Zondag, 9 februari 1007

Deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), Ron (Olivia), Cathy (Shynla), Gail (William), Bob (Simon), Jene (Rudim), Norm (Stephen), Reta (Dehl), en Drew (Matthew).

Elias arriveert om 6:46 PM. (Tijd was 25 seconden).

ELIAS: Goeieavond. Wij gaan verder met onze discussie over onofficiële informatie, en zullen ook over de ‘tijd’ gaan praten in deze discussie. Tijd is namelijk een grote creator van onofficiële informatie. Tijd, zoals je weet, is een creatie van de perceptie, alhoewel het ook een ding op zichzelf is, zoals het geval is met alle symbolen. Jij denkt bij elementen aan dingen, dingen die opgebouwd zijn uit dingen. Maar sommige dingen zijn niet opgebouwd uit tastbare dingen. Tijd is er een van. Het is een dimensie in zichzelf. En het creërt ook dimensies. De energie in bewustzijn, die het element van tijd creërt, is een eigen ding op zichzelf geworden.

Tijd-factoren zijn gerelateerd aan het fysieke leven, zoals we al eerder hebben verteld. En we hebben al over heel veel onderwerpen gesproken waar tijd een invloed op heeft. Ook hebben we over door-bloedingen in dimensies gesproken. En in deze, is tijd heel erg invloedrijk in de creatie van deze door-bloedingen. Sommige door-bloedingen zijn de directe resultaten van de interacties van tijd. Ook dit is een onderdeel van onofficiële informatie.

We hebben gesproken over onofficiële informatie waar jullie soms getuigen van zijn, zoals jullie waarnemingen van buitenaardsen, waarvan je je afvraagt hoe dit mogelijk is, en of er wel andere realiteiten van bestaan zijn. Zoals ik al eerder heb verteld, bestaan er heel veel verschillende verklaringen voor deze omstandigheden, die gerelateerd zijn aan de waarnemingen die jullie doen. Eén van die verklaringen heeft te maken met jullie dimensie van tijd.

Wanneer je denkt in termen van dingen, dan zou je aan tijd kunnen denken als een ding dat zichzelf in vele andere dingen uitspreidt; het creërt vele dimensies van zichzelf. Tijd creërt veel van de bestaande dimensies zélf. En dit is weer iets anders dan de gebieden van bewustzijn, waarover we al eerder hebben gesproken. Je kunt het vergelijken met de verschillende kamers in een huis; iedere kamer symboliseert een andere dimensie; maar het huis zelf bevat alle kamers; waarbij het huis de element van tijd is.

We hebben gesproken over intervallen van tijd. We hebben gesproken over de symfonie van het bewustzijn; en jullie zijn de onuitgedrukte noten daarvan. De uitgedrukte symfonieën zijn de links van het bewustzijn. Ze bevinden zich in alle tijds-frames, en zijn overal tegelijk. Jij bent singulier gefocust, als de onuitgedrukte noot.

In het onderwerp over tijdsintervallen, hebben we gesproken over het ritme van de tijdscreatie; jullie dimensie van tijd. Binnen welke gecreërde dimensie van realiteit, er ook vele sub-dimensies bestaan, omdat alle van jullie tijdsperiodes tegelijkertijd bestaan, alhoewel jullie dit op een lineaire wijze bezien. En dus, bestaan er binnen deze ene tijdsdimensie, nog vele andere tijdsdimensies, die jullie zien als het verleden, de toekomst, en het heden.

Al die tijd-framewerken zijn niet helemaal consistent en nauwkeurig in hun precisie, voor wat betreft het aanhouden van een bepaald ritme. Zoals jullie wetenschappers al weten, is tijd flexibel. Het is elastisch. De intervallen vinden dus niet volgens een vast ritme plaats, ze vallen niet gelijkmatig, of tegelijk. In alle andere dimensies zijn die intervallen ook niet gelijkmatig van ritme. Daarom, zullen “bij tijden”, (grinnikend), die intervallen elkaar doorsnijden of doorkruisen. Net zoals bijvoorbeeld twee koorden van knipperde lichtjes die naast elkaar hangen, niet met precies tegelijk knipperen op een exact ritme – maar waarvan er af en toe toch sommige lichtjes tegelijk zullen knipperen.

Op diezelfde wijze worden doorbloedingen in tijds-framewerken ervaren. Je ervaart doorbloedingen (of doorsijpelingen) in je eigen realiteit van andere focussen. Je zou een déjà vu kunnen ervaren, waarover wij al eerder hebben gesproken, maar waarover ik nu wat meer informatie zal geven. Eerder gaf ik al aan, dat een déjà vu te maken heeft met jullie tijdselement, en met jullie perceptie van tijd. Je hebt een richting van aandacht die singulier is - en ondanks dat je een focus naar één singuliere framewerk van tijd toe-projecteert, weet je van binnen dat je multidimensionaal bent. En daardoor ben je er ontvankelijk voor en herken je die doorbloedingen van informatie. Je zult niet altijd een verklaring hebben voor deze doorbloedingen van informatie, omdat je het opzettelijk bent vergeten. En daarom creër je er nieuwe verklaringen voor, zoals het gevoel van een déjà vu.

Je ervaart ook doorbloedingen van(uit) andere dimensies. Die doorbloedingen zijn niet beperkt tot alleen je eigen realiteit. Sommige van die doorbloedingen zouden een doorkruising kunnen zijn van andere – naar jouw manier van denken – volkomen vreemde bestaanswijzen, waar je realistisch getuige van bent in je wakende objectieve ervaring. Mensen zien ufo’s en hebben geen verklaring voor het bestaan ervan, net zo min als dat ze hun snelle verdwijning kunnen verklaren. Maar ook dit zijn soms doorkruisingen van tijdsintervallen die plaatsvinden. En dit is onofficiële informatie.

Ik had al eerder aangegeven dat jullie continu informatie ervaren die onofficieel is - je ervaart dit voortdurend. Je bent nu aan het leren om deze onofficiële informatie te gaan herkennen, en voor een gedeelte, accepteer je stukjes en beetjes van deze onofficiële informatie - alhoewel je veel van die onofficiële informatie nog niet accepteert, omdat het in directe strijd is met je aanvaarde geloofsystemen. Dit veroorzaakt conflict.

(Het typen van deze sessie veroorzaakt mij conflict! Ik blijf maar in verwarring in mijn gezicht wrijven – nog even en er is niets meer van mijn gezicht over! Vic.)

“Jij creert je eigen realiteit” – ieder van jullie hoort dit concept aan. En zoals wij al eerder hebben verklaard, is dit ‘maar’ een concept in jullie denken. Maar, iedere keus die je aangaat, heeft voor een deel wat onofficiële informatie in zich zitten. Alleen herken je die onofficiële informatie niet, omdat je niet toelaat dat je merkt dat je deze informatie waarneemt. En daarom ben je niet altijd tevreden met je eigen keuzes. Ik zeg je, als je goed naar jezelf zou kijken, zou je kunnen zien dat iedere ademhaling die je neemt, dat iedere keus die je maakt, ongeacht hoe klein die keuze ook moge zijn in je perceptie - dat het is een bewuste keuze is.

