Vrijdag, 27 december 1996 (Privé sessie).
Deelnemers: Mary en Vicki.
Opmerking: Deze sessie werd gehouden op verzoek van Mary, en alhoewel met wat tegenzin, ook door mijzelf. Ik moet echter toegeven dat ik erg aangedaan was door deze sessie. Ik had al geruime tijd geen privé sessie meer gehad met Elias, en was dus vergeten hoe anders de energie aanvoelt wanneer er geen andere mensen bij aanwezig zijn – er zijn geen fysiek gefocuste afleidingen, bij wijze van spreken. In mijn perceptie creërt dit een directe stroom van energie tussen Elias en mezelf die heel anders aanvoelt, dan bij groepssessies.

ELIAS: Bonjour!

VICKI: Hallo.

ELIAS: Je ervaart frustraties?

VICKI: Ja, heel veel frustratie met de transcriptie van deze week.

ELIAS: Dat is verklaarbaar, daar je er momenteel voor kiest om niet te willen horen ofwel luisteren. En daardoor ervaar je verwarring in je isolement, omdat je geen interactie toelaat.

VICKI: Maar ik probeer dat juist wél toe te laten. Ik snap het niet!

ELIAS: Jullie verklaren dit allemaal weleens op verschillende momenten tijdens jullie focus. “Ik probeer het – ik probeer bereikend te zijn van iets”. Maar zodra je die verklaring uitspreekt, dan ben je op die momenten voor het grootste deel tegelijkertijd ook aan het isoleren en aan het blokkeren. Je gedachteproces is gemotiveerd, omdat je objectief denkt in termen van gedachten en concepten - namelijk dat je wenst te verbinden en dat je wenst vooruit te komen, in jouw termen; maar tegelijkertijd, ben je van binnen aan het vechten met je eigen krachten.

Ieder van jullie bereikt bepaalde punten, om zo te zeggen, in je bewustzijn dat je moeilijk vindt om doorheen te gaan. Je beweegt je in een voorwaartse beweging, tot op een bepaald punt. Dan ervaar je een punt van stoppen, omdat je onzeker bent. Je bent verward en je begrijpt je eigen beweging niet. En dus trek je jezelf terug in die verwarring, om jezelf wat jij noemt wat adempauze te gunnen. Maar in je gedachteproces, ervaar je objectief tóch het verlangen om vooruit te bewegen. Waardoor je frustratie creërt, omdat je objectief een gebrek aan beweging herkent. Die momenten zijn maar van tijdelijke aard, en gaan weer voorbij zoals je weet; maar toch ervaar je frustratie tijdens die periodes. Michael en jij willen weten over dat frustratie element. Je wenst je eigen beweging te analyseren en een beeldvorming te kunnen maken. Daardoor, creër je nog meer frustratie, omdat je objectief je weten van je subjectieve bewegingen een halt toeroept, alhoewel die subjectieve beweging gewoon doorgaat, maar je verward jezelf omdat je voor een deel je gewaarzijn van deze beweging niet aangaat. Je begrijpt niet wat je aan het doen bent. En door gebrek aan begrip, gooi je je handen de lucht in en roept: “Genoeg”!

Het is hetzelfde als met een wiskundige vergelijking. Er kan je een wiskundige vergelijking worden aangeboden, en je gaat aan de slag met deze vergelijking, en begrijpt niet hoe je het antwoord uit de vergelijking kan halen. Je probeert het telkens weer, je ziet de vergelijking voor je liggen, wetende dat het antwoord erin zit, wetende dat je het vermogen bezit het antwoord te kunnen vinden; maar in je pogingen en in je onvermogen om met het antwoord te kunnen verbinden, stop je ermee, in je frustratie. Je gooit je krijtje neer en je roept: “Genoeg! Het doet er niet toe! Ik ga verder zonder het antwoord!” Maar van binnen zeurt het doordat je de wetenschap hebt dat je de kennis bezit om te vergelijking te kunnen oplossen. Je trekt je tijdelijk terug in je frustratie, en laat de vergelijking voor wat het is. Uiteindelijk, ga je toch weer door, pakt het krijtje op, en verbindt met het antwoord.
Momenteel zijn jullie beiden in die periode aanbelandt, waarop je met het krijtje gooit! Je ervaart frustratie, omdat je die vergelijking ervaart. Je bent je gewaar van beweging. Je bent je gewaar van gebeurtenissen; maar je begrijpt niet hoe deze in elkaar te passen om de vergelijking te kunnen creëren, en hoe deze het antwoord formuleert. En daarom zet je een stapje terug en laat je jezelf een periode toe, waarin je je frustratie ervaart.

In werkelijkheid, mijn lieve Lawrence, verschilt dit niet van de ervaring die jullie beiden hadden in die ene sessie met het ervaren van géén geluid. Je ervaart een frustratie. Je realiseert je dat je bereikend kunt zijn. Je begrijpt dat je niét de verbinding aan het maken bent, om zo te zeggen. Je trekt je tijdelijk terug in de wetenschap dat wanneer je het op een ander moment weer gaat proberen, de elementen wél duidelijk zullen zijn. Maar het gaat nu net zoals in je interpretatie van die ene bepaalde sessie. Tijdens die momenten dat je trachtte te klikken, klikken, klikken, klikken met – opnieuw en opnieuw – en in al je pogingen om het te “pakken” te krijgen, volgde er veel frustratie; totdat je dat punt bereikte waarop je het “opgaf”.
Dit is een voorbeeld van “Ik probeer het té hard”, want hoe harder dat je probeert, hoe meer dat je je perceptie aan het vernauwen bent. Je vernauwt het tot een speldenpunt, en laat je periferie niet toe. Je staat ook niet toe dat je luistert, net zoals je dat niet toeliet met je transcriptie tijdens die momenten van herhaling en frustratie – je luistert niet naar je innerlijke stem die je antwoord zal geven. Het was nodig voor je, binnen die frustratie, om je terug te trekken en jezelf een versoepeling toe te laten. In deze, laat je een opening toe. Hoe meer spanning je opneemt, hoe smaller de bundel van je focus zal zijn. (Pauze, ogen gesloten). Opmerking: Mary had verklaard dat ze zou gaan proberen om dichterbij te komen, om interactief te kunnen zijn in deze sessie.

Ah, dus misschien worden we vandaan gedeeltelijk bijgestaan door Michael. Heel grappig, een dergelijke wanhopige poging!
Nogmaals, zoals ik al eerder heb gezegd, is zo en dergelijke inspanning daartoe onnodig, maar binnen je verwarring en frustratie voel je de behoefte tot worstelen.

VICKI: Moeiteloosheid, wanneer dat gebeurd, is iets zaligs, maar het is moeilijk uit te vinden hoe dat nou gebeurd.

ELIAS: Je bent deze richting in aan het bewegen. In je huidige nu, ben je in het bezit van een groter begrip van moeiteloosheid, dan je had in het begin van de sessies. En daardoor ben je tegenwoordig wat vaker bereikende.

VICKI: Nou ja, ik zal proberen om meer moeiteloosheid toe te staan! (Lachend)

ELIAS: Ah! Proberen, proberen, proberen! (Lachend)

VICKI: Fysieke focus!

ELIAS: (Grinnikend) En waarin veel frustratie wordt ervaren! Wat van belang is dat jullie allemaal een geconcentreerde richting van informatie met betrekking tot het fysieke focus aangaan, omdat dit het gebied is dat je occupeert. Want als je andere gebieden van het bewustzijn inbeweegt, zul je meer verwarring ervaren in je pogingen tot manipulatie, als je het gebied dat je momenteel occupeert, niet begrijpt. Helaas, op dit moment, begrijpen de individuen binnen ons forum dit nog niet, maar uiteindelijk zullen ze dat wel gaan doen.

VICKI: De sessies zelf zijn een beetje frustrerend geweest.

