Maandag 19 januari, 2004 (Privé)
Participanten: Mary (Michael) en Steve.
(Elias arriveert in 23 seconden)
Elias: Goede morgen!
Steve: Hallo, Elias.
Elias: En waarover zullen we deze ochtend discussiëren?
Steve: Nou, laat mij vertellen wat ik Mary net zei. Ik argumenteer veel met je, waarschijnlijk meer als enig andere patiënt die je hebt (Elias lacht), en je hebt mij ooit gezegd dat dit oke was. Ik denk dat ik dit doe, zoals je weet, op punten die ik niet begrijp, om te proberen me zover te krijgen dat ik het wel begrijp, en ook de mensen die zaterdag in de kamer aanwezig waren, hoop ik. (1) Ik denk dat jij weet waar je over praat. Een van de redenen dat ik dit doe is omdat ik mij aansluit op je concepten, in wat ik probeer te doen in mijn leven, en het is zonder een schaduw van twijfel dat het werkt. Ik ben je zeer dankbaar voor het leveren van deze dienst en Mary voor het channelen van jou.
Elias: Je bent zeer welkom, mijn vriend.
Steve: Ik ga je bijpraten. Ik heb je niet gezien sinds februari, en ik heb veel vooruitgang geboekt. Heel veel is gebeurd sinds toen. Eerst, wil ik over wat principes praten met je, als ik mag.
Elias: Zeer goed.
Steve: Trouwens, hoe lang zul je dit blijven doen? Zullen wij je voor jaren hebben, of weet je dit niet?
Elias: (Glimlacht) Wellicht.
Steve: Of misschien nog een dag, en dan stop je ermee?
Elias: Zolang als dat jullie continueren vragen te stellen, en mijn interactie verzoeken, zal ik continueren.
Steve: Nou, goed, dan is het aan ons. Ik zal er zijn hoor!
Wanneer je ons vertelt dat wij onszelf moeten accepteren en vertrouwen, dit mantra te gebruiken van “ik ben een glorieus persoon” voor veertig of vijftig keer per dag om mee te beginnen, dan schijn je het woord “accepteren” op een andere manier te gebruiken, dan wanneer je praat over acceptatie van overtuigingen. Wanneer je over het accepteren van overtuigingen praat, dan praat je over het doen ervan in een niet oordelende manier, maar, wanneer je praat over het accepteren van jezelf, schijn je het te doen op een liefdevolle, zeer positieve, glorieus-persoon achtige manier. Bedoel je het ook verschillend?
Elias: Ietwat. Want in de acceptatie van overtuigingen, is het de actie van een herkenning dat je doorgaat met het opnemen van je eigen meningen en je eigen voorkeuren. Daardoor, is er, wat element van oordeel aanwezig, want je genereert een oordeel in samenhang met wat je prefereert en wat je niet prefereert. De actie van het niet opnemen van het oordeel in relatie tot overtuigingen, is de herkenning dat je opnemend kan zijn van je eigen evaluaties van wat positief is of wat negatief is, of wat goed of fout of juist of slecht is, in relatie tot je eigen ervaringen en expressies en gedragingen. Maar, ook het herkennen, dat andere individuen, of andere expressies, hun verschillende andere soort gedragingen mogen kiezen, andere expressies, andere ervaringen, en dat je geen oordeel uit betreffende hun keuzes.
In de acceptatie van zelf, ben je correct dat er ietwat van een verschil is in die expressie en die actie. Want als ik praat met ieder van jullie over zelf acceptatie, zou dat meer begrijpelijk zijn, in jullie termen. Want dat is een expressie van het echt waarderen en accepteren, en niet het opnemen van oordeel in relatie tot jezelf, en alle aspecten van jezelf en je keuzes, en je richtingen en je overtuigingen, en daarin, de acceptatie dat dit je keuzes ook zijn. En dat ongeacht of zij zullen passen in een ander individu z’n richtlijnen, en ongeacht of dat zij binnen de parameters zijn van andere individuen hun regels of niet, dat het niet uitmaakt, omdat het jouw expressies zijn en dat er geen noodzaak is voor jou om jezelf te beoordelen.
Steve: Denk je dat het wijs is voor ons om over onszelf te denken als niet gewoon iemand die geen oordelen heeft over zichzelf, maar om daadwerkelijk jezelf positief te omarmen als een glorieus wezen?
Elias: Ja.
Steve: Dank je daarvoor. Het volgende. Zijn mijn overtuigingen in actie wanneer ik slaap?
Elias: Een beetje, ja.
Steve: En als ik droom?
Elias: Ja.
Steve: Dan dacht ik dat ik in een andere dimensie was.
Elias: Niet noodzakelijk.
Steve: Maar soms toch wel?
Elias: Bij tijden. Maar zelfs als je aan het projecteren bent naar een ander gebied van bewustzijn, een andere dimensie, dan continueer je die focus van aandacht te zijn die je bent. Daarom, blijft er continuerend een element van je overtuigingen uitgedrukt worden.
Steve: Ik dacht dat als ik misschien een manier kon vinden om mijn overtuigingen te accepteren op een tijdstip dat zij niet op wacht staan, zoals wanneer ik droom, dat ik hun voorbij kon glippen zonder hun tegenwerping.
Elias: (Grinnikt en lacht) In je slaapstaat, zoals ik eerder heb verteld, in de actie van het dromen, zijn je overtuigingen ietwat ontspannen; ze zijn niet zo rigide.
Steve: Misschien zou het dan kunnen werken.
Elias: Maar het punt is nou juist, om niet in de oppositie te zijn met hen.
Steve: Maar je zei dat ze vechten, ze vechten om ons te houden zoals we zijn. Je gebruikte dat woord.