We hebben al eerder gezegd dat je niet het slachtoffer bent van een onbewuste leiding. Je wordt niet door dit focus heengeleid door geesten en subjectieve informatie, waar je je niet gewaar van bent. De communicatie die plaatsvindt binnen het geheel van je bewustzijn, is precisiewerk. Het is uiterst efficiënt, creatief, en communicatief.

Je kiest objectief. Je zou jezelf dan een gebrek aan inzicht ten aanzien van je keuzes kunnen betuigen, maar je kiest op bewuste wijze. Wat je momenteel probeert te begrijpen, is welke richtingen je probabiliteiten aan het opgaan zijn, omdat die beïnvloedend zijn van je keuzes. Dit is wat de richting is van onofficiële informatie. Als je zou gaan kijken naar alle aspecten van die onofficiële informatie die je voortdurend omringt, zou je jezelf veel meer informatie kunnen aanbieden over wat je eigen richtingen zijn (welke kant je opgaat) binnen de keuzes die maakt, in je probabiliteiten.

Je moet ook onthouden, dat er altijd grondslagen van waarheden liggen in religies en filosofieën. En een daarvan is; “Je zult altijd jezelf beantwoorden. Je zult altijd krijgen waar je om vraagt.” Binnen de religies, zeggen ze dat als je iets aan god vraagt, het je gegeven zal worden door hem. En dat als je het vraagt, je een antwoord zult krijgen.

Maar, zoals je al weet en herkent, ben jij degene die jezelf beantwoord, en je beantwoord jezelf op een creatieve wijze, op een wijze die je instructief zal zijn. Want er is niemand anders die jou beter kent als jijzelf, en er is niemand anders die beter weet dan jijzelf wat je leerzaam zal zijn.

Je zou je eigen creaties zo af en toe nogal vreemd kunnen vinden, maar toch maak je creatief gebruik van onofficiële informatie, waarmee je jezelf efficiënte methoden aanreikt in je keuzes en acties en gebeurtenissen, die de nadruk zullen leggen op wat je wenst te weten. Wanneer je jezelf dus in de positie zou bevinden waarin je verwarring of onbegrip of vrees ervaart, zou je eens moeten kijken naar jezelf en jezelf daarbij moeten afvragen, wat het nou precies is dat je hebt uitgekozen om je eigen aandacht mee te verkrijgen.

Geen enkele kosmische entiteit is aan je touwtjes aan het trekken, je bent geen marionet! Je bent je eigen regisseur in je eigen toneelstuk, en je zult dit toneelstuk op een efficiënte wijze leiden, ten behoeve van het verkrijgen van je eigen aandacht. Als je om verruiming (van bewustzijn) vraagt en je bent daar oprecht naar op zoek, dan zul je jezelf gaan bombarderen met je eigen geloofsystemen – zodat je efficiënt zult kunnen bereiken waar je zelf om hebt gevraagd.

Aldus, kun je je verwarring aanpakken, door te kijken naar de vragen die je je afvraagt over jezelf, en door alle onofficiële informatie te gaan onderzoeken, die je jezelf voortdurend aanbiedt. En dat doe je – je biedt jezelf voortdurend onofficiële informatie aan. Wanneer je de verwarring ingaat, zul je meer geneigd zijn om niet te luisteren naar je eigen onofficiële informatie. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, zou je een aantal van je antwoorden kunnen horen, als je luistert naar de stilte en als je niet toestaat dat je gevangen raakt in het web van je drama. (Pauze). We zullen gaan pauzeren, en daarna kunnen jullie vragen stellen.

HERVATTING.

VICKI: Ik heb een vraag over wat je net zei, over de richting van je probabiliteiten die weer van invloed zijn op je keuzes. Het was een beetje verwarrend, ik begrijp het niet echt.

ELIAS: Wanneer je op het punt staat om een fysiek focus in te gaan, creër je een poel van probabiliteiten. Die probabiliteiten omringen je continu, ter je gebruik - je trekt eruit. Al die probabiliteiten, zoals al eerder werd aangegeven, worden beactualiseerd. Alle gebeurtenissen zijn simultaan – vinden tegelijkertijd plaats. Aldus, zijn alle probabiliteiten, tegelijkertijd beactualiseerd, beïnvloedende van je keuzes. (Pauze).

VICKI: Oke, daar zal ik eventjes op moeten gaan kauwen…

ELIAS: (Grinnikend) Het meest moeilijke onderwerp dat er is – simultane tijd! Tijd is een zeer lastige zaak! (Gelach). Maar het is ook een zeer interessante creatie, want het creërt vele verschillende (soorten) dimensies. Het is een perceptie, maar het is ook een a priori.

NORM: De meest fundamentele unit (of eenheid) van Al Dat Is, is de unit van bewustzijn, de bewustzijns-unit. Ik ga ervan uit dat een bewustzijns-unit geen andere parallel heeft, dat het echt de enige fundamentele eenheid (of unit) is, van al dat is?

ELIAS: Ik geef er voorkeur aan om dit concept uit te leggen alszijnde de links van bewustzijn, omdat units een gesloten systeem veronderstellen, en er bestaan geen gesloten systemen in het bewustzijn. Het wordt dus efficiënter uitgelegd als je zegt dat het links van bewustzijn zijn; maar inderdaad, je bent juist in je idee erover; dat dit de symfonie is.

NORM: De symfonie? (Elias glimlacht naar Norm). Zouden bijvoorbeeld de links van bewustzijn gestalts kunnen zijn, in dat ze alle sets samen kunnen linken? Sommige sets, bijvoorbeeld, zijn elektronen en atomen, neutronen, protonen, elektronen die atomen vormen – klopt deze uitspraak?

ELIAS; Correct.

NORM: En zij bezitten het vermogen om, tegelijkertijd, in vele richtingen op te gaan, alszijnde een unit?

ELIAS: Zij zijn overal – tegelijkertijd – simultaan. Ze worden niet begrensd door dimensie of ruimte-arrangementen of perceptie of tijdsdimensies.

NORM: Oke. Je zei ook dat tijd een ding is, en dat het ook … Misschien had ik beter kunnen zeggen dat links of CU’s het vermogen hebben om de neiging te hebben om alles te kunnen zijn. Ze kunnen van alles zijn. Dat is de ‘neiging’ die ze hebben, die ‘neiging’ is het vermogen wat ze hebben. (CU; unit of consciousness).

ELIAS: Correct.

NORM: Is tijd, of het ding tijd, is dat nu eigenlijk een link of een CU of een gestalt?

ELIAS: Toen ik vanavond de sessie opende, gaf ik al aan dat jullie allemaal denken in termen van dingen. Je denkt in termen van atomen, in termen van moleculen, in termen van elektronen, in termen van fotonen. Je denkt in termen van tastbaarheid. Van tastbare dingen. Maar niet alle realiteit is tastbaar. Wanneer ik tegen je zeg dat tijd een ding op zichzelf is, bedoel ik dat niet in termen van een tastbaar, fysiek element of ding; alhoewel het wel een ding op zichzelf is. Het is een kracht(veld).

