Zondag 20 april, 1997 (Groepssessie)
Deelnemers: Mary (Michael), Vicki (Lawrence), Ron (Olivia), Drew (Matthew), en Norm (Stephen).

ELIAS: Goeieavond. Vanavond gaan we verder met onze discussie over de innerlijke zintuigen, en nemen we het innerlijke zintuig van de differentiële associatie in onze discussie mee. Dit is je innerlijke zintuig dat geassocieerd is met het element van tijd.

Zoals ik al eerder heb aangegeven, heb ik de innerlijke zintuigen niet opgedeeld in categorieën van negen zintuigen, en heb ik ze niet zo extensief gedifferentieerd als anderen dat zouden doen, omdat je innerlijke zintuigen – hoewel ze in sommige opzichten duidelijk anders gedefiniëerd zijn van elkaar – niet zo expliciet gedefiniëerd zijn, als je uiterlijke zintuigen. Je uiterlijke zintuigen hebben een precieze functionering en kunnen niet verward worden met elkaar. Je verwart je tastzin niet met je zintuig van zicht. Je innerlijke zintuigen zijn ‘zachter’, om zo te zeggen, alhoewel ze ook duidelijk bepaald zijn. Maar het is onnodig om de zintuigen zo overdreven specifiek te classificeren.

Het zintuig van differentiële tijd staat je het vermogen toe om je te disassociëren van je gecreërde tijdframewerk in deze dimensie van de fysieke focus. In werkelijkheid gebruik je dit innerlijk zintuig heel vaak. Je gebruikt dit zintuig iedere keer in je dromen (droombeelden). Ook gebruik je dit zintuig in je dagdromen. Je gebruikt automatisch dit innerlijke zintuig tijdens andere (veranderde) staten van bewustzijn. Je herkent het gebruik van dit zintuig niet, maar je bewustzijn is zeer vertrouwd met de uitoefening van dit zintuig.

Nu mogen jullie je aandacht gaan richten op dit bepaalde zintuig en het gaan oefenen, waarbij je gaat leren om het intentioneel en bewust te manipuleren – op dezelfde manier als dat je je conceptualisatie zintuig hebt geoefend. Later zal ik bij jullie informeren hoe je bent gevorderd met deze oefening! (Grinnikend)

VICKI: Mijn ervaringen zijn wat je zou mogen noemen nogal bizar geweest op dat gebied. De verbeeldingen (of beelden) die ik creër lijken totaal geen logische connectie te hebben met het onderwerp. Dus verder als dat ben ik niet gekomen.

ELIAS: In feite, is dat niet bizar. Je hebt te maken met conceptualisatie. De beelden (of verbeeldingen) die je krijgt tijdens conceptualisatie zijn te vergelijken met je droombeelden.

VICKI: Die ik ook bizar noem.

ELIAS: Nogal. Daarom zou je erkennende moeten zijn van jezelf, omdat je bereikende bent, omdat je juist niet aan het creëren bent wat je verwachtte te creëren. Conceptualisatie is verschillend van je andere innerlijke zintuigen. En dit conceptualisatie zintuig is moeilijk voor je om te oefenen, omdat het, in jou termen, heel erg abstract of surrealistisch lijkt over te komen; omdat de vertaling van de actie die plaatsvindt - zoals in je droombeelden de vertaling van de actie die plaatsvindt - heel anders bij je overkomt.

Begrijp dat in conceptualisering, je je innerlijke zintuigen aan het intunen bent op de actie van je beoogde doel. Of dat beoogde doel nu een concept is, of een idee, of een gevoel, of een ding, of enig soort van energie is, je bent de actie (van dat concept of idee of wat dan ook) aan het binnengaan. Waardoor je dus je eigen individuele vertaling zal creëren van je ervaring. Je beelden (of verbeeldingen) zullen verwarrend en vaag lijken te zijn. Maar dit is het ‘bereikende zijn’ ervan. Dus continueer hier mee door, sta deze ervaring toe. Het is op dit moment nog niet nodig voor je, dat je je verbeeldingen kunt begrijpen. Het punt ervan op dit moment is dat je de verbeeldingen toelaat, en dat je de verschillen opmerkt, en dat je ook de gelijkenis aan droombeelden ervan opmerkt. Dit geeft aan dat je het op een effectieve manier aan het bereiken bent.

Niet alle conceptualisaties zullen ook maar automatisch zinnig voor je lijken te zijn. Ik heb deze oefening aangeboden, om dit zintuig te oefenen, niet om het te interpreteren. Je bent het zintuig zelf alleen maar aan het oefenen – net zoals je je uiterlijke zintuigen gebruikt zonder ze te interpreteren. Je hoeft niet altijd maar te begrijpen wat je aan het ervaren bent, om het te kunnen ervaren. Je kunt bijvoorbeeld je tastzintuig gebruiken en iets aanraken, en je zintuig van zicht uitschakelen, waardoor je niet kunt zien wát je aanraakt, maar je zult nog steeds je zintuig van tast aan het ervaren zijn. Je bent dus aan het oefenen met dit zintuig, maar zal er geen interpretatie voor hebben.

In eerste instantie, is dit ook onze doelstelling erachter; dat je oefent om de zintuigen te leren gebruiken, en dat je leert herkennen wanneer je die innerlijke zintuigen ook daadwerkelijk aan het gebruiken bent. Tezijnertijd zal ik jullie informatie gaan aanbieden die jullie kunnen begrijpen, over hoe je deze innerlijke zintuigen kunt interpreteren, maar op dit huidige moment heeft dat nog geen zin, omdat je vermogen om deze innerlijke zintuigen op bewuste, objectieve en intentionele wijze te manipuleren, nog willekeurig en niet zo goed is. En daarom heb je oefening nodig. Je hebt geen informatie nodig over wat het allemaal betekent, als je het innerlijke zintuig niet weet te gebruiken. Want, wat valt er te interpreteren? Dus, eerst zul je moeten oefenen, en daarna kun je gaan interpreteren wat je aan het ervaren bent.
Het zintuig van differentiële tijd-associatie zal een interessant experiment gaan worden voor je, en deze oefening zal niet zo ontzettend moeilijk voor je zijn, omdat je deze activiteit automatisch al uitoefent. Alleen herken je niet dat je dit doet.

Je kunt jezelf op ieder moment dat je wilt disassociëren van je tijdframewerk. In eerste instantie zou je eventueel kunnen experimenteren met dit innerlijke zintuig door te mediteren, omdat dit wellicht wat makkelijker zou zijn, omdat je je vrij gemakkelijk richt op focale richtpunten en vervolgens toestaat dat je wegdrijft. Je gelooft namelijk dat je in je wakende staat continue objectief in controle dient te zijn, en dat je dient te functioneren binnen bepaalde richtlijnen. Daarom zou het wat moeilijker kunnen zijn voor je, om je te disassociëren (van de tijd) in je wakende toestand, anders dan in bijvoorbeeld in een stil moment, zoals de meditatie. Maar het is heel goed mogelijk om deze oefening op ieder moment uit te voeren. Hoe meer je met opzet dit innerlijke zintuig ervaart, hoe makkelijker het zal worden voor je om dit zintuig op wil te gebruiken, gedurende je wakende toestand. Sommige van jullie zijn dit innerlijke zintuig al aan het gebruiken, zonder dat je het beseft.