ELIAS: Je bent juist. Je bent jezelf een gelegenheid tot acceptatie aan het aanbieden. Dit mag je ook beschouwen als het zijn van een oefening, en we zullen hiermee doorgaan. Individuen zijn tamelijk ingebed in hun geloofsystemen. En daardoor is het moeilijk om door geloofsystemen heen te breken met informatie die individuen zullen toestaan om hun eigen bewustzijn te verruimen.

VICKI: Met betrekking tot de laatste paar sessies, wat voelt er anders aan voor Mary en mij?

ELIAS: Het is begrijpelijk dat jullie beiden verwarring ervaren binnen dat gebrek aan herkenning. Zoals ik al zei, ben je momenteel je krijtje aan het neergooien, je luistert niet. En daardoor ben je niet aan het herinneren en niet aan het identificeren. Michael ervaart nu, tesamen met jou, een energie die je kunt identificeren als je luistert. Michael staat momenteel een kleine influx toe van een energie identificatie, die je mag zien als het zijn van energie van buitenaf, alhoewel het niet buiten je is. Ik heb gedurende onze sessies al meermalen aangegeven, dat de energie van deze aanwezige essenties bekend zouden worden. Je hebt deze energie al eens eerder geïdentificeerd. Deze energieën van Otha en Ordin zijn zeer instrumentaal. De energie van Ordin is je zeer onfamiliair. De interactie van andere energieën zouden je méér familiair kunnen aanvoelen dan deze ene, alhoewel deze ene extreem interactief is met je.

De energie die gekozen heeft te manifesteren is anders in toon. Daardoor lijkt het jouw onfamiliar over te komen, alhoewel deze essentie je niet onfamiliair is. In het doorfilteren naar een gebied van bewustzijn waar je alle uitwisselingen van energie objectief kunt identificeren, vindt er een transformatie van toon plaats. Ik had je al verteld dat deze essenties Otha en Odin wijder zijn. Deze energieën occuperen niét dit gebeid van het bewustzijn. Daardoor, moet er door meer lagen heen gegaan worden, in jouw termen, om tot een objectieve identificatie aan jouw kant te kunnen komen. Dit kan je herkenning van de toon veranderen.

Het zou kunnen lijken alsof er tijdelijk een interferentie of een fluctuatie voorkomt in de energie van Elias. Dit is niét het geval. Het is alleen maar een herkenning en een afleiding. Net zoals dit kan voorkomen wanneer je in gesprek bent met een individu, en elders in de buurt een ander individu in gesprek is. Je aandacht is hoofdzakelijk en primair gericht op het individu waarmee je in gesprek bent, maar je wordt afgeleid doordat je stukjes en beetjes hoort van die andere conversatie die plaatsvindt. Daardoor, is je aandacht een beetje verstrooid. De energie die je ervaart in onze sessies is niet verstrooid. Het is niet onderbroken. Jouw aandacht is onderbroken, wat je onfamiliair is omdat je gewend bent te focussen. Je aandacht wordt omgeleid. Daardoor lijkt het alsof er een interruptie plaatsvindt.

Dit wil niet zeggen dat er geen interactie plaatsvindt die geen effect heeft op onze sessies. Want binnen die vermengingen van energie, waar doorheen wordt gefilterd, vindt er een effect plaats op de aspecten van de levering van informatie. Dit is niét hetzelfde als interferentie (storing), alhoewel er wél veel interferentie plaatsvindt momenteel, maar dit werd je al uitgelegd. Doe hier niet aan af, want binnen de massa zijn jullie allemaal behoudend van heel veel energie en kracht. Waardoor de interferentie op energiegolven, zo gezegd, groot kan zijn. De uitoefening van energie die wordt gebracht door deze essentie, moet méér geconcentreerd zijn, om een doorcontinuatie ervan te kunnen bewerkstelligen, zonder interferenties en onderbrekingen. Daardoor, is er een veel gerichter concentratie. Jij ervaart, in je objectieve getuigenis ervan, wat jou overkomt als het zijn van het pauzeren, denken, onderzoeken, en concentreren, van de persoonlijkheid Elias. Dit zijn momenten van grootse interferentie, en de röntgenstraal-machine moet aangepast worden, moet meer gericht afgesteld worden, zodat de straal die doorfiltert door kan komen zonder een verstrooiing van de energie. Welnu, in deze moet je ook onthouden dat er ook een influx aan energie is van andere essenties, die aan het mengen zijn. Dit is géén interferentie. Het een (samen)vermenging (van energie), die enigszins, niét veel maar lichtjes, van invloed is op de verbale aanlevering.

VICKI: Die aan het (ver)mengen zijn met wat?

ELIAS: Dit is moeilijk uit te leggen - zodat jij het nog begrijpt. Michael, in zijn aangaan van deze sessies, heeft de actie van het mengen met Elias tot op een bepaalde hoogte nu wel geleerd. Dit was, in jouw termen, een singuliere actie. Een vermenging met een energiebron in deze sessies, die trouwens ook doorcontinueert buiten deze sessies om, alhoewel hij geen objectief gewaarzijn heeft van deze actie. Binnen een open staat van bewustzijn in de actie van deze sessies nú, daar de vermenging deels al bereikt werd, zo te zeggen, continueert het door met een grotere influx van energie.

Laat mij even, om zo te zeggen, teruggaan in de tijd. Je zou je misschien ons moment van tonen-aligneringen kunnen herinneren. Op dat moment van toon-alignering, vond er een momentele vermenging plaats van ál die energieën. In deze actie, was Michaels respons er een van angst. Het was, in jullie termen, overweldigend in de actie van energie, naar zijn begrip ervan. En daardoor was het beangstigend. Subsequent aan die alineëring van toon, geleidelijk aan, tijdens het proces van dit fenomeen, zijn die energieën langzaamaan aan het doorfilteren geweest, en hadden ook deels een vermenging volbracht.

Uiteindelijk, ook weer in jouw termen, zal deze vermenging volbracht worden met ál die essenties die interactief zijn. In deze, zullen zij als één zijn. Dit zal een grotere interactie in energie toestaan in jullie sessies. Het zal ook meer energie aanleveren waardoor je subjectief zult kunnen verbinden in dit forum, ten behoeve van de bereikingen van bewegingen, binnen de actie van de verschuiving.

Het is een proces. Dit proces vindt al heel lang plaats, en continueert door. Je zult verschillende fluctuaties, interferenties, en verschillen blijven opmerken tijdens onze sessies, en die zul je ook buiten de sessies om opmerken. Dit alles zijn indicaties van de bewegingen in het bewustzijn, van energie, die in lijn is met jullie verschuiving. Het is ook instructief en instrumentaal binnen de actie van de transitie.

VICKI: Dus, deze vermenging heeft in principe te maken met de intentie van het doorcontinueren van de actie van de verschuiving.

ELIAS: Correct. Het zou soms kunnen lijken, voor jullie omdat jullie objectief kijken, dat er verwarring is opgenomen, of een verstrooiing is opgenomen, of zelfs vervorming. Dit is niét het geval. Het is alleen maar een verschil. Je merkt op een objectieve manier, iets op. Maar je begrijpt de actie die erachter zit niet, bij wijze van spreken. En daardoor, zou je dingen kunnen interpreteren, door ideën die je kent, of die je kunt identificeren. Dat zullen niet noodzakelijkerwijs ook correcte explanaties zijn, maar zoals ik al zei, zul je alles doen om dingen ‘passend’ te krijgen!

VICKI: Nou, het is heel interessant.

ELIAS: Dit proces, alhoewel ‘proces’ een zeer inadequaat woord is, is zeer ingewikkeld. Het is veel meer binnenin acties van bewustzijn betrokken, dan dat je kan worden uitgelegd. Er vind continue heel veel actie plaats; alhoewel ik, in jouw woorden, jullie probeer verklaringen te geven voor deze actie. (Glimlachend).

VICKI: Ik heb nog wel wat vragen van Mary, eigenlijk voor ons beiden. Hoe zit het met die obsessie voor muziek die ze heeft, en mijn eigen obsessie met muziek die ik heb? Wat zit daar achter?