Welnu Stephen, concentreer je op je vergelijking; want tijd is een krachtpatroon. (De vergelijking was; “Herleidt het krachtpatroon terug naar de bron van spanning”).

NORM: Het kan én zorgen voor een spanning, én is de bron van spanning.

ELIAS: Net zoals je zwaartekracht; je herkent dit als een ding, maar het is niet samengesteld uit dingen. Het is een kracht. (Intens gesproken). Tijd is een kracht patroon. Het is een ding op zichzelf die het vermogen bezit om creatief te zijn, en het kan variaties creëren op een thema van zichzelf; maar het is niet samengesteld uit eenheden/units.

NORM: Of links.

ELIAS: Alles, alle dingen, onderstreep dat driemaal! zijn opgebouwd of samengesteld uit linken van bewustzijn, want er is geen enkel bestaan dat géén bewustzijn is!

NORM: Bedankt. (Hier, begint Norm een rare, verwarde uitdrukking op zijn gezicht te krijgen, die daar vervolgens voor de rest van de sessie blijft zitten).

DREW: Ik heb een vraag over keuzes omdat ik daar een beetje verward over ben. Vorige week zei je dat het fysieke focus en dat fysieke manifestaties symbolen van essentie-activiteiten zijn. Als dat waar is, hoe kunnen wij dan als die symbolen zijnde, keuzes maken voor dingen, die plaatsvinden binnenin onze essentie?

ELIAS: Omdat je naar een symbool kijkt als het zijn van iets dat alleen maar een representatie is van iets. Een symbool is de representatie van iets anders, het is een interpretatie ervan, maar, het is ook zichzelf. Het bevat zijn eigen integriteit. Het is behoudend van zijn eigen realiteit. Aldus, ben jij een symbool, want je manifestatie is het symbool van een focus van (je) essentie. Als jij door je fysieke ogen heenkijkt zie je verschillende objecten om je heen, en die zijn een onderdeel van je realiteit, alhoewel het ook symbolen voor je zijn; maar ook zijn ze, op zichzelf, behoudend van hun eigen realiteit. Jij bent ook een weergegeven beeld van (je) essentie, maar je bent ook realiteit. En dus, ben je ook een ding op zichzelf.

DREW: Zoals een kind een reflectie kan zijn van zijn ouders, maar toch zijn eigen besluiten maakt en zijn eigen keuzes maakt in het leven? Is dat een geldige metafoor?

ELIAS: Je mag het op deze wijze bekijken, alhoewel het ook weer vervormende ideën creërt. Laat mij je vertellen dat jij, en zoals al eerder werd verklaard, een deel van alles bent, zoals alles een deel van jouw is, correct? Correct!

DREW: Van mij zul je geen tegenspraak krijgen hoor! (Gelach)

ELIAS: Je kijkt naar een bloem; die bloem is niet jij, alhoewel het wel een deel van je is. Het is ook een symbool voor je. Het is tegelijkertijd een ding op zichzelf, het is behoudend van haar eigen integriteit en haar eigen realiteit; en naar jouw manier van denken, separaat en afgescheiden van jouw, hoewel het niet afgescheiden is van jouw. En op deze zelfde manier, ben je als een focus van (je) essentie, een weergegeven beeld van een projectie van een symbool, van (je) essentie. Maar je bent ook een realiteit op zichzelf; behoudend van je eigen integriteit, je eigen realiteit creërend, en je eigen keuzes makend.

DREW: Oke. En dan de andere vraag die ik heb … ik durf hem bijna niet te stellen! Op welk niveau worden de keuzes gemaakt? Omdat ik er zeker van ben dat er keuzes zijn gemaakt, waar ik mij niet bewust gewaar van ben geweest. En ik vraag mij dus af, of er een verschil is tussen bewust gewaarzijn, en wat wij noemen ons ‘dagelijkse gewone gewaarzijn’? Want als het waar is dat alles wat gebeurd het gevolg is van onze keuzes, dan vraag ik mij toch sterk af of dat mensen die slachtoffer zijn van moord, en van auto-ongelukken, en die terminale ziektes hebben, of dat zij die keuzes werkelijk wel maken, in hun ‘dagelijkse gewone gewaarzijn’. De keuzes die ik maak in mijn dagelijkse gewaarzijn worden nou niet bepaald vaak teruggereflecteerd in mijn realiteit…

ELIAS: Of misschien lijkt dit alleen maar zo te zijn! (Grinnikend)

DREW: Ik vraag mij af op welk niveau die keuzes worden gemaakt, en hoe kun je op dat niveau geraken?

ELIAS: En dit is de reden waarom we dit onderwerp over onofficiële informatie bespreken, zodat je beter kunt begrijpen hoe je realiteit creërt; namelijk door echt getuige te zijn van, en door echt aandacht te besteden aan al je realiteit, en niet alleen aan wat je gewend bent om aandacht aan te besteden. In werkelijkheid is het zo dat als je echt alle informatie bekijkt die beschikbaar voor je is, zoals dit ook geldt voor slachtoffers van moorden en ongelukken en ziektes, dan zul je kunnen zien dat er indicaties zijn van die probabiliteiten. En die indicaties zijn er – je geeft ze aan. Net zoals je in heel objectief voor de hand liggende omstandigheden een patroon kunt zien bij jezelf die je naar bepaalde gebeurtenissen toe leidt, kun je ook objectief indicaties waarnemen - als je opmerkzaam bent - van onofficiële informatie, die je zal vertellen welke richting je met je aandacht bent opgegaan, en naar welke probabiliteiten je aan het toe neigen bent om te gaan creëren.

Je moet het ook creatief kunnen zien, zoals je dat ook doet in de droommissie. Je moet kunnen begrijpen dat je creatieve wezens bent. En daarom kan het voorkomen dat een persoon kiest voor, in jullie termen, een slopend auto-ongeluk. Dit kan als heel verassend lijken te gebeuren. Maar in werkelijkheid, als je opmerkzaam bent op alle informatie die beschikbaar is binnen de realiteit van dat persoon, zul je een “ernaar toe leiden” kunnen zien - naar die drastische, dramatische creatie, vanwege redenen die lagen binnen de probabiliteiten die deze persoon had uitgekozen.

Ik begrijp dat dit gecompliceerd is, maar als je het echt van dichtbij gaat bekijken, zul je bepaalde gedragen kunnen zien, bepaalde keuzes en bepaalde acties kunnen waarnemen, wat aanwijzigen zijn voor je, wat clues zijn van je eigen richting die je opgaat. Je zult je periferie hierbij moeten inschakelen, en je zult moeten kunnen begrijpen dat het geheel van je realiteit die jij creërt, niet binnen één smalle lijn ligt. Je betrekt het vanuit vele vele hoeken binnen je probabiliteiten, en ook ben je interactief en doorkruis je met vele andere zelven. Er is veel meer gaande in je realiteit dan dat jij kunt zien!

