Vrijdag, 2 mei 1997 (Privésessie)
Deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), en Jim (Yarr).
Elias arriveert om 5.47 PM.
ELIAS: Goeiedag.
JIM: Goeiedag. Hoe gaat ’t met je?
ELIAS: Het gaat mij altijd goed!
JIM: Dat geldt voor ons ook, alleen vergeten wij dat nogal eens, hé?
ELIAS: Nogal!
JIM: Zoals je waarschijnlijk al gewaar bent, heb ik al voor geruime tijd een heleboel vragen, dus hopelijk kun je mij daar enig inzicht in aanbieden. Ik zal beginnen met mijn belangrijkste probleem, die van mijn schouder&voet. In het naar de chiropractor gaan, heb ik uitgevonden dat er veel meer energieblokkades in mijn lichaam zitten dan die er al zaten, en al voor geruime tijd, zo in de buurt van tien jaar.
Hebben de meeste van deze blokkades te maken met hetzelfde probleem als waarmee ik nu van doen heb? Zijn die blokkades alleen maar moeilijker en zwaarder (groter) aan het worden?
ELIAS: Het is niet perse een kwestie van dat ze groter worden. Binnen hun overtuigingsystemen en problemen, creëren mensen problemen voor henzelf, en versterken dat gedurende de vele jaren in hun leven, jij ook. In deze, heb je zeer diepe wortels gezet. Het probleem, als je je dat nog kan herinneren, reikt tot ver voorbij de objectieve voorstellingen die je ervan hebt (van je problemen) met je bedrijf. Dit was een projectie van zelf, maar om welke reden?
JIM: Om mijn eigen kennis te valideren, mijn eigen zelfwaarde; dat ik iets aan te bieden had, vanuit mijn ervaringen in het leven.
ELIAS: Correct; en dit is verbonden met een ander individu.
JIM: Borloh?
ELIAS: Nee. Denk even na over waar wij pas geleden nog over gesproken hebben in connectie met dit probleem. Dit strekt zich uit tot vele, vele, vele jaren terug, zoals je je nu ook gewaar begint te worden. Je hebt dit probleem in verband met deze andere persoon alleen maar verder versterkt.
Je probeert jezelf te bewijzen naar je zelf toe, en doet dat ook richting deze andere persoon.
JIM: Mijn vader?
ELIAS: Correct. Dit is nauw verbonden met elkaar.
JIM: Dus is het mijn hele leven al dicht in mijn buurt geweest.
ELIAS: In deze situaties, en zoals geldt voor vele mensen, zijn dit kwesties die zich zo diep uitstrekken en zo consistent zijn gedurende de loop van een individueel focus, dat het, zoals jullie dat zien, een heel proces wordt om deze overtuigingssystemen en problemen te gaan ont-wortelen. Veel mensen, ook jijzelf, trachten deze problemen aan te pakken, door te graven naar de wortels van de plant alsof het een varen is, terwijl in werkelijkheid het de wortels zijn als die van een eik. Dus terwijl je zit te scheppen met een lepel zodat je de kleine worteltjes van de varen kan opgraven, blijven de wortels van de eik onaangeroerd en blijft het zijn greep behouden.
Je hebt een heleboel beelden gecreërd gedurende de vele jaren die betrokken waren bij dit probleem. En hoewel je binnen een tijdsbestek van de knippering van een oog je perceptie en je overtuigingen kunt veranderen en klaar bent met je problemen, begrijpen jullie dit gewoon niet, of weten niet hoe het te realiseren, omdat jullie allemaal heel sterk behoudende zijn van deze dubbelheid (dupliciteit) van het zelf. Daarom worden jullie pogingen vaak gedwarsboomd, want je blijft maar kleine stukjes van de aarde weg-lepelen, wat geen effect heeft op de enorme wortels van de eik.
JIM: Die dubbelzinnigheid van het zelf, heeft dat te maken met het feit dat je een glorieus wezen bent, maar dat je denkt van niet?
ELIAS: Correct.
JIM: Of dat je gelooft …
ELIAS: Je gelooft niét dat je een glorieus wezen bent!
JIM: Dat wil ik wél! (Wij barsten in lachen uit).
