je in een voortdurende staat van wording. Dit een doorcontinuerende staat van onderzoek plegen naar het zelf, naar bewustzijn, en je bent continue aan het expanderen, dat is nooit eindigend. Je zou voor vele acties kunnen kiezen binnen de ‘beëindiging’ van de fysieke cyclus binnen enig bepaalde dimensie. Je bent misschien niet behoudend van focussen in alle dimensies, en zou daarom kunnen kiezen voor de ervaring van andere cyclussen van fysieke manifestatie in andere dimensies als je dat zou wensen, ter je ervaring en je exploratie ervan. Of je zou kunnen kiezen om niet meer te hermanifesteren in geen enkele fysieke dimensie. En in geval van deze actie, zul je gebieden in gaan bewegen van de niet-fysieke focus en de acties gaan ervaren van deze gebieden van bewustzijn, die eindeloos is. (Pauze).
MARCOS: Oke …
ELIAS: Dit zou slechts de keuze zijn met betrekking tot je eigen exploratie en je eigen in wording zijn, wat niet gesepareerd staat van het geheel van bewustzijn en haar staat van in wording zijn, omdat je geen “partjes” bent. Je camoufleert dit slechts in je perceptie in de fysieke focus, wat ertoe leidt dat het lijkt alsof je afgescheiden bent, maar je bent niet afgescheiden.
STELLA: Elias, ik wil je iets vragen. Van jouw kant vandaan gezien – hoe zie jij ons? Hoe zie jij mij, wat zie je?
ELIAS: (Zijn ogen sluitend en een ‘hummmm’ geluid makend) Ik probeer mijzelf toegang te verschaffen tot mijn kant! (Veel gelach) Er zijn geen kanten! Ik zal er dus daarom, eerst een moeten zien te vinden! (Grinnikend)
Jullie maken visuele beelden. Je gaat je fysieke zintuigen aan, wat jullie noemen je innerlijke en uiterlijke zintuigen. Aldus, doe je je perceptie op middels deze zintuigen, omdat dit onderdeel is van je fysieke manifestatie.
In het gebied van bewustzijn alwaar dit aspect van deze essentie van Elias is gefocust … want deze essentie is in alle gebieden van de niet-fysieke focus gefocust … maar je bent nu interactief met dit aspect van deze essentie – en hoewel je interactie pleegt met een aspect van deze essentie, zal ik bij tijd en wijlen omwisselen met een ander aspect van deze essentie, en zullen jullie dus interactie plegen met andere aspecten van deze essentie, wat voor jullie moeilijk zal zijn om te kunnen opmerken, alhoewel je soms hele lichte verschillen zult kunnen opmerken als je er opmerkzaam op bent. Maar, deze essentie filtert (zich) door vele lagen van bewustzijn heen om deze energie-uitwisseling (channelling) te kunnen beactualiseren en interactie met jullie te kunnen plegen. Hoewel ik het vermogen bezit om energie te focussen door dit fysieke lichaamsbewustzijn heen, en haar fysieke zintuigen kan gebruiken, en ik jullie zou kunnen zien in de vorm waarin jullie je projecteren, kies ik daar meestal niet voor – om energie te concentreren op deze wijze. En daardoor is het visuele beeld die opgenomen wordt door dit lichaamsbewustzijn gedurende de actie van deze uitwisseling, heel verschillend van wat Michael zou ervaren als hij met jullie zou praten en naar jullie zou kijken.
Ik focus niet op jullie fysieke projectie van vorm, omdat het onnodig is. Ik ben gewaar van jullie energie en jullie bewustzijn. Ik ben gewaar van jullie expressies binnen gedachten en gevoelens, binnen jullie manipulatie van energie in deze dimensie en in dit huidige nu. Ik “zie” jullie dus niet zoals jullie jezelf zouden zien in een spiegel. Ik “zie” alleen een energiepatroon, wat in jullie termen vertaald zou kunnen worden als vibrationele golven. Dit projecteert je toon en alle van je aspecten. Ik ben mij dus ook gewaar van al je aspecten, in deze uitwisseling en interactie met je.