ELIAS: Jullie zitten beiden heel erg dichtbij in de buurt van een herinnering. Jullie verlangen is groots. Jullie hebben gedurende al de sessies al het sterke verlangen gehad om je deze overeenkomst (afspraak) te kunnen herinneren. En hoewel je tijdelijk en objectief dit verlangen uit het oog verliest, is het onderliggend, om zo te zeggen, tóch altijd aanwezig. En daardoor is het altijd motiverende. In je subjectieve bewegingen en in je verlangens om objectief hiermee te kunnen verbinden, sta je een opborrelen toe van een subjectief weten, die bijna je objectieve oppervlak aanraakt. Je zit heel dichtbij je herinnering. Binnen je fascinatie en je attractie tot muzikale composities, ben je gevoelens uit de kindertijd aan het herinneren. En die bevinden zich in een ander focus.

Laat mij je uitleggen dat alle focussen gewaar zijn van alle activiteiten in alle andere focussen. En daardoor, ben je subjectief gewaar van de activiteiten in je andere focussen, net zoals het geheel van essentie tegelijkertijd gewaar is van ál haar focussen. Zoals ik al verklaarde, is er geen reïncarnatie. En dus, ben jij Lawrence, Victoria, in deze focus, niet een ander focus. Je hebt geen ander leven ervaren voorafgaande aan dit leven. En dus, ben je niet bereikende geweest van acties in een ander leven, die je herinnert in dit leven, want Victoria heeft acties bereikt in dit leven, dit focus.

VICKI: Oke…

ELIAS: Je bent wél behoudend van de herinnering van (je) andere focussen, je bent behoudend van aspecten van bewustzijn, van die andere focussen, zoals ook zij behoudend zijn van joúw aspecten van bewustzijn. In deze, ben je behoudend van een herinnering van een actie die werd bereikt in een ander focus, alsof het jouw herinnering is, omdat het jouw herinnering ook is. In deze, laat je dus die opborreling van subjectieve herinneringen naar het objectieve oppervlak toe. De trigger daarvoor is de muzikale compositie van de kindertijd. Je herinnert relaties, wat je methode is, bij wijze van spreken, van het jezelf toeleiden naar die herinnering, van die overeenkomst.

In jouw analysering, is dit jouw poging om de herinnering op te halen van vóór de overeenkomst; je identificeert éérst de relatie, en vervolgens identificeer je de overeenkomst (afspraak) die zich binnen die relatie bevindt. Je moet begrijpen, en zoals ik je dit ook heb verteld, werd deze overeenkomst niet alleen gemaakt binnenin het bewustzijn tijdens je intermissie-tijd, maar werd ook objectief gemaakt binnen een specifiek focus.

VICKI: En dus is die muziek een herinnering aan het triggeren van dát specifieke focus?

ELIAS; Correct. Het is behulpzaam. Michael, daarentegen, verbindt op visuele wijze. En alhoewel hij ook kiest te verbinden via muziek om inschikkelijk te zijn richting Lawrence, voor wat betreft de methode van Lawrence, houdt hij nog steeds vast aan zijn visuele trigger. En daarom is de verschijning van de jurk in zijn droombeelden ook een correlatie naar die beelden van dat theatrale optreden (in zijn droom), waar hij visueel mee kiest mee te verbinden. Het is indicatief van een tijdsperiode. Het is dezelfde tijdsperiode van dat focus. Dit is wat hij zich herinnert.

VICKI: Het is diezelfde focus waar wij lange tijd geleden mee verbonden waren?

ELIAS: Ja. En dit is waarom je die fascinatie ervoor hebt. Net zoals zovele individuen, ervaart ook Michael droomactiviteiten die van een herhalend karakter zijn, die verbonden zijn met een ander focus – en wanneer dat eenmaal geïdentificeerd is, zal dat discontinueren. En op dezelfde manier, lever je jezelf de informatie of de imaginairiteiten aan, die de trigger zijn van een ander focus. Dit zul je, bij tijd en wijle, objectief kunnen herkennen. Je begrijpt dan niet wat je aan het herkennen bent, maar je zult heel sterk het gevoel hebben en de aandrang hebben, om hiermee te continueren of het te onderzoeken. Individuen zouden een afbeelding van een ander land kunnen zien, en zich wanhopig gedwongen voelen om het te onderzoeken, en zelfs zó ver gaan dat zij het vliegtuig pakken en daadwerkelijk afreizen naar die locaties, om te onderzoeken waarom zij dat vreemde gevoel ervaren. Zij ervaren een dwang. Het is een identificatie van een ander focus die van invloed is op dit focus, zoals ál je focussen van invloed zijn, maar objectief, zou je bepaalde elementen van bepaalde focussen kunnen herinneren.

Over het algemeen genomen herinner je je niet álle focussen binnen één focus. Je zult je niet noodzakelijkerwijze identificeren met alle van je ervaringen. Je zou een focus kunnen hebben in de tijdperiode van jullie piramides. Je zou helemaal geen identificaties of gevoelens of attracties kunnen hebben voor deze tijdsperiode. Maar binnen bepaalde acties en intenties van algemene individuele focussen, zou je kunnen identificeren met een ander focus, die behoudend is van eenzelfde intentie.

Zoals ik al aangaf, is ieder focus behoudend van zijn eigen intenties en verlangens, alhoewel zij onderliggend ook aligneren met de intentie van de familie waartoe zij behoren. Ieder individu is behoudend van zijn eigen poel van probabiliteiten en zijn eigen intentie. Sommigen zijn wat meer similair dan anderen. Sommige, bij wijze van spreken, zouden “vervolg verhalen” kunnen zijn van elkaar.

En alhoewel, zoals ik al eerder heb verklaard, geen enkel focus meer significantie heeft dan een andere, en geen enkel focus meer beïnvloedende is dan de andere, zou je objectief meer van een herinnering kunnen hebben van de ene, dan van de andere. En daarom is dat voortdurende verlangen om een bepaalde actie te blijven herhalen, een poging om een herinnering te triggeren. Als je doorgaat met jezelf te hameren met deze trigger, waardoor je gelooft dat je het zult herinneren, dan zul je je het ook herinneren, want je wordt geconfronteerd met je eigen actie van informatie, die erg vergelijkbaar is aan je herinnering. Een wiegeliedje uit je muzikale samenstelling zal je meer raken dan andere, omdat dit een identificatie is van een herinnerd wiegeliedje die je kon als kind. Het houdt betekenis in; in jouw termen, van sentimentele waarde.
De verbeeldingen van de theatervoorstelling bezit betekenis voor Michael omdat het representatief is voor dezelfde tijdsperiode. Daardoor zou hij objectief kunnen zien, wat hij al eerder gezien heeft, in jullie termen.

Zeg tegen Michael dat hij deze ‘tegenkoming’ (van wat hij is tegengekomen) in jullie nieuwe spel moet onthouden, en zijn herinnering moet onthouden van zijn vertrek uit dat fysieke focus van die tijdsperiode, om zo te zeggen. In deze, zou hij verder kunnen identificeren met wat hij aan het zien is in deze voorstelling. Alhoewel de tijdsperiode binnen jullie historische termen ietwat van een andere periode is, bevat het dezelfde actie; die van de revolutionaire opstanding, de strijd, de gekozen manier van exit uit het fysieke focus, de ambiance. Er zijn verschillen, maar er zijn ook genoeg similariteiten aanwezig, om een herinnering te triggeren. En daarom hebben jullie beiden zo een dergelijk nostalgisch gevoel erover. In jullie acties parallellen jullie elkaar zeer goed! Jullie zullen dan niet altijd kunnen identificeren dát jullie elkaar parallellen in jullie bewegingen, maar dat doen jullie wél.

VICKI: Het zou interessant kunnen zijn voor ons, om te verbinden met elkaars muzikale triggers.