ELIAS: En daar je dit niet gelooft, creër je beelden en creër je een realiteit om te versterken wat je wél gelooft. Ook jij kan hier nog van leren, Lawrence! Terwijl je blijft vasthouden aan deze zeer sterke en serieuze overtuiging dat je onwaardig bent, en dat je inefficiënt bent in het creëren van je realiteit, versterk je dit dagelijks.
JIM: In mijn expectaties (verwachtingen) van hoe ik denk dat dingen zouden moeten zijn?
ELIAS: In de expectatie dat je faalt; in de expectatie dat je niet efficiënt kunt creëren. Je wilt efficiënt creëren. Je wilt je in moeiteloosheid en vertrouwen voortbewegen. Maar je gelooft niet dat je hier capabel toe bent.
JIM: Tjonge, dat moet wel diep zitten zeg!
ELIAS: Wanneer je naar je (je realiteit) objectieve beelden kijkt, zul je zien wat je kiest te zien, en wat je kiest te zien, zal versterkend werken op je overtuigingsystemen. Als je naar je objectieve beelden kijkt en je ziet inefficiëntie, of je ziet dat je nog niet genoeg geleerd hebt of dat je niet genoeg hebt geoefend of dat je het niet voldoende begrijpt of wat dan ook - versterk je hiermee die dubbelzinnigheid van het zelf. Aldus, wil je wel vertrouwende zijn, maar ben je alleen maar je onvertrouwen in jezelf aan het versterken.
JIM: Ik weet dat nog van die laatste sessie, we hebben dat toen doorgenomen. Je zei; “Je moet je realiseren, onderstreep dat woord”. Maar hoe kan ik dat mijzelf beginnen te realiseren? Ik probeer er mezelf wel aan te herinneren, maar …
ELIAS: Dit is precies wat wij gedurende al die sessies aan het bespreken zijn geweest, en jij bent niet de enige persoon die door blijft gaan om het niet te kunnen begrijpen. En daarom, blijf ik doorgaan met jullie te vertellen dat jullie allemaal naar je zelf moeten kijken. Het is onbelangrijk om naar een ander persoon te kijken en buiten je zelf te kijken, omdat je antwoorden van binnen zitten, niet daarbuiten. Je zal geen indruk maken op een ander persoon anders dan op een oppervlakkige manier, tenzij je, van binnen, vertrouwende bent en je niet druk maakt om de perceptie van andere mensen; wat ons wederom terugbrengt naar het verhaal over ons kleine boompje.
Begrijp mij niet verkeerd, ik bepleit hier niét dat je maar geheel onverschillig voor anderen moet zijn, maar je kan geen ware zorgzaamheid voor andere hebben of voelen totdat je werkelijke waardering en zorgzaamheid voor je zelf hebt. Want als je geen zelfwaardering hebt, kun je ook niets anders waarderen. Dat is waar je behoudende bent van dubbelzinnigheid. Je bent behoudend van beide ideën over het zelf, die van een betrouwbare en die van een niet-betrouwbare. Dat element van je zelf waar je wel wat vertrouwen in plaatst, stelt je in staat om vertrouwen en waardering en zorg voor anderen naar buitentoe te kunnen projecteren, maar je zult al gauw ontdekken dat je, wanneer in de gelegenheid gesteld, dit al vrij snel zal wegvagen in het gezicht van het onvertrouwen, omdat dit sterker in je behouden wordt. Alle elementen in de samenleving versterken dit nog eens.
We hebben gesproken over counterparts en hun relaties, en over de uitwisseling die hierbinnen gaande is. In de relatie tussen deze vader en zoon, is er een uitwisseling gaande, die nog niet is beëindigd. Je hebt jezelf een counterpart rol aangemeten met betrekking tot dit individu, maar je moet je eigen probabiliteiten gaan aannemen, en een eigen acceptatie van jezelf gaan aannemen/veronderstellen, om deze counterpart-actie te kunnen ontbinden.