En in deze, als je gaat kijken naar hoe je je realiteit creërt, zul je ook rekening moet houden met het geheel van realiteit, met alle realiteit en al haar invalshoeken, want daar zijn er vele van! Iedere actie die je uitkiest, hoeft in werkelijkheid niet direct verband te houden met de actie die er voorafgaande aan afging. Het lijkt alsof de actie een lijn aan het volgen is binnen probabiliteiten, of dat er een bepaalde lijn loopt in gebeurtenissen, maar dit is niet altijd het geval. En alhoewel het tegelijkertijd ook netjes lijkt te vallen binnen de huidige gang van zaken, kan het vertakkingen hebben die voorbij gaan aan de huidige omstandigheden.

Je denkt immers niet aan de invloeden die voortdurend op je indrukken. Je bent behoudend van heel veel focussen in essentie. Je hebt heel veel andere zelven binnen één focus. En je toekomstige zelf, zoals jij dat ziet, heeft ook zeer veel invloed op je heden. Wat niet wil zeggen, nogmaals, dat je er geen objectieve controle over hebt, en dat je er geen leiding over hebt, want dat heb je wél. Je kijkt alleen niet naar je eigen acties.

Ik zeg je dat de kleinste, naar jouw manier van denken, acties die je veranderd binnen je dagelijkse routine, heel precies zijn uitgekozen. Je zou ’s ochtends wakker kunnen worden en ervoor kunnen kiezen om je haar op een andere manier te kammen. Je zou ervoor kunnen kiezen om je pap te eten vóór je koffie of thee, in tegenstelling tot je normale routine waarbij je éérst van je koffie of thee zal nippen. Dit lijken onbeduidende veranderingen te zijn, maar ook dit zijn bewuste keuzes en hebben een effect op je; omdat je op deze bepaalde dag, voor een andere routine hebt gekozen. Je hebt gekozen je methoden te veranderen, en hierbinnen verander je het geheel van jezelf. Je perceptie verandert. Jij zou dan geen dramatische verandering in je perceptie kunnen opmerken, maar je perceptie zal veranderen. Dit is een zeer klein voorbeeldje van iets dat een zeer lichte verandering teweeg brengt in je realiteit; maar het is ook een voorbeeld van hoe iedere keus wordt gecreërd, welke je perceptie veranderd en ook je bestaande realiteit veranderd.

(Intens gesproken) Het zijn allemaal objectieve keuzes. Je wandelt niet al slapend door deze fysieke realiteit heen! Je bent je baan niet aan het aangaan in je droomstaat! Je bent wakker! Je bent objectief. Je denkt. Je kiest. Je keuzes worden objectief gemaakt. Jij bent aan het leiden.

BOB: Zou je zeggen dat dit een proces van vallen en opstaan is?

ELIAS: Nee. (Ferm gesproken)

BOB: Wat dus zou impliceren dat je van te voren de resultaten van je keuzes al kent.

ELIAS: Bij wijze van spreken.

BOB: Dus, als ik kies mijn pap te eten voordat ik van mijn koffie drink, heb ik al enigszins een idee van wat de resulterende verandering daarvan in mijn leven zal zijn?

ELIAS: Als je opmerkzaam bent van je periferie en je realiteit – dan ja; ben je er op één bepaalde manier gewaar van; en dat is binnenin je essentie, omdat alle gebeurtenissen simultaan zijn, simultaan plaatsvinden. Er is geen toekomst. Er is geen verleden. En dus, ben je van het geheel van je acties gewaar. Maar op een andere manier ben je er weer niét gewaar van; omdat je ervoor kiest om op een singuliere wijze gefocust te zijn, en je kiest er ook voor om niet te luisteren naar, en om niet opmerkzaam te zijn op onofficiële informatie.

BOB: Maar ongeacht dat, maak je toch keuzes. Dus maken diegenen die meer gewaar zijn van hun subjectieve activiteiten of onofficiële informatie, hun keuzes gezien vanuit dat licht, en diegenen die dat niet zijn maken hun keuzes…

ELIAS: … op dezelfde manier. (Grinnikend).

BOB: Oke…

ELIAS: Jij kiest het anders te doen, omdat je gekozen hebt voor de actie van het verruimen van je bewustzijn … en omdat je ernaar vroeg!

BOB: Dus, is gewaarzijn het enige verschil. Je maakt de keuzes waarvan de resultaten je al duidelijk zijn op een of ander niveau, maar je gewaar zijn van de resultaten of de keuzes… Je bent er of gewaar van of niet!

ELIAS: Het is niet nodig voor je gewaarzijn. Heel veel individuen betrekken het fysieke focus, terwijl ze objectief geen begrip hebben van probabiliteiten, en toch bewegen zij zich efficiënt door hun objectieve focus heen. Je hebt om deze informatie gevraagd. Je hebt jezelf naar deze informatie toegetrokken. Je wenst deze informatie ten behoeve van je eigen verruiming van bewustzijn, voor de uitdrukkelijke reden van het aangaan van de verschuiving, en het aangaan van de transitie tijdens het fysieke focus.

BOB: Oke. Mag ik een andere vraag stellen? Zou je tijd kunnen vergelijken of gelijkstellen met de gedachte?

ELIAS: Bij wijze van spreken; omdat de gedachte ook een realiteit is en een ding op zichzelf is; alhoewel het ook een perceptie is en een symbool. Aldus, ja, zou je het op een bepaalde manier kunnen gelijkstellen met gedachte.

BOB: Is de gedachte een krachtveld op dezelfde manier als dat tijd een krachtveld is?

ELIAS; Ik zou gedachte eerder definiëren als een beweging. (Clue voor de vergelijking!)

BOB: Waarom???

ELIAS: Het is een beweging, een motie. Andere elementen in het bewustzijn voegen zich samen met gedachte(n) om realiteit te creëren, of om een andere realiteit te creëren. Tijd hoeft zich niet samen te voegen om realiteiten te kunnen creëren, en het kan variaties van zichzelf creëren.

BOB: En dat doet het in z’n eentje?

ELIAS: Ja.

BOB: Ik dacht dat tijd een creatie was van ons, van essentie, dat het niet separaat bestond van ons. (Hier, zit Bob hoorbaar in zijn gezicht te wrijven!)

ELIAS: Wat het ook niet doet, maar je blijft alles op een singuliere wijze bezien als dingen. Essentie is bewustzijn.

BOB: Oke. Dus bestaat tijd apart van bewustzijn.

ELIAS: Niets bestaat apart van bewustzijn.

BOB: Oke, (Pauze), maar zit ik nou jou te helpen, of zit jij mij te helpen??? (Heel veel gelach hier, en Elias lacht om het hardst!)

DREW: Als er geen fysieke realiteit zou bestaan, zou er dan tijd bestaan?

BOB: Té hypothetisch.

DREW: Is dat niet soort van wat je vraagt, of het apart bestaat van de fysieke realiteit?

BOB: Nee …

DREW: Oh, niet. Sorry, dan heb ik dat verkeerd gezien. Maar, kun je die vraag beantwoorden? Als er geen fysieke realiteit bestond, zou tijd dan bestaan?

ELIAS: Dat is afhankelijk van de overeenkomst die is aangegaan, en van het verlangen van het bewustzijn om dit element te willen creëren.

DREW: Maar het is mogelijk?