Elias: Dit is een misverstand. Wat ik bedoelde is dat JIJ vecht met hen.
Steve: Ik vecht voor hen?
Elias: MET hen.
Steve: Laat mij je vertellen wat ze met mij doen. Wanneer ik iets bedenk waarvan lijkt dat ik ze zal kunnen overkomen – je vind dat geen fijn woord, dus maak ik daarvan, om tot een punt te komen waar zij geen effect meer op mij zullen hebben – ze veranderen de ziekte die ik in mijn brein heb, waar ik eerder over met je heb gediscussieerd, op een dusdanige manier, dat het veel moeilijker voor mij wordt om een of andere telepathische boodschap naar mezelf te sturen, om mij zover te krijgen dat ik dat doe. Ze schijnen zich bedreigd te voelen door de pogingen die ik maak om hen te neutraliseren, en ze maken het moeilijker voor me.
Elias: Nu, laat mij samen met je dit ophelderen. Ten eerste, bemerk hoe je associeert met je overtuigingen. Bemerk de termologie die je gebruikt, want dit is belangrijk, omdat het bewijs is voor jezelf, van hoe je een associatie genereert met overtuigingen. De manier waarop je je ervaring beschrijft in relatie tot overtuigingen, is in de wijze waarop je refereert naar de overtuigingen als entiteiten; “zij”.
Nu; dat is significant. Want wat je aan het genereren bent is een associatie met je overtuigingen als zijnde entiteiten. Bij wijze van spreken, zullen wij een hypothetische visualisatie opnemen. Jij bent één individu, en als één individu, heb je een associatie gegenereerd met je overtuigingen, als vele entiteiten, als bijna andere individuen, en je heb ze gesepareerd van jezelf in een wijze, dat jij deze ene individu bent, en al die overtuigingen zijn andere entiteiten op zichzelf.
Nu; in die associatie, genereer je de perceptie dat je in het verzet bent tegen die andere entiteiten als een vijand, alsof zij werkelijke dingen zijn.
Nu; hierin, laat mij je vertellen, zijn je overtuigingen geen vijanden; het zijn geen dingen. Het zijn expressies. Het zijn expressies van jou …
Steve: Welk deel van mij bedacht hen?
Elias: In je keuze te manifesteren in deze fysieke dimensie …
Steve: Welk deel van mij? Mijn subjectieve gewaarzijn, mijn objectieve gewaarzijn?
Elias: Nee.
Steve: Wie bedacht ze?
Elias: Dat is wat ik je probeer te vertellen. In je keuze om te participeren in deze manifestatie in deze fysieke realiteit, ga je ermee akkoord om te participeren binnen de blauwdruk van deze fysieke realiteit.
Steve: Was dat nog voordat ik een brein had?
Elias: Als essentie. Bij wijze van spreken, ja.
Steve: Dus, het was niet mijn bewuste brein die dat bedacht.
Elias: Het is samengewoven in het ontwerp van je manifestatie.
Steve: Mijn bewuste geest kwam later, nadat ik een brein had.
Elias: Dat zou wel of niet kunnen zijn. Op de manier waarop manifestaties gebeuren in deze fysieke realiteit, kan je, wat jij termt te zijn, je bewuste gewaarzijn of je objectieve gewaarzijn wel of niet uitdrukken nog voor je fysieke ontwikkeling van een daadwerkelijke brein. Het is afhankelijk van de aandacht van het individuele focus, en of het kiest om dit in te voegen in combinatie met het fysieke lichaam op het moment van conceptie, of subsequent op dat moment in de ontwikkeling van de foetus, of het gewaarzijn kan worden uitgedrukt vóór de feitelijke fysieke conceptie.
Steve: Maar wat probeer je te zeggen dan? Je zegt dat mijn overtuigingsystemen niet een andere entiteit zijn, ze zijn mij. Maar schijnbaar voel ik mij daardoor bedreigd wanneer ik een manier vind waardoor ik misschien die overtuigingsystemen kan leren accepteren, of waardoor ik die ene kan neutraliseren die mijn ziekte veroorzaakt, en dat maakt het weer moeilijker om te neutraliseren omdat het een sterkere of andere soort van blokkering op mijn brein zet. Dus, mij maakt mij bang denk ik.
Elias: Dat zou meer accuraat zijn.
Steve: Laat mij je dit vragen. Jou twee belangrijkste manieren om een verschil in onze realiteit te brengen zou zijn om een overtuiging te accepteren, en de andere zou zijn het bereiken van een toestand van geen enkele twijfel dat het gaat gebeuren. Dat zijn twee verschillende concepten, toch?
Elias: Ja.
Steve: Is elk een troef van de andere, zodat als je een toestand van geen enkele twijfel had, je niet de overtuiging behoeft te accepteren? Je zou het gewoon kunnen doen door te zeggen, “Ik wil vliegen, en ik heb een overtuiging dat ik dat niet kan, maar daar hoef ik mij geen zorgen om te maken, want, als ik gewoon geloof dat ik kan vliegen, dan zal ik vliegen.” Dus daarom, overtroeft het de noodzaak om mijn overtuiging te accepteren?
Elias: In die actie, zou je de acceptatie van de overtuiging genereren. Het is niet zo dat het overtroeft wordt, om zo te zeggen, maar de actie van acceptatie zou automatisch worden gegenereerd.
Steve: Dus, het is noodzakelijk dan. Zelfs al heb je geen twijfels, is het noodzakelijk om de overtuigingen te accepteren, en dat doe je volgens jou door niet te twijfelen.
Elias: Dat is een methode die je zou kunnen proberen.