Ook, zou ik je willen verzoeken om je empathische zintuig niet te vergeten; omdat dit specifieke zintuig heel waardevol voor je zal blijken te zijn. Het zal je behulpzaam zijn in je begrip. Het zal je ook behulpzaam zijn binnen de actie van deze verschuiving en je participatie erin. Als je – door het gebruik van je empathische zintuig - je medemens leert begrijpen, en zijn overtuigingsystemen leert te begrijpen, zul je leren accepteren, en zullen veel van je eigen obstakels geëlimineerd worden.
“Hoe kan ik op een adequate manier een ander persoon informatie geven over deze verschuiving?” Je zal jezelf hier het antwoord op geven als je jezelf toelaat om je empatische zintuig te gebruiken, waardoor je een ander zult kunnen begrijpen, en die persoon op een wijze zult kunnen benaderen die hij zal accepteren en begrijpen. Dit wordt in eerste instantie bereikt door je acceptatie. En zoals met alle dingen, komen wij dus weer terug bij de basis, en die is; Je zult jezelf moeten accepteren, en jezelf vertrouwen, en jezelf kennen en alle elementen van jezelf moeten kunnen begrijpen, zodat je deze elementen op een efficiënte manier zult kunnen manipuleren in de creatie van je eigen realiteit. Niet ten doele van het creëren van je eigen realiteit, want ongeacht zul je toch je eigen realiteit creëren, maar ten doele van deze verschuiving; wat de reden is waarom je aangetrokken werd naar deze informatie, omdat dit hetgene is wat je aan het naderen bent in bewustzijn.
Ik zal gaan pauzeren, en daarna kunnen jullie je vragen gaan stellen.

HERVATTING.

ELIAS: We gaan verder, jullie mogen je vragen stellen.

DREW: Je zei dat het iets is dat wij kunnen oefenen in een meditatie, maar ik geloof niet dat ik helemaal begrijp wat nou precies de oefening is.

ELIAS: Je zal gaan focussen op de disassociatie van je tijdframewerk. Je gaat je disassociëren van de tijd. Zoals ik al zei, doe je dit automatisch al in je dromen, en in je meditatieve staten en veranderde staten en in dagdromen. Focus op de herkenning van de disassociatie. Sta jezelf toe om gewaar te zijn van de verschillende tijd sequenties.

DREW: Ik weet niet zeker of ik weet hoe ik dat moet doen. Ik kan mijzelf wel disassociëren in mijn objectieve bewustzijn van mijn lichaam, maar ik weet niet zeker hoe je dat zou moeten doen met de tijd.

ELIAS: Je zult jezelf erop moeten ‘betrappen’!

DREW: Heeft het te maken met zeer gewaar zijn van de tijd terwijl je mediteert, dat je gewaar bent van die momenten die langer of korter lijken te zijn?

ELIAS: Denk voor een moment even met mij mee over je droomstaat; over je droombeelden. Terwijl je in je droomstaat verkeerd, ben je niet gewaar van de tijd op dezelfde manier als dat je er gewaar van bent in je wakende staat, juist?

DREW: Juist.

ELIAS: In je droomstaat, zijn er van die momenten dat je jezelf erop betrapt – of opmerkt - dát je aan het dromen bent.

DREW: Dat heb ik nog nooit meegemaakt, maar …

ELIAS: Begrepen; maar – dit gebeurt. Iedereen bezit het vermogen om bekwamer te worden met zijn droombeelden. Dit vereist ook wat oefening; maar zelfs terwijl je de wakkere staat weer ingaat, zul je vaak je droombeelden kunnen herinneren, en zul je opeens beseffen dat de tijd in je dromen, anders is. Op dezelfde manier, herken je een verschil in tijdsframewerken op gedurende je wakende staat. De makkelijkste manier om dit te kunnen opmerken of beseffen zal gedurende een meditatieve staat zijn, omdat je in alle andere (veranderde) staten je automatisch al disassocieert van je officiële tijdframewerk. Begrijp je het tot dusver?

DREW: Ja.

ELIAS: Op het moment dat je dit automatisch al doet (disassociëren van tijd), zul je jezelf de kans moeten geven om het op te merken of te beseffen, je zult jezelf erop moeten ‘betrappen’ dat je beseft – dat de tijd ‘anders’ is. Merk op hoe deze verandering aanvoelt. Merk de kwaliteiten ervan op. Merk jezelf op binnen de kwaliteiten van de veranderde tijdsframewerken. In het begin, zal het niet erg tastbaar lijken te zijn, omdat je je erop aan het concentreren bent. Het zal ook ‘vluchtig’ zijn; maar als je blijft oefenen en je focus ontspant, zal het makkelijker worden, en zul je bereiken dat je je focus binnen dat veranderde tijdsframewerk, langer zult kunnen blijven vasthouden. Dit biedt je de gelegenheid om andere tijdscreaties te kunnen aanschouwen. Dit is belangrijk, omdat je compleet en totaal denkt en functioneert binnen jullie idee en geloofsysteem over jullie officiële tijdframewerk; maar dit tijdframewerk is slechts nog maar één tijdframewerk.

DREW: Van wat voor tijdscreaties kunnen wij nog meer gewaar zijn, anders dan onze ‘eigen’ tijdsframewerk?

ELIAS: Je zou je gewaar kunnen zijn van wat je objectief zou omschrijven als ‘geen tijd’. Of je zou ‘onsamenhangende’ tijd kunnen ervaren, waarbij je een gebeurtenis ervaart en toelaat dat andere evaringen (gebeurtenissen) zich afspelen buiten je geaccepteerde tijdsequentie; waarmee bedoeld wordt dat een toekomstgebeurtenis zich afspeelt in het verleden, of dat een verleden gebeurtenis niet zal plaatsvinden in het verleden, maar in de toekomst.

DREW: Zou een ‘flashback’ herinnering gedurende deze oefening ook zoiets zijn? Dat gedurende de flashback de gebeurtenis nu lijkt te gebeuren, of dat er emotionele gevoelens aan vasthangen die je nu kunt aanvoelen?

ELIAS: Als je specifiek het ‘hedentijdse’ element van de gebeurtenis opmerkt, als je het als een huidige gebeurtenis ervaart; dan ja. Als je iets aan het herinneren bent, iets wat je een verleden gebeurtenis zou noemen, en je staat toe dat je het als een hedentijdse ervaring ervaart, dan is het niet langer meer een verleden gebeurtenis. Dan is het een huidige gebeurtenis. Herken in deze, dat je je tijdframewerk hebt verplaatst. Je hebt het tijdelement herschikt, her-gearrangeerd. Zoals ik al verklaarde, doe je dit al heel vaak. Alleen herken je niet dat je dit doet, en erken je niet dat je hier volbrengende van bent, maar als je toelaat dat je het opmerkt – en ondanks dat het niet zo lijkt, zal blijken dat dit veel makkelijker is dan je denkt – omdat je dit al heel vaak doet – en dan zal het je opvallen dat het veel makkelijker is om dit zintuig aan te gaan, dan het is om de conceptualisatie en empathische zintuigen aan te gaan. Je oefent wel degelijk dit ene bepaalde zintuig uit.
Het enige obstakel wat je nu zal hebben met dit zintuig, is dat je er nu objectief gewaar van zult proberen te zijn, en dat je probeert om het te manipuleren. Wat hetzelfde is als in het voorbeeld waarbij je je op bepaalde fysieke bewegingen aan het concentreren bent omdat je perse wilt dat een bepaalde beweging wordt uitgevoerd, en deze beweging opeens veel moeilijker wordt om uit te voeren, alhoewel die bepaalde beweging een automatische beweging is, wanneer met rust gelaten – wat niet wegneemt dat je die beweging bewust kan leren verfijnen, door oefening.
Op diezelfde manier, wordt dit innerlijke zintuig ook gewoon automatisch gebruikt, maar zal het waardevol voor je zijn om te leren om er gewaar van te worden, en het op een bewuste en intentionele wijze te gebruiken.

VICKI: Op welke wijze zou het van nut voor ons zijn, of waardevol zijn?

ELIAS: Het biedt je een makkelijke doorgang aan binnen andere dimensies. Je houdt zo ongelooflijk sterk vast aan je objectieve creatie van dit specifieke tijdsframewerk, dat je jezelf geen enkele andere laterale exploraties toelaat. Als je je overtuigingsystemen over het framewerk van je tijdelement zou kunnen relaxen, zou je jezelf een moeiteloze beweging en doorkruising met andere dimensies toelaten. Ook zou het je de kennis en informatie aanbieden over het reizen door de ruimte, als in tegenstelling tot om de ruimte heen, zoals nu het geval is.