ELIAS: Ja.

DREW: Dus is het niet afhankelijk van fysieke realiteit.

ELIAS: Nee, alhoewel het direct in relatie staat tot de fysieke realiteit, want dit is het gebied van bewustzijn, waar het effect op heeft. Aldus, is het gerelateerd aan en heeft het betrekking op het fysieke focus.

DREW: Sorry Bob, het was niet mijn bedoeling om …

BOB: Nee. Het geeft niet. Het was juist heel behulpzaam omdat ik niet wist hoe ik de vraag moest stellen! (Elias lacht zachtjes). Bestaat de tijd in … ik wil niet zeggen in jouw realiteit. Hoe zal ik dit zeggen? Als je niet hier bent, maar daar bent, waar dat ook is, bestaat daar tijd?

ELIAS: (Grinnikend) In het gebied van bewustzijn dat ik occupeer, bestaat de lengte van tijd dat ik mij bezighoudt met jou, niet als tijd. Het is geen sequentie (opeenvolging) van momenten.

BOB: Oke, maar we hadden al geaccepteerd dat tijd niet noodzakelijk een sequentieel ding is, en dat het simultaan kan zijn, maar dat het toch bestaat ondanks dat het niet…

ELIAS: Ah! Hoor ik het nou goed dat we de simultane tijd geaccepteerd hebben? (Gelach)

BOB: Nou ja, dat is toch ook zo!

ELIAS: Ah! Wij zullen instructies geven om Simon een trofee aan te bieden voor het accepteren van simultane tijd, alszijnde de eerste mens die deze realiteit accepteert! (Wij barsten allemaal in lachen uit).

BOB: Ik heb zo het vermoeden aan de hand van die hint van sarcasme die ik hoor, dat mijn acceptatie in mijn termen niet helemaal hetzelfde schijnt te zijn als acceptatie in jouw termen!

ELIAS: Nogal! (Veel gelach) Je hebt een concept geaccepteerd. Je hebt niet de realiteit ervan geaccepteerd! (Grinnikend)

VICKI: Eigenlijk, is de term simultane tijd op zichzelf nogal tegenstrijdig.

ELIAS: Dat is zeker waar, maar je hebt nu eenmaal te maken met een tijd-framewerk. Zal ik voortaan maar tegen je zeggen, ‘het simultane niets’? (Gelach). Je zou het niet begrijpen. En daarom gebruik ik termen die je wel kunt begrijpen. Jullie zijn betrokken in een realiteit die zich bevind binnen een framewerk van tijd. Al jullie realiteit is zeer nauw betrokken en verbonden met tijd. Er is geen enkel aspect van jullie realiteit die niet wordt beïnvloed door tijd. Aldus, hebben we te maken met de tijd in onze discussies en in onze explanaties; alhoewel ik zo af en toe wel speel met jullie terminologie, zoals met de uitdrukking “in den beginne”. (Grinnikend).

VICKI: Dus, wanneer je een precognitieve droom hebt, ben je daadwerkelijk de gebeurtenis aan het zien, zoals die aan het gebeuren is.

ELIAS: Correct; wat dus nu gebeurt. Je beziet het vanaf de ‘zijkant’, niet van voren. (Pauze). Ik zal trouwens morgen je vragen behandelen die je hebt, aangaande onze nieuwe vrienden.

VICKI: Ik soort van had die boodschap al opgevangen.

ELIAS: Heel goed!

VICKI: Goed van mij huh? (lachend)

ELIAS: Geaccepteerde onofficiële informatie! Heel goed gedaan Lawrence! We zullen weer even gaan pauzeren, en daarna zullen we … kort … nog even doorgaan! (Grinnikend). Alhoewel ook dit weer relatief is.

VICKI: Een kwestie van perceptie!

HERVATTING.

DREW: Er kwam een woord naar voren gedurende de pauze, waar ik van de week ‘toevallig’ al over na zat te denken. Liefde. Is liefde gewoon alleen maar een perceptie? Is liefde een echt ding? Het is een gevoel, dus moet het wel echt zijn – maar aan de andere kant hebben wij allemaal de associatie ermee, dat het goed is – terwijl er geen goed of slecht bestaat. Kun je het definiëren of uitleggen, of kun je ons een begrip ervan geven - van het woord en het gevoel, van wat liefde is?

ELIAS: Wat jullie uiten in het fysieke focus als liefde, is een interpretatie (ervan). Liefde is een realiteit. Liefde is een waarheid. Het overspant alle dimensies, alle gebieden van bewustzijn, alle realiteiten. Iedere dimensie en fysieke focus bevat zijn eigen individuele interpretatie van de actie van liefde. Jullie interpretatie van liefde in deze dimensie, is een gevoel. Jullie hechten ook er vele vele vele geloofsystemen aan dit vast, aan dit concept. In werkelijkheid, is liefde, alszijnde een waarheid, dimensionaal; zoals kleur en toon dat ook zijn. Het bevat vele aspecten. Je ziet dit woord als een emotie, als een gevoel, en soms als een actie. Het is een dimensionele kwaliteit van het bewustzijn; het is een waarheid op zichzelf. Het bevat zijn eigen integriteit.

In deze dimensie, zijn jullie in het bezit van vele interpretaties en definities van liefde. Je zou, in deze dimensie, een aspect van de realiteit van deze waarheid kunnen ervaren, hoewel dat niet vaak wordt ervaren. Want in het ervaren van de echte actie van deze realiteit en waarheid, zul je jezelf een moment moeten kunnen toestaan, die geheel leeg is van geloofsystemen en vasthechtingen, wat ook een ultiem vertrouwen vereist. Je zult dit slechts voor tijdelijk kunnen ervaren in het fysieke focus, want dit is de lengte van de tijdsperiode, waarin je het vermogen zal hebben om die ervaring te kunnen vasthouden. Er zijn maar weinig mensen in het fysieke focus die deze actie ervaren.

Jij, binnen jouw definities, zou deze actie in emotionele termen uitleggen, en als verrukking in haar hoogste vorm ervaren. Maar weinig mensen ervaren dit.

Maar voor wat betreft je vraag naar de geldigheid en de realiteit ervan; ja. Het is een waarheid. Het is een realiteit. Het wordt niet begrensd door dimensies of gebieden van bewustzijn. Het wordt alleen anders geïnterpreteerd en vertegenwoordigd in de verschillende dimensies. En daardoor, wordt het verschillend ervaren, in de verschillende dimensies. Maar als je, zoals ik al zei, jezelf kon toestaan om zelfs maar voor een moment, helemaal leeg te zijn van geloofsystemen – en open kon staan voor de ervaring van de actie van deze waarheid, dan zou het zelfs die dimensionele elementen overstijgen.

RON: Dus is haat ook een waarheid?

ELIAS: Nee.

RETA: Ik heb begrepen dat je meer liefde bij jezelf naar binnen kan brengen, wat je meer energie zal geven, door te concentreren op de hart chakra. Bestaat er een speciale methode, of meditatie, of wat dan ook, die meer liefde brengt, zodat je meer energie zult hebben om meer liefde te geven? Zei ik dat goed?