Steve: Gewoon uit nieuwsgierigheid – ik weet niet of jij het weet, omdat je een essentie bent, en je gewoon soort van met je vingers kan knippen en dingen kan laten gebeuren, hoe moeilijk het is voor ons aardse mensen om een staat van geen twijfel te bereiken – maar, als je denkt bij jezelf met je bewuste geest, die ene waar ik ook mee praat met jou, niet een of ander onderliggende laag, ik denk bij mezelf hoe kan ik mijzelf zover krijgen dit te geloven, om geen twijfel te hebben, hoe kan ik daar een kleine ingang in maken. Ik kan minder twijfel hebben, maar er zal nog steeds wat twijfel zijn. Ik schijn het maar niet uit te kunnen bannen ongeacht wat ik doe. Weet jij een manier om dat te doen?
Elias: Ja, en ik ben gewaar van de uitdaging en de moeilijkheid dat aanwezig is in deze acties, en de onbekendheid ervan. Dit is een van de redenen waarom ik continueer conversatie te hebben met individuen en informatie te bieden aan hen in een actie van behulpzaamheid, om te …
Steve: Trouwens, als ik een ingang heb gemaakt, en ik wat minder twijfel heb, werkt mijn telepathische vermogen beter. Ga je gang.
Elias: Ik begrijp het.
Steve: Maar nog steeds niet helemaal zoals ik het wil, alleen een beetje beter.
Elias: Welnu; dat is een voorbeeld van wat ik je tot uitdrukking breng. De manier waarop jij de actie bereikt van het niet twijfelen aan jezelf in fysieke focus, is om jezelf bewijs te leveren. Laat mij je uitdrukken …
Steve: Bewijs dat het werkt, bedoel je?
Elias: Ja. Laat mij je uitdrukken, in samenhang met jezelf individueel. Jij en ik hebben eerder deelgenomen aan conversaties, en een van de richtingen die je hebt opgenomen met mijzelf, is het uitdagen van mij om te kunnen bewijzen aan jou …
Steve: Ik hoopte dat je dat niet meer zou herinneren.!
Elias: (Glimlach) Het is significant, want het is een significant voorbeeld. Dit is een methode die jij en veel andere individuen gebruiken, niet alleen met mij, want ik kies er niet voor dat spelletje te spelen, maar met jullie zelf. Het is belangrijk en significant, want in het toestaan van jezelf om stappen te nemen, die jij termt risicovol te zin, acties, waarvan je gewaar bent dat je geen twijfels in je vermogen zou moeten opnemen. Als je oefent en in kleine stapjes de actie van de beweging naar een of andere expressie maakt, zelfs al weet je dat je doorgaat met het twijfelen aan je vermogen, wanneer je jezelf deze kleine stapjes toelaat van beweging, en jezelf bewijs levert dat het werkt, in jouw termen, iedere keer dat je die actie onderneemt, verdwijnt er wat van de twijfel, omdat je jezelf bewijs levert. In het leveren van dit bewijs aan jezelf, iedere keer dat je die actie opneemt, versterkt je steeds meer een beetje het vertrouwen in jezelf, waardoor je een einde maakt aan de twijfel.
Steve: Nog iets additioneels wat ik zou moeten weten?
Elias: In welke capaciteit?
Steve: Over hoe geen twijfel te creëren? Of is dat het enige ding wat ik kan doen?
Elias: Ik zal je zeggen dat experimentatie een van je meest efficiëntste methoden is.
Steve: Wat denk je hiervan; dit zou je kunnen interesseren. Daar ben ik dan, drie maanden geleden, mezelf afvragend hoe ik dit geloof kan neutraliseren die ik niet wil, om af te komen van die ziekte die mijn brein blokkeert, omdat ik dan echt mijn telepathische en mediamieke vermogens kan loslaten, wat ik heb gedemonstreerd dat ik kan, als deze klem op mijn brein niet zo sterk is, en ik zou waarschijnlijk in staat zijn nog veel meer de verschuiving binnen te gaan. Misschien is het mediamiek zijn wel hetgeen waar mijn overtuiging bang voor is. Het zou zeer onbekend zijn. Ik bedoel, het is een beetje angstig, want als ik op straat zou lopen en ik zie iemand die ik niet mag, en ik zou denken “ik hoop dat die gozer ziek wordt,” dan zou ik hem ziek kunnen maken! Het is een beetje eng. Ik veronderstel dat het die angst is die veroorzaakt dat mijn overtuiging die klem nog harder vastklemt, wanneer ik wat resultaat boek in het neutraliseren.
Dus, in ieder geval, ontdekte ik dat ik gedeeltelijk dat geloof kon neutraliseren … Nee, laat mij even terugspoelen. Er lijken twee delen aan het wegwerken van deze breinklem te zijn. Het eerste deel, het schijnt daar van origine geplaatst te zijn door mijn subjectieve gewaarzijn zonder een overtuigingsysteem, of misschien in samenhang ermee, vanwege het feit dat ik het scheen te gebruiken op een manier, wat niet de manier was die mijn subjectieve gewaarzijn wilde. Bijvoorbeeld, als ik inbreuk maakte op, als ik probeerde telepathisch dingen te doen bij anderen, misschien het verminderen van de energie van iemand van het ene team, zodat het team waar ik voor was, wel kon winnen. Ik heb dat eerder gedaan. Ik heb het vele malen gedaan, tot op punt waar als je aandacht zou schenken aan wat er gaande was op tv, je niet zou kunnen ontkennen dat het zich voordeed. Mijn subjectieve gewaarzijn versterkte dan echt de greep op de klem, als ik dat aan het doen was; het vond dat niet leuk.