VICKI: In mijn perceptie, heb ik gisteravond helemaal niet geslapen, maar had ik toch een hoop beelden, die te vergelijken zijn met droombeelden. Ik had er een heel sterk gevoel van déjà vu bij. Op dat moment, was alles heel erg helder voor mij. Nu niet meer, maar is de ervaring op zich nog helder in mijn geest. Zou dit te maken hebben gehad met dit innerlijke zintuig?

ELIAS: Ja. Zoals ik vanavond al zei, zijn sommige van jullie – ook jij Lawrence – al aan het spelen met dit innerlijke zintuig, door jezelf de ervaring van fluctualisaties toe te laten; wat betekent dat je verschillende tijdselementen in-en-uit beweegt; wat objectief dat gevoel van déjà vu creërt, wat je objectieve verbeeldingen zijn. Je legt het uit naar jezelf toe door de creatie van dit gevoel, omdat dit familiair voor je is.

Je doorkruist met andere aspecten van zelf, die oneindig is! Onderstreep dat drie maal! Ik kan niet genoeg benadrukken hoe zeer oneindig en multidimensionaal je bent! Je bent niét singulier slechts deze ene, zelfs niet eens dat! Daarom biedt je op het moment jezelf deze beweging van doorkruisingen met andere aspecten aan. Alle aspecten van je zelf, van essentie, zijn je familiair. Dit creërt, in je objectieve begrijpen daarvan, een gevoel van déjà vu; wat een herkenning is. Terwijl iedereen zijn gewaarzijn aan het verruimen is, zal iedereen dit ook beschikbaar maken voor zichzelf. Iedereen beweegt zich de richting in van het objectieve verkennen.

Ook Lawrence, continueer je gewoon door in de doelstelling van deze droommissie, in je ervaring. Jij, zoals overeengekomen met Michael, kiest voor het objectieve aspect van de droommissie. Daarom creër je op objectieve manier – in parallel met je subjectieve creaties; en dit is waarom je jezelf niet toeliet om te slapen gisteravond; omdat je met deze objectieve connectie doorgaat, ter wille van je eigen begrip van de droommissie, waardoor je jezelf meer informatie geeft.

VICKI: En dat ik mij mentaal moe voel vanavond, zou verbonden zijn aan een overtuigingsysteem?

ELIAS: Deels; niet helemaal. Je versterkt dit ietwat door een overtuigingsysteem; alhoewel het ook zo is dat je vermoeidheid een reactie is van je lichaamsbewustzijn. Er werd heel veel energie gestopt in de initialisatie van onze nieuwe agenda. De individuen die zich in de piramide bevinden hebben veel energie verbruikt. Daarom reageert het lichaamsbewustzijn erop.

Ik heb je al uitgelegd dat energie onbeperkt is, het is ongelimiteerd. In het bewustzijn, bestaat er geen beperking aan energie. In het fysieke focus, zijn er gecompliceerde issues betrokken bij energie-uitwisselingen. Het is niet zo simpel als; “Je verbruikt veel energie, en daarom ervaar je vermoeidheid”. In werkelijkheid, binnen de technische mechanieken van de uitwisseling, heb je ongelimiteerde toegang tot energie in bewustzijn. Je fysieke vorm, je lichaam, is óók bewustzijn. Daarom heeft het een onbeperkte energie; maar ik heb je ook al eens uitgelegd dat je fysieke expressie (lichaam) uiteindelijk afhankelijk is van je objectieve bewustzijn. In deze, haal je veel van dat subjectieve bewustzijn weg, om energie toe te lenen – subjectief – aan de agenda en in support van Michael; zoals ook geldt voor Olivia; zoals ook geldt voor Shynla, en tot op mindere hoogte, voor Matthew; maar tussen jullie vieren genomen, roept die subjectieve samenkoming of aantrekking naar elkaar toe én de beweging wég van de fysieke expressie, een reactie op in het fysieke bewustzijn van het lichaam. Begrijp je dit?

VICKI: Soort van.

ELIAS: Het lichaamsbewustzijn reageert er op, in haar fysieke expressie ervan, met moeheid. Omdat er voor een tijdje een gebrek was aan subjectieve interactie en communicatie; wat ook de reactie is die plaatsvindt tijdens déze energie-uitwissing (channeling); het resulteert in moeheid.

VICKI: En andere fysieke symptomen. (Mary ervaart bijvoorbeeld doorgaande fysieke symptomen en effecten ten gevolge van deze sessies, die medisch niet verklaard kunnen worden).

ELIAS: Nogal; want het lichaamsbewustzijn is niet gewend aan discontinuaties van subjectieve interacties, en de respons van het lichaamsbewustzijn hierop is een –wat je mag zien als- ‘een zwaarheid’. (Je ‘zwaar voelen’).

VICKI: Is het ook maar enigszins mogelijk of denkbaar dat je vertrouwd genoeg met de actie kan worden, tot op het punt waarbij je subjectief interactie kunt plegen met je lichaamsbewustzijn – en tegelijkertijd betrokken kunt zijn in een energie-uitwisseling?

ELIAS: In de actie waar je gisteravond in betrokken was; ja. In de energie-uitwisseling van deze essentie (Elias) en Michael; nee.

VICKI: Daar zit verschil tussen. Ik denk dat ik ’t wel begrijp.

ELIAS: Je kunt, door oefening, leren om door te continueren met je subjectieve communicaties, en om tegelijkertijd ook energie toe te lenen aan de uitwisseling en agenda. Maar omdat je blijft continueren om jezelf te zien als singulier, en niet helemaal de werkingen van je eigen bewustzijn begrijpt, heb je de neiging om de bulk van je subjectieve interacties in één richting op te verplaatsen - je niet realiserende dat dit onnodig is. Net zoals je energie kunt projecteren, maar dat je niet noodzakelijk je fysieke lichaam hoeft te verplaatsen. Op diezelfde manier, zul je moeten leren dat je beweging kunt creëren, zonder dat ze singulier (gericht hoeven te) zijn.

Daarom projecteren jullie veel van je subjectieve bewustzijn in jullie support van elkaar, (projecteer je veel van je energie erin) maar realiseren jullie niet dat je het ‘wegplaatst’ uit je fysieke lichaams-bewustzijn. Dit wordt ook, zoals ik al zei, ietwat, in zéér geringe mate, beïnvloed of veroorzaakt door de overtuiging in het fysieke focus dat je ‘maar een beperkte hoeveelheid’ energie hebt. Dit is een onderliggend geloofsysteem, die jullie allemaal bezitten, maar is het slechts in zeer geringe mate van invloed in dit scenario.

VICKI: Ik ben ook nog nieuwsgierig naar een ander dingetje in mijn ervaring van gisteravond. Wanneer wij slapen zodat wij kunnen communiceren met essentie – heb ik in mijn ervaring afgelopen nacht, in feite ook daadwerkelijk die staat bereikt waarin die communicatie plaatsvindt?

ELIAS: Ja.

VICKI: Oke.

ELIAS: Ik had jullie dit al verklaard, maar in feite hebben jullie helemaal geen slaap nodig!

VICKI: Alsjeblieft zeg! (In lachen uitbarstend).

ELIAS: (Grinnikend) Maar schijnbaar is dat geen efficiënte opmerking om aan te bieden! Ook, zullen jullie deze informatie niet accepteren. Maar toch, in werkelijkheid, is het zo, en kunnen jullie hier bereikende van zijn; net zoals je gisteravond bereikende was van je ervaring. Zoals ik al uitgelegd heb, verreist je fysieke expressie, je lichaam, geen slaap ter regeneratie. Het vereist rust, maar het vereist geen slaap. Jullie geloven alleen maar dat je slaap nodig hebt. En daarom is dit het tijdsframewerk waarin je jezelf toestaat om te doorkruisen met essentie.