Binnen de heersende overtuigingsystemen, zouden mensen je kunnen suggereren dat dit een psychologische repressie is van gevoelens met betrekking tot deze persoon. Laat mij je suggereren dat dit in mijn termen, grote kul is! (Veel gelach hier, daar het nogal hilarisch was om Elias het woord “bunk” (kul, onzin, gelul) te horen gebruiken!) Je bent destijds een counterpart actie aangegaan ten doele van een betekenisvolle uitwisseling, maar je hebt jezelf toegestaan om door te continueren binnen deze actie en devalueert jezelf hiermee. En je hebt de gelegenheden die zich voordeden in het verleden niet aangegrepen, die je jezelf presenteerde, om deze counterpart actie te beëindigen, en om een acceptatie van het zelf te gaan veronderstellen/aannemen, waardoor je had kunnen doorcontinueren binnen je eigen probabiliteiten, los van de andere persoon. Dat wil niet zeggen dat je de relatie moet verbreken en dat je geen interactie meer pleegt met deze persoon, maar in dit heden zou het niet langer meer een gecombineerde ervaring moeten zijn. Het is een keuze.
In je gevoelens van binnen, voelde je al voor lange tijd aan dat je wenste op te houden met deze counterpart overeenkomst, maar je blijft het ook versterken omdat je blijft zeggen tegen jezelf dat je er nog niet helemaal klaar mee bent! Nog één taak; nog één poging... De actie heeft in zijn doel gediend voor jullie beiden. Je mag, als je dat kiest, doorcontinueren in deze actie voor zolang als dat je wilt; alhoewel je ook, binnen de keuze van deze probabiliteiten, conflict zult ervaren … waarvoor je kunt kiezen, of niet voor kunt kiezen.
JIM: Het lijkt iedere keer, steeds ongemakkelijker te worden.
ELIAS: Als je dichterbij de daadwerkelijke wortels van de eik gaat graven met je lepel, zullen deze wortels (problemen) steeds duidelijker en echter worden.
JIM: Maar ze zijn echt! Heel echt! Ik wil er gewoon vanaf!
ELIAS: Laat mij je ook vertellen dat je, zoals ik James (laatst) ook al heb uitgelegd, niet alleen staat in dit soort gevoelens. Zoals ik hem ook al uitlegde, zullen velen van jullie in dit huidige nu een periode van tijd gaan ervaren waarin dit soort van gevoelens voorkomen. Je bent bewust je realiteit aan het herschikken. Je bent je aan het aanpassen en aan het acclimatiseren aan het onvertrouwde, het onfamiliare, en je bent, in jouw termen, het vertrouwde achter je aan het laten. Er zijn vele gevolgen binnen deze acties.
JIM: Die ik naar mijzelf toebreng, fysiek?
ELIAS: Het zijn natuurlijke gebeurtenissen. Je zou fysieke expressies kunnen voelen. Je zou een compleet gebrek aan fysieke expressies kunnen voelen. Je zou een leegte kunnen voelen, of je zou je overweldigd kunnen voelen door verwarring, of door veel te veel gevoelens. Je zou dus veel verschillende soorten objectieve expressies kunnen voelen en ervaren. Binnen deze beweging waarin je probeert om veel meer subjectieve activiteiten op te nemen, en dat ook nog probeert te begrijpen, en dan ook nog aan het trachten bent om wat meer op jezelf te vertrouwen, ben je, zoals ik al zei, onvertrouwde gebieden aan het inbewegen. In deze, is je objectieve gewaarzijn niet altijd zo willende om maar gewoon opzij te stappen. Het is gewend aan een bepaalde type van realiteit. Het biedt weerstand tegen zo’n radicale verandering van een realiteit.
JIM: Nogal!
ELIAS: Daarom zou je ook wat perioden van tijd kunnen ervaren waarin je dis-connectie voelt, of je voelt; “Wat is de zin ervan?”, of je voelt; “Waarom werpen mijn pogingen geen vruchten af?” Dit is je objectieve gewaarzijn die tegen je spreekt, die discontent voelt bij veranderingen die eraan zitten te komen.