Ik weet niet precies wat het is, dat ik wel mag doen, dus hoe creëer ik een mantra die alles omvat? Ik heb er zelfs eentje opgeschreven; Ik zei zolang als dat ik mijzelf inhoud in het tegenspreken van deze zin, iedere mediamieke poging die ik maak waar mijn subjectieve gewaarzijn afkeurend over is, wordt hierbij tegengewerkt zodat het niet van kracht zal zijn. De minuut dat ik dat opschreef, voelde ik een verandering in mij, en vijftien dagen later, begon ik die klem kwijt te raken. Het was twaalf uur, het midden van de dag. Ik begon een volle vloed van neurotransmitter activiteit te krijgen die geblokkeerd was geweest voor jaren – meer dopamine, meer gevoel van plezier, een verminderde spier contractie in mijn keel, wat een van de tekenen is van dit ding. En ik dacht, “het heeft gewerkt! Mijn subjectieve gewaarzijn vind dit een fijne mantra, die het schijnbaar onmogelijk voor me maakt om iets te doen dat hij niet goedkeurt, en het zal mij gaan loslaten,” en ik begon in paniek te raken.
Ik dacht, ik moet snel een andere mantra creëren, om er zeker van te zijn dat ik deze niet per ongeluk gebruik op mensen met een flitsgedachte, zoals ik hoop dat die gozer dood gaat. Dus maakte ik deze andere mantra dat ik niet wil dat mijn gedachten werken tenzij ik ze opschrijf. Terwijl ik dit aan het opschrijven was tijdens wat ik noem mijn prodomaale (voorbode van ziekte) periode, schreef ik neer, dat alles wat ik ooit had gedaan voor deze datum moest worden genegeerd. Ik realiseerde mij dat ik zojuist de mantra ongedaan had gemaakt, die van dat ik niets zou doen waar mijn subjectieve gewaarzijn het niet mee eens is. De minuut dat ik dat deed, stopte deze periode. Ik kreeg weer de volle breinklem terug. Ik zei, ik zal vijftien dagen wachten en hopen dat het weer gebeurd, en dit keer zal ik de originele mantra niet wissen. En vijftien dagen later, precies op het moment dat het toen stopte, begon het nu weer. Precies hetzelfde gevoel kwam over me.
Dus, deze keer wist ik dat het kon afbreken, en dat is de ergste fout was die ik ooit gemaakt had, weten dat ik het kon afbreken. Schijnbaar, creëerde het een twijfel in mij, dat ik door deze periode zou heengaan en het voor elkaar zou krijgen. Dus ik creëerde een Frankenstein monster. Voor drie maanden, elke vijftien dagen als dit voorkwam, zou ik een manier vinden, om die overtuiging te omzeilen, die een manier vond, om de uitschakeling van mijn ziekte te voorkomen.
Ik dacht, misschien moet ik proberen het te accepteren. Ik schreef mantra’s of ik zei tegen mezelf gedurende deze perioden, dat zolang ik mezelf kan inhouden, om de zin uit te spreken die mij weerhoudt om te accepteren … Trouwens, als ik een telepathische boodschap gebruik die zegt dat ik mijn heup aan het genezen ben, dan zal ik negenennegentig procent van de keren mijn heup erger maken. Een procent van die keren, zal ik het beter kunnen maken, als die klem minder vastzit op mijn brein. Hoewel ik niet wist of het zou werken, dacht ik dat ik het gewoon zou proberen, en kijken of ik het zou kunnen veranderen. Als ik zeg dat mijn subjectieve gewaarzijn de perceptie heeft dat mijn heupen genezen, wordt het nooit slechter.
Zoals je zaterdag verklaarde, je kunt het tijdelijk accepteren, maar dan komt het terug, wat mij altijd verward omdat jij had gezegd dat tolerantie tijdelijk was. Acceptatie, werkelijke acceptatie is altijd permanent. Waar zit ‘m het verschil in, daarin, wat verschillend lijkt te zijn van wat je zaterdag zei?
Elias: Goed. Tolerantie is geen acceptatie. Het is een tijdelijke expressie van …
Steve: Laat mij je even stoppen. Aan de ene kant, zeg je dat werkelijke acceptatie permanent is, maar zaterdag zei je, dat je echt kan accepteren, zoals die vent die accepteerde dat zijn kamer vuil was, maar dat het zal terugkeren. Dus, als het permanent is, hoe kan het dan terugkeren?
Elias: Laat mij het ophelderen. Acceptatie is een actie die je genereert op het moment.
Nu; de acceptatie die je genereert op een bepaald moment is een echte actie en is, bij wijze van spreken, wat jij zou termen permanent, voor dat moment en die situatie, en die bepaalde overtuiging op zichzelf …
Steve: Permanent voor dat moment.
Elias: Ja, bij wijze van spreken.
Nu; zoals ik verklaarde in dat scenario, is de acceptatie van een overtuiging op het moment zeer echt, maar dat wil niet zeggen dat de overtuiging is geëlimineerd. Dat is het niet. De overtuiging continueert, en daarom …
Steve: Het wordt tijdelijk geneutraliseerd?
Elias: Ja.
Steve: Helemaal?
Elias: Ja.
Steve: Maar niet permanent?
Elias: Correct, want dat ontkent de keus. Want, de overtuiging werd niet geëlimineerd. Ongeacht dat het werd geneutraliseerd in dat moment, continueert het uitgedrukt te worden.
Steve: Wachtend om toe te slaan.
Elias: Niet noodzakelijk, maar ik begrijp jouw perceptie van deze vijand.
Steve: Dus het sloeg weer toe …
Elias: Goed dan.