ELIAS: Het is mij duidelijk. Mijn antwoord is dat je niet beperkt bent in energie of in liefde. Er zit geen beperking aan. Je kan er niet meer van naar jezelf toetrekken alsof het porties zijn, omdat het niet wordt uitgedeeld als porties. Het is; en er is geen grens of beperking. Waarheid is waarheid. Het is onbegrensd. Er bestaat geen limiet aan de beschikbaarheid ervan. Jij ziet het als iets dat je hebt of bezit, maar in werkelijkheid heb je niets – je bent slechts. Net zoals met bijvoorbeeld kleuren, je kunt hier ook niet meer van naar jezelf toetrekken. Het is; en de vibrationele kwaliteit ervan, zit in je. Het is geen ding wat je consumeert, en dan naar buitentoe uitscheid. Je bent. Een waarheid is.

RETA: Bedankt.

ELIAS: Je bent welkom.

BOB: Dus, liefde is een waarheid van essentie? Liefde is een waarheid dat een deel is van je essentie? Het bestaat als een onderdeel van essentie?

ELIAS: Het is een waarheid, punt.

BOB: Oke, en je definieert het voor het grootste gedeelte als het zijn van een actie.

ELIAS: Correct.

BOB: Dat wij het zien als een gevoel – is dus enigszins een verkeerde etikettering.

ELIAS: Niet noodzakelijk. Dit is jullie interpretatie ervan binnen deze dimensie binnen deze fysieke creatie. Net zoals de manier waarop je Bron Gebeurtenissen interpreteert naar fysieke actualiteiten toe – doormiddel van massa-gebeurtenissen en individuele gebeurtenissen. Dat zijn ook realiteiten. Ze omvatten niet het geheel van de Bron Gebeurtenis, omdat het gewoonweg niet past binnen het kader en de grenzen van je fysieke realiteit; net zoals waarheden niet passen binnen de grenzen en kaders van enige fysieke realiteit, omdat ze grenzeloos zijn. Alle waarheden zijn dimensionaal, en zijn acties.

BOB: Dus, omdat liefde voor het grootste gedeelte een actie is, terwijl het ook een waarheid is, is het iets dat je kiest omdat actie een keuze impliceert.

ELIAS: Is dat zo?

BOB: Dat vind ik wel! (Elias grijnst). Want als wij onze realiteit creëren, en die realiteit bestaat uit het maken van keuzes, en als alles wat wij zijn gebaseerd is op die keuzes, dan bestaat liefde toch ook als een keuze in onze realiteit?

ELIAS: Je plaatst het binnen grenzen. Het geheel van je realiteit is niet alleen op je keuzes gebaseerd. (Pauze)

BOB: Oke…

ELIAS: Alle bewustzijn is een actie. (Langere pauze)

BOB: En? (Pauze) (Gelach)

ELIAS: (Glimlachend) Je beperkt je manier van denken. Je bent dit concept aan het indammen, want je denkt dat je het daardoor kunt begrijpen. In werkelijkheid, zijn waarheden niet in haar totaliteit voor je te bevatten in een fysiek focus - gaan ze voorbij aan je volledige begrip ervan. In je essentie, begrijp je het; maar binnen enig gegeven individueel fysiek focus, gaat het voorbij je vermogen om een waarheid - in haar geheel - te kunnen begrijpen.

Bewustzijn is beweging. Bewustzijn is actie. Maar je bent gewend om naar de realiteit te kijken alsof het dingen zijn. Je beïndividualiseerd en beobjectiveerd de realiteit, en je classificeert het op in dingen. Dit is hoe je je realiteit waarneemt. Wat heel goed werkt in deze gegeven realiteit. Maar dat wil niet zeggen dat dit ook het geheel van de realiteit is, want dat is het niet. In het bewustzijn, wordt energie niet gedefinieerd als (zijnde) dingen. En dus worden waarheden ook niet gedefinieerd als dingen.

Ik zeg je dat kleur een waarheid is. Maar ik ben er zeer bewust van dat in jouw denken, dit registreert als zijnde een ding. Je ziet fysiek wat jij noemt een kleur, en je definieert het als een kleur. Wat je denkt kleur te zijn, en wat jij definieert als een kleur, is in deze dimensie en dit fysieke focus, een interpretatie van een waarheid. Het is, wederom, een ding op zichzelf, maar het is ook een symbool. Jij neemt het symbool waar. Je ziet verschillende kleuren waar je woorden aan vasthecht, zoals rood, roze, blauw, groen. En ook hecht je vibrationele kwaliteiten vast aan deze kleuren.

Maar in een grotere realiteit, om zo te zeggen, is kleur een actie en is het dimensionaal. Liefde is een actie en het is dimensionaal. Naar jouw manier van denken, zou je dan kunnen accepteren dat kleur dimensionaal is, maar je begrijpt niet hoe het een actie zou kunnen zijn. Naar jouw manier van denken, zou je dan kunnen accepteren dat liefde een actie is, maar hoe is het dimensionaal?

Dit lijken tegenstrijdigheden te zijn, maar als je buiten de singulariteit van de fysieke aandacht stapt, is de realiteit zeer geëxpandeerd en onbegrensd. Alle energie, alle bewustzijn, is (een) beweging. Het is allemaal in een staat van wording. En dus, zijn ook waarheden en acties in staat van wording.

RON: Zou het juist zijn om te zeggen dat alle emoties, zoals haat en vreugde en verdriet, enkel maar objectieve interpretaties of misinterpretaties zijn van de actie die je zonnet heb beschreven als het zijn van liefde?

ELIAS; Geen misinterpretaties; maar interpretaties die gerelateerd zijn aan jullie fysieke focus. Ik had al verteld dat er bestaanswijzen zijn, dimensies, die geen emoties bezitten, zoals jullie dat doen. Hun bestaan biedt hen ook de gelegenheid tot waardevervulling, net zoals die van jullie, maar doet dit in een ander framewerk, omdat zij voor een ander soort ervaring hebben gekozen. Jullie hebben voor een ander soort ervaring gekozen. Je hebt vele verschillende dimensies gecreërd ter ervaring van verschillende soorten fysieke expressies en ervaringen. En dus, is hoe jullie emotie interpreteren, gerelateerd aan bepaalde (soort) fysieke focussen. Je bent niet de enige fysieke focus die emotie ervaart en opneemt (in je leven), maar niet allemaal ervaren zij deze creatie (op deze manier). En dus, wanneer jij vraagt, “Is haat een waarheid?” – dan is het antwoord – nee. Omdat het een emotie is, die gerelateerd is aan dit fysieke focus. Het is een directe beïnvloeding van geloofsystemen. Er zit een verschil tussen creaties die ontspringen vanuit geloofsystemen en waarheden die worden geïnterpreteerd via geloofsystemen.

DREW: Dus is liefde fundamenteel, wat onze andere emoties niet zijn. Het is een fundamentele actie van bewustzijn. Het is een fundamenteel aspect van het zijn, in tegenstelling tot al die andere emoties die wij voelen.

ELIAS: Correct.

DREW: Wanneer jij zegt dat liefde en kleur dimensionaal zijn, betekent dat ook multidimensionaal?