Net zoals ik Matthew ook al vertelde, kun je hier naar het beeld kijken van die kleine duivel op je ene schouder en je kleine engeltje op je andere schouder. Terwijl de ene tegen je fluistert dat je bereikende bent in je bewegingen in bewustzijn, fluistert de andere; “Dat is niet waar. Je bent alleen maar verward.” Die andere vecht weer terug en zegt; “Ik spreek de waarheid tegen je. Kijk maar eens naar jezelf en naar wat je volbracht hebt.” En terwijl je daarnaar kijkt, zegt die andere weer, “Dit heeft helemaal niets te betekenen. Je bent immers niet bereikende in de kern van je problemen, of wel soms? Dus kun je maar beter niet luisteren naar die kleine engel op je schouder, omdat het je in de maling neemt.” En de kleine engel continueert door. Maar jij, die in het midden zit, raakt verward en afgeleid en gooit je handen in de lucht en zegt; “Ik kan niet meer doorgaan! Ik begrijp er helemaal niets meer van! Ik weet niet waar ik mij beweeg!” Maar je zult je verderbewegen, en die kleine duivel op je schouder zal ook overtuigd zijn.
JIM: Blijven bewegen, blijven vertrouwen, blijven loslaten, acceptatie …
ELIAS; Waarvan ik mij realiseer dat je dit ziet als onvoldoende een antwoord en inadequaat alszijnde hulp, maar wat voor magische methoden zou ik je moeten aandragen, die je al niet van binnen bezit?
JIM: Da’s waar. Ik ben in het bezit van alles van binnen, dus net zoals ik dit creër, kan ik dat of dat of dat creëren …
ELIAS: Geloof dit. Sta jezelf toe te geloven in die elementen, en daar net zo sterk in te geloven als dat je erin gelooft dat je niet bereikende zal zijn.
JIM: Oke. Dat lukt me wel.
ELIAS: Overtuigingen behoeven niet vervangen te worden, maar je kunt er wel een overtuiging aan toevoegen, dat je bereikende kan zijn.
JIM: Oke. Da’s cool. Dank je. Ik zal zien wat ik ermee kan doen.
ELIAS: Ik zal gaan pauzeren, en daarna kunnen we verder gaan met je vragen.
JIM: Oke. Bedankt.
HERVATTING.
ELIAS: Je moet ook onthouden dat als je stopt met een counterpart-actie, dit niet alleen effect heeft op jezelf, maar ook effect heeft op je counterpart. Dus als je deze actie loslaat, laat het ook die andere persoon los.
JIM: Wat ons beiden ten voordele zou zijn?
ELIAS: Correct.
JIM: Oke. Nog even een korte vraag. Het naar de chiropractor gaan, is dus niet echt de juiste methode om door mijn problemen heen te gaan. Want zoals je al zei, zal ik het blijven remanifesteren.
ELIAS: Je kunt wat energie loslaten met deze methode als je daarvoor kiest, en je kunt fysieke verlichting ervaren. Maar je zal de situatie of de symptomen er niet geheel mee uitroeien, totdat je de kwestie aanpakt. Maar dat wil niet zeggen dat je geen effect kunt hebben, fysiek, op de energie-deponeringen.
Net zoals bij een gapende wond in je been – je kan er een drukverband op leggen, en het zal het bloeden stelpen. Het zal niet je huid herstellen, maar het zal wel wat effect hebben.
JIM: Dus wanneer de wond is geheeld, zal nog steeds de actie er zitten, of het probleem er zijn, die leidde tot die wond?
ELIAS: Wanneer je een situatie aan het helen bent, dan betekent dat dat je aan het dealen bent met de kwestie, en dat je de energie ervan aan het veranderen bent. Je bent ook een andere richting aan het opgaan. En in deze, ben je volbrengende van de genezing; of dit nu te maken heeft met fysieke elementen, of emotionele, of mentale, of met acties die gedeeld worden met anderen.
JIM: Oke. Dus, kan de blessure in mijn nek, of eigenlijk is het een bot dat niet meer op zijn goede plek zit, net zo gemakkelijk genezen als een wond?
ELIAS: Correct.
JIM: En dus hoef ik ook niet echt te focussen erop, en moeite erin te steken om proberen mijn ruggenwervel te helen.
ELIAS: Dit zijn moeilijke gebieden, omdat er overtuigingsystemen in betrokken zijn. Je kunt niet verwachten van jezelf dat je al je overtuigingsystemen tegelijkertijd zult kunnen aanpakken, erdoorheen zal kunnen gaan, en ze gaat accepteren. Veel overtuigingsystemen, op vele gebieden, zijn allemaal zeer verwezen met elkaar. Ze zijn als een verstrikte bol wol, waar je geen begin of einde aan kunt vinden. Maar uiteindelijk zul je je beginnen te realiseren, dat terwijl je het ene adresseert, je het andere er ook mee aanpakt; en terwijl je je aandacht weer richt op die volgende, je weer een andere kunt zien; en zo vermenigvuldigt het zich, omdat ze allemaal verweven zijn met elkaar.