De concentrering van energie die vertaald moet worden doorheen vele lagen van bewustzijn om deze uitwisseling te kunnen bewerkstelligen, is zeer intens. Ik kies er daarom voor om niet meer energie te laten stromen dan benodigd is, omdat dit tamelijk wat effect heeft op Michael tijdens het tijdframewerk van deze energie-uitwisseling. Ik beperk dus de influx van energie naar dit lichaamsbewustzijn, en laat slechts een influx toe die nodig is voor de uitwisseling van energie; en concentreer het niet op de manipulatie van de fysieke lichaamsexpressies, en doe dat slechts tot in beperkte mate, omdat dit onnodig is. Ik zou kunnen rondlopen in deze lichaamsvorm (van Michael) als ik daarvoor zou kiezen, maar dat zou een onnodige leiding (leiden) van energie zijn die effect heeft. Daarom, kies ik de concentratie van energie te beperken, en daarnaast heeft Michael het al moeilijk genoeg in de volbrenging van deze energie-uitwisseling, en zie ik er geen enkele noodzaak toe om dit erger te maken.
STELLA: Bedankt.
ELIAS: Maar wees ervan verzekerd dat ik – in jouw termen – jou ‘kan zien’.
STELLA: Goh, ik wou dat ik dat zelf eens zou kunnen zien! (Lachend)
ELIAS: En dat zou je ook kunnen!
STELLA: Ik heb een heel vervormd beeld van mijzelf! (Elias lacht)
MARCOS: Elias, zou je alsjeblieft een beetje kunnen uitwijden over het concept dat het verleden, heden en de toekomst, allemaal in het nu gebeurd? Dat is een concept waar ik nogal moeite mee heb.
ELIAS: Ah, en je bent in goed gezelschap wat dat betreft! (Gelach) Iedereen op je planeet, heeft moeite met dit concept.
In de niet-fysieke gebieden van bewustzijn en realiteit, is er geen tijd framewerk. Dat wil niet zeggen dat er geen energie van tijd als een aspect van de creativiteit aanwezig is. Wat ik er slechts mee zeg is dat er geen tijd framewerken worden ervaren. En daardoor, is er ook geen verleden of toekomst of heden zoals jullie die herkennen, omdat dit een constructie is van fysieke focussen. Binnen iedere dimensie, is de tijd manifest als een fysieke constructie van dimensie op zichzelf. Het wordt in iedere dimensie gecreërd om toe te lenen aan de beactualisering van de ervaring van die bepaalde fysieke dimensie. Het is een constructie van bewustzijn om je realiteit te beactualiseren op de manier die je gekozen hebt om het te actualiseren. En daarom ben je binnen deze bepaalde dimensie, behoudend van dit framewerk van lineaire tijd. Dit is geen illusie. Dit is een realiteit, maar het is een realiteit die (alleen) van relatie is op deze dimensie en deze fysieke focus. Het is niet van relatie op andere fysieke focussen in andere fysieke dimensies. Het is niet van betrekking op de niet-fysieke gebieden van bewustzijn. Het is slechts een constructie van ontwerp in deze bepaalde dimensie. Het element van tijd in bewustzijn wordt binnen energie herontworpen en gereconstrueerd op vele verschillende manieren, afhankelijk van de dimensie. Daardoor, is de ervaring van het tijd-element verschillend. Sommige tijd framewerken, zijn in sommige dimensies - gezien vanuit jullie waarneming ervan - heel, heel erg snel, veel sneller dan je je eigen tijd waarneemt te zijn. En weer andere zijn heel, heel erg langzaam, veel trager dan die van jullie in jullie waarneming is. Sommige zijn heel ingewikkeld (als in verwikkeld zijn), want deze zullen meer zijn zoals je droom framewerk van tijd is, wat betekent dat ze niet noodzakelijk een lineair patroon volgen. Het is anders dan jullie wakende objectieve perceptie van tijd, maar het is een andere manifestatie van tijd. Je hebt in deze dimensie gekozen om een tijd framewerk te creëren die zich beweegt in een lineair patroon, voor de reden van begrip van geheugen. Het staat je toe om gebeurtenissen en acties te herinneren. Het stelt je in staat om te worden herinnerd aan gebeurtenissen in het verleden van je geschiedenis. Het dient je ook in de motivering van je nieuwsgierigheid, waar jullie dan ook van overlopen (van nieuwsgierigheid) in deze dimensie, met betrekking tot jullie toekomst. Het laat je een anticipatie toe, een opwinding en motivatie, om ‘nieuw creërende’ te zijn in wat jullie zien als de toekomst.