Steve: Maar het was interessant dat ik het feitelijk kon stoppen voor vijfenveertig minuten, en gedurende die tijd, interessant genoeg, was ik in staat om dat weer te doen, diverse malen, tijdelijk. Ik was …
Elias: Nu; laat mij onderbreken. Laat mij een uitleg geven van wat je aan het doen bent in deze actie die je aan het opnemen bent.
Steve: Is het totaal anders als dat ik denk?
Elias: Niet noodzakelijk. En laat mij je ook subsequent een suggestie doen. Wat je feitelijk aan het doen bent in deze actie die je hebt opgenomen is, om niet te vechten met je eigen uitgedrukte overtuiging. Ongeacht van hoe je het vertaalt middels gedachten, wat je voor elkaar kreeg te bereiken was een actie van het herkennen van je overtuiging, en in samenhang ermee bewegen, jezelf je eigen methode aanbiedend, je eigen richtlijnen om je te bewegen binnen het kader van de overtuiging, en daardoor het niet tegenwerkend, wat …
Steve: Waarom brak het dan weer af na een bepaalde tijdsperiode dan?
Elias: Laat mij continueren. In bepaalde momenten in je actie en je ervaring, bereikte je tijdelijk de neutralisering en de acceptatie van de overtuiging, wat je toeliet om …
Steve: Ik denk niet dat ik echt in mijn gedachten het accepteerde.
Elias: Ik begrijp het, maar …
Steve: Was het iets anders onderliggend dat de acceptatie aan het doen was, was mijn subjectieve …
Elias: Ongeacht of je gedachten de actie accuraat vertalen of niet, was dit de actie die je aan het volbrengen was.
Steve: Want als ik een gedachte erover had gedurende die momenten, ik nog steeds een negatief gevoel erover had.
Elias: Ik ben ervan bewust. Laat mij continueren.
Nu; de initiële respons die ik je aanbood, is een identificatie van wat je feitelijk aan het bereiken was. Wat je feitelijk aan het doen was. Het tweede element dat ik je zal aanbieden is een suggestie, die je behulpzaam zou kunnen zijn in je expressie van het verlengen van het tijdskader in welke je jezelf toestaat om bereikend te zijn.
Welnu; allereerst, herken dat je, in die momenten, feitelijk aan het doen bent, - wat ik vele individuen heb uitgelegd, het is je methode, - maar, wat je aan het doen bent is de actie van het niet vechten en tegenstribbelen en energie forceren tégen je uitgedrukte overtuiging. Je bent de overtuiging aan het herkennen, je bent heel goed jezelf aan het uitdrukken “ik herken dat ik deze overtuiging opneem”. Dit is wat mij aan het hinderen is, om zo te zeggen. Daarom zal ik deze mantra’s opnemen in samenhang met die overtuiging om mijn eigen expressie van deze overtuiging tevreden te stellen, en er niet tegenin te bewegen.
Nu; de suggestie die ik je biedt is, in samenhang met de actie die je reeds hebt ontworpen voor jezelf, druk de erkenning uit naar jezelf dat ongeacht van welke acties je kiest, je niet verantwoordelijk bent voor de keuzes of acties van andere individuen. Jij bent verantwoordelijk voor jou, maar je bent niet verantwoordelijk voor andere individuen.
Steve: Wat hebben zij ermee te maken?
Elias: Dit is in feite vrij significant, want de reden dat je jezelf blokkeert is dat je een overtuiging uitdrukt dat je een verantwoording opneemt voor andere individuen en hun acties en keuzes, en daarom …
Steve: Je bedoeld toen ik zei dat ik het eng vond dat ik misschien onwillekeurig iets zou kunnen doen dat anderen zal kunnen pijn doen?
Elias: Ja, en daarom maak je jezelf druk over hoe je je keuzes opneemt.
Steve: Voor het grootste deel vind ik het eng dat ik mijzelf pijn zou kunnen doen met een onwillekeurige verklaring!
Elias: Maar er is ook een element van opneming van persoonlijke verantwoording voor andere individuen, wat hetgeen is, waar je jezelf tegen aan het beschermen bent.
Steve: Laat mij zeker maken dat ik een concept goed begrijp. Toen je de term “objectieve gewaarzijn” gebruikte, dan is dat inclusief de denkende en de bewuste geest, is dat correct? Is inclusief maar niet beperkt tot.
Elias: Ja.
Steve: Er zit een onbewust deel in. Je vind dat geen fijn woord, maar ik heb er geen ander woord voor.
Elias: Ik begrijp het.
Steve: Ik moet gewoon weten, welk deel van mij moeten we zover krijgen dat het de acceptatie doet? Jij zegt dat het niet relevant is dat mijn gedachten het accepteren. Is het relevant?
Elias: Ik zou niet noodzakelijkerwijs willen zeggen dat het niet relevant is, want gedachten zijn dat wat je objectief opneemt als een vertaal mechanisme. Daarom, is het vrij nuttig, want het is een gereedschap die je gebruikt …
Steve: Vertaalt tussen wat?
Elias: Jezelf.
Steve: Wie ben ik aan het vertalen? Ik begrijp het niet.
Elias: Verschillende aspecten van jezelf, verschillende communicaties van jezelf.
Steve: Je bedoelt dan niet het vertalen van het objectieve gewaarzijn naar de bewuste geest/verstand? Dat is niet wat je bedoeld met vertalen?
Elias: Nee. Er zijn vele objectieve communicaties die je continue jezelf aan het aanbieden bent, en je gedachten vertalen die informatie. Bijvoorbeeld, je bent opnemend van vijf buiten zintuigen, en in die zintuigen ben je continue jezelf communicaties aan het aanbieden, informatie, input. Dat wordt vertaald in gedachten.