ELIAS: Correct.

BOB: Als jij zegt dat liefde een waarheid is, betekent dat niet dat onze typische interpretaties van liefde en beschrijvingen over liefde de waarheid zijn?

ELIAS: Wat niet afdoet aan de realiteit van jullie interpretaties ervan!

Ik heb er echt moeite mee dat jullie afdoen aan jullie creaties – want jullie zijn daar heel erg goed en heel erg bedreven in – in het teniet doen van jezelf!! Jullie creaties zijn interpretaties, maar het zijn ook werkelijkheden. En daar mag niet aan afgedaan worden! Jullie interpretatie van een waarheid mag dan een interpretatie zijn ten opzichte van het niet-fysiek gefocuste bewustzijn, maar jullie interpretaties van waarheden in het fysieke focus, is realiteit. Ook, is het niet negatief. Want het is ook, het is, creatief.

BOB: Oke, maar de realiteit is niet de waarheid. (We barsten in lachen uit).

ELIAS: (Grinnikend) Realiteit is waarheid!

BOB: Dus alle ervaring, alles wat je creërt, is een waarheid!

ELIAS: Bij wijze van spreken.

NORM: Ik heb nog een vraag over de relatie tussen coöperatiefheid (samenwerking) en separaatheid oftewel individualiteit. Heb je hier nog wat wijze woorden over?

ELIAS: Zoals je al weet, biedt je jezelf allerlei gelegenheden aan, om te kunnen opmerken wat het is, dat je kiest je aandacht op te vestigen. Met betrekking tot coöperatiefheid en separaatheid, dit zijn beiden jouw keuzes; want alhoewel je kiest te verruimen (in bewustzijn), biedt je jezelf ook gelegenheden aan, waarin je bepaalde aspecten van jezelf zult kunnen opmerken, en waarin je kan zien dat deze bepaalde aspecten van jezelf, minder efficiënt zijn. En dus zul je ook gelegenheden creëren, waarin je keuzes kunt maken met betrekking tot veranderingen. En uiteindelijk zul je gaan openstaan voor de herkenning dat in deze samenwerking, er geen separaatheid bestaat.

Dit is een zeer moeilijke kwestie voor jullie allemaal, zonder uitzondering; want de camouflage van separaatheid hoort bij het fysieke focus dat je hebt gecreërd. Het is geen illusie, maar het is een zeer effectieve camouflage. Als je je kunt realiseren dat er geen separaatheid bestaat, dat er geen delen of secties zijn, dat het geen sinaasappeldeeltjes zijn, (grinnikend), dan pas zul je het begrip samenwerking wat beter kunnen begrijpen.

Herinner jezelf er regelmatig aan, dat je een deel bent van alles, en dat alles een deel is van jouw, ongeacht je voor- of afkeur van enig aspect. Je zou een bepaald ander individu of een bepaalde andere activiteit, als onaangenaam kunnen beschouwen, maar het zijn allemaal elementen of delen van jouw. En of je ze aangenaam vindt of niet - het doet er niet toe. Je bent niet afgescheiden en verwijderd van alles. Er bestaan geen muren tussen jullie. Wat je ziet is een tijdelijk beeld dat afgescheiden lijkt over te komen; maar zelfs de fysieke manifestatie die je creërt, is niet begrensd en afgescheiden van al het andere.

En zoals we al hebben besproken, kies je objectief. Je bent geen slachtoffer van een of andere samenzwering van je subjectieve beweging. Je hebt ervoor gekozen, om jezelf precies met die elementen te confronteren, die je nodig hebt om te zien, ten behoeve van je eigen gewaar zijn ervan en ten behoeve van je eigen verruiming. En dit staat je toe dat je je verschuiving op een veel efficiëntere manier kunt aangaan, en het staat je toe dat je je transitie in het fysieke focus veel efficiënter kunt aangaan - zonder het aangaan van seniliteit.

DREW: Wat is het verschil tussen ‘n uit het lichaam ervaring in de slaapstaat ten opzichte van een droom?

ELIAS: Dromen zijn beelden. Het zijn interpretaties van subjectieve activiteiten (die je aangaat). Je treedt voortdurend, in jouw termen, uit het lichaam – je hebt voortdurend ervaringen buiten het lichaam. Die ervaar je continu. In iedere dag van je fysieke bestaan, ervaar je situaties buiten je lichaam. Je herinnert je deze actie niet, omdat het in jullie geloofsystemen iets onnatuurlijks en eng is. Want zoals jullie dat zien, verlaat je alleen je lichaam op het punt van overlijden! En dus, moet je bang zijn voor uit het lichaam ervaringen! (Met veel humor gebracht).

Nu; binnen die ervaring die jij ziet als uit het lichaam treden, zou je bepaalde stukken ervan kunnen herinneren. Je zou dezelfde acties kunnen aangaan in die staat als dat je in je wakkere fysieke staat zou aangaan; door de gang heenlopen, naar meubels kijken, de deur uitstappen, je zou jezelf op een andere locatie op je planeet kunnen zien. Dit zijn allemaal acties die je zou kunnen aangaan. Maar het zijn niet de gehele acties die je aangaat in je slaapstaat – maar je bewustzijn zou voor tijdelijk voor die fysieke activiteit kunnen kiezen. En in deze, kun je die bepaalde activiteiten herinneren – als je dat zou toestaan.

In de droomstaat, of wat jij termt je droomstaat te zijn, heb je een beeld of verbeeldingen gecreërd voor jezelf, die een creatieve interpretatie zijn van de actie die je bent aangegaan in je slaapstaat. Het is jullie al vaak verteld dat de slaapstaat niet wordt aangegaan vanwege de fysieke rust die je nodig zou hebben. Je fysieke expressie, je lichaam, vereist geen slaapstaat (om uit te rusten). Maar je bewustzijn vereist de slaapstaat, omdat dit de gelegenheid voor je is, om in communicatie te zijn met je essentie. Dit is je gelegenheid om je creativiteit tot op haar maximale vermogen op te schroeven in het fysieke focus; want je bent Regio Gebied 2 aan het aangaan.

DREW: En een droom is de interpretatie van die evaringen (van de momenten dat je uit het lichaam treedt, in de slaapstaat).

ELIAS: Ja.

DREW: Was Bob z’n ervaring dan een echte daadwerkelijke fysieke manifestatie, in een andere fysieke dimensie? Was zijn uit het lichaam treedt ervaring een manifestatie in een andere fysieke dimensie – in tegenstelling tot enkel maar een verbeelding van een subjectieve ervaring in de droomstaat?

ELIAS: Niet een andere dimensie; (pauze), maar een ander gebied van bewustzijn in deze dimensie.

DREW: Echt. Binnen deze fysieke dimensie?

ELIAS: Correct.

DREW: Hij projecteerde uit zijn lichaam naar een ander gebied van bewustzijn toe, in déze fysieke dimensie?

ELIAS: Correct.

DREW: Ik begrijp dat niet helemaal! (Veel gelach). Ben ik de enige?