VICKI: Dus je kunt interkruisen met je essentie in je volledige wakkere staat?

ELIAS: Ja.

VICKI: Da’s interessant.

DREW: Mag ik om een opheldering vragen? Wij zijn essentie. Dus wanneer Lawrence zegt dat wij slapen zodat wij kunnen communiceren met de subjectieve realiteit, of wanneer jij zegt dat wij een intersectie maken (doorkruisen) met essentie, wat is dan die ‘wij’ waar wij over praten? Omdat essentie eigenlijk is wat wij zijn, omvat in een berg geloofsystemen. Niet waar? Dus is het doel van slapen, zoals ik het begrijp, dat wij lang genoeg onze overtuigingen opzij kunnen zetten, om te… zodat wij … wat? Dat stukje is mij niet helemaal duidelijk. Want het is niet zo dat wij hier zijn en essentie hier is, en wij gaan slapen om te communiceren, en vervolgens terugkomen met informatie van essentie. Wij zijn essentie. Dus wat is die interactie dan die gaande is?

ELIAS: Je bent correct. Je bént essentie; maar in het fysieke focus, herken je slechts één aspect van je essentie. In je slaapstaat sta je dus toe, dat je in communicatie bent met alle andere aspecten van (je) essentie.

DREW: Wanneer jij zegt; “Jij staat jezelf toe om in communicatie te zijn,” – wie of wat is dan die ‘jij’ waar je ’t over hebt?

ELIAS: De jij, déze jij, hier in dit focus.

DREW: Oke. Dus is slapen in principe gewoon een manier om te de-focussen, om te ont-focussen. Juist? Ik bedoel, onze fysieke focus gaat helemaal nergens heen gedurende het slapen om te communiceren met essentie, om vervolgens terug te komen met informatie, juist? Wij ont-focussen ons gewoon, op een bepaalde manier? En waarom is dat al helemaal nodig, als essentie toch al altijd met ons communiceert?

ELIAS: Ook dat is correct, maar je bént objectief gefocust. De jij die jij herkent, is objectief gefocust …

DREW: Maar dat is enkel maar een geloofsysteem. Dit is geen …

ELIAS: Nee. Je bent manifest in een objectief gericht fysiek focus. In deze, ben je behoudende van heel veel overtuigingsystemen; waarvan er eentje is dat je een singuliere jij bent. In deze, sta je niet toe – objectief – dat je luistert naar al je andere aspecten van zelf. Daarom biedt je jezelf, in de creatie van dit fysieke focus, een uitlaat, een uitweg aan. Net zoals je dit op zeer creatieve wijze doet in het fysieke focus. Je biedt jezelf zeer efficiënte fysieke ruimtearrangementen aan, waar jullie het collectief over eens zijn geworden, en waar jullie jezelf toestemming voor geven om deze ‘uitlaatkleppen’ niet te kunnen verklaren. Een voorbeeld daarvan is jullie Bermuda Driehoek, waar jullie het allemaal collectief over eens zijn geworden dat dit een ruimtearrangement is in jullie fysieke focus voor onofficiële informatie en gebeurtenissen. Je ‘mag’ verdwijnen in deze ruimte, en dat is acceptabel. Maar het is niet acceptabel om dat te doen in deze straat! (Gelach). Je mag dus reizen naar een bepaalde lokatie op je planeet, die je en masse en collectief hebt ontworpen, om je ‘uitweg’ te zijn. Dit zelfde biedt je jezelf aan in je slaap.

DREW: Maar subjectieve informatie komt toch wel binnen of wij er nou gewaar van zijn of niet, en of wij er nou in geloven of niet. Maar, er zijn dus bepaalde soorten subjectieve informatie die niet door zullen komen tenzij we ont-focussen, zoals communicatie met andere aspecten en dat soort dingen?

ELIAS: Je beweegt je uit je richting. In de slaapstaat, ‘scherp’ je je richting. Je verduidelijkt voor jezelf. Je communiceert, en voorziet jezelf met informatie om te materialiseren.

DREW: En die communicatie zou niet plaatsvinden, vindt niet plaats, subjectief, terwijl we fysiek gefocust zijn – terwijl we objectief gewaar zijn?

ELIAS: Niet op materiële wijze. Je ontwerpt de materiële manifestatie in je slaapstaat. Je trekt de blauwdrukken in je slaapstaat. Je brengt deze ontwerpen tot uitvoer in je wakende staat, en je manifesteert de materialisatie ervan; maar zoals ik al zei, hoef je niet daadwerkelijk te gaan slapen hiervoor; net zoals je dagdroomt en niet slaapt, maar je bent in communicatie en je gaat subjectieve informatie aan, die je fysiek kunt materialiseren, als je daarvoor kiest.

DREW: Wij kunnen dat alleen maar doen door onze staat van bewustzijn te veranderen, en in een zin zeg maar terugkomen, met die informatie?

ELIAS: Alle dingen zijn simultaan! (Grinnikend)

DREW: Tja, en daarom komt het bij mij als een contradictie over, op de een of andere manier, maar ik zal er verder niet meer op doorgaan. Ik zal erover gaan nadenken.

NORM: Gistermiddag, in Angel’s Corner (alwaar een sessie werd gehouden), ervaarde ik een paar keer ”n déjà vu, en dat was net voordat jij arriveerde – ik veronderstel dat het mijn empathische zintuig was – maar ik moest mijn voorhoofd afvegen omdat ik begon te zweten. Was dat het empathische gevoel, (dat zweten), omdat ik een uitwisseling aan het hebben was met Mary, op dat moment? (Interessant genoeg, waren andere mensen ook aan het zweten).

ELIAS: Ja, maar er zijn ook andere fysieke symptomen.

NORM: Ja, heel sterk zelfs. Die déjà vu die ik voelde, zou dat een aanvoelen geweest kunnen zijn van dat ik hier in de toekomst was, of in het verleden, ofzo? Of dat het al eerder heb ervaren, in deze of zelfs een andere realiteit? Ik bedoel, het zou van alles kunnen betekenen. Klopt dat? Ik had het gevoel dat ik daar al eerder was geweest, je krijgt dan zo’n raar gevoel erbij in je solar plexus. Het is net alsof alles stopt te functioneren in mij, maar dat ik mij daar geen zorgen om moet maken. Je hoeft je daar geen zorgen om te maken, omdat je fysieke bewustzijn er zorg voor zal dragen? Zijn dat gewoon neurologische paden die tijdelijk afbreken?

ELIAS: Het is een expressie, een fysieke respons, een reactie, aan jezelf.
Je ervaart responsen of reacties, die je ziet als déjà vu’s, of die aanvoelen als een déjà vu. Dit is dezelfde soort van ervaring als waarover ik Lawrence vanavond al uitleg over gaf. Dat wil dus niet zeggen dat iedere keer dat je dit déjà vu gevoel ervaart, je ook gelijk maar dit zelfde element ervaart. Maar op dit huidige moment, bewegen jullie je allemaal in een subjectieve golf van bewustzijn voort. Daardoor ervaren jullie vele soortgelijke gebeurtenissen en acties. Je kunt ze op ietwat andere manieren interpreteren, of objectief anders camoufleren, maar jullie zijn je parallel aan elkaar aan het bewegen binnen een golf van bewustzijn die je zou kunnen vergelijken met enig ander type van golfbeweging.

NORM: Je spraak over onsamenhangende tijd. (Disjointed time). In een droom die ik had, had ik het gevoel dat ik hier, en daar, en waar dan ook kon zijn, en dat was leuk omdat het helemaal geen ‘tijd koste’ om daar te geraken. Zou dit een expressie zijn van onsamenhangende tijd?

ELIAS: Ja.