Steve: Met andere woorden, je zegt van de vijf zintuigen naar waar?
Elias: Gedachten.
Steve: Nee, het vertaalt het.
Elias: Correct.
Steve: Naar wie? Naar welk gedeelte van mij?
Elias: Naar jou!
Steve: Naar het hele mij?
Elias: Ja.
Steve: Dus, het vertaalt in feite direct naar het subjectieve gewaarzijn? Het heeft een lijn er doorheen lopen?
Elias: Ja, en vica versa.
Steve: Dat klink alsof dat een zeer belangrijk ding is.
Elias: Ik doe ook niet af aan de belangrijkheid van gedachte. Het is een belangrijk objectief gereedschap, en het is een belangrijk objectief mechanisme.
Steve: Dan is er dus deze bewuste geest die geen gedachte is, wat nog steeds een ander deel van mij is dan het objectieve gewaarzijn, wat niet bewust is, is dat correct?
Elias: Dat ben jij. Dat is niet je geest/verstand. Wat je aan het beschrijven bent is een ongrijpbaar niet-ding wat genereert …
Steve: Wat? Het objectieve gewaarzijn, praat je daarover?
Elias: Nee.
Steve: Bewust geest/verstand?
Elias: Dat is waar jij het mee omschrijft.
Steve: Als ik zeg mijn bewuste geest/verstand, bedoel ik niet mijn gedachten.
Elias: Correct.
Steve: Ik bedoel … pfoef.
Elias: Wat het is dat jij bent.
Steve: Als ik het woord “bewuste geest” gebruik, dan sluit ik uit, dat gedeelte van mij, dat een lang proces zou doorlopen in het waarnemen van impulsen, et cetera, om erover te weten. Ik praat over dat deel die in staat is om gelijk te weten, zonder mijn interpretatie of perceptie van impulsen – er is daar een kachel; ik praat met jou; ik moet naar huis rijden. Ik veronderstel dat dát gedachten zijn, voor een deel. Maar, ik ben wakker, ik ben hier op aarde, en ik weet wat er gaande is, en ik hoef niet door een driedaagse periode heen te gaan, van het kijken naar impulsen om dat te weten. Dat is mijn bewuste geest/verstand.
Elias: Ik begrijp je.
Steve: Jij bedoelt hetzelfde, juist?
Elias: Ja. Dat is wat jij genereert als jij. Dat ben jij als essentie, als een focus, als een aandacht van essentie; dat is jij. Al je andere expressies, al die andere elementen van jou zijn mechanismen die geassocieerd zijn met je fysieke manifestatie, of ze nu subjectief of objectief zijn.
Steve: Zeg dat nog eens, alsjeblief.
Elias: Al die andere factoren van jou, wat jij termt je geest/verstand te zijn, wat een andere term is voor gedachten, of zintuigen, of communicaties – waar vele soorten wegen van zijn, van communicatie die je jezelf aanbied – of je fysieke lichaamsvorm, dit zijn allemaal fysieke manifestaties, projecties van dat element van jezelf dat jij omschrijft als je bewuste zelf, je bewuste geest/verstand. Het is niet je geest. Het is niet geassocieerd met enige fysieke manifestatie. Dat is het element van je, dat bewustzijn is. Dat is je essentie. Dat is wat jij genereert als zijnde jij.
Steve: Wat ik proberen te doen was, was proberen het te differentiëren, van dat gedeelte van mij, dat meer verborgen is voor me, de rest van het objectieve gewaarzijn die ik eerder omschreef als onderbewustzijn.
Elias: Dat is wat ik je beschrijf als het subjectieve gewaarzijn. Wat jij beschrijft als …
Steve: Nou, dan ben ik nu totaal verward. Ik dacht dat ik niet meteen gewaar was van het meeste van wat mijn objectieve gewaarzijn aan het doen is, zonder eerst te moeten kijken naar impulsen, impressies, lichaamsbewustzijn, en dan te interpreteren, hopelijk correct – meestal niet – wat het is dat het aan het communiceren is en doen is. Nu heb je me verward. Ik dacht dat het subjectieve gewaarzijn degene was die zei, oke, laten we een arm breken. Het leidt het objectieve gewaarzijn om een gebroken arm te creëren. Zo ver zo goed? (Elias schudt zijn hoofd) Oke, iets simpelers dan. Ademhalen. Het leidt het objectieve gewaarzijn om mij te laten ademhalen. Dat is niet correct?
Elias: (Elias schudt zijn hoofd) Het leidt niet het objectieve gewaarzijn.
Nu; het subjectieve gewaarzijn geeft wel instructies aan het lichaamsbewustzijn …
Steve: Maar het geeft geen instructies aan het objectieve gewaarzijn om het te creëren?
Elias: Nee. Het beweegt simultaan en in harmonie met het objectieve gewaarzijn. Dit is de reden waarom het belangrijk is, en ik zal door blijven gaan dit te herhalen naar vele individuen, dat het significant is, dat zij aandacht schenken aan wat zij daadwerkelijk objectief aan het doen zijn, want het subjectieve gewaarzijn doet dezelfde actie, in een verschillende verbeelding. Als je een arm breekt, zoals je voorbeeld, dan genereert je objectieve gewaarzijn een richting en beweging, en ook je subjectieve is in …
Steve: Je objectieve gewaarzijn doet wat?
Elias: Je objectieve gewaarzijn genereert een beweging in de richting …
Steve: Van het breken van mijn arm.
Elias: Het zou vele verschillende soorten uitingen eraan kunnen geven, en het subjectieve gewaarzijn zou het fysieke lichaam instructie kunnen geven om een gebroken arm te creëren, maar het objectieve is ook aan het participeren hierin, en voert die actie simultaan uit. Eentje is niet de andere aan het opvolgen.