BOB: Een dimensie kan ook parallel zijn, in dat het zich toch in hetzelfde gebied kan bevinden. Het bevindt zich alleen niet in dezelfde tijd en plaats. Tenminste, dat is hoe ik het begrijp.

DREW: Dus, toen hij zich herinnerde dat hij door gangen met spanten heenliep, gangen die roodachtig gloeiden en gaten in de deuren had en dat soort dingen, was dat een daadwerkelijke echte ervaring? (Verwijzend naar Bob’s uit het lichaamservaring in een droomstaat).

ELIAS: Correct.

DREW: Hij had het zich niet ingebeeld.

ELIAS: Correct.

BOB: Is het ‘normaal’ dat je interacties hebt met een variëteit aan andere essenties in die staat? Is dat een algemeen iets? Of komt dat normaalgesproken niet voor?

ELIAS: Je bent nooit alleen! Je zou er dan niet gewaar van kunnen zijn nadien - dat je interacties had met andere essenties - maar je bent niet in je eentje in die acties betrokken.

BOB: Oke.

ELIAS: Goed dan. Ik ga ermee stoppen voor vanavond. Met veel affectie voor jullie allemaal, zeg ik au revoir.

Elias vertrekt om 10:08 PM, en popt om 10:38 PM weer terug, naar aanleiding van een conversatie die wij hebben over probabele zelven. (Of, andere zelven).

ELIAS: …probabele zelven. De energie van een probabel zelf wordt niet teruggeabsorbeerd door andere probabele zelven. Jij bent een probabel zelf, zoals ook alle andere probabele zelven dat zijn. Ieder probabel zelf is een probabel zelf voor de ander. Ieder (probabel zelf) is zijn eigen manifestatie. Ieder (probabel zelf) is behoudend van zijn eigen realiteit. Het is niet zo, dat de ene de realiteit is, en dat de anderen allemaal verbeeldingen zijn. Zij zijn allemaal een realiteit. Ze zijn allemaal, op een bepaalde manier, onafhankelijk van elkaar. Het zijn allemaal individuele creaties. Ze zijn allemaal energie, zoals jij energie bent. Als jij een probabel zelf bent, en dit bén je, en je sterft, wordt je dan opgeabsorbeerd door de andere zelven?

NORM: Nou, ik denk dat ik interpreteerde dat er dan energie beschikbaar kwam voor de andere probabele zelf. Niet dat alle energie van die overleden focus over gaat naar de anderen, maar dat er energie beschikbaar wordt voor de andere persoon, of misschien ervaring beschikbaar was voor de andere persoon.

ELIAS: Alle ervaring en alle energie van alle probabele zelven is beschikbaar voor allemaal, maar elk van hen is uniek op zichzelf. En dus, continueren zij door in een individueel bestaan - ter hun eigen waardevervulling. Net zoals jij niet wordt teruggeabsorbeerd in essentie als je sterft, omdat je niet separaat bent. En dus, wordt je niet eerst naar buiten toe gegooid, en daarna weer teruggeabsorbeerd. Je bent het geheel al. Maar je bent ook uniek en individueel en een nieuwe creatie, en je continueert gewoon door.

NORM: Ik ga ervan uit dat probabele werelden een meervoud zijn. Als voorbeeld; Als zestienjarige was ik hier in California, en als ik daarvoor gekozen had, had ik terug kunnen gaan naar huis en mijn school kunnen afmaken. Ik had dus een beslissing te maken. Zou dat het begin kunnen zijn van een probabel zelf, of is mijn interpretatie ervan niet juist?

ELIAS: Die probabele zelf bestaat. Ze bestaan allemaal binnen jouw energie. Hun bewegingen, in tegengestelde-parallelle-richtingen, gebeuren, vinden plaats, op momenten van keuzes.

NORM: Wat eigenlijk altijd gebeurd, altijd gaande is.

ELIAS: Correct. Ze zouden jouw keus kunnen navolgen, of ze zouden een andere keus kunnen maken. Iedere keus die jij maakt, heeft effect op alle anderen, en elk van hen zal beïnvloed worden. Sommige van hen zullen andere keuzes beactualiseren. Sommigen van hen zullen dezelfde keuzes beactualiseren, met net even een iets andere inslag.

Ik zal je verklappen dat er een ander zelf parallel met jou bestaat, met één kind minder…

NORM: In de Verenigde Staten?

ELIAS: … omdat binnen probabiliteiten, een dochter ervoor koos om niet door te continueren in het fysieke focus. En dus, bestaat er in jouw realiteit, een dochter. In een (andere) probabele realiteit, bestaat die dochter niet.

NORM: Dus zijn er meerdere camouflage systemen, waarin ik tegelijkertijd besta.

ELIAS: Correct.

NORM: Maar, daar moeten er dan ontelbare van zijn! (Nu zit Norm in zijn gezicht te wrijven!)

ELIAS: Correct. (Grinnikende, en wij barsten in lachen uit).

NORM: Geweldig! Heb ik véél vrouwen??? (Nog meer gelach).

VICKI: De energie en ervaring die beschikbaar is van, zeg maar, een probabel zelf, die is gewoon ten allen tijde beschikbaar juist? Ongeacht of iemand dood is of niet?

ELIAS: Correct.

VICKI: Het maakt helemaal geen verschil of iemand dood is of niet.

ELIAS: Nee.

VICKI: Met betrekking tot het ervaren van andere focussen. Volgens mij heb je het vermogen om, voor tijdelijk, een focus van een andere essentie net zo rijkelijk te kunnen ervaren als dat je een focus van je eigen essentie kan ervaren. Is dat juist?

ELIAS: Voor tijdelijk. Er bestaan geen afscheidingen of secties binnen het bewustzijn. Je bent geen sinaasappelpartjes! (Grinnikend)

VICKI: Ik denk dat ik er eerst vanuit ging, dat je een focus van je eigen essentie veel beter en rijker kon ervaren, dan dat je die van een ander kunt ervaren.

ELIAS: Bewustzijn is bewustzijn. Het is allemaal energie. De enige onderscheiding die het heeft is de arrangering ervan.

NORM: Eindeloos, ik bedoel…het is eindeloos. (En hier, raakt Norm de weg kwijt! Arme Norm. Hij had de hele avond al zo’n vreemde blik op zijn gezicht!)

ELIAS: (Grinnikend) Nog even voor wat betreft je vergelijking; het is niet ‘algemeen’. Het is vlekkeloos en precies. Er is je vanavond een clue aangeboden, voor wat betreft het tijd element. (Tegen Drew) Ja inderdaad, ook jij hebt een clue gekregen.

DREW: Over kleuren?

ELIAS: Ja.

DREW: En ook over geluid en muziek. (Elias knikt)

ELIAS: Het verwijst naar diepte, en naar de innerlijke realisatie dat je meer weet dan je fysiek waarneemt; daar ben je juist in.

DREW: Dank je.

ELIAS: Jullie zijn welkom. Nu dat ik weer het een en ander opgehelderd heb voor vanavond, ga ik weer. Adieu!

Elias vertrekt (uiteindelijk) om 10:51 PM.











Vertaald door

---

Copyright 1997 Mary Ennis, All Rights Reserved.