In deze, heb je een situatie gecreërd, binnen een counterpart actie, die werd beïnvloed door overtuigingsystemen, waardoor het werd toegestaan om zich te bestendigen, en langer heeft geduurd dan nodig had geweest. In deze, heb je er ook andere overtuigingsystemen in betrokken, omdat je andere acties erin hebt betrokken. Je hebt objectief andere beelden gecreërd, die allemaal gerelateerd zijn aan dezelfde kwestie, maar al die projecties dragen ook weer hun eigen overtuigingen in zich. (Grote zucht). Net zoals een ‘business’ zijn eigen overtuigingen in zich meedraagt, zo ook dragen de fysieke expressies hun eigen overtuigingsystemen in zich mee.
Laat mij een analogie geven. Je bent uitgevaren op een schip. Je hebt ervoor gekozen om naar een destinatie te varen, in samenwerking met een schipsmaatje. Je vaart door verre zeeën en door vele soorten weer heen. Je nadert een haven waar je je van elkaars gezelschap zou kunnen ontdoen, je je voorraden zou kunnen aanvullen, en verder zou kunnen varen, zonder het gezelschap van je maatje, die voor andere activiteiten zou kunnen kiezen. Maar terwijl je de haven binnenvaart, kies je niet voor deze probabiliteit. En dus, vaar je weer uit. Je continueert door op je reis. Terwijl de voorraden slinken, naderen jullie een andere haven. Wederom wordt de probabiliteit gepresenteerd dat je zou kunnen aanmeren, je voorraden zou kunnen aanvullen, en je maatje zijn reis verder zou kunnen zetten op land. Wederom, kies je deze probabiliteit niet. En dus, meer je niet aan. Je continueert door. De reis begint wel heel erg lang te worden, en je voorraden zeer karig.
Je nadert een andere haven. En op dit punt zeg je, “Ik begin erg zwak en moe te worden. Ik wens voorraden aan te vullen, en ik wens dat onze wegen zich zullen scheiden”. Maar binnen je overtuigingsystemen, heb je heel veel tijd doorgebracht met je schipsmaatje. Je bent gehecht geraakt aan hem, en het voelt vertrouwd. En dus, meer je wederom niet aan, en vaar je verder. Wanneer je bijna helemaal geen proviand meer hebt, begin je kwaad te worden. Je bent ontevreden met je reis. Je bent aan het verhongeren en je voelt je zeer oncomfortabel. Je bent niet gelukkig. En terwijl je de volgende haven nadert, ben je er klaar voor om je te ontdoen van deze overtuigingsystemen over trouw en loyaliteit en kameraadschap en verplichtingen. Je zegt; “Ik ga aanmeren in de haven. Ik ga de proviand aanvullen. Je bent vrij om verder te gaan zoals je wenst, en ik zal verder varen, alleen, op mijn schip. Ik wens je het allerbeste, en mijzelf ook.”
Binnen dit korte verhaaltje, heb je jezelf diverse malen de mogelijkheid aangeboden om je probabiliteiten te veranderen. Maar je kiest erin te continueren. Op diezelfde manier, nader je nu die tijd dat je voorraden aan het opraken zijn; maar als je jezelf niet toestaat om die elementen los te laten waar je zo sterk aan vasthoudt, zul je geen ruimte hebben voor een nieuwe lading.
JIM: En een groter schip aanschaffen, heeft dus bepaald ook geen zin!
ELIAS: Nee. (Jim ligt in een deuk).
JIM: In een boek die ik pas geleden heb gelezen, noemde de schrijver zichzelf een bio-energetisch genezer. Is hij Tumold, of gealigneerd met Tumold?
ELIAS: Gealigneerd met.
JIM: Is hij Gramada, gealigneerd met Tumold?
ELIAS: Nee. (Het onderzoekende). Zuli.
JIM: Dus, zijn acties in het toelenen van energie, zit ‘m in de alignering met Tumold, en waarvan wij allemaal, ook ik, het vermogen toe bezitten (om energie toe te lenen aan). (Elias knikt). Oke.