ELIAS: Je zou dat, als experiment, zeker kunnen uitproberen!

VICKI: Dit is écht interessant.

ELIAS: Je mag Michael ook vertellen dat dit ook interactief is met zijn droomverbeeldingen – en dat Elias zeer interactief is geweest áchter die droomacties. En dat ik de explanatie gegeven heb binnen die actie, en in jullie woorden, dat al diverse malen.
Hij interpreteert binnen emotionele verbeeldingen, maar deze verbeeldingen zullen zich bewijzen, als daarmee wordt doorgegaan.

VICKI: Over welke verbeeldingen heb je het?

ELIAS: Michael continueert droomverbeeldingen te creëren van een interactie met een individu, wat fluctueert; van Elias en een ander individu. Dit continueert door tot op dit moment. Het bezet momenteel niet het geheel van zijn droomverbeeldingen, maar het continueert wel door.

VICKI: Ik ben nieuwsgierig over de verbeeldingen van die vreemde persoon.

ELIAS: Wat hetzelfde is.

VICKI: Voor wat betreft die droomverbeeldingen; wanneer je intapt in een deponering van energie, zoals Michael aan het doen is geweest met zijn moeder en vader, zijn die focussen zich daar gewaar van?

ELIAS: Niet noodzakelijk. Deze individuele focussen zijn dat niet.

VICKI: En met interactie met individuen die in de actie van transitie zijn; zoals mijn interactie met die persoon in kwestie. Is er een weten aanwezig aan de kant van dat individu, of is deze interactie hetzelfde soort van ding - dat ik intap in een energie-deponering?

ELIAS: Je denkt in absoluten.

VICKI: Wéét ik! (Lachend)

ELIAS: Je denkt op singuliere wijze. Je denkt aan individuen alszijnde dat zij het geheel zijn. Je hebt ingetapt in de energie van de focus die in transitie is. Je hebt ook een interkruising gemaakt met een persoonlijkheid, niet met het focus die in transitie is, maar met een ander focus die parallel loopt aan dat focus, die deel van essentie is, die behoudend is van dezelfde informatie.

VICKI: Die niet in transitie is.

ELIAS: Correct.

VICKI: Dan neem ik aan dat Michael dat ook zou kunnen doen met zijn ouders?

ELIAS: Dit is anders. De essentie is de focus aan het motiveren om te verbinden met de energie-deponering van het andere focus. Die actie wordt geïnitieerd door essentie, niét door jouw. Er wordt op gereageerd in coöperatie en in overeenkomst, door jouw. In de actie waar Michael zich in beweegt, is hij geloofsystemen waar hij sterk aan vasthoudt, aan het aangaan. Die geloofsystemen, binnen dit focus, worden zeer beïnvloed door acties die hij identificeert alszijnde betrokken te zijn met zijn ouders. Daardoor heeft hij in zijn creativiteit ervoor gekozen om te verbinden met deze energieën, om zichzelf hiermede behulpzaam te zijn, om door die geloofsystemen te kunnen heengaan. Dit wordt geïnitieerd aan de kant van Michael, om zo te zeggen, en wordt dus ook vanuit daar gemotiveerd. Dit is geen motivering vanuit de kant van die individuen of hun essenties of hun focussen om Michael informatie door te communiceren. Er is een weten aanwezig binnenin essentie, dat die informatie wordt aangeboord, dat er wordt ingetapt in die informatie. Het focus zelf is er niet noodzakelijkerwijze gewaar van, want de aandacht van de focus wordt opgeslokt door de transitie. Het focus is niet het geheel van essentie. En daarom, zijn andere aspecten van essentie in het bezit van een gewaarzijn van deze actie, van het intappen in deze energie. Er is geen uitwisseling gaande, naar jouw manier van denken; en dit is het verschil van actie, met betrekking tot die van jezelf.

VICKI: Het is gecompliceerd.

ELIAS: Zéér! Het is erg gecompliceerd om dit uit te leggen binnen die lagen van het fysieke focus, op een wijze die jij ook nog kunt begrijpen. Jullie taal is zéér beperkend!

VICKI: Dat kan ik me wel voorstellen.

ELIAS: Ik zal mij gaan terugtrekken, omdat ik mij zeer gewaar ben van Michaels fysieke verplichtingen, alhoewel hij daar nu geen aandacht aan besteed. (Mary moest nog gaan werken).

VICKI: Ik was het ook vergeten.

ELIAS: Maar ik niet. Ik zal mijn interactie op een later tijdstip doorcontinueren, om zo te zeggen, als je dat wenst. Ik heb begrip voor je frustraties en voor je drang naar informatie erover, en ik ben zeer bereid om hieraan te voldoen.

VICKI: Heel erg bedankt.

ELIAS: Je bent zeer welkom. Je mag Michael hetzelfde vertellen. Au revoir!

Elias vertrekt om 11:54 PM.

Vanwege het ‘onafgemaakte’ gevoel dat wij hadden, besloten Mary en ik deze sessie te continueren op zondag ochtend. (Op 29 december, 1996)

Elias arriveert om 12:51 PM. (Tijd was 20 seconden).

ELIAS: Bonjour, mijn beste Lawrence.

VICKI: Bonjour.

ELIAS: Ik zal beginnen door het aanbieden van een vergelijking. Daarna kun je doorgaan met je vragen. En je mag je nieuwe vriend bedanken voor het aanleveren van deze droom vergelijking, en je mag deze vergelijking aanbieden aan Stephen, ter zijn overdenken. De vergelijking is als volgt: “Herleidt het krachtpatroon terug, naar waar het de bron van spanning is.” (Pauze, terwijl ik de vergelijking opschrijf, en ondertussen wanhopig tracht te herinneren, wie ik daarvoor moet bedanken!)

VICKI: Dit was van Carole’s droom? (Ik moest door mijn email bestand heengaan voordat ik uiteindelijk ontdekte dat het Carole was die mij dit had toegestuurd op 9 december. Omdat ik het toen niet begreep, bestede ik er weinig aandacht aan.)

ELIAS: Dit werd je doorgegeven door een van je nieuwe vrienden alszijnde de overblijfselen van een herinnering van een droom. Het is een boodschap. De sleutelwoorden waar je op moet focussen in deze vergelijking zijn; terugherleiden, kracht patroon, en spanning, omdat de betekenissen van deze woorden niet zijn wat zij lijken te zijn. En nu zullen we de wetenschapper toestaan om zijn wetenschappelijke ontcijferingprocedures erop los te laten. (Glimlachend)

VICKI: Oke, ik zal de boodschap doorgeven.

ELIAS: Goed.

VICKI: Voor wat betreft de soort vragen die ik moet stellen, ben ik nu een beetje verward, maar voor Mary; Heb je iets te vertellen over dat gevoel van teleurstelling die zij ervaarde tijdens die herinnering de andere avond? (Ik voelde mij heel erg gênant op dit moment, omdat ik begon te huilen zodra Elias tevoorschijn kwam, wat zeer ongewoon is voor mij).

ELIAS: (Zachtjes) Zeg tegen Michael, dat hij geen teleurstelling behoeft te voelen, hoewel hij in zijn momentele fysieke oriëntatie deze interactie beschouwd als het zijn van iets dat niet in zijn verwachting lag. Ik had je al verteld dat in het gebied van bewustzijn dat ik occupeer, er geen expressies van emoties zijn met betrekking tot waarmee jij identificeert. Maar, net zoals hij kan begrijpen dat absoluten zoals kleuren, doorresoneren voorbij jullie fysieke focus, er ook elementen van bewustzijn zijn die op veel grootsere manier resoneren dan jullie je kunnen voorstellen en wat ver voorbij jullie interpretatie in het fysieke focus gaat. Elementen die jij ervaart in emoties zijn spiegel beelden - vertalingen van elementen van essentie.
En daardoor is wat jij ervaart in fysieke expressies veel beperkter dan de expressies die ervaren worden in het niet-fysieke bewustzijn.