NORM: Ook, denk ik dat ik een conceptualisatie meemaakte van het kwijtraken van een kind in de droom. De actie startte met het kwijtraken van het kind, die ik niet meer kon terugvinden in al die plaatsen waar ik naartoe ging in die droom. Waarschijnlijk was dat een voorbeeld van een poging tot conceptualisatie in een droom. Dat zou mogelijk kunnen zijn, juist?

ELIAS: Deze verbeelding creërde je om de actie te vertalen naar jezelf toe. In werkelijkheid, is de verbeelding suggestief van een aspect van zelf. Dit kind is het symbool dat je koos om te projecteren, van een overtuigingsysteem die je momenteel aan het aangaan bent. In deze, in je beweging, is je interpretatie dat je dit kind kwijtraakte. In werkelijkheid, is dit de verbeelding die suggestief is van de beweging door een overtuiging heen; het staat je toe om door te continueren in acceptatie, maar om niet dit kind met je mee te sleuren.

NORM: Interessant. Fascinerend.

DREW: Mogen wij weten met wat voor overtuigingsysteem hij aan het werk is?

ELIAS: Dit is een geloofsysteem die te maken heeft met verplichtingen tegenover familie.

NORM: Dat klopt. Dat past precies. Dat klopt helemaal!

ELIAS: Laat mij jullie de vraag stellen of jullie verder wensen te gaan, want als jullie nog meer vragen hebben, dan gaan wij eerst pauzeren.

VICKI: Ik heb nog meer vragen.

ELIAS: Goed dan.

VICKI: Maar als het een probleem wordt voor Michael …

ELIAS: Geen punt. Goed. We zullen gaan pauzeren. Nog een opmerking voor Stephen, verwachtte je minder??? (Lachend) Ik ben zo weer terug.

HERVATTING.

Opmerking; Het navolgende is gericht tot Drew, in respons op de conversatie die plaatsvond gedurende de pauze.

ELIAS: (Grinnikend) Ik ga verder met het aanbieden van informatie, in continuatie op informatie die al eerder werd aangeboden als uitleg op de vraag; “Waarom je creërt op de manier waarop je creërt.”

Je betrekt het fysieke focus. In (je) niet-fysieke essentie, ongehinderd door enig fysieke focus, zijn vele aspecten van de realiteit onnodig; maar daar je kiest te manifesteren in fysieke focussen, kies je voor beperkingen. Je kiest ook voor separatie, en je kiest hier opzettelijk voor, zodat je de ervaring zo puur mogelijk kunt ervaren.

Een voorbeeld, zoals ik al eens eerder heb gegeven door middel van een kleine analogie; als je een individu bent in de samenleving die behoudende is van grote rijkdommen, en je kiest ervoor om armoede te ervaren, kun je al je rijkdommen eventjes achter je kunt laten, op straat gaan leven, en armoede ervaren – maar – je zult op deze wijze niét de puurheid van de realiteit van de ervaring van armoede kunnen ervaren – omdat je weet, dat je rijk bent.
Op deze zelfde wijze, binnen dit zelfde idee, heb je een fysiek focus gecreërd en heb je jezelf afgescheiden (als de focussen in de fysieke manifestatie) van het geheel van wat je in je essentie aan kennis hebt, van wat je in essentie weet, zodat je de puurheid van wat je fysiek creërt, kunt ervaren.
In deze, heb je je fysieke focus ontworpen op de manier zoals je die nu voor je ziet. Dit zijn jouw keuzes geweest. Je hebt dit fysieke focus ontworpen. Je hebt deze methode uitgekozen voor de uitvoering van je fysieke focus. Je hebt je overtuigingsystemen ontworpen. Je hebt je beperkingen ontworpen. Waarbij ik je aangeef, dat je helemaal geen beperkingen kent; maar doe niet af aan je overtuigingsystemen, omdat ze realiteit zijn! Ze creëren je werkelijkheid. Je creërt je werkelijkheid doormiddel van je geloofsystemen. Ze zijn weldegelijk echt! Ze zijn heel erg sterk! Ze zijn niet om aan af te doen! Ze zijn fysieke werkelijkheid, in alle dimensies en in alle fysieke manifestaties in alle dimensies. Iedere fysieke manifestatie in iedere dimensie heeft een eigen set van bijbehorende geloofsystemen. Dit zijn hun richtlijnen in hun fysieke manifestatie. Deze richtlijnen zijn je perimeters waarbinnen je functioneert ten behoeve van je ervaring; ten behoeve van de puurheid en intensiteit van de ervaring.

Daarom, heb je gelijk. Waarheid is waarheid, ongeacht van geloofsystemen. Dat wil niet zeggen dat je deze waarheden ook herkent in het objectieve fysieke focus, omdat je met opzet het meeste over zelf vergeten bent. Jij hebt – opzettelijk – in het betreden van de fysieke manifestatie, een realiteit gecreëerd die je beperkt. Je hebt vele beperkingen gecreërd in de fysieke manifestatie; maar je hebt ook voorzien in jezelf, in je fysieke manifestatie, door te zorgen voor ‘uitwegen’. Je scheidt je niet volledig af. Je bent geen spin-off van een disc van essentie en gooit het als een zelfstandig onafhankelijk vliegend object de fysieke ruimte in! Je manifesteert een portie van je aandacht fysiek. Dit gedeelte van je aandacht is vergeetachtig van het geheel van essentie. Het is met opzet vergeetachtig, want zoals ik je al eerder vermelde, kun je je manifestatie zien als je eigen individuele en massa oubliëtte. Hierdoor, sta je jezelf de intensiteit toe van de ervaring, maar je scheidt je niét af van essentie en van de kennis van het geheel van essentie.

NORM: Kan ik een vraag …

ELIAS: Even inhouden!

NORM: Oke.

DREW: Dan bestaat er dus wel separatie.

ELIAS: In energie; nee. In bewustzijn; nee. In gewaarzijn; ja.

DREW: In vele opzichten, ongeacht of wij gewaar zijn van iets dat subjectief is, en zelfs ongeacht dat wij wel of niet subjectief geloven in iets, houdt dat de subjectieve actie niet tegen. Is dat juist?

ELIAS: Je doet af aan je overtuigingsystemen en aan hun realiteit!

DREW: Als ik er niet in zou geloven dat ik mijn eigen realiteit creër, zou dat nog steeds het feit niet veranderen dat ik dat wél doe. Is dat juist?

ELIAS; Correct.

DREW: Dus een overtuiging …

ELIAS: Dit is een waarheid.

DREW: Oke.

ELIAS: Waarheden worden niet veranderd of beïnvloed, ongeacht van overtuigingsystemen.

DREW: En essentie is (een) waarheid, en wij zijn allemaal van essentie. Hoe kan een geloofsysteem dan al het weten van essentie en alle communicatie met essentie tegenhouden om plaats te vinden?

ELIAS: Het is keuze. Je kiest aspecten van essentie te focussen in de fysieke manifestatie. Er bestaan essenties in bewustzijn, die ervoor kiezen om in het geheel niet fysiek manifest te zijn. Je hebt ervoor gekozen om de ervaring te ervaren van de fysieke manifestatie en van separatie van je aspecten, geheugenwijs, van essentie. In werkelijkheid, ben je in bewustzijn niet gescheiden. Je bent niet afgescheiden; maar in je objectieve gewaarzijn ben je dat wel; omdat je de herinnering mist.

DREW: Ik begin door te krijgen dat het wel wat tijd zal vergen voordat ik dit allemaal kan assimileren, maar een van de dingen waar ik verward over ben, is dat er heel veel gebieden van bewustzijn zijn en van subjectieve activiteiten zij, waarvan wij ons niet gewaar zijn, of niet herinneren, en toch houd dat het feit niet tegen dat die acties fysiek worden gemanifesteerd, en dat het ons zeer beïnvloed. Dus veronderstel ik dat wat jij zegt is dat er wat gebieden zijn die wij ‘even vergeten’ zijn…

ELIAS: Even inhouden!

DREW: Oke.