Het boek dat ik al voor jaren en jaren heb willen schrijven, klopte weer aan op mijn hoofd. En ik geloof dat ik het gezien heb in een bibliotheek in de stad; ‘My Earth Sojourn’. Da’s een richting, of da’s een probabiliteit die ik met beide handen zou moeten aanpakken, en mee verder zou moeten gaan?
ELIAS: Ook dit staat in verbinding met je probleem.
JIM: Van het willen bewijzen van mijn kennis of het bewijzen van mijn …
ELIAS: Wanneer je jezelf accepteert en het vertrouwen in jezelf accepteert en een ware eigenwaarde uitdrukt, zul je ook jezelf toestaan om je vrijelijk en creatief te uitten.
JIM: Dus, dát is waar het vuiltje zit. Om even terug te komen op mijn dieren, het kleine geitje dat ik nu heb en zijn expressie … Wederom, schijnt hij gewoon weer niet te willen reageren, op de manier zoals ik zou verwachten dat hij zou reageren…
ELIAS: Waarom die “zou”?
JIM: Ik vermoed, dat het wederom verwachtingspatronen zijn. En omdat ik geen reactie zie, invalideer ik mijn geven van energie, of invalideer ik mijn interpretaties.
ELIAS: Absoluut. Ik heb je al zo vaak verteld dat dit keuzes zijn. Elk aspect van bewustzijn (de geit) behoudt keuzes. Iedere creatie kiest voor zijn eigen manifestatie ter zijn eigen waardevervulling, en ook voor de waardevervulling van bewustzijn. In deze, mag je energie uitdrukken. Maar waarom blijf je maar vasthouden aan die verwachting dat je manifestaties zal zien op de manier zoals jij dat wenst te zien?
JIM: Ik ben zijn keuze niet aan het respecteren of aan het accepteren.
ELIAS: Waarbij we weer terugkomen op wat ik al eerder zei. (Ferm gesproken). Als je jezelf niet accepteert, zul je al het andere ook niet kunnen accepteren. Je mag dan denken dat je al het andere accepteert, en je mag dan tegen jezelf zeggen dat je een accepterend, goed, en liefdevol persoon bent; maar je zult ondervinden dat je andermans creaties niet accepteert, of het nu de creaties van een dier zijn of van een ander persoon. (Grote zucht). Maar je zult continueren jezelf te blijven betrekken in dit soort van overeenkomsten en expressies met deze dieren ten behoeve van je eigen opmerken ervan, totdat je (jezelf) leert accepteren.
JIM: Heeft subjectieve beweging betrekking op een gewaar zijn van je subjectieve zelf, in je objectieve gewaarzijn? Wat zou worden omschreven als subjectieve beweging in het bewustzijn?
ELIAS: Naar jullie manier van denken, geloven jullie in dit moderne nu, binnen jullie overtuigingsystemen, dat je subjectieve bewustzijn wordt geclassificeerd alszijnde je onderbewustzijn. Binnen jullie overtuigingsystemen, zijn de bewegingen binnen dit gebied van het bewustzijn, het onderbewustzijn, uit je controle en beweegt het zich zonder je toestemming in welke richting het ook maar kiest, is dat nu gunstig voor je is, of niet.
Er was ooit een tijd, nog vóór de vestiging van jullie psychologiescholen, dat subjectieve beweging en gewaarzijn werd beschouwd als de individuele ziel; de geest; als dat element van het zelf die je motiveert, en zich ook beweegt buiten je controle om, ter voordeel of ter nadeel van je. Maar laat mij je zeggen, dat subjectieve bewegingen en gewaarzijn niét buiten je controle vallen. Het werkt in harmonie samen met je objectieve gewaarzijn.
Het objectieve is de buitenwaartse waarneming/perceptie van (de) realiteit. Het subjectieve heeft van doen met het onderwerp; jij. Het is de inwaartse zienswijze en creatie van realiteit. Je vormt je realiteit in harmonie met beiden. Objectieve beweging, informatie, input, beoordeling, begrip, wordt beoordeeld door je buitenwaartse zintuigen. Subjectieve beweging wordt beoordeeld door je innerlijke zintuigen. Tesamen, vormen ze je realiteit. Samen, creëren zij wat jij ziet als je zelf; dat deel van jou dat niet je brein is, maar je ‘mind’ (je geest) is.