Steve: Weet je, interessant genoeg, in plaats van te zeggen, “mijn objectieve gewaarzijn heeft de perceptie dat ik sterker wordt of mijn heup genees”, wanneer ik het woord “objectief” eruit haal, en alleen “mijn gewaarzijn” zeg, zou het sterker zijn.
Elias: Ja.
Steve: Dat betreft ook mijn subjectieve.
Elias: Ja.
Steve: Ik ben nog niet helemaal duidelijk op een punt. Ik heb een lever, en het werkt. Als je wilt dat ik jou vertel dat het werkt, heb ik er geen bewustzijn van dat het werkt. Er moet een deel van mijn objectieve gewaarzijn zijn, dat onderliggend is aan wat ik mijn bewuste geest/verstand noem. Er moet een onderbewust gedeelte van objectieve gewaarzijn zijn, en jij zei eerder dat dit juist was, juist?
Elias: Nee, dat is wat jij het termt te zijn, onderbewust.
Steve: Ik ben er gewaar van op een andere manier, als dat ik gewaar ben van dingen die plaatsvinden in deze kamer. Ik ben niet gewaar van mijn lever. Als jij zegt dat ik misschien over mijn lever kan leren door te kijken naar mijn impulsen of impressies, dan is dat een omslachtig proces!
Elias: Ik begrijp je, maar …
Steve: Dus er moet een deel van mijn objectieve gewaarzijn zijn die verschillend is ten opzichte van mijn bewuste geest/verstand.
Elias: Nee. De reden dat je dit waarneemt op deze manier, is omdat het zeer bekend is, en wat bekend is, is algemeen gesproken, bij de meeste individuen – want je bent niet de enigste persoon – maar bij de meeste individuen, zijn de acties die je opneemt in je wakende staat, je slaapstaat, in je bestaan, zo te zeggen, in fysieke manifestatie, gegenereerd door wat ik heb getermd te zijn, je automatische piloot.
Je aandacht is niet opnemend van een focus op vele, vele, vele acties, je fysieke lichaamsfuncties, tenzij je een lichaamsfunctie genereert die je waarneemt disfunctioneel te zijn. In deze situatie, verschuif je je aandacht naar het disfunctionele aspect van je fysieke lichaam. Maar, als je waarneemt dat het niet disfunctioneert, dan verschuif je je aandacht niet naar dat specifieke element van je fysieke lichaam. En het betreft niet alleen je fysieke lichaam. Je schenkt geen aandacht aan vele, vele, vele acties …
Steve: Je zou mij niet eens zover kunnen krijgen dat ik aandacht kán besteden eraan. Iemand zou een geweer tegen mijn hoofd kunnen zetten en zeggen schenk aandacht aan je juist werkende lever, en ik zou niet eens weten hoe ik dat zou moeten doen.
Elias: Want je bent niet geïnteresseerd.
Steve: Nou, dat zou ik wel zijn als er een geweer op mijn hoofd gericht is.
Elias: Misschien; misschien niet.
Steve: Ik zou het nog steeds niet kunnen doen.
Elias: Of, je ZOU het niet doen. Het is niet zo dat je niet kan …
Steve: Hier is mijn opvolgingsvraag. Onze tijd is aan het opraken. Soms onderbreek ik; sorry daarvoor. Je wilt dat wij onze perceptie veranderen van ons objectieve gewaarzijn, en door dat te doen een andere realiteit te creëren voor onszelf.
Daarom, wil je dat wij ons begeven in onze, wat ik gebruik als een woord, bewuste geest/verstand, om te zien wat de communicaties zijn die onder het oppervlak liggen, en alleen al het luisteren naar de communicaties zal onze perceptie veranderen. Het zal de perceptie van het subjectieve gewaarzijn niet veranderen, zal het niet?
Elias: Ja.
Steve: Maar als mijn subjectieve gewaarzijn het creëert …
Elias: In werkelijkheid …
Steve: … wat maakt het hem dan uit, of mijn bewuste geest/verstand weet wat de communicaties zijn? Het weet toch al wat ze zijn.
Elias: Laat mij die verklaring veranderen. Maar, laat mij ook je verklaring toelichten en ophelderen. Ten eerste, het is een verandering van je objectieve gewaarzijn, je perceptie, dat element van je objectieve gewaarzijn die feitelijk je fysieke realiteit creëert.
Nu; …
Steve: Waar we de waarneming van willen veranderen.
Elias: Laat mij je ook aangeven dat, IK niet wil dat jij je perceptie verandert; JIJ wilt je perceptie veranderen.
Steve: Maar je geeft een route aan, ben ik zeker van.
Elias: Zeker.
Nu; hierin, als het subjectieve en het objectieve in harmonie zijn, dan veranderd het wel de richting van de subjectieve beweging, maar perceptie, is een objectieve expressie. Het is niet een subjectieve …
Steve: Maar zei je net niet het tegenovergestelde?
Elias: Nee.
Steve: Ik zei, willen wij de perceptie van het subjectieve gewaarzijn veranderen, en jij zei ja.
Elias: Waarvan ik ook uitdrukte naar je, om mij toe te staan die verklaring anders te formuleren. Want wat gebeurd is niet een verandering van subjectieve perceptie, omdat perceptie geen subjectief mechanisme is. Het is een objectieve expressie; het is een objectief mechanisme. Maar, wat het wel doet is, als het subjectieve en objectieve in harmonie zijn met elkaar, wat plaatsvindt, is dat de beweging, de richting van het subjectieve ook veranderd.