Er bestaat een mate van ‘close zijn of close-heid’ binnenin essentie, die niet in fysieke woorden vertaald kan worden. Zeg tegen Michael dat de manifestatie van de fysieke expressie op geen enkele wijze vergeleken kan worden met de nog te ervaren expressie, welke ook ervaren werd in het niet-fysieke. En daarom is het niet nodig om te rouwen over wat wordt gezien als verloren zijnde, omdat wat wacht, veel grootser is. Dit is een tijdelijke reactie. Het is een herinneringsoverblijfsel van een fysieke manifestatie en interactie waarmee je identificeert. De herinnering wordt versterkt door de opneming van niet-fysieke interactie, interkruising, en intervermenging. En daardoor, lijkt het gevoel zeer intens. Je zal dit gaan begrijpen, en ook dit zal weer voorbij gaan. Het is slechts een eerste expressie en reactie op elementen die herinnerd worden in de fysieke identificatie ervan. Nadat Michael een subjectief begrip heeft verkregen over deze elementen, zal hij zich niet meer vasthechten aan dit verdriet, omdat hij zich de vreugde zal realiseren van dat wat wacht. (Pauze)

VICKI: Ik moet toegeven dat ik mij zomaar opeens, zelf ook heel verdrietig voel. En zo voelde ik mij eerst niet.

ELIAS: Ook dit is een herinnering. Je gaat momenteel de aanwezigheid van die energie aan, wat een herinnering in gevoelens veroorzaakt. Je bent juist Lawrence, in je beoordeling van je identificatie, zoals in tegenstelling tot de identificatie van Michael. Hij zal in eerste instantie subjectief verbinden en objectief interpreteren. In jullie missie tesamen, gebruik jij de tegenovergestelde actie. Aldus, heeft Michael de herinnering toegelaten, en nu zal jij, in de aanwezigheid van de energie, ook beginnen te herinneren, in gevoelens. Onthoud dit; “Treur niet omdat deze essentie fysiek niet manifest is bij je, want z’n aanwezigheid is méér bij je aanwezig, dan wanneer het fysiek manifest was geweest. Je kan mij alleen niet aanraken, maar ik kan jou aanraken. Je kan nu aan de herinnering gaan beginnen van een grootse verbinding, niet alleen van Michael en Elias, maar ook van Lawrence, en met de enorme omvang van de expressie van liefde die al door de eeuwen heen wordt uitgezonden. Dit is reden tot vreugde, niet verdriet.

VICKI: Waarom voelt het dan zo verdrietig aan?

ELIAS: Omdat het, in het fysieke, wat jij noemt, aanvoelt als iemand missen. (Lange pauze, waarin ik weer tot mijzelf tracht te komen).

VICKI: Oke. Met betrekking tot Michaels droomervaring de andere nacht, een van de vragen is; hoe of waarom kon Michael de emoties van die andere individuen zo duidelijk voelen, als hij zelf niet een van die andere individuen is?

ELIAS: Je begint nu elementen van essentie te ervaren in je objectieve expressies en weten, omdat je de actie van transitie aangaat. In deze, begin je onbekende elementen te ervaren, en daar zet je vraagtekens bij.

Ik had al aangegeven dat je op een zeer singuliere manier denkt. Alhoewel je je eigen persoonlijkheids-toon bent, ben je tegelijkertijd een focus van essentie. Daardoor, neem je tegelijkertijd beide acties op. Je bent grootser dan dat je jezelf begrijpt te zijn. Je creërt een fysieke manifestatie van een fysiek lichaam die gesloten is. Het is een entiteit, singulier. Daardoor, vergroot dit je perceptie van individualiteit en singulierheid. Dit werd met opzet zo gecreërd, maar in die actie die je nu kiest - het aangaan van de transitie, neem je nu ook een herinnering op van meer informatie. Daardoor, probeer je je gewaarzijn te vergroten en je periferie te zien.

In deze, moet je begrijpen dat hoewel je individueel behoudend bent van je eigen persoonlijkheid en dat je je eigen nieuwe creatie bént, je ook alle van je andere focussen bent, want het geheel van essentie is binnenin je. Er is geen immense bubbel van essentie, met allemaal kleine bubbeltjes om hem heen van focussen. Er is ieder focus, die bevattend is van het geheel van essentie en het geheel van alle focussen. Het beweegt zich niét van buiten naar binnen. De actie is van binnen naar buiten. (Demonstreert dit met handgebaren). Ieder focus bevat aspecten van bewustzijn die in conjunctie zijn met ieder ander focus.

Laat mij een klein voorbeeld geven. Iedere link van bewustzijn, is tegelijkertijd bevattend van alle kennis van iedere andere link van bewustzijn. Een klein linkje van bewustzijn ergens in één locatie, om zo te zeggen, in één dimensie en universum, weet af van één klein linkje van bewustzijn in een andere dimensie en universum, omdat het alles weet. Het weet van alle bewegingen. Het weet van alle intenties. Het bevat alles dat alle anderen bevatten. Je kan dit vergelijken met Stephen z”n wetenschappelijke voorbeelden van elektronen en hun gedrag – dat ze tegelijkertijd weten van de bewegingen van elkaar, het begrijpen en dienovereenkomstig reageren. Het is niét zo dat die elementen of deeltjes, hoe je ze ook wenst te termen, sneller dan het licht met elkaar communiceren via de ruimte. Ze wéten al. Ze zijn behoudend van een gewaarzijn. Ze zijn “gewaarzijnd”. Jij ook, want alle elementen die je andere focussen hebben, heb jij ook. Je bent uitwisselbaar, hoewel je ook uniek bent. Net zoals je op dit moment gewoon hier zit, je ook rond kan kijken in de kamer en verschillende objecten kan zien – jij continueert jij te zijn. Je ziet verschillende elementen.

Je bent essentie. Deze Victoria is één “zichtpunt” van essentie. Het kijkt naar jou. Z’n aandacht is jij. Z’n aandacht is ook gefocust op vele andere elementen; net zoals dat jij kan rondkijken en tegelijkertijd veel objecten in je ruimte kan zien, wetende wat ieder object is, wetende dat ieder object uniek is op zichzelf, maar dat ze ook bijdragen aan het geheel van je zichtveld.

Op deze manier, zijn alle dingen in alle dimensies en alle gebieden van bewustzijn opgemaakt uit links van bewustzijn. Dit is inklusief essentie, omdat alles bewustzijn is. In deze, is alle bewustzijn gewaar van alle bewustzijn. Je bent niet alleen behoudend van een gewaarzijn van al je andere focussen, maar je bent een deel van hen, zoals zij een deel van jouw zijn. Je kunt bepaalde cellen niet af-separeren als cellen die bloedvaten maken in je lichaam. Zij dragen bij tot het geheel van de werking van het lichaam. Zij zijn jij, alhoewel zij jou ook niet zijn. Jouw vinger is jij, maar je vinger is ook niet jij, maar het is niét van iemand anders! In deze, kun je interkruisen met andere focussen van je essentie en hoewel zij niet jouw zijn, zul je identificeren met hen áls jij, omdat jij een deel van dit bewustzijn bent.

VICKI: Kun je dan ook - en doe je dat dan ook - interkruisen met de focussen van alle essenties?

ELIAS: Dat kan.

VICKI: Zou dit voor een gedeelte ook zijn wat er gebeurde met Michaels interactie met die essentie in kwestie?

Opmerking: Die “essentie in kwestie” is een individu die overleden is, en die momenteel gefocust is in het gebied van de transitie. Mary en ik zijn interactief met dit focus in verschillende staten van bewustzijn. In dit geval, verwijst de interactie naar een interactie in een droomstaat.