ELIAS: Wat jij zegt is dat je fysiek kunt manifesteren zonder objectief gewaarzijn, met slechts een subjectief gewaarzijn. Dit is incorrect! Nogmaals, en zoals ik al vaker heb verklaard; denk je singulier. Je denkt op singuliere wijze. Daarom, denk je dat als je geen objectief gewaarzijn hebt van iets, dat het ook niet zal manifesteren; maar er bestaan méér aspecten van je, en er zijn ook talloze andere individuen die ook aan het creëren zijn. Wat zich fysiek manifesteert, binnen enig gegeven fysiek focus, gebeurd met medewerking van het objectief bewustzijn. Er zijn geen objectieve bewustzijns “verassingen” die stiekem op de loer liggen en ongrijpbaar zijn!

DREW: En toch, moeten wij gaan slapen om wat van die informatie te kunnen verkrijgen, die wij dan vervolgens zullen objectiveren. En dat is dus waarom ik een beetje in de war ben - over waarom wij sommige informatie gewoon laten doorkomen, maar dat wij moeten gaan slapen om andere informatie te krijgen. Zelfs ondanks dat die informatie waarheid is, zijn onze geloofsystemen toch sterk genoeg om te voorkomen dat die waarheden ook doorkomen.

ELIAS: Het is niet dat die waarheden worden tegengehouden. Het is dat je er niet gewaar van bent. Je herkent (het) niet. De waarheid zou voor je neus kunnen staan, en toch kun je er blind voor zijn, omdat je kiést het niet te zien.

DREW: En toch lijkt het wel alsof er zovele van dat soort waarheden zijn. En dat is waar dit forum dan ook over handelt, maar ons gebrek aan gewaarzijn of herkenning voorkomt nog steeds niet dat ze doorkomen. Ik zal hier gewoon wat tijd voor nodig hebben. Ik soort van begrijp wel dat het een kwestie van keuzes is, maar het komt toch over bij mij als … Ik begrijp gewoon niet waarom een overtuigingsysteem over iets … Als wij de overtuiging zouden elimineren, over dat wij slaap nodig hebben om subjectief te kunnen communiceren, zouden wij dan tóch nog moeten slapen om subjectief te kunnen communiceren?

ELIAS: Nee. Je hoeft niet te slapen om subjectief te kunnen communiceren … alhoewel je hier simpelweg gewoon wél in gelooft!

DREW: Maar zei je eerder niet dat er bepaalde subjectieve informatie is, die de slaap vereist om het te kunnen verkrijgen?

ELIAS: In dit huidige nu, zoals gedicteerd wordt door je overtuigingssystemen; ja.

DREW: En ergens diep van binnen weten wij gewoon welke informatie dat is, en dus is het daar waar wij het vandaan halen als wij slapen. Oke. Bedankt voor je pogingen om het te verduidelijken.

ELIAS: Je bent zeer welkom. Ik ben heel bedreven in dit hamsterwiel scenario! (Grinnikend, en gelach). (Tegen Norm); Stel je vraag maar.

NORM: Ik zou gewoon graag willen zien hoe ‘compleet’ dit alles nou is - de relatie of verhouding die er is tussen doel, intentie, verwezenlijking, waarde vervulling, en overtuigingssystemen. Is het zo dat wij besluiten om te manifesteren en proberen om waardevervullingen te verwezenlijken binnen een bepaalde set van overtuigingen? Is dat een korte versie van een verklaring waarom wij hier zijn, of is het inclusief?

ELIAS: Je manifesteert fysiek om te ervaren.

NORM: Juist. En er zijn geen vooropgezette waardevervullingen en overtuigingsystemen?

ELIAS: Je bent bereikende van je waardevervulling, want anders zou je niet in deze manifestatie zitten. Als je niet bereikende zou zijn van je waardevervulling, dan zal je discontinueren. Het heeft geen zin om door te continueren zonder waardevervulling. En daarom, zul je overlijden als je niet bereikende zou zijn van je waardevervulling. Je zult niet doorcontinueren. Alle, onderstreept dit, alle bewustzijn bestaat binnen een waardevervulling. Iedere en elke link van bewustzijn bestaat tesamen met waardevervulling.

NORN: Wordt een waardevervulling weleens gemodificeerd gedurende de manifestatie? De set van waarde-vervullingen?

ELIAS; Nee. Je bekijkt waardevervullingen in termen van morele waarden en doelen. Waardevervulling is onafhankelijk daarvan. Een link van bewustzijn is niet behoudende van morele waarde. Het is ook niet behoudende van een doelstelling. Het verwezenlijkt de waardevervulling in de meest excellente expressie ervan. Waardevervulling ligt binnen het zijn en in de creativiteit. Het is niet een doel. Je streeft niet naar waardevervulling. Je volbrengt het gewoon. Je verplaatst je niet richting de waardevervulling toe. Je bent.

DREW: Maar hoe kun je nou niét waarde ‘vervullen’? Als waardevervulling simpelweg het zijn is, hoe kun je dan niét waarde vervullen?

ELIAS: Het zijn binnen je hoogste expressie en vervulling, niet alleen richting zelf, maar richting alle bewustzijn toe. Van binnen, weet je het gewoon als dit niet wordt bereikt. Objectief gezien zul je niet begrijpen dat dit hetgene is wat er aan het gebeuren is, maar je zult handelen op deze innerlijke kennis. Als lid zijnde van jullie soort, zul je discontinueren door middel van zelfmoord of je schept een ziekte, of je wordt gewoon niet meer wakker, maar je zult niét doorcontinueren in je manifestatie. Dit is gemeengoed binnen alle fysieke manifestaties (die er zijn). Als een bloem niet creërende en volbrengende is van haar waardevervulling, zal het niet zijn.

DREW: Is waardevervulling verschillend van intentie?

ELIAS: Het beweegt zich met je intentie mee.

DREW: Is intentie een objectief, een doelstelling?

ELIAS: Deels. Naar jouw manier van denken, zou je kunnen zeggen dat intentie omschreven kan worden als een objectief of doelstelling, omdat het probabiliteiten aangaat die elkaar opvolgen. Het creërt een ontwerp; een patroon; een mozaïek.

DREW: Een patroon waardoor waarde kan worden vervuld?

ELIAS; Correct. Maar waardevervulling is niet afhankelijk van intentie, omdat niet alle bewustzijn behoudende hoeft te zijn van intentie.

NORM: Maar wij hebben wel een set van overtuigingen. Wat is de waarde van overtuigingsystemen in de ervaring? Is het waar dat wij waardevervulling verkrijgen binnen een set van overtuigingsystemen, en dat dát deel is van de ervaring?

ELIAS: Je bent bereikende van waardevervulling in alle bewustzijn, in alle ervaringen en in ieder gebied van bewustzijn, ongeacht overtuigingsystemen.

NORM: Voegen overtuigingsystemen toe aan de verkrijging of verwezenlijking van waardevervulling?

ELIAS: Nee.

NORM: Maar ze zijn wel van waarde.

ELIAS: Ze zijn relevant voor het fysieke focus, omdat ze beïnvloedende zijn van je creatie van je werkelijkheid.

NORM: Ze zijn noodzakelijk.

ELIAS: In het fysieke focus.

NORM: En dát is de ervaring.

ELIAS: Correct.

NORM: We kiezen dit niet op voorhand van de manifestatie of de focus, op enigerlei manier?

ELIAS: In jullie overtuigingsystemen en jullie creatie van het tijdsframewerk, kan deze vraag affirmatief beantwoord worden; alhoewel in daadwerkelijkheid, alle gebeurtenissen tegelijkertijd zijn, simultaan plaatsvinden. Daarom; hoe zou je dan van te voren kunnen kiezen? Maar binnen jullie realiteit, wat werkelijkheid is, van jullie tijdframewerk; ja, kies je van te voren.