Steve: Ik snap het. Als ik de perceptie van het objectieve kan veranderen, dan zal het de actie van het subjectieve veranderen.
Elias: Ja.
Steve: Dat is fijn om te weten. Trouwens, ik denk dat ik begrijp, dat het objectieve gewaarzijn dat gedeelte van je is, dat de bewuste geest/verstand is. Op de manier zoals ik het gebruikt heb. En het andere gedeelte zou zijn, dat wat je zou noemen de bewuste geest/verstand, waar ik geen aandacht aan schenk. Is dat een volle verklaring van wat het objectieve gewaarzijn is? (Elias knikt) Het is de waarneming van dat ding wat ik net beschreef, het hele ding, dat wij willen veranderen. Daarom, veranderen van wat naar wat? In het specifieke geval van mij, die een geloof heeft of een angst heeft voor het meer mediamiek worden, waarvandaan willen wij het dan veranderen, het objectieve gewaarzijn, en in wat willen wij het dan veranderen, om dit geloof te kunnen neutraliseren?
Elias: Wat je aan het veranderen bent is de expressie van de perceptie in relatie tot die overtuiging. Bij wijze van spreken, voor het grootste gedeelte is wat je gegenereerd hebt een absolute, dat je perceptie is dat je bepaalde acties opneemt, dat als je dit doet, er dus dat zal gebeuren. Dat is nu een uitgedrukte overtuiging.
Nu; dit doet af aan je keuzes. Het vernauwt je keuzes enorm, waarin je jezelf zeer weinig keuzes toelaat, maar, er zijn veel meer keuzes beschikbaar voor je. Maar, in de begrenzing van deze keuzes, laat ons dan alleen daarop richten, en dat behandelen. In je pogingen, als je jezelf permissie geeft om een mediamieke actie op te nemen, van wat voor soort of lengte van tijd dan ook, met de condities die je voor jezelf hebt gesteld, wat je aan het doen bent is, jezelf permissie geven om bezig te zijn met een actie, waarvan je jezelf hebt geblokkeerd om te mogen doen, tijdelijk, en je laat jezelf toe die actie te ondernemen, alleen in samenhang met je overtuiging.
Nu; wat dat doet in relatie tot je vraag van wat naar wat je je perceptie moet veranderen …
Steve: Je bedoelt, je zegt dat het mijn doel is, wat je net zei, dat is mijn doel?
Elias: Om je perceptie te veranderen.
Steve: Om het mediamieke ding te doen in samenhang met mijn geloof, dat is mijn doel ervan, om dat te doen.
Elias: Nee, het is niet je doel. Het is de actie die je nu aan het opnemen bent, want dit is de richting die je aan het opnemen bent. Maar in die actie, wanneer je jezelf die actie zou toestaan te bereiken, als was het maar in stapjes, terwijl je continueert met het opnemen van die actie, ben je stapsgewijs je perceptie aan het veranderen, want je perceptie zal beginnen te bewegen in een richting die meer van een toelating toestaat, en meer van een versterking van jezelf toestaat, wat de kracht van de overtuiging zal doen verdwijnen.
Steve: Dus ik zou altijd kunnen monitoren of het werkt, omdat ik dan minder spiercontractie zal krijgen in mijn keel en ik zal minder een vaatdoek gevoel over mijn hoofd hebben, dus dan zal in staat zijn om mijn ding te kunnen doen. Ik zal altijd een vrij makkelijke manier hebben, in tegenstelling tot sommige mensen die naar impulsen moeten kijken en oh-mijn-god wat betekent dat nou weer, ik zal een honderd procent manier hebben om te weten of het werkte of niet …
Elias: Ja.
Steve: … en ik zal dat gewoon blijven doen, en misschien kan ik dit ding langzaam oplossen.
Elias: Ja. Want het is …
Steve: Zeer goed. Laat mij je een snelle vraag stellen.
Elias: Goed.
Steve: Neem je ook maar iets verschillends waar van mijn energie ten opzichte van alle andere mensen die je ziet, of is er een verschil?
Elias: (Rustig) Natuurlijk is je energie verschillend, want ieder van jullie is uniek.
Steve: Maar er is niets dat in een unieke categorie zou vallen van alle anderen, over iemand die schijnbaar een klem heeft op zijn brein omdat hij wellicht gedeeltelijk mediamiek begaafd is? Die energie ziet er hetzelfde uit als die van andere mensen, op een manier? Is dat juist?
Elias: (Zachtaardig) Nee, mijn vriend. Ieder van jullie incorporeert een zeer, zeer verschillende energie.
Steve: Dus wanneer ik binnenkom, ga je niet van oh, god, dat buitenaardse ding is er weer. Je hebt nog nooit gedacht van ik heb nog niet zo een dergelijke energie eerder gezien.
Elias: Nee.
Steve: Nou, we moeten gaan, en heel erg bedankt. Je bent heel behulpzaam geweest vandaag. Heel, heel erg bedankt.
Elias: Je bent zeer welkom mijn vriend. En ik anticipeer onze volgende ontmoeting.
Steve: In onze volgende ontmoeting, zal ik je een voortgang van zaken geven.
Elias: Zeer goed! En ik zal continueren mijn energie te bieden naar jou in behulpzaamheid.
Steve: Alle kleine beetjes helpen!
Elias: Goed, mijn vriend, met grote affectie als altijd …
Steve: Hetzelfde voor jou.
Elias: … au revoir.
Steve: Goeiedag.
Elias vertrekt na 1 uur, 5 minuten.
(1) Steve refereert naar de Castaic, California groep sessie die plaatsvond op 17/1/04, #1496.
Copyright 2008 Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden
Vertaald door
Copyright 2004 Mary Ennis, All Rights Reserved.