ELIAS: De acties waar je momenteel in betrokken bent zijn gecompliceerder dan simpele droom interpretaties. Alle beelden (of verbeeldingen of images) zijn een vertaling. Dit zal ik als eerste verklaren. Maar, de acties die worden aangegaan die je verbeeldingen (of beelden) creëren, kunnen anders of verschillend zijn, en sommige van de acties kunnen een meer waar beeld geven. Dit kun je merken in de verschillen die je van binnen voelt, in de verschillende staten van bewustzijn. Net zoals je een droomstaat herkent – want in je identificatie van deze staat, herken je het als verschillend zijnde van andere staten, om zo te zeggen. In wezen, zijn ze allemaal hetzelfde. Ze bewegen zich alleen naar de zijkant toe, door een stapje hier, of een stapje daar te zetten.

Binnen deze actie die Michael aanging, was dit niet simpelweg alleen maar een creatie van droomimages. Het was een aangaan van een herinnering, in welke interkruisingen werden gemaakt met focussen. Ook, was er een aanbieding van begrip tijdens het verbinden met de energie van dit individu. Er was géén interkruising mét dit individu, zoals ik al eerder heb aangegeven, omdat deze individuele focus momenteel het gebied van de transitie occupeert, en niet zal interkruisen met jou, zoals jij dat begrijpt. Er was een interkruising met de energie. Dit was om je van informatie te voorzien, via gevoelens, waarmee geïdentificeerd kan worden. Dit was voor het toelaten van een begrip – voor het kunnen begrijpen ervan.

De focus werd interkruist (doorkruist). De gevoelens werden empathisch “overgenomen”, om zo te zeggen. Er volgde verwarring op deze actie. En dus, was er een vergelijk nodig. Hij koos ervoor om op creatieve wijze zichzelf een vergelijk aan te bieden - hij identificeerde subjectief met de energie van dit individu die in de transitie zit. Die vergelijk bood hij zichzelf aan als een verklaring voor de activiteiten die zich afspeelden binnen gevoelens - voorbij de fysieke manifestatie.

Ik had jullie al aangegeven dat je niet doodgaat, en vervolgens een of andere zalige wereld van alwetendheid ingaat. Je gaat een gebied van transitie in – in welke je je objectieve gedachten en gevoelens met je meedraagt. Ik heb jullie uitgelegd dat wanneer een baby dit fysieke focus inkomt, hij -in bewustzijn- een doorcontinuatie van subjectieve activiteiten met zich meebrengt, wat jullie interpreteren als het ”meer openstaan” van kleine kindertjes, en wat ze verliezen als ze groter worden. Mijn interpretatie is anders, maar dit is jullie interpretatie ervan.

En op dezelfde manier – als je overgaat naar een ander gebied van bewustzijn – breng je met je mee – de herinnering van de activiteiten waar je aan gewend bent. In deze, zijn de gevoelens versterkt, vergroot, omdat ze meer puur ervaren worden. Die gevoelens zullen zich niet vasthechten aan ‘goed of fout’ identificaties. Ze zijn gewoon. Dat wil niet zeggen dat jij, in de ervaring van een overvloed aan gevoelens, je niet zou willen losmaken van veel van die gevoelens, máár, je zult er geen ‘goed of fout’ aan vasthechten. Ze continueren door, net zoals geloofsystemen doorcontinueren, tótdat je door ze heengegaan bent, tótdat je je gewaarzijn vergroot, en ze accepteert en ze toestaat.

Je continueert door met (bepaalde) gevoelens, omdat je ze tracht niét toe te staan. En dit is de reden waarom dat je vreugde en geluk maar voor kort ervaart, en waarom je verdriet langer ervaart, want je staat jezelf toe om vreugde te ervaren. Je probeert dit niét tegen te houden. Maar gevoelens die jij ziet als slecht, probeer je tegen te houden. Je probeert ze te “af te stikken” en terwijl je deze actie creërt, versterk je dat bepaalde gevoel in het bewustzijn, omdat je het blijft vasthouden.
In het gebied van de transitie, zul je geen goed of slecht of fout en juist aan die expressies van die gevoelens vastplakken. En daardoor, sta je jezelf toe om ze te voelen en ze te ervaren, om ze te voelen en door ze héén te ervaren. In deze, zullen ze verdwijnen en zal hun aantrekkingskracht er niet meer zijn. En dit is waarom ik jullie verklaarde je je niet overmatig druk moet maken over de emotie die je momenteel ervaart. Dit geldt voor jullie beiden, want ook dit verdriet zal weer voorbijgaan, als je jezelf toestaat die emotie te erkennen en te ervaren, er gewoon doorheen te gaan – terwijl je je realiseert dat het een emotie is die gewoon opborrelt alszijnde een herinnering van een handeling die plaatsvond in transitie.

VICKI: En deze essentie, die momenteel in de niet-fysieke transitie verkeert, is in principe diezelfde actie aan het opnemen, juist?

ELIAS: Correct.

VICKI: En dat overweldigende gevoel van grootse eenzaamheid waar Michael en ik mee verbonden hebben, dat is ónze interpretatie ervan?

ELIAS: En het is ook dit individu z’n interpretatie ervan, alhoewel het ook beschouwd kan worden als een niet-interpretatie. Het is een perceptie, maar het is ook een juiste perceptie; want de indentificatie van het gevoel zit niet vastgehecht aan jullie. In het gebied en in de actie van de transitie, zal er op empathische wijze met die gevoelens verbonden worden. Daardoor, ben je je meer gewaar van degenen die rondom je verkeren. Je zult een groter gewaarzijn van bewustzijn hebben en van wat het voelt, en je zal dit ook empathisch voelen.

In deze, ervaar je geen verdriet voor jezelf. Je ervaart een empathische sensatie in connectie met individuen waarop gefocust wordt, en je vertaalt dit naar jezelf toe. Ook dit, wanneer wordt toegestaan dat het ervaren wordt, kan zeer behulpzaam zijn voor het individu die empatisch met je verbonden is, daar dit een effect erop zal hebben, het zal een vermindering brengen in de fysieke ervaring en de niet-fysieke ervaring, van die ander.

VICKI: Oke, ik soort van begrijp ‘t. Niet helemaal, maar ik zal het bestuderen. Ik heb nog een vraag over de opmerking die Mary vandaag maakte – betreffende Seth die Jane vertelde dat de opneming van dit fenomeen een ‘negatief’ effect zou kunnen hebben op haar lichaam. Heb je daar iets over te zeggen?

ELIAS: Dit is een perceptie; negatief is een perceptie. Dit is een correcte beoordeling. Ik heb een wat terughoudende uitleg op dit gebied, omdat ik geen conflicten en angsten wens te creëren. Het is, zoals bij vele dingen het geval is, een zeer gecompliceerd iets. Individuen die kiezen voor bepaalde (aangegane) overeenkomsten, die in lijn liggen met energie-uitwisselingen, zijn zich gewaar, binnen die aangegane overeenkomst, van de probabiliteiten die, bij wijze van spreken, die overeenkomst vergezellen. Dit zijn probabiliteiten in een poel die ook iedere andere actie die je kiest aan te gaan, omringen. Bepaalde individuen die energie-uitwisselingen aangaan, kiezen energie te focussen in vele subjectieve … En hier, is de tape op, omdat ik niet luisterde naar mijn impuls om het een minuut geleden al te checken!

BREAK 1:44 PM HERVATTING 1:57 PM (Tijd was 1 seconde.)

ELIAS: We gaan weer door. Aldus, wederom, luister je niet! (Nee!)
We waren bezig met de uiteenzetting over individuen die parallellen (vertonen) in catatonische en ook comateuze staten. Wanneer deze staten worden aangegaan voor langere tijd, zal het lichaamsbewustzijn reageren op een wijze die jij fysiek ziet als het zijn van atrofie en een gebrek aan beweging, een onvermogen - of wat jij het noemt - een afbraak van weefsel. Dit zijn wat je mag noemen natuurlijke gebeurtenissen van de lichaamsfuncties die worden overgelaten aan haar eigen bewustzijn. In deze, vindt er (normaalgesproken) een altijd voortdurende communicatie plaats tussen je subjectieve bewustzijn en je lichaamsbewustzijn. Er vindt een doorcontinuerende interactie en onderhoud plaats.