JIM: Dus je mind (je geest) zou meer relateren naar je subjectieve zelf?
ELIAS: Het is een combinatie; omdat het informatie aan het binnenhalen is van zowel het objectieve als het subjectieve gewaarzijn, en combineert ze om de realiteit te creëren die je van buiten ziet. Je creërt ook een objectieve realiteit en een subjectieve realiteit, die je mag zien als het zijn van de tegengestelde zijden van een munt. Objectief, kun je gebeurtenissen of bewegingen, lichaamsexpressies creëren, zonder eraan te denken. Ook projecteer je en heb je effect op de elementen in je wereld, in je objectieve omgeving. Subjectief creër je ook een realiteit, in je slaapstaat en andere veranderde staten van bewustzijn. Tesamen, creëren zij wat jij herkent als het zijn van jij.
JIM: Oke. “Je objectieve aandacht leidt je actie” - zou ook betekenen dat je subjectieve aandacht ook je actie leidt, of de actie creërt?
ELIAS: Je subjectieve acties creëren je verlangens/wensen.
JIM: Oke, en waar wij de conflicten creëren is waar wij een vraagteken zetten bij het verlangen?
ELIAS: Je creërt conflict omdat je je objectieve en subjectieve bewegingen separeert, die elementen van eenszelf worden niet toegestaan om zich met elkaar in harmonie te bewegen.
JIM: Oke, dus is er een hoop subjectief gewaarzijn. Objectief ben ik mij zeer gewaar aan het worden van subjectief gewaarzijn, maar ik het blokkeer het. Oke, bedankt. Als het lichaam … en dit werd al een paar keer naar voren gebracht, maar… als het lichaam geen voertuig is, waarom blijft het dan in het fysieke focus zitten wanneer het bewustzijn ervan vertrekt? Een dood lichaam zou nog steeds een bewustzijn hebben, niet waar?
ELIAS: Correct.
JIM: En het zou ook nog steeds dromen, niet? (Pauze) En kunnen wij (het lichaam) met ons meenemen? (Jim begint ondertussen de weg kwijt te raken…)
ELIAS: Bij wijze van spreken. Binnen de individuele elementen, de individuele cellen, ja; continueert het door om te dromen. Binnen het collectief (als het collectief van de individuele elementen); nee. Binnen de aspecten van energie … atomen, moleculen, cellen … die fysiek manifest zijn, behoudt het zijn eigen onafhankelijke identiteit. De onafhankelijk elementen continueren door en gaan de droomstaat aan, totdat elk (van hen) individueel kiest zichzelf te herschikken naar een andere vorm van energie toe. Ze herschikken zich niet allemaal tegelijk. Ze kiezen dat individueel te doen.
Het collectief functioneert in (binnen) de richting van je subjectieve bewustzijn. Als dat wordt verwijderd, zal het alszijnde een collectief ophouden te zijn samengevoegd (zal het ophouden als een te zijn). Het dis-verbindt zich collectief, (het doet dat collectief), en ieder element ervaart zijn eigen realiteit los van het collectief. En daarom zul je getuige zijn van de afbraak van de fysieke vorm, wanneer je kiest het lichaam te begraven. Dit gebeurt in fasen, want niet alle elementen kiezen zich te herschikken naar andere uitingen van bewustzijn op hetzelfde moment. Je kan ook anders kiezen, zoals ik al eerder heb uitgelegd, je zou er ook voor kunnen kiezen dat het lichaam op een dusdanige wijze discontinueert (sterft), dat alle bewustzijn onmiddellijk wordt herschikt, in één keer, allemaal tegelijkertijd.
JIM: Als in bij een verbranding, of …
ELIAS: Nee. Als in dat je opgeconsumeerd zou worden door een ander creatuur (dier). Als je verbrand of gecremeerd wordt, dan ben je de vorm aan het veranderen, maar je bent niet onmiddellijk van fysieke vorm aan het veranderen, en ook niet het hele lichaam tegelijkertijd aan het veranderen. Sommige elementen van het zelf, binnen de objectieve expressie van een lichaam, reageren niet op vuur. En daardoor, zal het niet allemaal tegelijkertijd ontbinden, zoals elementen van het lichaam dat zouden doen, die van vlees zijn.