Dit, alhoewel het een realiteit is binnen deze dimensie, is ook een camouflage actie van bewustzijn, van essentie. Het is een intentionele creatie voor je ervaring in deze dimensie. Je bezit het vermogen om toegang te hebben tot je toekomst en verleden. Je bent subjectief interactief met wat jij ziet als je toekomst en je verleden. Alles is nu. Ook je perceptie van een “niet nu”. Het gebeurt binnen iedere actie binnen het nu. En daarom, is je toekomst van effect op je verleden, je verleden van effect op je toekomst, je heden veranderd je verleden en je toekomst, en dit kun je doortrekken in welke richting je ook maar kiest op te denken, (gelach), omdat het allemaal nu is! En daarom, bezit je het vermogen om in dit huidige nu, alle realiteiten te kunnen veranderen. En dit is hoe je bereikende bent van bepaalde acties in je objectieve perceptie van het nu, terwijl ze weleens ingevoegd zouden kunnen zijn vanuit je toekomst. Je kunt ook je toekomst veranderen en een actie die aan het gebeuren is in je toekomst, door het veranderen van een huidige nu actie, in je verleden.
STELLA: Dus dat betekent dat wij heel machtig zijn!
ELIAS: Nogal. (Glimlachend) Je bent essentie. Daarom, bevat je geen beperkingen anders dan degene die je daar zelf plaatst binnen de afbakingen van je overtuigingen. Die je daar plaatst vanwege het zo puur mogelijk kunnen ervaren van je ervaring, in deze dimensie. Maar je bezit het vermogen in deze dimensie om toegang te hebben tot een enig gebied van bewustzijn; en dit is de reden waarom ik tegen jullie blijf zeggen dat jullie magnifieke wezens zijn, en dat er geen opgestegen meesters bestaan, want wat zou moeten opstijgen voorbij datgene wat jij al bent?! (Gelach) Want je bent alles al! Wat zou er dan nog voorbij dat alles moeten zijn? (Meer gelach).
STELLA: Nog even, en ik kan gewoon vliegen! Ik zweer het je! (In lachen uitbarstend).
ELIAS: En ook voor die actie kun je kiezen, mocht je dat wensen!
STELLA: Ik heb alvast een beetje afgetapt van die machtigheid!
ELIAS: Dat zou nog eens zeer overweldigend kunnen zijn voor je in je objectieve gewaarzijn!
STELLA: Ja, dat denk ik ook wel! Goh, heel erg bedankt!
LETTY: Ja, heel erg bedankt, Elias.
MARCOS: Bedankt!
ELIAS: Hebben jullie nog meer vragen?
NORMA: Voorlopig hebben wij heel veel om over na te denken!
STELLA: Nou … eigenlijk heb ik nu helemaal een hoop vragen! (Elias lacht) Bedankt, Elias.
ELIAS: Ik zal in anticipering zijn van een toekomstig gesprek met jullie, en ik zal er nu mee gaan discontinueren voor vandaag, en wens jullie allen een genegen au revoir toe!
Elias vertrekt om 7:33 PM
Opmerking: Een kwartiertje later was er nog een pop-in van Elias, waarin hij mij eraan herinnerde om deze mensen hun informatie te geven over de essentiefamilies. Ik vond het interessant om op te merken, dat iedereen zo druk in conversatie betrokken was, dat de pop-in van Elias gewoon ongemerkt aan hun voorbij ging.
© 1997 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.
Vertaald door
Copyright 1997 Mary Ennis, All Rights Reserved.