In jouw gedachtenproces, zie je het zo, dat jouw lichaam jouw bepaalde functies doorcommuniceert; Je hebt energievoorziening nodig, en dus voel je honger, wat jouw lichaam z’n communicatie naar jouw toe is, dat je moet eten; je voelt aandrangen dat je afvalproducten dient te elimineren uit je lichaam, en daar reageer je op. In werkelijkheid, communiceer je subjectief naar het lichaamsbewustzijn toe op een cellulair … (Hier, begin ik te grinniken omdat ik mij zeer bewust was van het feit dat Elias klaar was om het woord “niveau” te gaan gebruiken). Ik zal geen “niveau” zeggen! In een cellulaire communicatie, geef je je lichaamsbewustzijn bepaalde elementen door, ten behoeve van het onderhouden van zijn functie. Je vertelt je lichaam te functioneren. Het reageert door zich fysiek te uiten naar je objectieve gewaarzijn toe. En daardoor, interpreteer je het maar half.

Zoals jij het ziet, of wat jij ziet, is dat het lichaam jou objectieve informatie geeft. Wat jij niet ziet is de inleiding ervan, de initiatie van het subjectieve bewustzijn, die de actie naar het lichaamsbewustzijn toe doorgeeft, waarop het lichaamsbewustzijn reageert. Wanneer je dat bewustzijn van het lichaamsbewustzijn verwijdert of weghaalt, breek je de communicatie af. Daardoor, raakt het lichaamsbewustzijn verward in zijn perfectie van manifestatie - wat natuurlijk is – maar, het is natuurlijk alléén in reactie op jouw bewustzijn.
Wanneer jij je aandacht verwijdert of weghaalt van fysieke materie, zal het dématerialiseren (vergaan). Op dezelfde manier zal je, als je je aandacht gaat verwijderen of weghaalt van je fysieke lichaamsbewustzijn en staakt met de constante communicatie, getuige zijn van een afbraak of afbreking, van functies.
In een energie-uitwisseling van dit type, begrijp dit goed, want dit is zeer vergelijkbaar met deze persoon in kwestie, was er een groots verlangen naar onderzoek en interactie en begrip, van het subjectieve. Daardoor, werd de aandacht afgeleid van de objectieve expressie naar innerlijke subjectieve expressie. In deze, werd de interactie in het bewustzijn, van het onderhoud van het lichaamsbewustzijn en het functioneren, verwaarloosd.
Daardoor, ontstaan er breakdowns. Zoals ik al zei, wil dit niet zeggen dat er niet in je voorzien wordt of dat je jezelf niet voorziet van voldoende energie om alles te onderhouden, want er is geen beperking aan energie, maar, ik heb ook aangegeven dat je beperkt kan zijn in je aandacht in het fysieke focus. In deze, begrijp je niet hoe je je aandacht objectief en subjectief dient te balanceren. Je hebt grotere aandacht voor het een, of voor het ander. Als je voor een grotere aandacht kiest binnen subjectieve activiteiten, en ook een energie-uitwisseling aangaat van deze omvang, dan vergroot je de snelle actie van afbraak.

Wat aangeboden werd door deze grootse leraar was informatie om behulpzaam te zijn in het aangaan of aanpakken van deze situatie. Dit werd niet objectief begrepen door de persoon in kwestie, en nog meer niet door diegenen die om dit persoon heen hingen; want binnenin jullie denkprocessen zul je automatisch neigen naar het denken van; “Als je je aandacht subjectief aan het afleiden bent, stop er dan mee!” Maar zoals met alle bewustzijn, is het bepaald niet zó simpel te stellen!

VICKI: Even voor mijn duidelijke begrip ervan; als je dit type of soort van energie-uitwisseling aangaat, dan ben je op dat moment niét aan het communiceren met je lichaamsbewustzijn? Is dat juist?

ELIAS: Correct, en ook op andere momenten.

VICKI: Nou, dat is mijn vraag. Dus, wij doen dit ook op andere momenten.

ELIAS: Nogal.

VICKI: Moeten wij de déze energie-uitwisseling zien als meer beïnvloedend, als meer effect erop hebbend, dan andere subjectieve activiteiten die wij aangaan?

ELIAS: Nogmaals, dit is moeilijk om uit te leggen, omdat ik niet wens dat je dingen gaat interpreteren in negatieve termen en bijgelovige ideën – alhoewel ik in één opzicht ja zal zeggen, want de intensiteit van de energie-uitwisseling is groter, en de verwijdering van aandacht is meer dramatisch. (Pauze). Ik zou graag willen dat je kon begrijpen dat het enkel maar je perceptie is, zoals het dat ook was, en enkel maar is bij dit persoon van Roberts, in haar perceptie van negatief. Het is ook in Michael’s perceptie negatief, omdat in jullie fysieke focus dit jullie geloofsysteem is, alhoewel dit géén negatieve actie is. Ik begrijp dat het meer als onmogelijk is voor mij om je dit concept uit te leggen op zo een manier, dat je het zult accepteren én begrijpen, want jullie geloofsystemen zijn zeer, zeer sterk.

VICKI: Het zal meer als onmogelijk voor mij zijn om deze conversatie aan Mary uit te leggen, omdat zij degene is die deze gevoelens en symptomen ervaart, om zo te zeggen.

ELIAS: Laat mij je zeggen dat wat Michael fysiek ervaart geen inbeeldingen zijn, alhoewel ik je ook zal vertellen dat binnen jullie medische professie je weinig hulpvaardigheid ter verlichting hiervan zal verkrijgen, want hun begrip is zeer beperkt. Maar wees ervan verzekerd dat net zoals die leraar (Seth) instructief was, dat ook deze huidige leraar (Elias) zal continueren om behulpzaam te zijn en ook instruerend zal blijven zijn. Er is een grote ontvankelijkheid aan de kant van Michael; en hoewel hij veel koppigheid vertoont, luistert hij ook heel goed. Daardoor, zal onze uitwisseling van informatie iets meer succesvol blijken te zijn.

VICKI: Uit nieuwsgierigheid, als wij Michaels lichaam zouden testen terwijl het in sessie is, zou er dan geen pols aanwezig zijn, geen hartslag, en geen bloeddruk?

ELIAS: Nee. (Glimlachend)

VICKI: Dat dacht ik ook al.

ELIAS: Je zou gewoon functionerende vermogens van het lichaam registreren.

VICKI: Ik zou wat vragen willen stellen over dat parallelle focus. Michael en ik hebben er allebei vragen over. Als voorbeeld, in jouw termen, zou een parallel altijd van dezelfde essentie zijn? Met andere woorden, zouden Michael en ik dit soort van parallel focus hebben?

ELIAS: Dit zou anders zijn. Ja, dat hebben jullie ook, maar dit is een andere actie, omdat jullie ontsprongen vanuit één essentie. Als je het hebt over het individu in kwestie en dit parallel focus, dan ja. Die is van dezelfde essentie.

VICKI: (Naar woorden zoekend) Ik weet geeneens hoe de vraag te stellen. Hoe, of welke manier parallelt het?

ELIAS: Het parallelt in toon. Het parallelt in gewaarzijn en weten. Zoals jij op dit huidige moment begint aan een herinnering, begint Michael aan een herinnering van een andere focus, objectief, een gewaarzijn. Hij zou beelden kunnen zien. Hij zou de gevoelens van die individuen in het andere focus kunnen voelen. Hiermee zou het objectief kunnen verbinden, niet enkel maar subjectief.

In onze laatste bijeenkomst had ik het erover dat sommige focussen elkaar continueren als “opvolgers” van een boek. Herinner je je dit?

VICKI; Ja.