Sommige mensen kiezen ervoor om hun lichaamsbewustzijn te preserveren, en zouden kunnen (door)continueren binnen die uitgedrukte vorm, nog voor vele eeuwen ná de discontinuatie van bewustzijn binnen de (eerdere) manifestatie. In deze, zien jullie dat terug in mummificatie, of individuen die gesolidificeerd zijn in steen of lava. Maar voor wat betreft je vraag of de elementen doorcontinueren met dromen, ja. Omdat ze continueren fysiek manifest te zijn, zullen zij ook doorgaan met deze activiteit.
JIM: Oke. Nog een dingetje over de business, over de dierenwinkel, met Rudy. Dat proces dat recentelijk gaande is geweest, gebeurde dat om ons iets nader tot elkaar te brengen? Ik begrijp namelijk niet helemaal wat hier is gebeurd, of gaande is geweest, tijdens die drie of vier laatste maanden.
(Voor zover ik dit als vertaalster begrijp, gaat het hier over de participatie aan het forum).
ELIAS: Dit is een andere set van probabiliteiten die zeer verweven is. In bepaalde aspecten, heeft Rudy bepaalde probabiliteiten opgevolgd, om energie toe te lenen aan de nieuwe agenda. Ik heb Rudy ook al vele malen verteld, dat zij een probleem heeft met angst, die bij Rudy een situatie creërt van het ‘niet luisteren’. Dit continueert door. Er staan vele probabiliteiten voor je. Ik heb Rudy toen ook verteld dat, met betrekking tot deze onderneming/beweging, dat het positief aan het verlopen was. Ik betuigde mijn ondersteuning ter versterking van deze beweging, maar vervolgens werd subjectief veel ervan weer verworpen.
JIM: Dat schijnt voor ons beiden zo te zijn.
ELIAS: De actie met betrekking tot het bevorderen van de beweging van dit forum, werd opgevolgd; niet tot het objectieve weten van de betrokken individuen, maar het werd opgevolgd binnen probabiliteiten; omdat deze actie van belang is en grootste beweging in zich heeft zitten. En daardoor, zit er veel energie en kracht in vervat, maar binnen de individuele bewegingen en probabiliteiten en keuzes, zijn er veel fluctuaties.
JIM: Oke. Dus moeten we gewoon blijven observeren, en ons gewaarzijn erbij houden, en … ik weet het niet. Het schijnt …
ELIAS: Ik blijf gewoon doorcontinueren om interactief te zijn met dit individu, om behulpzaam te zijn – maar er wordt heel veel geblokkeerd. Er is veel angst aanwezig.
JIM: Aan haar kant? En ook aan de kant van anderen? Zoals ik?
ELIAS: Het is verschillend. Jouw problemen, die we hebben besproken, zijn anders. Rudy is behoudende van andere problemen, die te maken hebben met hele grote heilige graaltjes. (Shrines).
JIM: Oke. We zullen het daar maar bij laten dan. Ik heb ook nog een vraag voor Rudy … Scottie’s essentienaam? Haar vriend.
ELIAS: (Zachtjes lachend). Furlough.
JIM: Oke. Dit was geweldig. Bedankt. Ik heb je de laatste paar jaren leren kennen als een waardevolle vriend.
ELIAS: Ah, voor nog veel langer dan dat!
JIM: Ook daarover herinner ik mij wel wat dingen.
ELIAS: Ook dat zal steeds frequenter gaan voorkomen, en bij tijd en wijle zal het toevoegen aan je verwarring, alhoewel je ook hier weer doorheen zal komen.
JIM: Oke. Dank je wel, Raz. (Elias lacht). Bedankt.
ELIAS: Je bent zeer welkom. Heb je nog meer vragen?
JIM: Voor nu niet, voor wat betreft die diepe vragen. Ik waardeer je hulp.
ELIAS: Goed dan. Een genegen adieu.
JIM: Adieu. Goedenacht.
Elias vertrekt om 7:50 PM.
© 1997 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle rechten voorbehouden.
Vertaald door
Copyright 1997 Mary Ennis, All Rights Reserved.