NORM: Ik heb nog wat andere vragen, en dan is Vicki aan de beurt.
Is het in-en-uit knipperen dat wij doen, in het werken met simultane tijd, een noodzakelijk attribuut in dit concept of in de realiteit van simultane tijd?

ELIAS: Het in-en-uit knipperen is. Het is iets dat gebeurd. Het is een functie van bewustzijn.

NORM: En alles is bewustzijn.

ELIAS; Correct. Het is een functie van bewustzijn die niet noodzakelijk in verbinding hoeft te staan met tijdsframewerken.

NORM: Binnen één realiteits-tijdframewerk. Maar binnen het geheel en alles van realiteit, is het gewoon.

ELIAS: Binnen bewustzijn, bestaat er geen tijd framewerk. Binnen de fysieke manifestatie, binnen de design van het fysieke focus, is er die creatie van tijds-framewerken. Het in-en-uit knipperen bestaat onafhankelijk van tijds-framewerken.

NORM: Ik had zo het idee dat het die meerdere (andere) realiteiten toeliet.

ELIAS: Het is een zien van multidimensionaliteit. Het is een functie of functioneren van bewustzijn.

DREW: Dus als ‘knipperen’ iets is dat buiten de tijd gebeurd, dan wordt bewustzijn – tegelijkertijd - zowel aan en uit ‘geknipperd’?

ELIAS: Correct. Je zal dit concept niet kunnen begrijpen, omdat je binnen een tijdsframewerk bestaat. Je fysieke expressie is afgestemd op een tijdframewerk. Je kunt wel, zoals wij vanavond al bespraken, je perceptie van tijd veranderen. Je kunt jezelf de creatie van verschillende (soort) percepties van tijd en verschillende tijdservaringen toelaten, maar je zult geen niet-tijd ervaren in het fysieke focus.

DREW: Maar in onze termen, is het ‘in/uit knipperen’ een woord dat bij benadering er het dichtste bij in de buurt zou komen?

ELIAS: Correct.

NORM: Er is geen transformatie van energie van één realiteit naar een andere realiteit, dat door de actie van het knipper-proces wordt geproduceerd.
Dat zou dan een foute verklaring zijn.

ELIAS: Correct; want iedere ‘in/uit knipper’ gebeurtenis veranderd energie.

NORM: Het verandert de energie in de gestalt of links?

ELIAS: Dat zou kunnen.

NORM: In ons tijdframewerk besta ik fysiek, maar niet gedurende het ‘uit/knipper’ moment. Is dat een juiste verklaring?

ELIAS: Niet noodzakelijk.

NORM: Mijn fysieke lichaam bestaat dan niet meer.

ELIAS: Niet noodzakelijk.

NORM: Wanneer bestaat het dan niet, wanneer dan wel?

ELIAS: Het is niet manifest in het niet-fysieke focus, binnen gebieden van bewustzijn die niet behoudende zijn van een fysiek element; maar er zijn vele gebieden van bewustzijn die wel behoudende zijn van fysieke elementen, fysieke manifestaties, en jouw essentie is behoudend van focussen in talloze fysieke focussen. En dus, als je ‘in/uit knippert’, zou je naar een andere fysieke manifestatie kunnen knipperen.

NORM: Nou; dat was nou precies wat ik probeerde uit te drukken met mijn transformatie van de gestalt, of van de bewustzijnslinks.

ELIAS; Nogal, waarop ik ook heb geantwoord.

NORM: Phew, dit is bepaald niet makkelijk! Bedankt.

ELIAS: Je bent welkom. (Pauze)

VICKI: Ik heb wat vragen voor andere mensen, als iedereen klaar is. Dit zijn persoonlijke vragen van andere mensen. De eerste komt van Jessele.
“Ik had een hele rare ervaring vanavond. Voor meer dan een uur had ik het gestage gevoel van flauwvallen, alleen was het toch anders. Soort van hartkloppingen – die heen en weer bleven gaan van mijn hartgebied naar mijn hoofd, en dat duurde telkens zo’n 10 tot 15 seconden op iedere plek. Voordat ik dit ga proberen uit te leggen aan een dokter, zou ik Elias willen vragen wat het is, en of het wel nodig is dat ik naar de dokter ga. Ik heb het gevoel dat het allemaal deel uitmaakt van het ‘grotere geheel’, maar weet het niet zeker.”

ELIAS: Je mag Jessele vertellen dat in lijn met de overtuigingsystemen, het bezoeken van artsen voor advies gewoon aangegaan kan worden – alhoewel dit waarschijnlijk geen vruchten zal blijken af te werpen. Dit is niet anders, (als wat vanavond al besproken werd), dan wat gebeurd tijdens de voortzetting van Jesseles betrokkenheid in de transitie. Ook jouw fysieke expressie (lichaam) reageert erop. Je ervaart niet alleen subjectieve doorbloedingen. Binnen de keuze om de transitie aan te gaan in het fysieke focus, wordt de gehele expressie (van het lichaam) in het fysieke focus aangegaan. Daardoor, heeft het ook effect op het lichaamsbewustzijn. Soms, is de communicatie van de subjectieve instructies richting fysieke vorm wat in de war, omdat haar aandacht niet langer zo direct gefocust is. Daardoor, kunnen fysieke reacties in de acties optreden, omdat het lichaamsbewustzijn verward raakt. In deze, is het alsof je veel elektrische draden hebt verward met elkaar in de fysieke focus, waardoor er vonken en diffusies van energie gecreërd worden.

Het is onnodig om je zorgen te maken. Ook dit is maar tijdelijk, alhoewel het wel vaker zou kunnen voorkomen. Je kunt dus verwachten dat dit vaker kan gebeuren. Onthoudt ook, dat je kiest objectief gewaar te zijn, en dat je niet voor seniliteit hebt gekozen. Dit is gewoon een nieuwe stap in je fysieke manifestatie. Het is je onbekend, en daardoor kun je tijdelijk wat van streek raken, omdat je geen referentie kader ervoor hebt. Je bent netjes aan het creëren en houdt netjes vast aan je verantwoordelijkheid. Je bent je niét aan het aligneren met de massa-geloofsystemen dat je seniliteit aan het creëren bent – omdat seniliteit je eventueel zou ontslaan van je verantwoordelijkheden.

Vele ongewone, of wat jullie zien als ongewone, fysieke gebeurtenissen kunnen optreden. Dit baart geen reden tot zorg, als het maar begrepen wordt dat er wat knelpuntjes in de elektrische bedrading zit van de subjectieve informatie in de richting van de fysieke vorm. Je zou het ook ‘kortsluiting’ kunnen noemen, wat tijdelijk is.

VICKI: Oke, bedankt. De volgende vraag is voor Kaileen.
Mijn vraag heeft te maken met mijn dochter, en met het diepe gevoel van schuld en schaamte die ik heb over onze relatie. Ik voel me alsof ik een mislukking was vanaf het begin van mijn opvoeding van haar, en dat dit resulteerde in de noodzaak tot haar vertrek ... dat ze misschien langer zou zijn gebleven in dit focus … als ik wat minder egoïstisch, wat meer tolerant had geweest, en een betere band met haar had opgebouwd. Ik voel mij ontzettend ongemakkelijk over mijn eigen participatie tot haar vertrek. Ik ben ook beschaamd over het feit dat ze geld aan mij heeft nagelaten, en ik dat geld gewoon verkwanselt lijk te hebben. Hoewel ik toegang heb tot de informatie die dit zou kunnen oplossen voor mij, ben ik niet in staat geweest om dat te doen. Deze gebeurtenis significeert mijn diepe gebrek aan zelfvertrouwen, en ik lijk maar niet in staat om te stoppen met het straffen van mezelf. Kun je mij hiermee helpen? ”

Opmerking: Elias, in zijn levering van zijn antwoord, kwam zeer ongewoon over. Degenen van ons die al een poosje de sessies bijwonen, merkten een distincte emotionele kwaliteit op in zijn beantwoording van de vraag, een diepe droefheid die wij niet van hem gewend zijn.