ELIAS: Zij zijn continuaties, om zo te zeggen. Alhoewel zij dit niet op lineaire wijze doen, kun je hen zien als continuerende hoofdstukken van hetzelfde verhaal. In deze, kunnen zij beschouwd worden als focussen die parallel zijn. In jullie spel, kom je veel focussen tegen die je had, die ervaringen hadden die zeer verschillend waren ten opzichte van elkaar. En daarnaast kun je ook focussen tegenkomen die schijnbaar gerelateerd waren aan elkaar. Je bent betrokken met al die zelfde karakters in een continuatie van hetzelfde toneelstuk. In deze, zullen deze focussen, objectief, makkelijker met elkaar verbinden. Die focussen waarnaar verwezen wordt in relatie tot dit individu en zijn parallel focus, is op deze manier opgebouwd. Ieder focus, zoals ik al heb aangegeven, heeft een gewaarzijn van ieder ander focus, en dit focus heeft een compleet gewaarzijn van de focus die in transitie verkeert. Het voelt die focus in transitie ook. Het is in communicatie met dat focus, net zoals Michael nu in communicatie is met dat andere focus. Daardoor, worden de verlangens die in het focus leven die in transitie verkeerd, doorgestuurd naar het parallelle focus, die dit kan doorprojecteren naar jouw, in samenwerking met de energie-deponering van de focus zelf. Dit voegt elementen toe van het individuele focus - van zijn eigen bewustzijn en persoonlijkheid waarmee jij kan interkruisen en aan kan vasthechten, maar het laat ook een communicatie toe vanuit de richting van de parallelle focus. (Pauze). Essentie is tamelijk gecompliceerd, nietwaar?

VICKI: Já! Dat komt door de manier van denken die wij hebben. Wij denken in termen van of de ene manier, of de andere manier. In de poging om dat concept tot mij door te laten dringen dat ieder focus nieuw is, is het moeilijk om tegelijkertijd ook te denken aan de verbindingen die aanwezig kunnen zijn tussen focussen, en hoe zou je daadwerkelijk de gevoelens en de acties kunnen ervaren, van een ander focus, en daar weer mee verbinden. Helemaal vatten doe ik het niet, maar ik kan er wel over nadenken natuurlijk. Ik ben er zeker van dat er nog veel vragen zullen komen met betrekking tot dit gebied, maar het kost mij nu heel veel moeite om die vragen te bedenken, omdat die vragen elkaar schijnbaar ook weer lijken tegen te spreken, omdát ik het niet helemaal begrijp.

ELIAS: Ik begrijp het. (Glimlachend).

VICKI: Ook weer uit nieuwsgierigheid, hebben de meeste van ons focussen van onze essentie waar wij interactief mee zijn, die zogezegd de actie van de transitie compleet volbracht hebben?

ELIAS: Ja.

VICKI: En die parallelle focussen, ik neem aan dat er daar velen van zijn?

ELIAS: Dat is afhankelijk van je creatie in essentie. Zoals ik al heb aangegeven, kun je ervoor kiezen om er velen of maar een paar te manifesteren.

VICKI: En kun je ander-dimensionele focussen hebben die parallel zijn?

ELIAS: Ja.

VICKI: Oke, interessant. Ik heb geprobeerd vandaag wat van Mary’s gevoelens op te schrijven. Ze uitte verwarring over hoe dat ze er “zo naast had kunnen zitten” met betrekking tot deze overeenkomst.

ELIAS: Dit is begrijpelijk gezien de fysieke manifestatie. Want je denkt binnen bepaalde termen van je geloofsystemen. In deze, denk je niet in termen van subjectieve activiteiten. Je denkt niet in termen van “onstoffelijke geesten”. Je denkt niet in termen van bewustzijn. Je bent er nu mee aan het beginnen, maar binnen de grenzen van je overtuigingen en zónder informatie, denk je niet die richtingen op. Je denkt in termen van de dictaten van je overtuigingen. In deze, zul je in het rekken van de imaginatie in wat jullie beschouwen als het zijn van romantiek, nog nét zover gaan dat je je zou kunnen inbeelden dat je gereïncarneerd bent met een minnaar, maar verder als dit zul je dit concept niet doortrekken! En daarom, is het begrijpelijk dat Michael verbazing uitspreekt over een herinnering aan een overeenkomst en een misvatting heeft over de manifestatie.

Ik begrijp ook dat in jullie termen van tijds-frames, er een tijd was waarin deze essentie fluctueerde tussen de keuze van remanifestatie en discontinuatie. En daarom, heeft hij het in zijn interpretatie niet geheel misbegrepen. De keus werd gemaakt alszijnde dat het meer efficiënter en ten voordele zou zijn om niet te remanifesteren, omdat er meer bereikt kan worden in de uitwisseling zoals deze zich momenteel heeft gemanifesteerd. Hij mag dan het beeld hebben van een eeuwige idealist die kruisvaarten houdt ten behoeve van het grotere goed, (grinnikend), maar jullie zijn allebei ook in het bezit van een gewaarzijn van de massa, en van het effect van bewustzijn, en van de richting van je aandacht in meer dan alleen je eigen manifestatie.

VICKI: Wél, da’s fijn om te weten! (Lachend)

ELIAS: Dit is een expressie van essentie.

VICKI: Nog een nieuwsgierigheids vraagje. In het begin van onze sessies, hadden wij wat vragen en kregen wat antwoorden over dat ene bepaalde focus waarin je Oscar Wilde was. Ten gevolge van sommige mensen en hun nieuwsgierigheid, vertelde je sommige van ons dat wij bepaalde mensen waren in dat focus. Momenteel, ben ik een heel interessant boek aan het lezen dat geschreven werd door iemand die Desmond heet, en het gaat over zijn relatie met Oscar Wilde in dát focus, en persoonlijk voel ik mij heel erg aangetrokken tot dat persoon en die relatie, en daar ben ik nieuwsgierig over.

ELIAS: En wederom, bekijk je alles weer zó singulier! Ik had je al eens verteld dat je een focus kan ingaan en niét singulier kan manifesteren. En deze essentie z’n naam is …?

VICKI: Lawrence. (In het boek).

ELIAS: Ook Lawrence. En vandaar, dat je ernaar aangetrokken wordt. Niet al je focussen bevinden zich in andere tijd elementen.

VICKI: Ik denk dat ik daar al vanuit ging.

ELIAS: Je zou ervoor kunnen kiezen om méér dan één focus te manifesteren binnen één tijdsperiode.

VICKI: Wel, ik zal gewoon mijn boek uitlezen en mijn eigen onderzoek ernaar gaan plegen. Ik was er gewoon een beetje nieuwsgierig over.

ELIAS: Goed dan. En na een lange periode van sessies tesamen, begin je nu ook een herinnering aan te wakkeren in andere gebieden. Herken dus, dat niet alleen Michael relaties aan het herinneren is. Er is niet alleen maar één relatie. Er is niet alleen maar één focus. Er zijn er velen. (Pauze). Heb je nog meer vragen?

VICKI: Op dit moment niet, denk ik.

ELIAS: Dan wil ik je mijn diepe affectie betuigen, Lawrence.

VICKI: En ik betuig je hetzelfde.

ELIAS: En onthoud dat de diepten van je verdriet in je herinnering niet kunnen opwegen tegen de hoogtes van vreugde, waarvan ik mij gewaar ben en jij dat ook zal worden, nog sneller dan je denkt. Met veel liefde voor jou en Michael.

VICKI: Dank je wel.

ELIAS: Au revoir.

Elias vertrekt om 2:35 PM.

Opmerking: Whew! Over een emotionele ervaring gesproken! Deze sessie had heel veel emotioneel effect op mij op dat moment, maar ook gedurende het gehele transcriptie proces daarna. Ik wilde dat ik wist hoe ik dit kon overbrengen op jullie, maar ik heb géén idee hoe. Alles wat ik kan zeggen is dat de energie en de toon van deze sessie heel veel effect op mij had, en ik hoop dat het jullie ook op de een of andere manier heeft geraakt. Vic.

Copyright Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.


Vertaald door

---

Copyright 1996 Mary Ennis, All Rights Reserved.