ELIAS; Wederom, een zeer sterk geloofsysteem. Probeer te onthouden, dat ieder persoon zijn eigen realiteit creërt. Daarom, is dit een overeengekomen en gedeelde ervaring. Er bestaan geen slachtoffers. Er is geen slachtoffer. Het is onnodig om energie te stoppen in overtuigingsystemen die te maken hebben met schuldgevoel. Dit is zeer verspilde energie; het is zo ontzettend onnodig voor individuen om henzelf in deze expressie te betrekken; omdat ieder individu kiest voor zijn interacties. Ieder individu kiest voor zijn probabiliteiten en zijn manifestaties. Jullie ieder creërt je eigen realiteit; en zoals ik al eerder tegen je heb gezegd, heb je al niet genoeg verantwoordelijkheid te dragen voor jezelf, alleen al in je essentie, die oneindig is? Het is zo vreselijk onnodig om verantwoordelijkheid te dragen voor een ander.

Druk zeer diepe liefde uit voor een innerlijke genezing, waar ik in betrokken zal zijn. Dit individu zal geen baat ondervinden uit een andermans expressie van schuldgevoel. Je vraagt of het mogelijk is dat er geen waardevervulling kan zijn in het fysieke focus. Hier, in deze separatie; in je individuele, privé oubliëtte. Je kunt toestaan voor overtuigingsystemen om overweldigend te worden, en daarbinnen zou je je waardevervulling ontkennen; wat je essentie zal doen wenen. Maar zoals ik jullie al eerder heb verteld, ben je helaas in staat om je zelf meer kwaad te doen, dan enig ander je ooit kwaad zou kunnen doen.

Ik druk je een grootse genegenheid uit, en reik je de realisatie en het besef toe, dat deze energieproductie slechts nadelige doelen dient. Het is onnodig. Dit is uitsluitend gebaseerd op de alignering met overtuigingsystemen, welke een distortie zijn en waar wij op focussen, ter acceptatie daarvan.

VICKI: Oke, dank je wel. Ik heb een vraag voor Michael; het betreft dat rode ‘beeld’ dat hij gisteren zag, en wil weten wat het te betekenen heeft. (Mary ervaarde voor een kort moment een ‘visioen of zag een beeld’ van een rood iets gedurende de publieke sessie, wat nog nooit eerder is gebeurd. Normaal gesproken ziet zij helemaal geen beelden gedurende een sessie).

ELIAS: We zullen dit behandelen in onze eigen sessie, en ik zal Dehl betrekken in deze actie; en op dat moment, zal Michael het begrijpen. Wat ik hem nu zal meegeven, is dat er geen irritatie aanwezig is. Het is een clarificatie. De ervaring, en daarin was hij juist, was een fluctuering in energie, waar wij persoonlijk op in zullen gaan.

VICKI: Oke. Nog eventjes kort voor mij. Vorige week zondag stelde ik geen vragen omdat ik heel veel moeite had om het te verbaliseren vanwege een emotionele situatie, zullen we maar zeggen, die waarschijnlijk te maken heeft met een of andere counterpart-actie. Die toestand was de laatste paar dagen afwezig uit mijn realiteit, alhoewel het op dit moment in rap tempo aan het terugkomen is. Ik heb er last van. Het is een rotgevoel, en ik zou graag willen weten wat jij daarover kunt vertellen, omdat ik het echt zat aan het worden ben.

ELIAS: Er vinden twee acties tegelijkertijd plaats. Je bent weldegelijk in controle tijdens deze situaties, alhoewel ik kan begrijpen dat het aanvoelt bij je alsof dat niet zo is. Tegelijkertijd, ben je met de actie bezig, om jezelf lichtjes verder open te zetten in het bewustzijn, wat een objectief effect op je heeft. Daarom, is voor een deel die emotionele expressie het gevolg van energie waarvan je toestaat dat je er gewaar van wordt – binnen de bewegingen die momenteel gaande zijn. Het begint realiteit te worden. Het begint niet alleen werkelijkheid in gedachte te worden; het is werkelijkheid aan het worden! Tegelijkertijd, sta je binnen die openzetting, een ander aspect van zelf toe om te doorkruisen met je. Dit veroorzaakt een onbekend gevoel in je momentele objectieve bewustzijn. Daardoor, ervaar je een emotionele respons, en tegelijkertijd ervaar je ook het gevoel niet helemaal jezelf te zijn; omdat je doorkruist met een andere toon die ietwat anders is dan de toon die je herkent als jij. We hebben hier al eens eerder over gesproken, over intersecties (doorkruisingen) van aspecten van je zelf en het effect dat het op je zou kunnen hebben, en welke effecten je ook ervaart. Welnu; op zichzelf, kan deze ervaring objectief heel anders lijken te zijn dan toen het geval was; maar zoals ik al verklaarde, ben je tegelijkertijd, in lijn met deze bewegingen en agenda, een opening aan het toelaten, zodat je gealigneerd kan raken, in alignering kan zijn, met deze verschuiving.

Ik begrijp terdege dat mijn antwoord over de verschuiving een inadequate verklaring lijkt te zijn, als afkomende van mij. Maar ik zeg je dat dit onze doelstelling is. Dit is de overeenkomst die is aangegaan. Dit is de reden waarom ik mij met jou betrek. Dit is het punt ervan! En daarom, stemt ieder van jullie je bewustzijn af op deze richting. Dit is een veel grotere kwestie dan jullie je realiseren, alheowel jullie je er wel gewaar van aan het worden zijn.

Je hebt deze zelfde emotionele respons al eens eerder ervaren. Denk maar eens terug, je zult het je herinneren. Tijdens een van onze sessies, ervaarde je al eens eerder een openen van bewustzijn, tijdelijk, wat een prelude was. Op dat moment ervaarde je heel veel verdriet, en ik vertelde je toen dat je het verdriet aanvoelde van de actie van deze verschuiving, van individuen die in trauma verkeerden. Herinner je je het nu?

VICKI: Ja, en het maakt mij echt ontiegelijk verdrietig en droevig. En ik wordt het echt moe om me aldoor maar droevig te voelen. En ik vraag mij inmiddels echt af of het hele gedoe allemaal wel de moeite waard is, om continue maar zo verdrietig rond te moeten lopen!

ELIAS: Dit is voor je gewaarzijn ervan. Welnu, begrijp ook dat je dit kunt veranderen.

VICKI: En hoe ga ik dat doen?

ELIAS: Erken deze ervaring. Erken de realiteit ervan. Tot op dit moment, laat je het toe, maar je bevecht het ook. Je vecht ertegen. Je duwt het van je weg. Sta de expressie van de realiteit toe. Dit is een beweging. Je zult het kwijt kunnen raken en je zult geacclimatiseerd kunnen raken aan je voorwaartse bewegingen, in jouw woorden, als je jezelf niet loopt te bevechten. Sta jezelf gewoon de vrijheid toe om het te ervaren en te erkennen. Daarna zul je verder kunnen bewegen. (Pauze). Ik ben bij je. (Pauze). Waar je jezelf ook mee kunt troosten, niet dat het echt troost biedt, maar je zou jezelf kunnen troosten met de gedachte dat dit een tijdelijk iets is. (Met humor) “Ik weet Elias, dat dit maar tijdelijk is.” Het is maar een tijdelijk iets! Je bent zeer afgestemd op de actie van deze verschuiving; en dat is de reden waarom je in de positie verkeerd, waarin je verkeerd. Er bestaan geen toevalligheden. (Pauze).

Hebben jullie nog meer vragen? (Pauze). Goed, weet dat ik je heel veel genegenheid aanbiedt, Lawrence. En als je wilt, mag je mij aanroepen. Allemaal een au revoir!

Elias vertrekt om 11:05 PM.

© 1997 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.


Vertaald door

---

Copyright 1997 Mary Ennis, All Rights Reserved.